Istnieje wiele sposobów rozmowy ze swoim partnerem podczas nurkowania – nasz panel ekspertów branżowych oferuje swoje wskazówki i porady. Fotografia: JASON BROWN
Wszyscy nauczyliśmy się podstawowych sygnałów ręcznych, kiedy zdobyliśmy kwalifikacje do nurkowania, niezależnie od tego trening agencją nurkową, ale istnieje wiele innych sposobów komunikowania się ze swoim partnerem lub zespołem nurkowym – tabliczki, notatki mokre, latarki nurkowe i tak dalej. Warto opanować różne metody, aby być przygotowanym na każdą sytuację.
Marcin Robson, PADI TecRec Instruktor trener: „Wygląda na to, że jest dużo czarnych suchych/mokrych kombinezonów i czarnych rękawiczek świat nurkowania. Twoja dłoń w czarnej rękawiczce na tle czarnego garnituru nie pozwala na łatwe do odczytania sygnały ręczne. Kiedy sygnalizujesz, trzymaj rękę z dala od ciała, w razie potrzeby zapal latarkę, a twoi kumple będą wyraźniej widzieć twoje sygnały.
Emily Petley-Jones, regionalna PADI w Wielkiej Brytanii Trening Konsultant i dyrektor kursu: „Zawsze przeglądaj swoje sygnały ręczne ze swoim kumplem, zwłaszcza jeśli tak jest nurkowanie z kimś nowym lub z kimś, z kim nie nurkowałeś od jakiegoś czasu. Sygnały ręczne mogą się znacznie różnić w zależności od osoby, dlatego szczególnie ważne jest, aby sprawdzić, w jaki sposób zamierzasz przekazać swojemu partnerowi ilość powietrza, która Ci pozostała.
Vikki Batten, dyrektor PADI ds. technologii Rebreather, Trening Przełożony i Instruktor Egzaminator: „Sygnały muszą być wyraźne, więc przećwicz je przed lustrem i upewnij się, że są pewne. Proste sygnały mogą służyć do komunikowania większości naszych potrzeb pod wodą, więc używaj tych, których cię nauczono, a nie „wymyślonych” sygnałów, których inni mogą nie zrozumieć. Dobrym pomysłem jest także noszenie ze sobą notatek i dobrego ołówka (który się nie zepsuje), na wypadek gdybyś potrzebował dokładniejszego sposobu komunikacji”.
Johna Kendalla, GUE Instruktor trener: „Komunikacja jest niezwykle ważną częścią bezpiecznego nurkowania i to znacznie więcej niż tylko kilka efektownych sygnałów ręcznych. Komunikacja podwodna rozpoczyna się na długo przed samym nurkowaniem – zespół nurkowy musi upewnić się, że są na tej samej stronie i że istnieje solidny plan nurkowania, który jest zrozumiały i uzgodniony przez wszystkich.
„Po znalezieniu się pod wodą nurkowie powinni zobowiązać się do przestrzegania planu, chyba że zaistnieje sytuacja wymagająca zmiany planu i wtedy kluczowa jest jasna komunikacja. Podczas nurkowania zbyt łatwo jest nadmiernie się komunikować. Długa sekwencja sygnałów ręcznych rzadko będzie zrozumiana przez Twoich znajomych i często możemy skondensować całość w jeden sygnał.
„Utrzymuj powolne sygnały, spróbuj nawiązać kontakt wzrokowy, a następnie zasygnalizuj rękami na wysokości oczu i upewnij się, że uzyskasz potwierdzenie od swojego partnera. Podczas nurkowań często stwierdzałem, że najprostsza komunikacja („Kciuk nurkowania”, „Idź w tę stronę”) jest wszystkim, czego naprawdę potrzeba. W większości przypadków zauważysz, że Twój kumpel myśli podobnie, ale po prostu czeka, aż ktoś inny to powie.
„Ważne jest, aby wszyscy nurkowie wzięli odpowiedzialność za komunikację. Jeśli nie jesteś pewien, co się dzieje, zapytaj. Nie podążaj ślepo. Jest to główna część nurkowania technicznego i należy ją traktować poważnie podczas wszystkich nurkowań.
Davs Brander, oficer nurkowania BSAC na Uniwersytecie Nottingham SAC: „Wszyscy znamy to uczucie podczas nurkowania: odwracasz się do swojego partnera i sygnalizujesz, że widziałeś najbardziej niesamowite stworzenie, ale spotykasz się z pustym spojrzeniem. Zanim zdołasz przekazać swoje znaczenie lub się poddasz, stworzenie i tak zniknie…
„Komunikacja pod wodą może być trudna i to nie tylko ze względu na reg w ustach. Jest to oczywiście poważny problem, ale można go pokonać przy odrobinie przewidywania. W Ocean Diver nauczane są najbardziej podstawowe sygnały, więc każdy powinien być w stanie powiedzieć, że jest w porządku, a nie w porządku, wchodząc w górę, w dół itd., ale kiedy zaczniesz nurkować bardziej dla przyjemności, a nie szkolenie nurkowe”, musisz poszerzyć swój repertuar.
„Jeśli wcześniej z kimś nie nurkowałeś, powinieneś omówić sygnały przed rozpoczęciem nurkowania. Kiedy nurkujesz z przyjaznymi i znanymi nurkami klubowymi, prawdopodobnie będziesz nadawać na tych samych falach, ale na pokładzie statku na Morzu Czerwonym, kiedy zaprzyjaźnisz się z kimś przypadkowym, powinieneś upewnić się, że jesteś w stanie zrozumieć każdego z nich inne pod wodą.
„Nie mam wątpliwości, że ktoś gdzieś to napisał lista sygnałów i co one oznaczają. Jednak w praktyce stwierdzam, że podczas większości nurkowań często można wymyślić sygnał w locie i zostać zrozumianym. Jest kilka typowych sposobów, których ludzie używają – liczenie na palcach w celu uzyskania gazu, szczypanie kciuka i palca wskazującego, aby oznaczyć homara, a nawet niektóre bardziej niegrzeczne, gdy ktoś właśnie przepłynął przed tobą i zniszczył to małe vis, które było w Stoney !
„Jedną z najbardziej niesamowitych rzeczy w sygnałach jest fantastyczna zdolność niektórych ludzi do szaleńczej kłótni pod wodą ze swoją drugą połówką o nic, a mimo to wracają na łódź uśmiechnięci!”
Garry'ego Dallasa, RAID Wielkiej Brytanii i Malty reżyser Trening (Rec/Tec/Jaskinia Instruktor Trener): „Nie ma znaczenia, jakim językiem mówimy na lądzie, dla nurków pod wodą najczęstszą formą komunikacji jest uniwersalny podwodny język migowy.
„Uproszczenie zdania, pytania lub stwierdzenia jest niezwykle trudne bez pewnych sygnałów „słowa kluczowego”. Próbując opisać bardziej szczegółową lub informacyjną komunikację, możemy nawet polegać na ciągu sygnałów. Przede wszystkim muszą być jasne, zwięzłe, dokładne, widoczne i prawie zawsze wymagają odpowiedzi zwrotnej potwierdzającej.
„Jednakże zaobserwowano, że nurkowie czasami ignorują odpowiedzi na pytania: „OK”, „Czy wszystko w porządku?”, „Zgadzasz się?”, „Rozumiesz” i „Koniec nurkowania”! Są to z definicji sygnały poleceń, które w odpowiedzi wymagają gestu potwierdzenia. Dobry zespół kumpli okazuje szacunek, a komunikacja jest zawsze dwukierunkowa.
„Istnieje kilka sposobów komunikowania się w zespole pod wodą, na przykład pisanie na mokrych notatkach lub tabliczce, przy użyciu latarki, kontaktu dotykowego lub, najczęściej, za pomocą sygnałów ręcznych. Używając rebreathera, całkiem możliwe jest również rozmawianie przez ustnik pętli DSV/BOV.
„Aby zapytać «jakie ciśnienie jest w twoim zbiorniku?» lub powiedzenie „za tobą jest duży rekin” wymaga kontaktu wzrokowego i wygodnej odległości, z której można dostrzec sygnały. Nawet mając to na uwadze, dostrzeżenie sygnałów może być bardzo trudne, gdy rękawice nurków mają ten sam kolor co tło kombinezonu płetwonurka, tj. czarne na czarnym tle.
„Aby więc ułatwić sobie życie podczas komunikacji, załóż do skafandra rękawiczki w innym kolorze lub trzymaj rękę wyżej i korzystaj z tła wody, aby podkreślić swoje sygnały. Gdy jesteś w ciemności, poświeć światło na dłonie, aby je oświetlić.
„To jednak staje się dość interesujące, gdy trzeba używać obu rąk do sygnalizowania, trzymając pochodnię. Aby zaradzić temu problemowi, nurkowie techniczni opracowali skuteczny sposób porozumiewania się jedną ręką. Okazało się to bardzo przydatne we wszystkich elementach nurkowania, w każdym środowisku i na każdym poziomie kwalifikacji, a także w nurkowaniu rekreacyjnym.
Phil Short, konsultant branży nurkowej, w imieniu IANTD: „Jako nurkowie, w większości sytuacji pod wodą tracimy najbardziej podstawowy i normalny sposób komunikacji, kiedy wchodzimy do podwodnego świata – rozmowę. W związku z tym musimy wykorzystywać alternatywne metody, aby pozostać w kontakcie i komunikować się z naszym partnerem lub zespołem nurków podczas nurkowania. Istnieje kilka sposobów komunikacji podwodnej, które omówimy poniżej.
"Sygnały ręczne: Od początków nurkowania najczęściej używany system komunikacji wśród nurków rekreacyjnych, technicznych, komercyjnych i wojskowych. Istnieją dobrze rozwinięte, powszechnie uznawane sygnały ręczne do nurkowania, takie jak „OK”, ale dalszą komunikację można osiągnąć za pomocą sygnałów specjalistycznych, w szczególności sygnałów dotyczących nurkowania jaskiniowego, a nawet przy użyciu pełnego języka migowego.
„Jedną z trudności związanych ze słabą widocznością lub słabym oświetleniem w przypadku komunikacji za pomocą sygnału ręcznego jest możliwość zobaczenia ręki wysyłającej sygnał. Podczas nurkowania jaskiniowego wszystkie sygnały są podawane jedną ręką oświetlaną przez światło główne drugiej ręki. Zwiększam skuteczność tego systemu podczas nauczania, używając białych suchych rękawiczek, które wyraźnie wyróżniają się na tle.
"Sygnały świetlne: Zamiast konieczności oświetlania dłoni w celu wyrażenia komunikacji za pomocą sygnałów ręcznych w ciemnym otoczeniu, społeczność nurkująca w jaskiniach wyewoluowała uproszczoną metodę komunikacji dla podstawowych wiadomości, wykorzystującą latarkę nurkową. „O” w „OK” jest odtwarzane jako pytanie i odpowiedź poprzez powolny, okrężny ruch wiązki światła, powolne cięcie na boki w celu „uwagi” i szybkie cięcie w górę i w dół w przypadku „awaryjnego” .
„W przypadku dobrze wyćwiczonej pary partnerów lub zespołu często nie jest wymagana żadna komunikacja poza niezbędnym sygnałem świetlnym potwierdzającym komfort podczas regularnego nurkowania.
"Komunikacja pisemna: Tablice lub notesy i ołówki umożliwiają zapisywanie danych, takich jak informacje z ankiet, wraz z możliwością przekazywania informacji zbyt skomplikowanych dla sygnałów ręcznych lub niezrozumiałych za pomocą sygnałów ręcznych. Jednakże, nurkowanie trening, praktyka i znajomość znajomych/zespołu powinny wyeliminować tę potrzebę.
„Problemem z pisemną komunikacją pod wodą, zwłaszcza w zimnej wodzie, z grubymi mokrymi lub suchymi rękawiczkami i utratą zręczności, jest wątpliwa czytelność pisemnej komunikacji.
„Jak widzimy, wiele form komunikacji pozwala nam pozostać w kontakcie z naszym zespołem i/lub partnerem podczas nurkowania i, podobnie jak w wielu innych obszarach życia, nurkowanie, prostota i zrozumienie są kluczowe!”
Gary Asson, Krajowy Oficer Nurkowy Stowarzyszenia Sub-Aqua: „Jedną z pierwszych rzeczy, których uczymy się rozpoczynając nurkowanie, jest potrzeba porozumiewania się pod wodą. Jeśli nie masz sprzętu, aby rozmawiać pod wodą, musisz polegać na sygnałach. Dwie podstawowe zasady dotyczące sygnałów to staranie się, aby były proste i uzgodnione przed nurkowaniem.
„Utrzymuj proste sygnały: im bardziej złożony jest ruch ręki, tym większe jest prawdopodobieństwo, że sygnał zostanie pomylony z czymś innym. Pomyśl o podstawowych sygnałach nurkowych – OK, góra, dół, mam problem itp. Sygnały nauczania – ty, ja, patrz/patrz, teraz to robisz, stop, koniec lekcji itp. Wszystkie są proste -sygnały ręczne.
„Wcześniej uzgodnij sygnały. Nawet podstawowe sygnały mogą się nieznacznie różnić w zależności od agencji. Nurek zbliża się, wykonując ruch podcinający gardło, inny przeciąga palcami z jednej strony gardła na drugą. Ten sam komunikat – potrzebuję teraz czym oddychać! – inny sygnał.
„Kilka dodatkowych sekund potrzebnych na przetworzenie nieoczekiwanego sygnału może mieć decydujące znaczenie dla wyniku. „Sygnał kciuka w górę” zainicjuje „OK”, po którym nastąpi jego powrót otwarta woda. Daj ten sygnał w jaskini, a reakcja będzie zupełnie inna. Po nurkowaniu na powierzchni, ręka w rękę, czy OK?
„Kilka lat temu robiłem dekompresję podczas strzału z dwoma innymi nurkami, kiedy jeden z nich zaczął powtarzać następujący sygnał – wskazywał na regulator w ustach, wykonaj okrężny ruch jednym z palców, wskaż pierwszy etap kucyka, wyciągnij reg z ust, włóż go z powrotem, a następnie rozpocznij pokaz od nowa.
„Zarówno ja, jak i drugi nurek zaoferowaliśmy mu zapasowy regulator, na co odmówił. Jednakże powtarzał powyższe, z niewielkimi zmianami, coraz bardziej zdenerwowany, aż wypłynęliśmy na powierzchnię. Co więc chciał powiedzieć? „Jestem na butelce typu kucyk, która ma przycisk wskazujący zawartość, którego nie widzę. Czy możesz spojrzeć i powiedzieć, ile mi jeszcze paliwa zostało? Użyj tabliczki nurkowej!
„Mowa ciała może sygnalizować stan umysłu twojego przyjaciela. Pływasz zbyt blisko, ciągle bawisz się przybornikiem, sprawdzasz wskaźnik zawartości lub komputer co kilka sekund, może być sygnałem, że Twój kumpel nie jest w szczęśliwym miejscu. Działania niezgodne z charakterem, nadmierna pewność siebie, panika mogą być oznakami narkozy. Czytaj znaki i podejmuj odpowiednie działania.”
Marka Powella, TDI/SDI Menedżer biznesu: „Komunikacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy nurkowanie w trzyosobowym zespole. Szkolenie nurków rekreacyjnych tradycyjnie zachęcało nurków do przyjęcia systemu partnerskiego i zawsze nurkowali w parach partnerskich. Nurkowanie w grupie składającej się z więcej niż dwóch osób zostało opisane jako niepożądane. Pogląd ten należy porównać z kursami nurkowania technicznego, podczas których nurków zachęca się do nurkowania w zespole i często podają trzy osoby jako optymalną wielkość zespołu.
„Słaba komunikacja i umiejętności partnerskie często pozostają niezauważone podczas nurkowań rekreacyjnych, ale w przypadku nurkowań technicznych lub nurkowań z trzema nurkami umiejętności te stają się znacznie ważniejsze. Można uniknąć słabych umiejętności komunikacyjnych, gdy jest tylko dwóch nurków, ale staje się to mniej wykonalne w miarę wzrostu liczby nurków lub wzrostu złożoności nurkowania.
„W parze kumpli masz tylko jedną osobę, którą możesz śledzić. Dzięki temu komunikacja jest dość prosta. Nurkując w trio, masz teraz dwie inne osoby do śledzenia, więc spędzasz więcej czasu na szukaniu trzeciej osoby. Ponieważ nie jesteś zaznajomiony z nurkowaniem w trio, cała trójka prawdopodobnie będzie się przemieszczać i szukać pozostałej dwójki, co jeszcze bardziej utrudnia zadanie.
„Ten problem pojawia się, ponieważ nurkowie zazwyczaj nie wiedzą, gdzie szukać innych nurków, zwłaszcza w trójce lub większej liczbie. Jeśli nawet nie wiesz, gdzie jest twój znajomy, nie masz szans na komunikację z nim.
„Jedną z kluczowych zasad nurkowania zespołowego jest uzgodnienie pozycji. Typowe pozycje podczas nurkowania w trójce to nurkowanie w linii, albo jeden przed drugim, albo obok siebie, lub alternatywnie w pozycji grotu strzały. Pływanie w rzędzie, jeden przed drugim, dobrze sprawdza się podczas pływania wzdłuż wraków, raf lub przez obszary o ograniczonym dostępie.
„W tym przypadku osoba z przodu musi jedynie śledzić osobę znajdującą się bezpośrednio za nią – podobnie jak w przypadku pary kumpli. Osoba w środku musi mieć oko na osobę z przodu i osobę z tyłu. To więcej pracy, ale mają na oku dwie osoby.
„Osoba z tyłu musi po prostu zwracać uwagę na osobę w środku. Jest to jednak najbardziej eksponowana pozycja, ponieważ nikt na nich nie patrzy, chyba że osoba pośrodku ogląda się za siebie, aby je monitorować. Oczywiście nie jest to gorsze niż para kumpli, gdy jeden kumpel stoi przed drugim.
„W każdym przypadku istotne jest, aby każdy nurek monitorował odpowiedniego członka(-ów) zespołu na tyle uważnie, aby pozostać w kontakcie i być wystarczająco blisko, aby pomóc w przypadku, gdy wpadną w kłopoty. Aby to osiągnąć, potrzebny jest wysoki poziom świadomości.
„Użycie potężnych pochodni do sygnalizacji może znacznie ułatwić śledzenie innych członków zespołu. Jeśli widzisz za sobą promień pochodni nurka, nie musisz się odwracać, aby sprawdzić, czy nurek nadal tam jest. Ponadto nurek z tyłu może użyć latarki, aby zasygnalizować nurkowi z przodu, jeśli ten potrzebuje zwrócić jego uwagę.
„Umiejętności wymagane, aby być dobrym kumplem, są takie same, jak te wymagane, aby być dobrym nurkiem zespołowym odwrotnie. Przyjmując niektóre metody nurkowania zespołowego stosowane przez nurków technicznych, możemy poprawić nasze umiejętności komunikacyjne, nawet jeśli prowadzimy nurkowanie rekreacyjne bez przystanków.
„Nurkowania rekreacyjne z trzema nurkami można ułatwić, przyjmując stałą pozycję i używając latarki do sygnalizacji. Skuteczna komunikacja między kumplami pomoże im pozostać razem i uniknąć potencjalnych problemów. W ten sposób możemy wykorzystać niektóre aspekty komunikacyjne nurkowania zespołowego i zwiększyć nasze bezpieczeństwo podczas wszystkich naszych nurkowań”.
