Dwa i pół do Bandos

niepewny!” krzyczy nasz malutki maluch, wskazując z podekscytowaniem w stronę płytkiej rafy pod pokładem. W krystalicznych wodach młode rekiny rafowe czarnopłetwe spokojnie krążą zygzakiem między skałami i koralowcami w poszukiwaniu przekąsek.

Jesteśmy w Bandos, jednym z najstarszych kurortów na Malediwach (otwartym w 1976 r.); jest to także jedno z lotnisk położonych najbliżej – 15 minut jazdy łodzią motorową i stanowi część Północnego Atolu Male.

Wiele lat temu, gdy nie mieliśmy dzieci, odwiedzaliśmy z mężem odległe atole południowe lub bardziej znane Ari i Baa, ale teraz ważne są łatwe podróże. Nie pozwolę na małą logistykę problem fakt, że mam pod opieką dwuletniego chłopczyka, powstrzymuje mnie od kontynuowania mojej pasji, jaką jest nurkowanie!

Bandos był oczywistym wyborem, gdy tylko zdecydowaliśmy się na Malediwy wakacje cel podróży: poza łatwym dojazdem, ma na miejscu lekarza i komorę hiperbaryczną, klub dla dzieci i opiekę nad dziećmi, a do tego nie kosztuje fortuny w porównaniu do innych ośrodków.

Zarezerwowaliśmy przez BA (który leci bezpośrednio z Wielkiej Brytanii) i spakowaliśmy się na 10 dni wakacje, wysyłając torby, korzystając z genialnej usługi Airportr. Odbiera Twoje bagaże z domu na dzień przed lotem i nie zobaczysz ich ponownie, dopóki nie wylądujesz w miejscu docelowym. To niesamowicie dobrze wydane 40 funtów na trzy ogromne torby zawierające sprzęt do nurkowania i pieluszki.

Chociaż nurkowanie nie było jedynym celem podróży, miałem zamiar odegrać w nim ważną rolę i udało nam się razem wykonać kilka dobrych nurkowań po oddaniu naszego żywiołowego malucha sprawnym i bardzo przyjaznym opiekunom Bandos.

Lubił śpiewać rymowanki dla dzieci i pluskać się w basenie dla dzieci, podczas gdy my spokojnie wyruszaliśmy na odkrywanie podwodnego raju na Oceanie Indyjskim, wiedząc, że jest w dobrych rękach.

Nurkowaliśmy w tym rejonie wiele lat wcześniej i byliśmy ciekawi, czy coś zmieniło się pod wodą. Kiedy wylądowaliśmy na lotnisku w Male, wydawało się, że na górze wiele się zmieniło, wokół lotniska trwały poważne prace budowlane, a ogromne mieszkania i dźwigi wyglądały, jakby były zawieszone na wodzie.

Nurkowanie kontrolne na rafie domowej było rozczarowujące: martwe, wybielone i połamane koralowce i niewiele życia pomimo entuzjastycznego stwierdzenia jednego z członków zespołu nurkowego, że Bandos „ma najlepszą rafę domową na Malediwach”. Na szczęście nurkowania w ciągu następnych kilku dni były znacznie lepsze.

podczas gdy skutki El Niño jest niestety widoczne w większości miejsc nurkowych, poza tym rafy tętnią kolorowym życiem.

Duże ławice fizylierów, słodkolipków i wiewiórek były wszechobecne i rozweselały nawet najbardziej wyszarzone miejsce, tworząc świetne tło, gdy spotykaliśmy większych osobników.

Rekiny mogły być na małym końcu skali, ale pojawiały się przy każdym nurkowaniu i bez przerwy nas bawiły, polując na rafy i dokuczając nam na niebiesko. Zauważyliśmy sporo białopłetwych i czarnopłetwych oraz okazjonalnie szarego rekina rafowego.

Nasze pierwsze nurkowanie z łodzi odbyło się w Akwarium, 20 minut drogi po wschodniej stronie atolu. Gdy schodziliśmy, obok przepłynął nieśmiały wargacz napoleoński, a niedługo potem przeleciał płaszcz orle, odwracając naszą uwagę od rekinów białopłetwych na piaszczystym dnie poniżej.

Lucjan pręgowany towarzyszył nam podczas nurkowania, gromadząc się i rozpraszając stale; podczas naszej kontroli rafy podczas przystanku bezpieczeństwa dwa pulchne homary schowały się ciasno w swojej dziurze.

Nasze drugie nurkowanie tego dnia było jednak mniej udane: obiecane odpoczywające rekiny karmiące na Banana Reef nigdy się nie zmaterializowały, a w nurcie, który wzmógł się w połowie nurkowania, nasza GoPro zniknęła, co spowodowało zrzędliwego męża i nagłe wynurzenie.

W momencie naszej wyprawy (koniec stycznia) konieczne byłoby udanie się w stronę północnego krańca atolu, aby zobaczyć majestatyczne manty w stronę Bodu Hithi Thila, oddalonego nieco o ponad godzinę łodzią motorową.

Niestety, nie wchodziło to w grę, bo podróż byłaby zbyt długa i kosztowna – za samą opiekunkę płaciliśmy prawie 20 dolarów za godzinę.

Mieliśmy jednak promienie w Stingray City, niecałe 15 minut od ośrodka. Miejsce do nurkowania nie wydawało się zachęcające: port rybacki niedaleko fabryki konserw z tuńczyka, gdzie wyrzucone ości i tusze przyciągają płaszczki. Widząc rybaków przy pracy, gdy dotarliśmy na miejsce, spodziewaliśmy się zdzierstwa.

Jednak gdy już znaleźliśmy się pod wodą i udaliśmy się w stronę zewnętrznej krawędzi portu, polecono nam pozostać 10 m pod powierzchnią, aby uniknąć ruchu łodzi (bezpieczeństwo przede wszystkim!), zdaliśmy sobie sprawę, że to będzie fajne nurkowanie.

właściwie to się wydawało przebywanie w akwarium, z tak dużą ilością życia morskiego upakowanego na małej przestrzeni i mnóstwem stworzonych przez człowieka artefaktów, które tworzą odpowiednią atmosferę.

Z kilkoma śmieciami i krwawo wyglądającymi rybimi ogonami i tuszami rozrzuconymi na piasku, wszędzie pojawiła się oszałamiająca liczba muren. Nigdy nie widziałem tak wielu różnych rozmiarów i typów – czarnych, białych, szarych, w żółte kropki…

Otaczało je mnóstwo małych ryb, które skubały białe mięso pozostawione na kościach biednego tuńczyka lub oczyszczały węgorze z pasożytów.

Kiedy zachwycaliśmy się tym widowiskiem, cień, potem kolejny i kolejny, przeleciał nad nami spokojnie. Odwróciliśmy się i zobaczyliśmy, jak ogromne promienie tańczą i szybują przez zupę rybną, nad i pod nami. Ten potężny widok zapewnił nam rozrywkę przez całe nurkowanie.

Zostawiliśmy je w tyle, gdy rozpoczęliśmy powolną wspinaczkę od wejścia do zatoki w kierunku ściany rafy, otoczeni tysiącami małych, jasnych ryb rafowych.

Niektóre miejsca nurkowe na Północnym Atolu Male zostały oszczędzone przez dewastację El Niño lub zaczęły się regenerować.

Rainbow Reef jest jednym z takich miejsc, radością kolorów z mnóstwem miękkich koralowców dookoła i pięknymi odcieniami pomarańczowych koralowców rurkowych na sufitach wychodni, które zapewniały schronienie mniejszym rybom.

Życie ryb było zdrowe, wokół tańczyły ławice zwykłych motyli, skalarów i fizylierów. Makronurkowanie na Malediwach nie jest zbyt popularne, ale oczom i ustom wielu muren wystających ze skał często towarzyszyły krewetki pręgowane.

To było prawdopodobnie najlepsze nurkowanie w tym tygodniu, naprawdę spektakularne miejsce tętniące życiem i mnóstwem ciekawych formacji skalnych, które urozmaiciły i sprawiły, że było to niezapomniane przeżycie.

kolejna witryna zamknięta do kurortu, w którym warto nurkować więcej niż raz (tak jak my) jest Lankan Reef, dość łatwy dryf na pochyłej rafie z piaszczystym dnem poniżej.

Gdy płynęliśmy w łagodnym nurcie, kilka żółwi leniwie pasło się i drzemało w szczelinach, gdzie towarzystwa dotrzymywały im błyszczące, szklane ryby; Podczas jednego z tych nurkowań naliczyliśmy dziewięć żółwi, w tym ogromnego szylkretowca geriatrycznego, który spokojnie odpłynął od nas, aby zaczerpnąć świeżego powietrza na powierzchni.

W pewnym momencie otoczyło nas kilka dużych graników, niektóre z nich były szczególnie przyjazne do fotografowania, ponieważ odpoczywały na koralowcach. Gigantyczna i przerażająca rogatnica tytanowa pożerała rafę, a od czasu do czasu pojawiał się jej krewny-klaun.

Gdy zbliżaliśmy się do końca naszego drugiego nurkowania, pojawiła się imponująco duża ławica nietoperzy, a niektóre podeszły bardzo blisko, nie przestraszone bąbelkami ani kamerami.

Ostatniego dnia zdecydowaliśmy się na krótkie nurkowanie z brzegu z przewodnikiem. Chciałem zobaczyć, czy rafa domowa Bandos może się zrehabilitować. I z pewnością tak było!

To było ekscytujące nurkowanie tuż za progiem naszego pokoju hotelowego. Gdy tylko zeszliśmy, zostawialiśmy za sobą linę i 5-metrowy drążek zabezpieczający (do czego służy trening kursy) zauważyliśmy kilka rekinów.

Myśląc, że to już wszystko na dziś, ruszyliśmy w prawo, zostawiając molo za sobą i nie spodziewając się wiele po opustoszałej martwej rafie.

Jednak wkrótce w oddali zauważyliśmy, że coś się dzieje, a gdy podpłynęliśmy bliżej, zobaczyliśmy dużą ławicę lucjanu błękitnopręgowanego, otoczoną garstką młodych, zdrowych i pięknych rekinów rafowych.

Zahipnotyzowani, po prostu spędziliśmy tam jakiś czas, podziwiając piękno tych zwierząt.

Niechętnie ruszyliśmy dalej, starając się jak najlepiej wykorzystać nasz ostatni czas w wodzie. Wkrótce zostaliśmy nagrodzeni widokiem dużego ośmiornica który tańczył leniwie na naszych oczach, nie zmartwiony obecnością tych dwóch ludzi, którzy go obserwowali.