Przystanek w Bintan

PODRÓŻOWALIŚMY do Indonezji przez Singapur w ramach większej podróży na pokładzie liveboardu, ale chciałem przyjechać przed wielkimi urodzinami Mateusza, żeby ominąć jet lag i świętować w jakimś egzotycznym miejscu. Zwykle lecimy liniami Singapore Airlines przez Singapur, wolimy zostać na noc przed dalszą podróżą do Indonezji.

Tym razem jednak ze względu na moment rozpoczęcia rejsu na pokładzie statku i urodziny mieliśmy do dyspozycji pięć nocy.

Będąc w przeszłości kilka razy w Singapurze, postanowiliśmy nie zatrzymywać się tam, ale spróbować znaleźć miejsce, którego żadne z nas wcześniej nie odwiedziło – miejsce, które mogłoby również służyć jako miejsce do wykonania kilku łatwych nurkowań przed wejściem na pokład .

Słyszałem o wyspie Bintan wiele lat temu i bardzo chciałem ją odwiedzić, więc przyszła mi do głowy jako możliwa lokalizacja na kilka dni.

Położone zaledwie godzinę szybkiego promu od terminalu promowego Tanah Mera, w pobliżu lotniska Changi w Singapurze, Bintan jest jedną z wysp Rui i właściwie częścią Indonezji. Może i było blisko Singapuru, ale wydawało się, że jest to zupełnie inny świat.

Większość hoteli turystycznych znajdowała się na północy, w Lagoi, gdzie znajduje się specjalnie wybudowany obszar z kilkoma polami golfowymi i ponad 15 wysokiej klasy hotelami oferującymi szeroką gamę sportów i atrakcji turystycznych.

Obszar ten jest oddzielony od reszty wyspy punktem kontroli celnej.

Indonezja, nastawiona na nadmierny bezcłowy import, jest nieco bardziej wyrozumiała w tym turystycznym regionie, który ma umożliwić dobrze zarabiającym Singapurczykom ucieczkę z miasta na weekend.

Pośród tych hoteli znajduje się kilka centrów nurkowych oferujących nurkowania próbne i kursy, ale oferują one również jednodniowe wycieczki do południowo-wschodniej części wyspy, gdzie można znaleźć najlepsze warunki do nurkowania.

Myślałem, że zatrzymam się w jednym z hoteli na północy ze względu na wygodę i szybki transfer, ale szybko je przeceniłem, gdy znalazłem mały, spokojny kurort obok dostępu do najlepszego miejsca do nurkowania w Bintan – Trikora Beach Club.

Prom o 8.10:XNUMX rano był pełen nocujących osób, golfistów i zawodników przybywających na treningi przed zawodami Bintan Ironman, które odbędą się za kilka tygodni.

Grupa organizująca program motywacyjny dla singapurskiej firmy powiedziała nam, że to ich pierwsza wizyta na wyspie Bintan i pierwsza w Indonezji, mimo że jest tak blisko.

Inna pani widziała nasze nurkowanie-Worki i zapytałem, czy w Bintan jest nurkowanie.

Sama jest nurkiem. Była na wyspie już kilka razy, ale nigdy nie zdawała sobie sprawy, że można uprawiać dobre nurkowanie.

Wyspa Bintan jest mniej więcej wielkości wyspy Wight, a przeprawa przypomniała mi podróż promem z południowego wybrzeża Anglii.

Pojechaliśmy 55-minutową taksówką do Trikory, omijając obszar turystyczny i wydawało się, że cofamy się w czasie. Bardzo dobra droga prowadziła nas przez środek wyspy, mijając małe farmy, maleńkie wioski i drewniane chaty rozsiane tu i ówdzie, otoczone gęstym listowiem i palmami kokosowymi rosnącymi na jasno czerwono-pomarańczowej glebie. Gleba jest bogata w boksyt, z którego wydobywa się aluminium.

Minęliśmy tylko kilka innych samochodów i motocykli. Podróż stanowiła wyraźny kontrast w stosunku do singapurskiego zgiełku.

nad morzem skręciliśmy w prawo, podążając wzdłuż linii brzegowej przez kolejne 10 minut i mijając wiele pływających domów w zatoce, pośród małych zielonych wysp otoczonych błyszczącymi złotymi plażami. Wyspy Rui słyną ze społeczności morskich Cyganów, ludzi żyjących z oceanu.

Hotel jest mały, ma 20 willi z widokiem na ogród i ocean, basen bez krawędzi i restaurację boso. Z okna roztaczał się widok na plażę z białym piaskiem i Morze Południowochińskie.

Kilka miesięcy wcześniej umówiłem się na nurkowanie z Tasik Divers,

Bintan, siostra znanej operacji Manado. Firma, pierwotnie zlokalizowana obok Trikory, niedawno kupiła współwłaściciela, zmieniła nazwę na Dive In Bintan i przeniosła się pół mili dalej, w pobliże Agro Beach.

Monica Udap przeprowadziła się z Manado, aby zarządzać centrum nurkowym, podobnie jak El, nasz przewodnik nurkowy i Cristian, jeden z członków załogi łodzi. Przyjechali z Dive In Bintan do naszego hotelu, aby omówić nasze nurkowanie tego popołudnia.

Dla urozmaicenia oraz ze względu na pływy i prądy zdecydowano się następnego popołudnia wykonać dwa nurkowania makro, a następnego dnia dwa nurkowania szerokokątne.

Poczuwszy się winnie, że następnego ranka nie musieliśmy wstawać wcześnie, zjedliśmy wczesny lunch przygotowany przez doskonałego szefa kuchni w Trikora przed naszym odbiorem.

Łódź nurkowa powitała nas z całym sprzętem i kamerami na końcu 150-metrowego molo i zabrała nas na malowniczą White Island, oddaloną o około 15 minut.

Odprawa El opisywała miniścianę z szerokim piaszczystym dnem sięgającą maksymalnie 15 m. Większość nurkowań w okolicy Bintan odbywa się na głębokości od 8 do 15 m, co jest przydatne podczas długich i płytkich nurkowań oraz dla osób o ograniczonej głębokości.

Głębsze nurkowania są dostępne na ścianie na zewnątrz rafy otaczającej wyspy, ale pogoda i warunki morskie musiały być bardziej sprzyjające, abyśmy mogli wydostać się poza rafę.

Tylko około 40 m od plaży wydawało się, że nie ma prądu, ale gdy tylko dotarliśmy do dna na głębokości 10 m, poczuliśmy silny przypływ. Po kilku minutach walki z tym Monica dała nam sygnał, żebyśmy przerwali nurkowanie.

Monica wyjaśniła, że ​​zarówno prądy, jak i pływy mogą być nieprzewidywalne, co utrudnia określenie miejsc do nurkowania, ale miejsc chronionych jest wiele.

Próbowaliśmy ponownie po drugiej stronie wyspy. Bez prądu spędziliśmy nieco ponad godzinę, delikatnie włócząc się po okolicy, znajdując zaskakującą liczbę stworzeń na białym piaszczystym dnie.

El i Monica z radością pokazywały liczne odmiany ślimaków nagoskrzelnych, drobnych płazińców oraz krewetek Pederson i Anemone ukrywających się w różnych rodzajach zawilców. Kilka dużych ukwiałów miało fioletowe lub białe płaszcze, a pozowały dla nas rodziny tańczących anemonów.

Skorpion biały diabeł spojrzał na mnie złowieszczo i zaatakował groźnie, gdy się zbliżyłem. Wprowadzałem się, żeby zrobić zdjęcie pięknej ślimaki nagoskrzelnej Flabellina z jasnoróżowymi nitkami kołyszącymi się w wodzie, a skorpion zaskoczył mnie, dobrze zakamuflowany, ponieważ znajdował się obok ślimaka nagoskrzelnego. Mateusz lubi znajdować maleńkie filety i wśród glonów Halameda zauważył wiele z nich, w tym odmiany białopręgowe, szczeciniaste i drobne.

Wiele różnych babek dzieliło nory z krewetkami na piaszczystym dnie, rozrzucone wśród kolorowych muszli.

Ogromna hiszpańska tancerka nagoskrzelna przeleciała elegancko obok, po czym opadła na dno.

WIDOCZNOŚĆ BYŁA TYLKO WOKÓŁ 8-10 m, więc poruszaliśmy się powoli po piaszczystym dnie, trzymając się nawzajem w zasięgu wzroku. Ponieważ nurkowaliśmy tylko we czwórkę, szliśmy własnym, spokojnym tempem.

Większość klientów Dive In Bintan to Singapurczycy i emigranci, którzy przybywają na wyspę na kilka dni porannym promem, wykonując od dwóch do czterech nurkowań dziennie i wracając wieczornym promem.

Był kwiecień, wciąż wczesna pora sezonu. Centrum nurkowe jest zamknięte od listopada do końca marca, kiedy warunki mogą być trudne, a najbardziej ruchliwy sezon trwa od maja do sierpnia.

Pod koniec nurkowania dotarliśmy do miniściany. Zachwyciła mnie ilość i różnorodność twardych koralowców, przeplatanych wachlarzami morskimi, biczami i innymi miękkimi koralowcami oraz gąbkami. Wszystkie wyglądały zdrowo, bez oznak wybielenia koralowców, mimo że temperatura wody wynosiła 31°.

Podczas przerwy na powierzchni zostaliśmy zjedzeni drugi pyszny i nieoczekiwany lunch. Spodziewaliśmy się na łodzi świeżych owoców i ciastek, ale Monica powiedziała, że ​​centrum nurkowe zawsze zapewniało odpowiedni posiłek w cenie nurkowania, niezależnie od godziny nurkowania.

Kontynuowaliśmy nurkowanie w miejscu, w którym skończyliśmy i mogliśmy spędzić godziny radośnie eksplorując zarówno piaszczyste dno, jak i mini-ścianę.

Na dole jednak prąd znów się wzmógł, choć nie był już tak silny jak podczas przerwanego nurkowania. Przytuliliśmy się teraz do piaszczystego dna, szukając stworków, a nie ściany.

El zauważył długonogiego kraba pająkowatego, a Mateusz wskazał kraba niebieskonogiego ukrywającego się wśród glonów oraz dużego kraba zakopanego pod kłodą.

Widzieliśmy także dużą rozdymkę mapową o szaleńczych wzorach spoczywającą na rafie oraz tę, której nigdy wcześniej nie widziałem, nieskazitelną rozdymkę o gładkim zielonkawo-białym ciele.

Indonezja ma szczególny problem z plastikowymi oceanami, częściowo z powodu trzech różnych prądów przepływających przez setki wysp tworzących kraj, przynoszących śmieci z odległych krajów, a częściowo z powodu kiepskiej jakości usług usuwania odpadów w wielu krajach azjatyckich .

Byłem bardzo szczęśliwy, widząc tylko jeden kawałek śmiecia na wszystkich naszych nurkowaniach, czarny plastik torba co Monica natychmiast podchwyciła.

Gdy pod koniec naszego nurkowania nadszedł przypływ, łódź nurkowa szczęśliwie wysadziła nas z powrotem na plażę Trikora – więcej czasu na relaks i wczesny koktajl.

Następnego dnia nasze nurkowania zostały opóźnione do 12.30:XNUMX ze względu na powolny przypływ. Gdy łódź dopłynęła, świeciło słońce, ale nad wyspą wisiały złowieszcze chmury.

Gdy się odepchnęliśmy z plaży widzieliśmy kilka błyskawic. Ze względu na minerały w glebie błyskawice mogą być tutaj bardzo potężne i mieliśmy nadzieję, że nie dotrą do miejsca, w którym będziemy nurkować.

Warunki nie były wystarczająco dobre do nurkowania po zewnętrznej ścianie, więc Monica zabrała nas na małą wyspę z palmą kokosową na szczycie, zwaną Umbrella Point. El opisał małą, pochyłą ścianę z piaszczystym dnem na głębokości 15 m.

Widoczność była lepsza niż poprzedniego dnia, około 12-15 m i przy bardzo słabym prądzie. Na zboczu rafy mogliśmy zobaczyć wiele kolorowych, jasnofioletowych ukwiałów kulistych z mnóstwem ukwiałów.

Spędziliśmy trochę czasu na ich fotografowaniu, ostrożnie unikając wielu czarnych jeżowców, które występują we wszystkich miejscach nurkowych.

Wychodząc od szczególnie dużego skupiska fioletowych ukwiałów, El zauważył dużą pierzastą rybę łopatkową. Odwrócił się, pokazał nam jedno zaślepione oko i cierpliwie pozował.

Obserwowałem maleńką murenę ukrywającą się w dziurze na dnie rafy, kiedy Monica zawołała nas, aby wskazać dużą, dobrze zakamuflowaną mątwę w zagłębieniu rafy.

Ponownie wiele odmian twardych i miękkich koralowców, gąbek i wachlarzy stworzyło kolorową scenę. Nie było tam dużych ryb ani gatunków pelagicznych, ale było mnóstwo małych ryb, w tym takich, których nie rozpoznałem.

Pomiędzy nurkowaniami kapitan łodzi zacumował przy maleńkiej bezludnej wyspie, której plaża z białym piaskiem była pełna muszelek i otoczona dużymi głazami.

Zanim się wspięliśmy, chmury nieco się przejaśniły i po lunchu nasi goreng zrobiliśmy przystanek bezpieczeństwa. ochładzamy się na słonecznych płyciznach.

Kolejna maleńka wyspa, Kojeck Point, została nazwana na cześć kapitana łodzi. El powiedział, że większość miejsc do nurkowania w okolicy to połączenie mini-ściany, pochyłej ściany i piaszczystego dna.

Płynęliśmy powoli wzdłuż krawędzi rafy, gdzie stykała się ona z dnem na głębokości 13 m, badając zakamarki i zakamarki oraz rozkoszując się licznymi ukwiałami, małżami olbrzymimi oraz ławicami ryb szklistych, motylkowatych i mydlanych.

Pod koniec nurkowania Mateusz zauważył dużą żaglówkę. Kiedy czekałem, aż weźmie , grupa brzytew przepłynęła obok w szyku.