Kryształowy błękit, północna czerń

przez ostatnią dekadę, Anilao z lokalnego sekretu przekształciło się w cieszący się międzynarodową sławą hotspot makro, mogący konkurować z takimi firmami jak Lembeh i Ambon.

Teraz, kiedy już na stałe zadomowiliśmy się na Filipinach i ciągle mamy ochotę na makro, zdecydowaliśmy, że najwyższy czas wskoczyć i sprawdzić to na własne oczy.

Aby się tam dostać, lecisz do Manili, a następnie wybierasz się w trzygodzinną podróż (w zależności od ruchu) do wybranego ośrodka.

Mike Bartick odegrał kluczową rolę w umieszczeniu Anilao na międzynarodowej mapie (ku rozczarowaniu tych, którzy woleli, aby pozostało to ich prywatnym placem zabaw) i zdecydowaliśmy się pozostać u niego fotografia podwodna-skoncentrowany ośrodek, Crystal Blue.

Tam około południa nie mogliśmy się oprzeć urokowi wody i zapisaliśmy się na nocne nurkowanie na rafie domowej.

Szczerze mówiąc, było to frustrujące i bezproduktywne zanurzenie się w wodzie, ponieważ zmagaliśmy się z usterkami technicznymi zarówno aparatu, jak i sprzętu nurkowego. Nieważne, jak często nurkujesz, wydaje się, że nowe miejsce zawsze stwarza pewne wyzwania, gdy wracasz do rytmu i oswajasz się z rytmem nowego sklepu nurkowego.

Wróciliśmy do sali kamerowej i dokonaliśmy poprawek, które miały zapewnić płynne jutro.

Mając do dyspozycji 50 miejsc do nurkowania w regionie, nie brakuje wyboru, ale jak to często bywa w przypadku nurkowania makro, skupiamy się mniej na miejscu, a bardziej na zamieszkujących je stworzeniach. Zaczęliśmy więc od safari nagoskrzelnego w Mainit.

Tylko 10 minut jazdy Bangką z zaskoczeniem znaleźliśmy tak piękną rafę, że brakowało nam obiektywów szerokokątnych. Jednak w ciągu kilku minut nasz przewodnik Glenn uspokoił nasze sumienia grupą Nembrotha Kubaryany – zielono-czarnego ślimaka morskiego z neonowo pomarańczowymi nosorożcami, rozsławionego przez Alexa Mustarda, gdy jego zdjęcie zostało nagrodzone w konkursie Wildlife Photographer of Year.

Dla głodnych ślimaków nagoskrzelnych zdrowe koralowce Mainit są pysznym bufetem, a rozprzestrzenianie się ślimaków morskich zachwyciło nas, gdy w ciągu następnej godziny pod wodą odkrywaliśmy coraz więcej gatunków.

przerwę powierzchniową później i udaliśmy się do El Pinoy, którego głównym bohaterem były skorpiony Ambon, babki cytrynowe i możliwość naśladowania ośmiornic. Glenn był zarówno ekspertem, jak i niezwykle pomocny dla nas jako fotografów, dbając o to, abyśmy spędzali jak najwięcej czasu na fotografowaniu, a nie na szukaniu tematów.

Wkrótce wybierałem spośród trzech silnie uwłóknionych skorpionów Ambon, podczas gdy Jade spędziła całe nurkowanie cierpliwie czekając, aż mała, urocza babka cytrynowa ziewnie (wówczas wydawało się to całkowicie racjonalną decyzją!).

Pochodzi z CaliforniaMike Bartick ma trzy główne pasje: gotowanie (kiedyś był szefem kuchni), nurkowanie i fotografia podwodna.

Z przyjemnością stwierdziliśmy, że Crystal Blue doskonale odzwierciedla swojego dyrektora generalnego. Harmonogram nurkowań jest napięty, dostępnych jest do czterech długich nurkowań dziennie. Przewodnicy nurkowi są doskonale przeszkoleni do pracy z fotografami, a sala kamerowa jest najlepsza, jaką widziałem, z dużą ilością dużych, pojedynczych stacji, a nawet międzynarodowymi konwerterami, więc nie musisz przynosić własnych.

Wreszcie, jedzenie jest fantastyczne, każdy posiłek serwowany jest w formie bufetu, oferującego wybór dań kuchni międzynarodowej i lokalnej, a co najważniejsze, nie trzeba czekać na zamówienie pomiędzy nurkowaniami. Wszystko jest tak skonfigurowane, abyś mógł przybyć, nurkować i wystrzelić serce bez zmartwień.

Jedynym prawdziwym wrakiem w Anilao jest Dari-Laut i ma on dość bogatą historię. W latach 1960. XX wieku znajdowała się w Tajlandii jako przebudowana barka ze schroniskiem młodzieżowym na szczycie. Odsunął się także na bok przemyt heroiny i marihuany, co ostatecznie doprowadziło do jego zajęcia przez tajlandzką policję.

Zlicytowany nowym właścicielom, w latach 70. przeniesiony do rejonu Anilao, stał się jedną z niewielu opcji zakwaterowania dla nurków. Jednak niezgoda między właścicielami spowodowała, że ​​w wyniku oszustwa ubezpieczeniowego został podpalony i zatonął.

Jako ostatni tragiczny dodatek do tej opowieści, niemiecki nurek badający Dari-Laut wkrótce po jego zatonięciu stracił orientację i zginął w środku.

Obecnie Dari-Laut prowadzi znacznie bardziej spokojny tryb życia, mocno inkrustowany koralowcami. Gdy pozostał tylko szkielet statku, jest to przyjemne, płytkie nurkowanie wrakowe w chronionej zatoce, około 20 minut jazdy od Crystal Blue.

Po raz kolejny, chociaż byliśmy wyposażeni na drobne rzeczy, zaobserwowaliśmy, że ustawienie szerokokątne nie byłoby nie na miejscu w tym miejscu.

Kontynuując swoją misję znalezienia najsłodszej ryby w morzu, Jade osiedliła się przy koralowcach Acropora, gdzie unosiło się kilka babek różowookich. Te calowe ryby mają półprzezroczyste ciała, żółty brzuch i dużą, neonowo-różową gałkę oczną.

W międzyczasie Glenn zaprowadził mnie do wnętrza wraku, gdzie skanowaliśmy grupę kardynałów w poszukiwaniu śladów jaj.

Usta jednego osobnika były lekko otwarte i przy odrobinie cierpliwości nasze podejrzenia potwierdziły się, gdy otworzył szeroko i przemieszał jaja, aby upewnić się, że wszystkie są dobrze natlenione.

Zabrałem ze sobą smykałkę i pomysł na zdjęcie przy wolnej migawce, które ostatecznie wymagało trzech nurkowań na Dari-Laut i dużo cierpliwości.

Pomysł polegał zasadniczo na oświetleniu obiektu za pomocą snorkowatej wiązki światła punktowego, jednocześnie poruszając aparatem, aby stworzyć dookoła mgliste, niebieskie rozmycie. Efekt spodobał mi się tak bardzo, że powstała seria obrazów o różnej tematyce.

anilao jest wylęgarnią do nurkowania w czarnej wodzie, a ponieważ próbowaliśmy tylko kilku samodzielnych nurkowań w czarnej wodzie, bardzo chcieliśmy spróbować z ekspertami.

Podstawowym założeniem jest bycie świadkiem tego, co David Attenborough określił kiedyś jako „największą migrację na ziemi”. Prawie każda ryba i stworzenie na rafie w stadium larwalnym rozpoczyna życie w morzu pelagicznym.

Za dnia chronią się w głębokiej wodzie, a nocą wypływają na powierzchnię, by się pożywić – jest to ogromna masa zwierząt planktonowych, z których każde jest drobno uformowane.

Uważa się, że nurkowanie w Blackwater powstało na Hawajach już w latach 1970. XX wieku, ale do niedawna było domeną jedynie kilku radykalnych pionierów. Dziś jest to jeden z najmodniejszych stylów nurkowania, szczególnie uwielbiany przez fotografów, dla których reprezentuje zupełnie nową gamę oszałamiających tematów.

Wyruszyliśmy w nocy i zarzuciliśmy oświetloną boję z liną schodzącą do 20 m, wyposażoną w mocne światła co kilka metrów. W tę dziwną misję zaangażowanych było także kilka innych łodzi.

Wskoczyliśmy bez żadnego punktu odniesienia poza światłami na linie, w niepokojącym, ciemnym i ponurym otoczeniu.

Gdy podążaliśmy za Glennem i nasze oczy przyzwyczaiły się do tego, przemykały obok nas maleńkie zjawy. Na początku zauważyliśmy małe meduzy i osłonice – piękne, ale wkrótce przeoczyliśmy, gdy zaczęliśmy zauważać larwalne krewetki modliszkowe i kalmary pelagiczne!

Głowonogi są gwiazdami rocka nurkowania w czarnych wodach, a brak pigmentacji skóry nadaje im naprawdę obcy wygląd. Słowa „osiadający wunderpus” zdawały się być na ustach wszystkich przed nurkowaniem, a doświadczeni goście mieli nadzieję go zobaczyć, a przewodnicy nurkowi starannie starali się sprostać oczekiwaniom.

Nazwijmy to szczęściem początkującego, ale w połowie naszego pierwszego prawdziwego nurkowania w czarnej wodzie fala emocji przetoczyła się przez morze, gdy wszyscy pobiegliśmy do migającej pochodni przewodnika, aby znaleźć – uspokajające się cudo!

Widziałem je tylko na zdjęciach, zwykle takich, które zdobywają nagrody, i naprawdę było to wspaniałe stworzenie. Inteligentne oczy spoglądały na nas z ciała wielkości dłoni, a jego mózg był widoczny przez półprzezroczystą głowę.

Później dowiemy się, że to ośmiornica spędza nawet jedną czwartą swojego życia na otwartym oceanie, gromadząc siły, zanim osiądzie na rafie.

Atmosfera w wodzie była elektryzująca, a ten maleńki organizm przyciągał uwagę każdego nurka, a kiedy wypłynęliśmy na powierzchnię, krzyczeliśmy z radości. Nurkowanie w Blackwater jest niesamowite, jesteśmy całkowicie nawróceni i naprawdę polecamy Ci spróbować (oczywiście z dobrze zorganizowanym operatorem).

Nurkowanie w Blackwater zyskało taką popularność, że niektórzy nurkowie wywrócą teraz harmonogram do góry nogami, nurkując całą noc i odpoczywając w ciągu dnia – głodni kolejnego, niesamowitego stworzenia larwalnego, które stanie im na drodze.

Blackwater był teraz podstawowym elementem naszej codziennej diety nurkowej, ale w międzyczasie odwiedziliśmy miejsce do nurkowania w błocie Coconut i natknęliśmy się na temat bardzo chętny do współpracy i wciągający. Węgorz czarny ma ponad metr długości, ale ukrywa swoje rozmiary zakopując się w piasku, z wystającą jedynie głową.

Węgorze te nawiązały szczególną więź z czystszymi krewetkami, a gdy schodziliśmy po piaszczystym zboczu, natknęliśmy się na krewetki i węgorza tworzące piękny związek.

Podczas gdy węgorz leżał na brzuchu, mając cichą nadzieję, że przepłynie coś smacznego, krewetka zajęta była podskakiwaniem, oczyszczając go z pasożytów i zdobywając przy tym darmowy posiłek.

Te węgorze wyglądają jak skrzyżowanie węża z dinozaurem, ale ten wygląd przeczy ich spokojnej naturze.

Krewetka mogła wygodnie wspinać się po nosie, ustach i oczach węgorza niczym przesadnie czuły szczeniak, nie spotykając się z najdrobniejszą reakcją ze strony znacznie większego towarzysza.