VIAJE Hiszpańska wycieczka samochodowa

#vanlife, #kamper, #lifeontheroad; przeszukaj którykolwiek z tych hashtagów w mediach społecznościowych, a znajdziesz miliardy dopracowanych zdjęć przedstawiających pary (z psem) żyjące marzeniem w swoim ukochanym „toczącym się domu” (kamperze).

Moja partnerka Ana i ja pomyśleliśmy, że fajnie byłoby wybrać się na hiszpańską wycieczkę „jedź i nurkuj” w naszym własnym domu na kółkach. Jednak po spędzeniu wielu miesięcy w trasie w ciągu ostatnich dwóch lat nie mieliśmy złudzeń co do realiów #vanlife.

Swoboda tego rodzaju podróżowania zapewnia fantastyczną egzystencję, ale powiązane z nią zdjęcia na Instagramie powinny być opatrzone hasztagami takimi jak #squabblingcouple, #toiletfacilities? i #chciałbym-mieć-klimatyzację.

Poprzednie wycieczki vanem na hiszpańskie wybrzeże niosły nas przez całą Francję, próbując ominąć płatne drogi, ale nie mogę się zdecydować, co jest gorsze – niekończące się ronda na bocznych drogach (wymyślili je Francuzi) czy postoje, żeby pompować euro do automatów poboru opłat po każdych kilku milach niewątpliwie wspaniałej autostrady.

Podróżowaliśmy więc promem Brittany Ferries z Portsmouth do Santander w północno-zachodniej Hiszpanii i całkowicie pominęliśmy Francję.

Przeprawa trwa 24 godziny, ale oszczędza zużycie i przebieg furgonetki oraz jest niesamowicie relaksująca (jeśli pozwala na to pogoda).

Miejsca do nurkowania zostały zaplanowane wcześniej przy pomocy biur turystycznych Murcji, Benidormu i Walencji.

Po wylądowaniu sprawy zaczęły się źle – okropna noc cztery godziny jazdy na południe od Santander podczas jednej z najgwałtowniejszych burz z wyładowaniami atmosferycznymi, jakie widziałem.

Zmęczony podjąłem złą decyzję parkując pod drzewem na parkingu dla ciężarówek. Następnie w drzewo uderzył piorun, którego dźwięk był ogłuszająco wybuchowy.

walczyliśmy na południu wraz ze wzrostem temperatury, mijając Salamankę, omijając Meridę i z krótkim postojem w Sewilli, aby spotkać się z przyjaciółmi i zaopatrzyć się w żywność i wodę, po czym skierować się na wschód w siedmiogodzinną podróż do Cabo de Palos w Murcji.

Wolimy „dziki” obozować, kiedy i gdzie możemy, zamiast zatrzymywać się na oficjalnych kempingach, dlatego musimy być samowystarczalni, mając dużo wody, panele słoneczne, falownik 240 V i (częściowo) domowej roboty prysznic ciśnieniowy .

Bary, kawiarnie i centra nurkowe zapewniają nam dodatkowe zaplecze sanitarne.

Podczas biwakowania w niektórych krajach zawsze istnieje ryzyko, że zostaniesz przeniesiony przez policję, ale jeśli jesteś w miarę ukryty i nie zostawiasz śladów, zwykle nie stanowi to problemu.

Byłem już wcześniej w Cabo de Palos dla nurków, kiedy z powodu pomyłki z harmonogramem nurkowania przegapiłem najbardziej dostępny wrak El Naranjito, więc chciałem dodać go do naszego trzytygodniowego, 10- harmonogram nurkowania.

W kamperze możesz zmieniać widok tak często, jak chcesz, a Cabo de Palos zapewniło nam wspaniałe widoki na morze obok małej zatoczki.

Przyjechaliśmy późno i zaparkowaliśmy dość blisko kilku innych mieszkańców vanów z tym samym pomysłem – dobry znak, że prawdopodobnie można zatrzymać się na noc.

Gdy wzeszło słońce, udaliśmy się do pobliskiego centrum nurkowego Islas Hormigas. Ana założyła suchy skafander i zdecydowałem się na mój kombinezon o grubości 6 mm, czego później żałowałem. Ugotować na łódce czy zamrozić pod wodą?

W nocy 13 kwietnia 1943 roku 51-metrowa Isla Gomera płynęła z Kartageny do Barcelony. Przy złej pogodzie zaczął mocno przechylać się do portu, nabrał wody i zrzucił ładunek pomarańczy, po czym zatonął bez ofiar śmiertelnych. Hiszpańskie słowo oznaczające pomarańczę to naranja, stąd jej ulubiona nazwa El Naranjito.

Wrak leży na głębokości 28 m od dziobu, 35 m na pokładzie i osiąga dno na głębokości 45 m od dna morskiego, do dziobu przymocowana jest boja. Gdy schodziliśmy przy średniej widoczności, temperatura na moim komputer spadło z 22° do szczękających zębów 14° na 35 m w moim przypadku kombinezon.

Nurkując na standardowej mieszance 21%, również zapragnąłem nitroksu, gdy upływał czas no-deco. Wrak jest bajecznie nienaruszony, więc przepłynęliśmy przez sterówkę, przez jedną z dwóch ładowni i na śródokręcie, pozostawiając nam zaledwie kilka minut na obejrzenie wszystkiego, zanim wrócimy do boi, aby zrobić klasyczne zdjęcia nurka/dziobu.

Dostępne głębokości pokrywają szeroki zakres nurkowań. Mówi się, że samogłowy regularnie odwiedzają boje, ale dopiero w dalszej części wycieczki możemy je zobaczyć.

Cabo de Palos szczyci się także ściśle chronionym rezerwatem morskim, pełnym życia od graników, barakud i chmur mniejszych ryb, i stanowi punkt odniesienia dla hiszpańskich rezerwatów morskich. Wszyscy, z którymi rozmawialiśmy o nurkowaniu podczas naszego wyjazdu, byli nim zachwyceni.

Suchy upał Hiszpanii jest błogosławieństwem, gdy trzeba suszyć sprzęt do nurkowania, a kiedy byliśmy gotowi do wyjazdu do Benidormu, wszystko było już prawie suche.

Ważne jest, aby sprzęt był suchy Worki także, jeśli nie ma czasu na wysuszenie zestawu. Mój kombinezon a buty nabierają ciekawego zapachu po wielokrotnym nurkowaniu.

Wyspa Benidorm była kolejnym celem naszej ponownej wizyty, ale chcieliśmy nurkować na niej w dzień, a nie w nocy, jak to robiłem wcześniej, i tym razem z centrum nurkowym Nisos.

Jednak nurkowanie w jednym z dwóch rozpoczęło się źle. Gwałtowny prąd powierzchniowy sprawił, że zejście po boi z RIB w celu zarefowania było bardzo ciężką pracą, widoczność nie była taka, jakiej oczekiwał Nisos i po raz kolejny zmroziłem sobie… rękawiczki. Współczułem właścicielom centrów nurkowych, Jessie i Jose, zdruzgotani faktem, że ich ukochana strona nie działała, gdy przeszliśmy na drugie nurkowanie.

Zacumowani teraz po zawietrznej stronie wyspy, z wysokimi hotelami w Benidorm w tle, w odległości mili morskiej lub dwóch, wpadliśmy do bajecznie czystej, ciepłej wody na głębokość 20 metrów. Dwie ośmiornice wkradły się do dziur na dnie morskim i niemal natychmiast potem przeleciała obok nich para płaszczek i odleciała w błękit.

Strome ściany wyspy przypominały stertę naleśników. Zeszliśmy 10 m na dno morskie i zobaczyliśmy pantofle domowe, homary, ślimaki nagoskrzelne i węgorze kongerowe.

Poczułam się szczęśliwa, że ​​Jessie i Jose mogli teraz pochwalić się swoim progiem.

Przejścia oferują nurkom również szansę na zabawę. Po wyjściu z jednego z nich widzieliśmy pięć lub sześć kolejnych płaszczek przelatujących w szyku, znikających, ale potem powracających, by spojrzeć ponownie. Jessie spędziła czas z słonecznikiem (lub pez luna po hiszpańsku), czekając, aż wrócimy na łódź.

Podczas nurkowania w Benidormie przez dwie noce korzystaliśmy z oficjalnego kempingu – miasto nie jest miejscem na dzikie obozowisko, jeśli można coś na to poradzić.

Spędzając dwie noce w miejscu docelowym, możesz zostawić cały swój sprzęt nurkowy w centrum nurkowym na noc i odebrać go do wyschnięcia przed opuszczeniem obszaru.

ostatni raz się zanurzyłem się w tak bogatą różnorodność i bogactwo gatunków ryb miałem zapewne podczas mojej ostatniej wizyty w Morzu Czerwonym. Gatunek z granika
leszcze, wargacze i ławice mniejszych ryb wypełniały każdą przestrzeń, widok przerywały jedynie chłodne termokliny, gdy zeszliśmy na głębokość 25 m.

Płynęliśmy wzdłuż ogromnych ścian, które pozornie pogrążały się w nikąd i rozciągały się wysoko nad nami w kierunku powierzchni w niespotykanej dotąd przejrzystości wody. Zapraszające przepaści zapewniały schronienie homarom, a za każdym zakrętem znajdowały się stacje czyszczące.

Jeden na pięciu graników wydawał się być ciekawskim gatunkiem, do tego stopnia, że ​​mój aparat stał się tarczą.

Porty kopułowe przyciągają wiele gatunków, ale wcześniej nie uważałem granika za próżny. Podczas naszych nurkowań zwiedziliśmy dwie wysepki i chcieliśmy zobaczyć więcej.

Natknęliśmy się na amunicję wojskową z czasów, gdy odbywały się tu testy broni. Wyspy te doskonale nadawałyby się do nurkowania na żywo na pokładzie – coś w rodzaju Wysp Similan-come-Brothers, a nawet, ośmielę się powiedzieć, mini-Galapagos na naszym europejskim progu (choć z mniejszą liczbą gatunków pelagicznych). Zasady nurkowania są ściśle przestrzegane, a grupy muszą zakończyć nurkowanie przy cumie, z której rozpoczęły.

Ławka tuńczyka przemknęła obok rufy, gdy kryliśmy się w zacienionych miejscach, czekając na powrót łodzią.

Po raz ostatni skorzystaliśmy z nocnej usługi suszenia w centrum nurkowym, zanim udaliśmy się do naszego miejsca docelowego, L'Ametla de Mar.

Gdy zanurzyłem twarz w wodzie, przeleciał pode mną żółty błysk, a potem kolejny. Mewy siedziały w rzędach wzdłuż ciężkiej plastikowej krawędzi konstrukcji, w której pływaliśmy, gdy nasz przewodnik nurkowy schodził po schodach łodzi, aby do nas dołączyć.

Znajdowaliśmy się w środku kolosalnej, głębokiej na 15 m sieci, jednej z kilku, wszystkie zamknięte od dołu. Nasze następne nurkowanie odbędzie się na farmie tuńczyka błękitnopłetwego.

Tuńczyk błękitnopłetwy na wolności jest zagrożony, dlatego takie nurkowanie można uznać za kontrowersyjne. Trwają argumenty za i przeciw hodowli ryb, ale Tuna Tours organizuje wycieczki dla płetwonurków i freediverów, a jej pluszowa łódź wypływa z rybackiego miasteczka L'Ametla de Mar trzy razy dziennie. Znaleźliśmy idealne miejsce na biwak na obrzeżach miasta, nad piękną zatoką, w cieniu sosen, które zapewniały ulgę od upału.