MARK EVANS pozostał blisko domu i wraz z Duttons Divers / Vivian Dive Centre wybrał się na wyspę Puffin u wybrzeży północnej Walii, chcąc nurkować z zamieszkującymi ją fokami. Jednak nie do końca wszystko poszło zgodnie z planem…
Cały słup wody przede mną – cóż, mniej więcej licznik, który widziałem – pulsował życiem. Niezliczone stworzenia planktonowe wykorzystywały ciepłą, słoneczną pogodę i „rozkwitły” do aktywnego życia, co było dla nich świetne, ale niezbyt dobre dla naszej odpornej grupy Nurkowie.
Byliśmy na tyłach wyspy Puffin w Anglesey, mając nadzieję zbadać skalistą rafę pod powierzchnią i może spotkać przyjazną fokę lub dwie, ale w tej chwili całą moją uwagę skupiałem po prostu na śledzeniu, gdzie znajduje się mój kumpel. był!
Warunki na górze nie mogły być bardziej doskonałe – błękitne niebo, ciepłe słońce i słaby wiatr – ale pod wodą to porażka. Nurkowanie przerwaliśmy po około 30 minutach komediowej nawigacji po pierwotnej zupie. Witamy w świecie Nurkowanie brytyjskie, gdzie po prostu nie wiesz, co dostaniesz!
Nurkowanie na wyspie Puffin
Wyspa Puffin, czyli Ynys Seiriol w języku walijskim, to niezamieszkana wyspa położona na wschodnim krańcu Anglesey, wyspy u północno-zachodniego wybrzeża Walii. Kiedy jesteś jazdy wzdłuż drogi dwujezdniowej A55, spójrz w kierunku Anglesey i zobacz Puffin, nie wydaje się on taki duży, ale gdy znajdziesz się obok niego na Przejażdżka RIB robi wrażenie, a najwyższy punkt znajduje się na wysokości około 59 m n.p.m.
Ynys Seiriol odnosi się do św. Seiriola, syna Owaina Ddantgwyna, władcy królestwa Gwynedd z V wieku. Początkowo założył klasalub osada kościelna w Penmon (obszar Anglesey naprzeciw wyspy Puffin), zanim w późniejszym życiu założył pustelnię na wyspie. Uważa się, że nadal tam spoczywają jego szczątki.
Na wyspie widoczne są pozostałości kilku budynków, w tym XII-wieczny klasztor, który znajduje się na liście zabytków I stopnia, oraz XIX-wieczny domek. Na północno-wschodnim krańcu wyspy znajduje się również nieczynna stacja telegraficzna.
Obecnie jest własnością prywatną posiadłości Baron Hill i stanowi obszar specjalnej ochrony dzikiej przyrody, w szczególności wielkiej kolonii kormoranów liczącej około 750 ptaków, co stanowi ponad 10% populacji kraju.
Maskonury atlantyckie – od których wyspa wzięła swoją angielską nazwę – były niegdyś bardzo liczne – odnotowano ponad 2,000 par, ale po przypadkowym sprowadzeniu na wyspę pod koniec XIX wieku szczurów brunatnych zostały one praktycznie wytępione.
Kampania mająca na celu tępienie szczurów poprzez zatrucie rozpoczęła się w 1988 roku i wydaje się, że przyniosła skutek – obecnie na wyspie rozmnaża się około 300 maskonurów.
Dotarcie do wyspy Puffin
Do nurkować Wyspa Puffin, musisz być na łodzi. Można wystartować gdzieś wzdłuż północnego wybrzeża Anglesey lub w dół Cieśniny Menai. Dutony różnorodny / Centrum nurkowe Vivian wypływa na swoim balistycznym RIB-ie o długości 7.8 m Mały Viv z Ty Calch, na samym południowym krańcu Cieśniny Menai, z widokiem na wąską Bar Caernarfon, niebezpieczne zagrożenie nawigacyjne prowadzące do Zatoki Caernarfon.
Oznacza to, że aby dostać się na wyspę, trzeba pokonać malowniczą trasę w górę niezwykle malowniczej Cieśniny, obok zamku Caernarfon i posiadłości National Trust Plas Newydd, pod mostami Britannia Bridge i Menai Suspension Bridge, a następnie obok molo w Bangor i Beaumaris z zamkiem, zanim ostatecznie dotrą do wyspy Puffin. Później otrzymasz podróż powrotną.
Pogoda była niesamowita, kiedy wybraliśmy się na wycieczkę na początku maja, a błękitne niebo i ciepłe słońce umożliwiły wygodny i przyjemny rejs w górę i w dół cieśniny. Kilka firm organizuje specjalne rejsy RIB po tych imponujących wodach, więc zasadniczo otrzymujesz darmowy rejs Przejażdżka RIB wbudowany w Twój dzień nurkowania Mały Viv!
Nurkowanie
Wokół wyspy Puffin znajduje się wiele miejsc, ale naszym planem było to zrobić nurkować z kilkoma przyjaznymi fokami szarymi, które zamieszkują wyspę i jej wody. Można je spotkać na całej wyspie, ale północna strona jest na ogół optymalnym miejscem do interakcji, więc to był nasz docelowy zrzut z RIB.
Tutaj rafa może opadać miejscami do 12–15 m i jest obficie pokryta grubą warstwą martwych palców i zdrowych wodorostów.
Podpłynęliśmy blisko ściany, do wody na głębokość 2-3 metrów i w tym momencie wszyscy zdaliśmy sobie sprawę, jak bardzo był wypełniony planktonem! Trzymaliśmy się planu, mimo że wiedzieliśmy, że szanse na zobaczenie fok są bliskie zeru. Widzieliśmy ich na powierzchni, gdy przejeżdżaliśmy RIB-em i jestem pewien, że śmiali się do siebie z powodu tych głupich dmuchaczy bąbelków, którzy przyszli zobaczyć ich w kiepskim widoku!
Zeszliśmy maksymalnie na 10-11 m i podchodząc bardzo blisko rafy udało mi się uzyskać widoczność na poziomie około 1 m. Palce zmarłych, które wypełniały każdy wąwóz i nacięcie, robiły wrażenie, a wszędzie były gwiazdy morskie, większe niż moja dłoń. Znalazłem także samotnego homara wystającego spod półki i kilka dużych jadalnych krabów kręcących się między łodygami wodorostów.
Szkoda tylko, że widoczność spowodowała, że przerwaliśmy nurkowanie wcześniej niż planowaliśmy, ale ta krótka wizyta utwierdziła mnie w przekonaniu, że ponowna wizyta jest w planach, bo rafa w przyzwoitym świetle potrafi być spektakularna.
Fotografie: Mark Evans i Steve Barnard
Również w Divernet: Eksploracja wraku Hery, Nurkowanie w Cieśninie Menai, Wraki bariery Churchill II, Nurkowanie w Royal Adelaide
