Najnowszą podwodną instalacją Jasona deCairesa Taylora, pierwszej brytyjskiej rzeźbiarki w basenie Morza Śródziemnego, jest Podwodne Muzeum w Cannes, które zostało uznane za otwarte u wybrzeży Riwiery Francuskiej.
Przeczytaj także: Ocean Sentinels tworzą nowy szlak nurkowy GBR
Projekt zlecony przez burmistrza Cannes Davida Lisnarda i sfinansowany przez miasto, powstawał przez ponad cztery lata.
Wystawa składa się z sześciu monumentalnych portretów 3D, każdy o wysokości ponad 2 metrów i wadze 9 ton, zlokalizowanych w chronionej, południowej części wyspy Sainte-Marguerite.
Przeczytaj także: Wiadomość nurka-rzeźbiarza do przedsiębiorstw wodociągowych
Aby zapewnić maksymalną dostępność zarówno dla osób nurkujących z rurką, jak i płetwonurków, rzeźby znajdują się blisko brzegu i płytko na głębokości 2–3 m, spoczywają na obszarach białego piasku pomiędzy łąkami trawy morskiej Posidonia i są odgrodzone od ruchu łodzi.
Lokalizacja ta znajdowała się wcześniej na obszarze nieczynnej infrastruktury morskiej, dlatego też projekt obejmował usunięcie dużej ilości gruzu w celu stworzenia miejsca dla Muzeum Podwodnego.
Podobnie jak we wszystkich instalacjach Taylora na świecie, w celu przyciągnięcia fauny i flory morskiej zastosowano materiały o neutralnym pH.
Portrety przedstawiają członków społeczności, od dziewięcioletniego ucznia szkoły podstawowej po 80-letniego rybaka.
Każda twarz jest wyrzeźbiona z dwóch części, przy czym zewnętrzna przypomina a maska. Sainte-Marguerite była wyspą, na której niezidentyfikowany „Człowiek z żelaza Maska”był więziony w XVII wieku.
Podział maska to metafora oceanu, wyjaśnia Taylor, której jedna strona przedstawia siłę i odporność, a druga kruchość i rozkład.
„Z lądu widzimy powierzchnię, spokojną i pogodną lub potężną i majestatyczną” – wyjaśnia.
„To jest pogląd maska morza. Jednak pod powierzchnią znajduje się delikatny, doskonale zrównoważony ekosystem, który przez lata ulegał ciągłej degradacji i zanieczyszczaniu w wyniku działalności człowieka”.
