Sukces za wszelką cenę? Niektórzy podwodni fotografowie nie cofną się przed niczym, aby zrobić to zwycięskie zdjęcie, w wyniku czego „bawienie się ze zwierzętami” jest teraz na żywo problem w społeczeństwie. To nie jest konieczne, mówi ALEX MUSTARD
„Wiele osób nadal chce nadal szturchać i namawiać, ale chce po prostu wiedzieć, jaki poziom jest społecznie akceptowalny”.
Przeczytaj także: World ShootOut: 964 uczestników celujących w przynętę
FOTOGRAFIA
JEST WIELE przyciąga do Dive Show, ale atrakcją, która zawsze mnie odciąga, są rozmowy. Jako fotograf zazwyczaj skupiam się na PhotoZone, aby zobaczyć najnowsze zdjęcia i poznać nowe pomysły od największych talentów w Wielkiej Brytanii.
Zwykle też jestem wywożony na scenie. Ale w tym roku byłem po prostu kolejnym płacącym klientem (tak, wręczałem przy wejściu swoje 14.50 funta), co oznaczało, że mogłem sobie pozwolić na folgowanie sobie i wysłuchiwać znacznie większej liczby rozmów niż zwykle.
Mój stary głupek Martin Edge wyjaśnił mi zawiłości potężnej techniki oświetlenia wewnętrznego i zachwycił mnie materiał filmowy Johna Boyle’a przedstawiający najgorętsze, dziewicze miejsce do nurkowania – Ogrody Królowej na Kubie.
Alex Tattersall poruszył drażliwy temat manipulacji makroistotami w swoim przemówieniu „Wyznania byłego skrzypka”, przedstawiając swój popularny rodzaj samodeprecjonującego humoru, przyciągających wzrok obrazów i rażącej reklamy.
Ma rację, że podnosi problem które osiągnęło coś w rodzaju crescendo w podwodnym makro fotografia społeczność regularnie nurkująca w popularnych miejscach w Azji Południowo-Wschodniej.
Problem, jak wyjaśnił, polega na tym, że czasami niewłaściwego typu zdjęcia makro są uznawane za aspiracyjne.
Chociaż utalentowani fotografowie robią mnóstwo oszałamiających zdjęć we właściwy sposób, istnieje niewielka, ale rosnąca tendencja do robienia zdjęć wyłącznie poprzez manipulację i molestowanie obiektów.
A kiedy zdobywają nagrody i setki polubień od innych fotografów, staje się to coraz większą zachętą do szturchania i namawiania fotografowanych osób do przybierania przyjemnych póz.
Jednakże w miarę debatowania nad rozwiązaniami mam wrażenie, że nasza społeczność jest zbyt zajęta szczegółami.
Szeroko toczą się dyskusje na temat tego, ile można w danym temacie powiedzieć, co pokazuje, że wielu nadal chce w dalszym ciągu namawiać i namawiać, a po prostu chce wiedzieć, jaki poziom jest społecznie akceptowalny.
Dla mnie całość problem sprowadza się do tego, czy szanujesz naturę (czy nie). A to obecne złe samopoczucie związane ze zwierzętami wynika z dokładnie tej samej bezmyślnej postawy, która sprawia, że niektórzy fotografowie leżą po całej rafie.
TO NIE WSZYSTKO zagłada i mrok. The fotografia podwodna społeczność bardzo się rozwinęła na przestrzeni lat, ponieważ fotografowie nieustannie zadają sobie pytanie, jak powinniśmy się zachowywać.
W dawnych, złych czasach fotografowie nigdy nie zastanawiali się nad szkodami dla środowiska. Nawet najlepsze publikacje z lat 1970. zalecają noszenie grubych spodni dla ochrony, pozwalających „klęczeć, leżeć lub trzymać się dna, owijając ręce lub nogi wokół koralowca”. Komentarze do naszego płetwy zwijać się dzisiaj.
Już w 2003 roku Marine Conservation Society zwróciło się do wpływowych członków Brytyjskiego Stowarzyszenia Fotografów Podwodnych (w tym Paula Kaya, Colina Doega, Lindy Pitkin, Martina Edge'a i mnie) o sporządzenie Kodeksu postępowania (jest on nadal dostępny na stronie internetowej BSoUP).
Czytając go dzisiaj ponownie, projekt jest przestarzały, ale treść jest nadal aktualna i starannie opisuje zabawę ze zwierzętami.
Może już czas, żeby MCS zrobiło odświeżenie?
Ale znowu przesłanie można podsumować jako „szanuj życie morskie i środowisko morskie”.
W praktyce oznacza to włączenie tej części naszego fotograficznego procesu decyzyjnego: „Czy to będzie dobry temat? Jak mam to zapalić? Jakich ustawień powinienem użyć? Czy mogę wykonać zdjęcie bez spłoszenia obiektu i zniszczenia życia wokół niego?”
JEŚLI ROZWIĄZANIE jest proste i nic nowego, dlaczego mamy problem? Jeśli zapytasz o to 100 podwodnych fotografów, co najmniej 99 powie Ci, że podczas robienia zdjęć całkowicie szanują środowisko!
Wierzę, że zdecydowana większość stara się robić zdjęcia w odpowiedni sposób. Większość pozostałych błędnie uważa, że molestowanie, którego się dopuszczają, jest tym, co robią wszyscy. To właśnie oni najbardziej potrzebują edukacji.
Co gorsza, jest kilku, którzy mówią jedno, a robią drugie, pouczając wszystkich, którzy chcą słuchać, że bawienie się ze stworzeniami jest nie, a potem kontynuują to sami, jeśli uważają, że ujdzie im to na sucho.
Niezmiennie ci fotografowie mają obsesję na punkcie tego, jak ważne jest to, co własne fotografia że jest im obojętne, co zostanie stratowane przy strzale.
Już dawno doszedłem do wniosku, że ego charakteryzuje się negatywną pływalnością, co wyjaśnia, dlaczego właśnie te nieliczne istoty również leżą po całym koralowcu.
Ponieważ jesteśmy tak zapatrzeni w siebie, obawiam się, że jedynie wytykanie imion i zawstydzanie zmieni ich postępowanie, ale choć wielu z nas chętnie krytykuje ich na osobności, jesteśmy zbyt tchórzliwi, aby publicznie skonfrontować się z tymi wielkimi nazwiskami.
JAK WSKAZAŁ TATTERS w weekendy większość manipulacji to leniwy sposób na uzyskanie lepszego tła.
Fotografów kusi, aby podnieść lub szturchnąć zwierzę w lepszą pozycję, tak aby można było je skadrować na czarnym tle, zwykle umieszczając je jednocześnie na czymś kolorowym.
Nie ma wątpliwości, że te obrazy od razu przyciągają wzrok, ale dla mnie ich prostota nadaje im krótkotrwały urok.
Znacznie lepiej niż kopiowanie tej prostej formuły jest poszerzenie swojej fotograficznej wizji.
Wzrost liczby błazenek wynika z faktu, że fotografom brakuje wyobraźni, aby tworzyć różnego rodzaju zdjęcia makro. Pozostaje więc tylko znaleźć coraz rzadsze tematy, które można wplecić w ich prostą kompozycję. Makro to znacznie więcej.
Jak na ironię, wielu skrzypków musi przegapić fascynujące naturalne zachowania, poruszając obiekty, gdy tylko je zobaczą. Prawdopodobnie najczęściej molestowane są wolno poruszające się ślimaki nagoskrzelne, ale zwierzęta te mają bardzo specyficzną dietę, a ponieważ poruszają się wolno, najczęściej żywią się pożywieniem, łączą się w pary i składają na nim jaja.
Przeniesienie ich na pozornie ładniejsze tło traci to wszystko.
Podsumowując, powinienem dodać trochę perspektywy: w większości przypadków świetne zdjęcia są robione bez szkody dla czegokolwiek. A korzyści ze zdjęć jako plakatów dla konserwacji są nieobliczalnie duże.
Co więcej, środowisko morskie stoi w obliczu wielu poważnych zagrożeń, a podwodni fotografowie przemieszczają krewetki przez jakiś czas nie jest jednym z nich.
Ale nic z tego nie jest usprawiedliwieniem. Poprzez swoje zdjęcia podwodni fotografowie mogą przekazać, dlaczego należy chronić środowisko morskie. Powinno to mieć również odzwierciedlenie w ich działaniach.
WSKAZÓWKA
Delikatne życie morskie może zostać przypadkowo uszkodzone, gdy chęć oddania strzału przekracza (nawet chwilowo) możliwości nurkowania.
Pozwala to nie tylko przyłapać stosunkowo nowych nurków. Nawet doświadczeni fotografowie popełniają błędy, starając się podejść znacznie bliżej lub spieszyć się, aby uchwycić to nieuchwytne stworzenie.
Wszyscy popełniamy błędy, ale nie chcemy ich popełniać regularnie.
KOŃCÓWKA W ŚRODKU WODY
Dotykanie, szturchanie i poruszanie zwierząt w imię a jest powszechnie, choć nie powszechnie, pogardzany przez podwodnych fotografów. Jest najbardziej rozpowszechniony w miejscach nurkowych ze zwierzętami, gdzie wiele gatunków porusza się powoli.
Większość fotografów tworzy zwycięskie zdjęcia bez uciekania się do tych okrutnych taktyk – bądź jednym z nich.
ZAAWANSOWANA WSKAZÓWKA
Kiedy ostatni raz odrzuciłeś interesujący temat, na przykład karłowaty konik morski, ponieważ był źle wypozycjonowany? Widziałeś, ale nie mogłeś oddać pożądanego strzału, nie ryzykując uszkodzenia rafy?
Jeśli masz trudności z zapamiętaniem, być może popychasz sprawy za daleko.
