Każdy nurek, który mógłby zobaczyć żółwia morskiego wirującego gwałtownie w wodzie, obserwuje instynktowny „taniec”, ponieważ zwierzę stara się zorientować w polu magnetycznym Ziemi.
Naukowcy z Uniwersytetu Karoliny Północnej (UNC) w Chapel Hill właśnie opublikowali, jak uważają, przełomowe badanie dotyczące sposobu nawigacji żółwi.
Biolog i główna autorka badania, Kayla Goforth, niedawna doktorantka na UNC, wysunęła hipotezę dotyczącą zdolności żółwi do wielokrotnego powracania do tych samych miejsc żerowania, nawet jeśli oznacza to konieczność przepłynięcia połowy Ziemi.
„Kayla zaczęła się zastanawiać, czy moglibyśmy sprawić, by żółwie skojarzyły sygnaturę magnetyczną danego obszaru geograficznego z pożywieniem — i w związku z tym zaczęły zachowywać się jak żółwie taneczne” — powiedział prof. Kenneth Lohmann, który wraz z żoną Catherine prowadzi laboratorium Lohmanna na wydziale biologii.
„Ona naprawdę przejęła inicjatywę w tym” – powiedział o eksperymencie Gofortha, który miał na celu sprawdzenie hipotezy. „Na początku nie byłem wcale pewien, czy to zadziała, ale byliśmy szczęśliwi, że spróbowała – i okazało się to zadziwiająco dobre”.
Zespół badawczy przyzwyczajał trzymane w niewoli żółwie szylkretowe do określonych pól magnetycznych, odtwarzając te występujące w różnych miejscach oceanu, wielokrotnie karmiąc żółwie w niektórych miejscach, a w innych nie.
Kiedy później zwierzęta te wystawiono na działanie pól, w których były wcześniej karmione, ich dzikie „tańczące zachowania żółwi” wskazywały, że kojarzą sygnaturę magnetyczną z pożywieniem.
Podniecone znajomym sygnałem magnetycznym żółwie podnosiły głowy nad wodę, otwierały pyski, uderzały płetwami, a czasem kręciły się w kółko.
Zespół Gofortha twierdzi, że wykorzystują oni „zmysł mapy magnetycznej”, ale posiadają również „zmysł kompasu magnetycznego”, który umożliwia im poruszanie się w określonych kierunkach.
Zmysł mapy czy kompasu?
Współpracując z wydziałem fizyki i astronomii UNC, zespół badał wpływ oscylujących pól magnetycznych o częstotliwości radiowej na zmysł magnetyczny żółwi. Z zaskoczeniem odkryli, że chociaż pola nie miały wpływu na zmysł mapy, zaburzały zdolność żółwi do korzystania ze zmysłu kompasu i orientacji.
„Sugeruje to, że istnieją dwa różne mechanizmy dla mapy magnetycznej i kompasu, które mogły ewoluować niezależnie” – powiedział Goforth.
Obecnie kontynuuje badania podoktoranckie na Texas A&M University, aby głębiej zbadać te procesy, tym razem jednak wykorzystując do tego celu motyle monarcha, a nie żółwie.
„Wiemy, że zmysł wzroku to oczy, węchu to nos, a słuchu to uszy, ale nie zidentyfikowano jeszcze takiego receptora w przypadku zmysłu magnetycznego i mechanizm ten pozostaje nieznany” – mówi Goforth.
Badania właśnie został opublikowany in Natura.
Również w Divernet: CUD ŻÓŁWI MORSKICH, ŻÓŁWIE MORSKIE NA SKRAJU, 400 GODZIN NURKOWANIA, GDY STUDENTKA BIOLOGII STARA SIĘ W OBRONIE ŻÓŁWI NOWOTWOROWYCH, ŚLEDZENIE ŻÓŁWI TROPIKALNYCH – GŁĘBOKO, Uprzedzenia seksualne zielonego żółwia: nowy powód do niepokoju
