Tłuszcz ziemi

Wraz z nadejściem Nowego Roku Nick Lyon namawia nurków, aby dokładnie przyjrzeli się swojej budowie ciała i poziomowi sprawności oraz podjęli działania, aby uzyskać „zdolność do nurkowania”

Zdjęcia dzięki uprzejmości Nicka Lyona

Czy kiedykolwiek przeprowadzałeś akcję ratowniczą? Nie w trening, mam na myśli naprawdę. Jeśli nie, musisz wiedzieć, że prawdziwy artykuł różni się od symulacji. Kilka lat temu podczas nurkowania w pobliżu Plymouth mój kumpel przestał reagować podczas zejścia. Na wysokości 16 m przewróciła się i zaczęła tonąć, nieprzytomna. Dogoniłem ją tuż nad dnem morskim na głębokości 24 m i wykonałem kontrolowane wyporność na powierzchnię. Została przeniesiona na łódź i wkrótce znalazła się na oddziale ratunkowym, na którym, dzięki łutowi szczęścia, pracowali lekarze niedawno przeszkoleni w Centrum Badań nad Chorobami Nurkowymi (DDRC) tuż obok. Zdiagnozowano u niej zawroty głowy dysbaryczne (przeczyszczanie tylko jednego ucha) i wypisano ją do domu. Warto też dodać, że pobraliśmy się rok później. To ważne, ponieważ jest całkiem prawdopodobne, że moje nadnercza rzadko pracowały ciężej niż tamtego dnia, przez co byłem całkowicie wyczerpany.

Ta akcja ratownicza nie obejmowała prawie żadnego pływania ani holowania na powierzchni, a mimo to czułem się, jakbym przebiegł maraton z lodówką na plecach (co nie zdarzało mi się nigdy). Ratowanie to bardzo męczące zajęcie. To było w 2008 roku. Regularnie biegałem i korzystałem z siłowni i ciężko pracowałem, aby utrzymać kondycję, którą zbudowałem podczas wcześniejszej wyprawy polarnej, ale kilka minut pływania w Plymouth Sound wykończyło mnie.

Przejdźmy szybko do roku 2020. Kiedy rozglądałem się po ruchliwej sali podczas pokazu GO Diving, przyszła mi do głowy przypadkowa myśl i podzieliłem się nią z redaktorem naczelnym Scuba Diver, Markiem Evansem. „Ilu ludzi w tym pokoju mogłoby się uratować, nie mówiąc już o swoim kumplu?” Mówiąc brutalnie, słonia na sali nie było, było spore stado, a ja byłem jednym z nich. Tu nie chodzi o „grube zawstydzanie”, ale o autentyczną troskę o zdolność wielu nurków do uratowania życia, własnego lub swojego partnera.

Wielu z nas zauważyło, że regularne nurkowanie poprawia różne aspekty naszej kondycji. W miarę upływu sezonu nurkowego butla nie jest już tak ciężka, zużycie gazu spada, a odrobina przypływu nie jest już tak przeszkodą. Jednak rezerwy wymagane do przeprowadzenia akcji ratunkowej są trudniejsze do zbudowania. Nie oznacza to jednak, że nie możemy zaspokoić tego zapotrzebowania w połowie.

Ani przez chwilę nie sugeruję reżimu przeciągania opon przez Dartmoor, aby mieć pewność, że 15-metrowy bimble w Vobster. Musimy jednak przyznać, że wielu z nas nieco odpuściło. Jako profesjonalista z branży nurkowej widziałem kilka dość jaskrawych przykładów tego.

Weźmy na przykład nurka, który po pełnym wyposażeniu przekroczył maksymalny dopuszczalny ciężar podnośnika nurkowego łodzi. Ten wyczyn nie nastąpił spontanicznie. Pokazał już swoje „odkrycie”, że przecinając bułkę na trzy, a nie na pół, można dodać do niej więcej masła…

Zastępując szefa kuchni na łodzi, byłem świadkiem czegoś, co mogę opisać jedynie wtedy, gdy wiadro chipsów zniknęło w ciągu niecałej minuty od skromnej liczby nurków. A spożycie stałych kalorii nie jest jedyne problem. Piwo après dive ma oczywiście długą tradycję. Albo dwa… Byłem świadkiem, jak nurek ze Skandynawii ugasił swoje pragnienie w porze lunchu całą butelką prosecco, po czym ubrał się i wskoczył z powrotem. Jakiś czas temu nurkowałem ze znakomitym nurkiem, który planował swoje weekendowe wycieczki w zależności od tego, jak bardzo był na kacu przewidywał, że nim będzie. Zmarł tragicznie młodo.

Ale nie musisz przyjmować moich anegdotycznych twierdzeń na temat tego chwiejnego stanu rzeczy. Wspomniana wcześniej DDRC przyglądała się tej sprawie problem przez 30 lat. W swoim badaniu przeprowadzonym w 1990 roku na temat masy ciała i stanu zdrowia nurków odkryli, że 34 procent uczestników miało nadwagę lub otyłość. Do 2019 roku odsetek ten wzrósł do otrzeźwiającego poziomu 69 procent. Oczywiście nie jest to problem dotykający tylko nurków, a liczby te są w dużej mierze zgodne z trendami krajowymi. Szczególne znaczenie ma fakt, że liczba brytyjska jest obecnie taka sama jak amerykańska, w związku z czym Stany Zjednoczone nie przewodzą już światu pod względem otyłości.

Potem jest palenie. Wciąż jestem zdumiony, gdy widzę nurków palących przed założeniem stroju. Bez zamiaru głoszenia jest to naprawdę zły pomysł.

Na to wszystko nakłada się jeszcze jeden czynnik – nie stajemy się młodsi. Obserwujemy wzrost średniego wieku przeciętnego nurka, a sprawność ma tendencję do zmniejszania się wraz z wiekiem.

Ponieważ wskaźniki otyłości wśród nurków są obecnie takie same jak w całym społeczeństwie, prowadzi to do nieuniknionego wniosku, że nurkowie robią niewiele, jeśli w ogóle, aby to odwrócić. Powstaje zatem pytanie, co powinniśmy z tym zrobić?

Wracając do ostatniego punktu, niewiele możemy zrobić w sprawie starzenia się, a gdyby tak było, prowadziłabym klinikę, która to zapewnia, prawdopodobnie na Karaibach. Zbliżam się do czterdziestki^th rok nurkowania. Kiedy zaczynałem, nie byłem dzieckiem i nie jestem gotowy, aby odłożyć słuchawkę płetwy już. Powiedziawszy to, planując nurkowania biorę pod uwagę swój wiek, co obejmuje także podejmowanie decyzji o nie nurkowaniu w ogóle. Jeśli nurkuję, moje czasy, głębokości i mieszanki odzwierciedlają moją długowieczność.

Jeśli chodzi o moją ogólną kondycję (lub jej brak), pobudka przyszła przede wszystkim na promie z Aberdeen na Szetlandy. Tak się złożyło, że w mojej kabinie znajdowało się duże, dobrze oświetlone lustro i kiedy w drodze pod prysznic sprawdziłem swój wynik Adonisa, z przerażeniem stwierdziłem, że coś poszło nie tak z miejscami, w których kiedyś znajdowały się moje mięśnie.

Nie mam zamiaru udawać osobistego trenera, a to, jak podchodzisz do fitnessu, zależy wyłącznie od Ciebie. Powiem tylko, że krótkofalówki mojego psa stały się nieco dłuższe, z czego był zadowolony. Wróciłem na siłownię i naprzemiennie ćwiczyłem siłę i wydolność serca. Nigdy nie byłem wielkim konsumentem śmieciowego jedzenia, ale uważniej przyglądałem się zbilansowaniu mojej diety i ćwiczeniu kontroli porcji. Nie miałem brzucha piwnego, ale z pewnością był to kopiec Merlota i ograniczyłem spożycie wina.

Utrata tkanki tłuszczowej może być trudna do oszacowania, szczególnie w przypadku masy ciała treningponieważ mięśnie ważą więcej niż tłuszcz. Zamiast więc polegać na wadze łazienkowej, posłużyłam się dopasowaniem ubrań jako wskaźnikiem postępu. Wcale nie jestem jeszcze tam, gdzie powinienem, ale mam stos spodni, których noszenie w miejscach publicznych byłoby zbyt ryzykowne ze strachu przed nieprzyzwoitym zdemaskowaniem.

Na wypadek gdybyś zapomniał, że jesteś wcześniej treningJedynym sposobem na większe nadużycie swojej fizjologii niż nurkowanie jest wysłanie go w przestrzeń kosmiczną. Fakt ten uświadamia mi, że wrzucenie w przepaść niepotrzebnie niezdarnego ciała to proszenie się o kłopoty.

Nie wszystkie zdarzenia kończą się szczęśliwie. Miałem do czynienia z najgorszym możliwym skutkiem wypadku nurkowego i mogę Cię zapewnić, że łamie to serce. Nie mogę już z czystym sumieniem ignorować potrzeby poprawy kondycji, dla dobra własnego i mojego kumpla.