Zwrotnik Raka

MORZE CZERWONE MA WIĘCEJ NIŻ 1200 ryb i 300 gatunków koralowców. Słynny Trójkąt Koralowy na Oceanie Spokojnym może pochwalić się 2228 rybami i 605 koralowcami. Wspomniałem o tym porównaniu do podwodnego fotografa Davida Doubileta z National Geographic.

„Trójkąt Koralowy przypomina nurkowanie w lesie deszczowym z akrami różnych gatunków” – odpowiedział. „Morze Czerwone jest jak spacer po angielskim wiejskim ogrodzie – trochę tego, trochę tamtego”.

Zawsze uważam, że ta odpowiedź doskonale podsumowuje Morze Czerwone. Dzięki różnorodności raf i wysp położonych okrakiem na Zwrotniku Raka w południowym Egipcie, zawsze powinieneś spodziewać się nieoczekiwanego.

Byłem współwłaścicielem jednego z niewielu centrów nurkowych w Sharm w latach 1980., więc to naturalne, że trochę tęsknię za dawnymi czasami – duchem przygód, zdesperowanymi ekipami nurkowymi, łagodnymi, wyluzowanymi Beduinami, rozległe, puste egipskie krajobrazy pustynne, niezatłoczone miejsca do nurkowania i nietknięte wraki.

ROZPOCZĘŁAM SWOJĄ PODRÓŻ w nowej sztucznej lagunie marinowej w Port Ghalib, na południe od międzynarodowego lotniska Marsa Alam.

Nie było zbyt tłoczno, ale wystarczająco zajęte wakacje-twórcy chętnie uciekają przed utrzymującą się w Europie zimową chandrą.

Zameldowałem się w hotelu Marina Lodge, w którym mieści się siedziba Emperor Divers, a łodzie dzienne zacumowane są na molo bezpośrednio przed hotelem. Jest to profesjonalna operacja polegająca na odwiedzaniu lokalnych, ale dość obojętnych miejsc na rafie przybrzeżnej obok linii brzegowej i przybrzeżnego stołu rafowego, szczególnie dobra dla nurków stażystów, a jeśli będziesz mieć szczęście, możesz wpaść na diugonię pasącą się na trawie morskiej lub zobaczyć ogromną zieleń żółwie w Marsa Mubarak czy Ras Shona.

W Ras El Torfa miałem nawet sześć delfinów butlonosech, które podpłynęły od tyłu z dużą prędkością, prawie na odległość dotyku, ich oczy były mocno skupione na jakiejś misji na wybrzeżu.

Cóż za powitanie z powrotem nad Morzem Czerwonym – pomyślałem – spodziewaj się nieoczekiwanego!

Dyrektor generalny Luke Atkinson opowiedział mi o trasie statku Emperor „Deep South” na rafy St John’s, z okazjonalnymi wizytami w Zabargad i Rocky Island, więc stał się to moim planem awaryjnym, gdyby wszystko inne zawiodło na południu.

W międzyczasie zasugerował, żebym udał się jakieś 100 km na południe, do Hamata. Wydawało mi się, że to spokojna lokalizacja w moim stylu, z dala od szalonych tłumów na Riwierze, z zaledwie kilkoma kurortami, skupionymi na nurkach i snorkelerach oraz jednodniowymi wycieczkami do rozległego kompleksu raf Fury Shoal.

Potem wpadłem na Christofa Clausena z Orca Dive Club, który powiedział mi, że jedzie do jego centrum nurkowego w Wadi Lahmy Azur Resort w Hamata. Powiedział, że mogę złapać stopa i to sprawdzić.

Następnego ranka wyruszyliśmy na południe wzdłuż wybrzeża z kalejdoskopem kolorów pustyni i raf, w drodze do Port Bernice i granicy z Sudanem.

Po drodze Christof opowiedział historię rozwoju tego obszaru i zatrzymał się przy wejściu do ogromnego Parku Narodowego Wadi el Gemal.

Ostatni raz jechałem tą drogą około 1990 roku, kiedy nie było lotniska ani hoteli, tylko dziwne beduińskie chaty na plaży i porozrzucane lasy namorzynowe. Minęliśmy kilka niedokończonych hoteli, czekając na kolejną ratę gotówki w przypadku ożywienia egipskiej gospodarki.

Wybory miały się odbyć za kilka tygodni i wszędzie wisiały ogromne zdjęcia prezydenta Sisi.

Christof wydawał się optymistycznie nastawiony do przyszłości Egiptu i czuł, że sytuacja dla 100 milionów jego mieszkańców w końcu zaczyna się poprawiać. Gdy pracowałem tam zaledwie pokolenie temu, było ich zaledwie 65 milionów!

Minęliśmy port Hamaty z garstką łodzi i wjechaliśmy do 4* kurortu, który wydawał się ładnie pusty (z punktu widzenia gościa).

Po drugiej stronie stołu rafowego, bezpośrednio przed centrum nurkowym, znajdowało się krótkie pomost, dzięki któremu osoby nurkujące z rurką i na wszystkich poziomach nurkowania mogły odwiedzić rafę domową, gdzie, jak mi powiedziano, często widywano ślimaki nagoskrzelne hiszpańskich tancerzy.

Wskoczyliśmy tego popołudnia i było mnóstwo atrakcji. Była to klasyczna scena Morza Czerwonego, z oceanem tuż za progiem i bezproblemowym dotarciem do otaczającej rafy. Wieczorem hotel nagle się zapełnił i serwowano szeroki wybór smacznych potraw, głównie niemieckim rodzinom.

Zrelaksowany i przyjazny klub nurkowy Orca, prowadzony przez Alaę z instruktorami nurkowania Hazemem i Gondelem, stanowił idealną bazę wypadową. Przez następne dwa tygodnie codziennie wybierałem się na Fury Shoal, gdzie znajdowało się 35 raf i wysp. Blisko brzegu i niedaleko portu Hamata znajdują się Wyspy Siyul, malowniczy zbiór piaszczystych wysp koralowych. Tło przybrzeżnych pasm górskich i zachodnich zachodów słońca sprzyjało fotogenicznym przystankom między nurkowaniami.

Sha'ab Sataya, czyli rafa delfinów, z zamieszkującymi ją stadami delfinów błystkowych, to obowiązkowe miejsce do nurkowania na zewnętrznych wschodnich rafach, gdzie regularnie widzieliśmy około 50 delfinów, a czasem znacznie więcej. Był to popularny bieg, ale można z nimi tylko pływać i nurkować i słusznie ich nie dotykać.

Pływali metodycznie w kółko w bezpiecznym miejscu wewnętrznej laguny, spokojnie śpiąc i odpoczywając po eskapadach na polowania i żerowanie na otwartych wodach.

Rafy Sha’ab Malahi, Abu Galawa i Claudio oferowały ogromne formacje z twardych koralowców przypominające świątynie, w doskonałym stanie, z ogromnymi jaskiniami i przesmykami zapewniającymi doskonałą różnorodność i emocje.

Wreszcie Sha'ab Maksur, najbardziej wysunięta na wschód rafa, zapewniła przebłyski ryb pelagicznych: tuńczyka, rafy szarej oraz zamieszkujących ją żarłaczy białopłetwych i manty. Koralowce miękkie były liczne w dwóch pionowych kolumnach na południowym płaskowyżu, co odróżniało go od innych struktur z koralowców twardych na rafach Fury Shoal.

PO CASUALU nurkowanie kontrolne w Abu Dabab, popłynęliśmy przez noc do systemu St John's składającego się z kilkunastu raf i mielizn. Podczas dwóch cotygodniowych czarterów nurkowaliśmy w Habili Ali, Gota Soraya, Dangerous, Gota Kebir, Umm Aruk, Abu Basala, Paradise i St John's Caves. Wszystkie były najwyższej klasy i różnorodne, włączając stoły rafowe i pionowe ściany, z piaszczystymi płaskowyżami, zwykle z wieloma ogromnymi pionowymi filarami koralowymi i koralowcami stołowymi.

Tam, gdzie prąd uderzał w rafę, była również szansa na zobaczenie dużych rzeczy: mant, białopłetwych oceanicznych, rafy szarej i zamieszkujących ją rekinów białopłetwych, ławicowych barakud, tuńczyka, lucjanu i trevally.

Miękkie koralowce zwisały jasne i piękne z twardych koralowych ścian i nie można było uniknąć tego znaku towarowego Morza Czerwonego, brzęczącej warstwy jaskrawoczerwonych anthias, milionów z nich.

Płaskowyże były wypełnione płaszczkami błękitno-cętkowanymi, skorpionami, murenami, pstrami, błazenkami i ukwiałami, rogatnicami Picassa, słodkowodnikami i sztandarami.

Jaskinia Św. Jana była piękna! Prowadzeni gęsiego, obserwując naszą pływalność i płetwy, prześliznęliśmy się przez 60-minutowe nurkowanie z podziwem dla labiryntu, który wił się przez stół rafowy do laguny i z powrotem.

Szklane rybki, zamiatarki oraz pięknie ubarwione małe gałęzie twardego koralowca i koralowce kubkowe wypełniały głębokie zakamarki i dachy jaskiń.

Nadszedł czas na Zabargad i Rocky Island, moją ostateczną misję, 20 mil od granicy z Sudanem i prawie uderzenie w Zwrotnik Raka.

Najpierw nurkowaliśmy na Rocky Island, z jej ogromnymi ścianami przypominającymi katedrę, oszałamiającą jasną i przejrzystą, błękitną wodą.

Gdy zacumowaliśmy, przywitał nas stado około 50 delfinów. Przed śniadaniem pojechaliśmy RIBem na północny punkt i zeskoczyliśmy na wysokość 40 m, zapewniając doskonałą widoczność ze wszystkich stron.

To było zdecydowanie niesamowite podwodne doświadczenie o neutralnej pływalności, choć tym razem bez młotów, tylko przebłyski szarych rekinów rafowych.

Płynęliśmy z powrotem w kierunku łodzi z prądem, mijając ogromne gorgonie oraz koralowce czarne i biczowe, z dużą ilością zdrowych koralowców miękkich i życia morskiego. Wspaniale było wrócić.

Po drugim nurkowaniu udaliśmy się do Zabargad, podobnego pod względem wielkości do północnej wyspy Tiran, ale znacznie bardziej odległej i mniej odwiedzanej. Obecna była tylko jedna inna łódź.

Doskonałe nurkowanie w dryfie do wschodniego punktu odsłoniło piękne koralowce stołowe na płyciznach. Zdawało się, że rafę zaśmiecają płaszczki i mureny.

W końcu przyszedł czas na północ. Przechodząc w pobliżu punktu Ras Banas, mogliśmy zobaczyć posterunki wojskowe i obozy Beduinów rozsiane wzdłuż półwyspu. Ponownie zanurkowaliśmy przez Fury Shoal, a następnie popłynęliśmy przez noc do rafy Elphinstone, którą ostatni raz odwiedziłem jakieś 20 lat wcześniej.

Elphinstone zyskał wysoką ocenę wśród nurków ze względu na oceanicznego białopłetwego, inne obserwacje dużych rekinów i wspaniałą rafę. Uderzyła mnie liczba łodzi dziennych zacumowanych na rafie, nawet RIBS z lokalnych centrów nurkowych, co z pewnością musi być wyczerpującą i wyboistą wyprawą dla nurków. Małe i średnie firmy są niezbędne.

Niemniej jednak Elphinstone zadziałał swoją magią i zaserwował dwa doskonałe nurkowania wzdłuż północnego i południowego płaskowyżu, dryfując wzdłuż nasłonecznionej wschodniej ściany. Znów widzieliśmy jedynie przebłyski rekinów, chociaż pod koniec, nisko w powietrzu, na błękicie krążył samotny białopłetwy oceaniczny.

Po powrocie na pokład nowi nurkowie, niektórzy z kamerami GoPro, z podekscytowaniem porównywali swoje pierwsze bliskie spotkanie z prawdziwym rekinem, śmiejąc się, że ciśnienie spadło do 50 barów i próbując wrócić na pokład, gdy rekin krążył coraz bliżej, i zdali sobie sprawę, że w strefie polowań na dużego drapieżnika! Hany i Amr oczywiście poprowadzili ich z powrotem w bezpieczne miejsce.