Kiedy 2 lat temu zakończyła się II wojna światowa, zaadaptowano kontrolę gazu regulator hit the market and recreational scuba got the boost it needed. And old-school twin-hose diving isn't dead yet – vintage kit and training has much to commend it, says STEVE WARREN.
MIKE WARREN NURKOWAŁ, ale wchodząc na pokład swojej łodzi, stwierdził, że zanieczyścił kotwicę. Ponieważ pozostało niewiele powietrza, ponownie wszedł do wody, aby ją odzyskać.
Mike używał podwójnych cylindrów z podwójnym wężem sprzed kilkudziesięciu lat regulator oraz zapasowy, zwykły pojedynczy wąż. Przełączył się na to w celu odzyskania kotwicy, ponieważ oddychała ona łatwiej przy niskim ciśnieniu w zbiorniku niż w przypadku podwójnego węża.
„Uświadomiłem sobie głośny dźwięk w tle, podobny do silnika łodzi i dość blisko. To było bardzo denerwujące” – wyjaśnił Mike. „Potem hałas ucichł nagle, podobnie jak moje powietrze”.
Chwycił kotwicę, którą w tym momencie wyrzucił, i swobodnie wzniósł się na wysokość 15 metrów z powrotem do swojego pontonu. „Podwójny wąż unosił się nad moją głową i zaczął swobodnie przepływać, powodując hałas i opróżniając moje butle…” Nurkowanie ze starym sprzętem do nurkowania ma swoje chwile. Mike właśnie przeżył jednego.
Kiedy dorastałem w latach 1970., nurkowie na każdej plaży przyciągali tłumy. Być nurkiem oznaczało być odkrywcą. Byłem zapalonym miłośnikiem snorkelingu, ale mój wiek działał na moją niekorzyść, gdy przyszło do włączenia się w szeregi akwalungerów. Mogłem tylko patrzeć.
Teraz nurkowanie jest otwarte dla wszystkich, ale dawne poczucie przygody dawno zanikło. Andrew (AJ) Pugsley i ja byliśmy zaintrygowani okresem, który przegapiliśmy.
Stare Porno regulatory and learning the techniques that went with them we saw as a link to those halcyon days. Mike, a Brit based in Antibes (and not a relative) was our mentor.
WCZESNE ZAPISY wskazują na wiele nieudanych prób wynalezienia sprzętu umożliwiającego ludziom pozostawanie pod wodą dłużej niż marny limit jednego oddechu.
Unrealised aspirations dating back to the 1600s included scuba tanks, regulatory and even rebreathers, all frustrated by the limited knowledge and crude technology of the time.
Zwyciężył sprzęt z zasilaniem powierzchniowym. Nieograniczony dopływ powietrza z góry oznaczał, że proste mechanicznie systemy swobodnego przepływu działały znacznie poniżej. Wystarczyła ręczna pompa i ludzie do jej obsługi.
Chociaż węże ograniczały mobilność nurków, dla ratownika lub hodowcy skorupiaków możliwość dalekiego zasięgu nie była priorytetem. Aby nurkowanie rekreacyjne i eksploracyjne stało się rzeczywistością, potrzebny był sposób na odłączenie się od powierzchni i swobodne poruszanie się z nurkami posiadającymi własne źródło powietrza.
I prawie udało nam się to osiągnąć w 1864 roku, pełne 102 lata przed powstaniem PADI.
Aparat do nurkowania Rouquayrol-Denayrouze zawierał zarówno zbiornik powietrza, jak i regulator. Pojawił się w powieści 1870 20,000 lig podmorskich z XNUMX r., gdy łowcy-zbieracze Kapitana Nemo przemierzali bogato narysowane podmorskie lasy Juliusza Verne'a.
Ale to była też licencja artystyczna, bo w cylindrze było ciśnienie tylko do 30 barów.
Aparat do nurkowania RD pozostał przywiązany do powierzchni wężem, a butla została zrzucona do schronu ratunkowego. Aż do ubiegłego wieku metalowe butle nie były w stanie utrzymać wystarczającego ciśnienia, aby wytworzyć dopływ powietrza o wystarczającym czasie trwania, aby był praktyczny podczas nurkowań roboczych.
Nawet dzisiaj nurkowie komercyjni z wielu powodów polegają głównie na gazach dostarczanych z powierzchni. Na głębokości 120 m 12-litrowa butla zapewnia mniej niż 50 oddechów – tyle, aby nurek mógł powrócić w bezpieczne miejsce w dzwonku w przypadku awarii zasilania powierzchniowego.
Zmotoryzowane kompresory zastąpiły pompy ręczne, a lekkie hełmy zastąpiły dawne miedziane hełmy, ale podobieństwa współczesnego nurkowania z zasilaniem powierzchniowym przeważają nad różnicami.
NURKOWANIE SPORTOWE ma swoje korzenie we Francji lat dwudziestych XX wieku. Yves Le Prieur połączył mały zbiornik powietrza z zaworem o swobodnym przepływie, który umożliwił odważnym i ciekawskim zapuszczenie się pod wodę.
W 1936 roku w Paryżu powstał pierwszy rekreacyjny klub nurkowy. Jednak system swobodnego przepływu był marnotrawstwem przy ograniczonym dopływie powietrza, więc wycieczki były krótkie. Problem swobodnego przepływu nadal wymagał rozwiązania.
Różni wynalazcy próbowali ulepszyć koncepcję RD, która dostarczała powietrze tylko wtedy, gdy nurek tego potrzebował.
In 1943, with France under Nazi occupation, Jacques Cousteau and Emile Gagnan came up with a successor to the R-D regulator.
Nurek oddychał normalnym powietrzem z butli poprzez szereg dźwigni, przepon i sprężyn poprowadzonych przez dwa węże – jeden doprowadzał powietrze do nurka, drugi odbierał jego wydechy i upuszczał je.
Dostarczał powietrze tylko podczas wdechu nurka. Przepływ ustał natychmiast, gdy nurek przestał wdychać, wykorzystując własne płuca nurka jako włącznik/wyłącznik.
Ponieważ nie marnowano żadnego cennego zapasu powietrza, limity czasu i głębokości eksploracji zostały nagle znacznie wydłużone.
At the end of the war the industrial gas giant Air Liquide put into production the Cousteau-Gagnan regulator – the CG45. The seeds of Le Prieur’s sport-diving movement were now shoots.
The CG45 was derived from a valve developed for running cars on gas. Early sport divers unwilling to pay for “proper” regulatory would often take the same route, using gas-control components to create “Calor Gas” regulatory.
The CG45 dropped air pressure in two stages, as do today’s single-hose regulatory, but in 1955 manufacturer Spirotechnique (spun off from Air Liquide and known today as Aqua Lung) replaced it with the simpler Mistral, a single-stage regulator that reduced tank pressure to ambient in one jump.
Rozłóż 60-letni Aqua Lung Mistral, a ekonomia inżynierii jest uderzająca: duża membrana składana na dwie dźwignie, które otwierają sprężynowy zawór w celu wpuszczenia powietrza ze zbiornika, które przepływa do ustnika jednym wężem, oraz drugi wąż, który prowadzi powietrze wylotowe do prostego zaworu klapowego zwanego dziobem kaczym, który uwalnia je do wody.
Prostota wiąże się z niezawodnością, a rzadkie problemy można szybko naprawić.
„Często można było rozebrać Mistrale i uporządkować je podczas wyprawy nurkowej” – mówi Colin Doeg. Jeśli Mike był naszym mentorem, Colin był naszą inspiracją. Wraz ze zmarłym Peterem Scoonesem był współzałożycielem Brytyjskiego Stowarzyszenia Fotografów Podwodnych.
Jej starszy mąż stanu z rozrzewnieniem wspomina dwuwężowe zawory dozujące, czyli DV, jak nazywano organy regulacyjne w Wielkiej Brytanii: „Dawno temu nauka obsługi tych urządzeń była rytuałem przejścia dla każdego, kto dołączył do brytyjskiego klubu Sub-Aqua” – stwierdził. mówi.
„Rurki przenoszące powietrze z automatu dozującego do ustnika służą do napełniania wodą. Trzeba było nauczyć się przewracać na jedną stronę – nie pamiętam już na którą – ścisnąć tę rurkę, żeby zebrała się po tej stronie woda bogata w chlor, a potem mocno dmuchnąć, żeby się jej pozbyć.
„Następnie nastąpił wielki przełom – zawory zwrotne. Zablokowali przedostawanie się wody do rurek z ustnika.” Colin krzywi się: „Oddychanie przy nich było znacznie trudniejsze niż na automatach z jednym wężem”.
Automaty jednowężowe umieszczają membranę drugiego stopnia w ustniku. Jest to mechanizm, dzięki któremu ciśnienie w zbiorniku, już raz obniżone przez pierwszy stopień montowany na butli, zostaje ostatecznie zredukowane do ciśnienia umożliwiającego oddychanie.
Lokalizacja membrany drugiego stopnia jest kluczem do łatwości oddychania przez nowoczesny automat w niemal każdej pozycji.
Wąż podwójny ma membranę zamontowaną na zbiorniku, a wysiłek oddechowy zależy od idealnego jej ułożenia. Musi znajdować się pomiędzy łopatkami.
Kiedy po raz pierwszy użyłem podwójnego węża znajomego, bardzo mi się podobało. Za drugim razem, gdy użyłem tego samego zaworu, poczułem, że ledwo mogę złapać oddech. Mój błąd polegał na tym, że pozwoliłem zbiornikowi unieść się wysoko i podnieść mechanizm regulacyjny.
Wyczuwał niższe ciśnienie hydrostatyczne niż w moich płucach i musiałem pobierać powietrze z zaworu.
Miało się wrażenie, że powietrze zamieniło się w shake'a z McDonaldsa, a węże w słomki.
Wczesne uprzęże do nurkowania użyj paska, aby utrzymać zbiornik nisko, a automat w odpowiednim położeniu.
Uprzęże butlowe Spirotechnique Dumas (nazwane na cześć kolegi z drużyny Cousteau i współautora The Silent World), których używamy, mają tylko pasy ramienne zamontowane wysoko na szyjce cylindra i pasek krokowy.
Pasek biodrowy nie jest potrzebny, ponieważ klamra paska balastowego Spiro jest wycięta tak, aby można było na niej zamocować pasek biodrowy.
Stara zasada, że pas balastowy zakładano na końcu, gwarantowała, że będzie on leżał na pasku napinającym staw skokowy. W sytuacji awaryjnej ciężarki można porzucić, nie zaplątując się w nie. Uprząż Dumas jest odświeżająco nieskomplikowana i zaskakująco wygodna.
Niezrozumienie znaczenia prawidłowego ułożenia było jednym z czynników, który wywołał niezasłużoną krytykę wprowadzonego w 2005 roku, pół wieku po pierwowzorze, dwuprzewodowego automatu Aqua Lung Mistral.
Co prawda nie pomogło to, że konstrukcja niektórych kamizelek Aqua Lung oznaczała, że nie można było ich wystarczająco obniżyć w plecak aby zoptymalizować wydajność.
Reduktory dwuwężowe szybko stały się przestarzałe w wyniku modeli jednowężowych i w dużej mierze zniknęły na początku lat siedemdziesiątych. Przed Aqua Lung Mistral ostatni produkowany bliźniaczy wąż, hiszpański Nemrod Snark 1970, zniknął wraz z samym Nemrodem pod koniec lat 111-tych.
Automaty jednowężowe zapewniały znacznie łatwiejsze oddychanie, miały wyjścia do bezpośredniego zasilania i realistyczne oczekiwanie, że będą wspierać nurka dzielącego się z platformy ośmiornicy na głębokościach rekreacyjnych.
Aqua Lung Mistral został zaadaptowany z istniejącego pierwszego stopnia z jednym wężem i zawierał wszystkie te zalety, ale po co tworzyć „nowoczesny” podwójny wąż i kto by go chciał?
Firma Aqua Lung sprytnie wykorzystała kartę nostalgii i wypuściła specjalną edycję kolekcjonerską, która dobrze sprzedała się w handlu. Jednak chęć posiadania zmodernizowanego podwójnego węża to coś więcej niż nostalgia i nadzieja na wyróżnienie się na łodzi nurkowej lub jako inwestycja.
DUŻA ZALETA z regulatorami dwuwężowymi polega na tym, że bąbelki są wypuszczane za głową, co dla fotografów i kamerzystów podwodnych przynosi dwie istotne korzyści.
Po pierwsze, wydechy nie znajdują się pomiędzy Tobą a wizjerem lub monitorem. Kręcąc wideo, frustrujące jest przechylenie aparatu do góry, a bąbelki przedostają się do osłony monitora i zasłaniają widok na akcję lub kończą na zdjęciu.
Kręcąc dla telewizji korzystam z radiotelefonów, ale byłem zmuszony zastosować regulatory jednoprzewodowe i zaakceptować ten problem.
Teraz znalazłem maskę pełnotwarzową z mikrofonem, która będzie działać z komunikatorami i moim Aqua Lung Mistral. Problem rozwiązany.
Colin wyjaśnia drugą korzyść: „Podwójne węże były jednym z najlepszych akcesoriów, jakie mógł mieć podwodny fotograf. Twoje ciało chroniło hałaśliwy wydech bąbelków, dzięki czemu znacznie łatwiej było zbliżyć się do nieśmiałych stworzeń, niż gdybyś używał automatu z jednym wężem. Właśnie dlatego kupiłem Royal Mistral – w końcu zrozumiałem, dlaczego jeden z moich przyjaciół może podchodzić tak blisko do łowienia, nie spłosząc ich.
Profesjonalni podwodni kamerzyści i fotografowie, tacy jak specjaliści od rekinów Dan Beecham i Tom Peschak, są właścicielami Mistrali z tych powodów. Tom uważa również, że w pobliżu rekinów mogą być bezpieczniejsze dzięki wyraźniejszemu polu widzenia.
Rebreathery również rozwiązują te problemy, ale są one bardziej skomplikowane i wymagają wsparcia, które nie zawsze jest dostępne na miejscu.
Nurkowie wojskowi, w tym żołnierze US Navy SEALs, rozpoczynają szkolenie na rebreatherach na automatach dwuwężowych. Oddział wojskowy Aqua Lung zbudował dla tych użytkowników Mentor, konwencjonalny podwójny wąż, bardziej przypominający CG45 niż Mistral.
Oryginalny Aqua Lung Mistral odniósł ogromny sukces i został wyprodukowany na licencji w Wielkiej Brytanii przez Siebe-Gormana, pioniera kasku nurkowego o zamkniętym ubraniu. Mistrale zostały również zbudowane przez amerykańską spółkę zależną Spirotechnique, US Divers.
Cousteau włączył ulepszone modele Royal Mistral z dodatkowymi zaworami zwrotnymi do eleganckich żółtych zestawów do nurkowania zbudowanych na potrzeby jego pierwszego dużego serialu telewizyjnego pod koniec lat 1960. XX wieku, programu, który tak bardzo przyczynił się do spopularyzowania nurkowania rekreacyjnego.
Colin chwali estetykę podwójnych węży: „Wykonali znacznie lepsze zdjęcia nurków, ponieważ bąbelki były wydychane zza ciała, a nie rozpryskiwane po całej twarzy, a żyrandole z bąbelków maszerujące w stronę powierzchni były przepiękne, zwłaszcza jeśli złapali słońce.
DŁUGO PO JEDNYM WĘŻU regulatorzy przejęli kontrolę w kręgach rekreacyjnych, węże podwójne pozostały pierwszym wyborem do eksploracji polarnej.
Damien Sanders, oficer nurkowania terenowego, BAS (British Antarctic Survey) Południowa Georgia i Signy Island 1979-1982, wyjaśnia dlaczego: „BAS używał jednostopniowych Mistralsów Spirotechnique w połowie lat 1980. z kilku powodów – działały i były proste”.
„Mechanizmy regulatorów z dwoma wężami były z natury mniej podatne na zamarzanie ze względu na dużą obudowę membrany i dlatego, że mechanizm wewnątrz pozostawał suchy”.
„Nie byli jednak nieomylni. Reduktory dwustopniowe, jedno- lub dwuprzewodowe, miały więcej części, a ich obsługa i konfiguracja wymagała więcej umiejętności i specjalistycznego sprzętu. Wielu nurków BAS nie było zbyt doświadczonych ani przeszkolonych techników.
„W tamtych czasach BAS, podobnie jak wiele organizacji w Wielkiej Brytanii, podchodziło bardzo profesjonalnie do amatorskiego działania, podnosząc zamęt do rangi sztuki. Nie lubili szukać porad z zewnątrz i narodziła się cała mitologia dotycząca tego, co jest, a co nie jest możliwe”.
„W połowie lat 80-tych części reduktora stały się nieosiągalne, ciśnienie w cylindrach wzrosło, przez co wyregulowanie jednego stopnia tak, aby mógł skutecznie działać w całym zakresie ciśnień, było prawie niemożliwe, a formalne szkolenia i kwalifikacje w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy również osiągnęły poziom siódmy kontynent.”
Zarządzanie powietrzem było przedmiotem troski pierwszych płetwonurków. Cousteau wolał rezerwy niż manometry. Jego najwcześniejsze zestawy, a później niektóre owiewki używane w programach telewizyjnych, wykorzystywały zespoły trzech lub czterech cylindrów połączonych razem.
Jeden z cylindrów był połączony z pozostałymi zaworem odcinającym. Kiedy w głównych cylindrach zabrakło powietrza, nurek otworzył izolator i do wynurzenia wykorzystał ostatnią butlę.
Bardziej popularne wśród nurków sportowych były zawory rezerwowe wbudowane w zawór butli lub pierwszy stopień automatu. Wykorzystują je nasze własne zestawy cylindrów w stylu vintage. Utrzymują ciśnienie 30-50 barów, a kiedy to ciśnienie zostanie osiągnięte, oddech zaczyna się zaciskać.
Mechanizm sprężynowy w zaworze zbiornika odcina dopływ powietrza, a pociągnięcie pręta umieszczonego obok butli powoduje wycofanie ogranicznika i umożliwi normalne oddychanie pozostałym powietrzem.
Rezerwa stanowi fizyczne ostrzeżenie, że kończy Ci się powietrze.
W przypadku bliźniaczych cylindrów tylko jeden zbiornik służy do zatrzymania rezerwowego dopływu powietrza. Kiedy otworzysz zawór, przepływa on do drugiego cylindra, aby uzyskać równe ciśnienie w zbiorniku, a pobliski kumpel słyszy wycie i zostaje ostrzeżony, że pociągnąłeś i musisz się wynieść.
Rezerwy zostały zastąpione manometrami, które pozwalają na bardziej precyzyjne zarządzanie powietrzem, ale nurkowi zaczyna brakować powietrza, ponieważ nie patrzą na manometry tak często, jak powinni. Kiedy zaczynałem nurkować, korzystałem zarówno z rezerwy, jak i manometru, fajnego systemu pasów i szelek.
Mimo to zrobiliśmy jedno nurkowanie, podczas którego rezerwy mogły wpędzić nas w kłopoty. Mark Koekemoer, AJ i ja nurkowaliśmy na zestawach Mike'a. Każdy cylinder miał rezerwę, którą wszyscy wizualnie sprawdziliśmy, czy jest zalana. Nikt z nas nie miał manometrów.
Świetnie nurkowaliśmy, ale nikt nie wyciągnął rezerwy przed końcem. Następnie Mike podzielił się czymś, o czym nie pomyślał wcześniej wspomnieć: „Nie ufaj rezerwom. Musiałem poskładać zbiorniki, a cięgna nie są odpowiednie. Jest ich trochę mało, więc rezerwy nie będą działać. Są już otwarte. W każdym razie nie martw się tym teraz.
Tak naprawdę, jeśli oddychasz wystarczająco delikatnie, możesz wciągnąć powietrze powyżej pewnych rezerw, jak wspomina Colin: „W moim zbiorniku rezerwa była wbudowana w kran, więc łatwiej było skoncentrować się na zdjęciu, które próbowałeś zrobić.
„To pozostała tylko jedna przeszkoda – jeśli koncentrowałeś się na tym, co widzisz w wizjerze, możesz łatwo przeoczyć ostrzeżenie o nieco mocniejszym ssaniu i nawet nie zdawałeś sobie sprawy, że istnieje problem, aż do drugiego etapu – koniec z powietrzem !”
Zwolnij podwójny wąż, a naturalna pływalność węży spowoduje, że ustnik uniesie się nad głową, gdzie będzie swobodnie przepływał, jak odkrył Mike. Nurkowie nauczyli się wykonywać przewroty do tyłu, aby szybko odzyskać zgubiony ustnik.
Jako BSAC instruktor w latach 1980. nadal uczyłem tej umiejętności, chociaż bliźniacze węże odeszły już do historii i nie znając przyczyny. To była świetna zabawa, która potwierdziła zalety nieważkości i radość płynącą z zostania gimnastyczką od razu. PADI nie pozwalało na taką frywolność.
Podejmowano pewne próby zbudowania zestawów ośmiornicowych na automatach z dwoma wężami, ale bezpieczne sekundy nadeszły w życie jakiś czas po przejęciu automatów z jednym wężem.
Nawet wtedy, podobnie jak dzisiaj, istniały obawy, czy zawory butli i pierwsze stopnie dostarczają wystarczającą ilość powietrza, aby utrzymać dwóch wynurzających się nurków na głębokości, przy której pozostało niewiele powietrza.
Nurkowie-weterani w większości nauczyli się oddychać wspólnie, co jest obecnie praktyką w dużej mierze zakazaną w szkoleniu. Polega na przesuwaniu ustnika tam i z powrotem pomiędzy dawcą a nurkiem znajdującym się na powietrzu.
W przypadku podwójnego węża technika ta wydaje się być odmianą drżenia kolan. Dennis Santos, były oficer nurkowania BSAC i nurek rezerwista Marynarki Wojennej z ponad 40-letnim doświadczeniem, wyjaśnia: „Kiedy trzeba było się podzielić, trzeba było mieć pewność, że dawca znajdował się poniżej biorcy. Łączysz się, a facet potrzebujący powietrza znajduje się nieco nad tobą.
„W miarę oddawania ustnika automat przechodzi w tryb swobodnego przepływu i oczyszcza się z wody. W przeciwnym razie odbiorca musiałby dmuchnąć, aby oczyścić ustnik przed wykonaniem pierwszego oddechu.
„Po dwóch oddechach nadeszła twoja kolej i lekko się podniesiesz, tak że automat przechodzi w twoje ręce. Powtarzasz to aż do powierzchni.
CHŁOPCY BĘDĄ CHŁOPCAMI, niektóre z naszych nurkowań w stylu vintage odbyły się nocą przy małej francuskiej plaży, bez pochodni, ponieważ nie mieliśmy żadnych, ani też bez szortów. Mark i ja byliśmy na nurkowaniu, kiedy AJ zanurkował w dół, aby sprawdzić, czy oddychanie z partnerem działa. To robi.
Istnieje duże zainteresowanie zabytkowymi zestawami do nurkowania, a centra takie jak Historyczne Towarzystwo Nurkowe stanowią centrum.
Zaczęliśmy od prywatnego nurkowania z brzegu. Obawialiśmy się, że groźba odpowiedzialności może uniemożliwić nam korzystanie ze sprzętu podczas nadzorowanych wypraw nurkowych, ale odkryliśmy, że profesjonaliści zajmujący się nurkowaniem są zaskakująco otwarci.
AJ pamięta, jak został wypuszczony na Malediwy: „Senior statku mieszkalnego mistrz nurkowania odsunął się, gdy przygotowywaliśmy sprzęt do ostatniego nurkowania podczas naszej podróży. Chciałem zanurkować na moim Mistralu, ale ponieważ nie jest to zbyt popularny przedmiot, uznałem, że grzecznie będzie najpierw się z nią skontaktować – poszedłem dalej i przygotowałem swoją butlę do nurkowania w starej szkole, mając nadzieję, że da sobie radę (czasami jest to łatwiejsze przyjąć naganę niż najpierw uzyskać pozwolenie).
„Oznaczało to, że regulator zawiera wyłącznie uprząż i dwa węże oraz prawidłowo ustawiony pas balastowy. Pozostali nurkowie zaczęli od żartów na temat nurkowania w instalacji wodno-kanalizacyjnej łodzi, a następnie zaobserwowali, że automat był około dwa razy starszy ode mnie (miałem 22 lata) i nie posiadał żadnych nowoczesnych udoskonaleń charakterystycznych dla ich przepisów. Po szybkim spojrzeniu mistrz nurkowania zatwierdziliśmy nasz plan i odbyliśmy cudowne nurkowanie, choć wśród innych czuliśmy się zdezorientowani.
Oprócz nowoczesnych Aqua Lung Mistrals, AJ i ja posiadamy i nurkujemy cztery różne klasyczne Mistrale firm Spirotechnique, US Divers i Siebe-Gorman, a także mniej znanych marek.
Kolekcjonerzy klasyfikują automaty dwuprzewodowe według wieku, oznakowania, tego, czy mają przyłącza do manometrów, a nawet kształtu. Najwcześniejsze CG45 są prostokątne, późniejsze modele okrągłe.
Howard Ryan to kolejny kolekcjoner i użytkownik zabytkowych podwójnych węży, wychowany w telewizyjnych programach przygodowych z lat 1960. XX wieku, takich jak Rafa Koralowa i Podróż na dno morza, w których występują regulatory podwójnych węży.
„Pamiętam, jak z dzieciństwa próbowałem zbudować „bliźniaczy zestaw” z dwóch pustych butelek płynu do mycia naczyń i kilku kawałków elastycznej rurki – niestety nie przeszedł on wstępnego testu kąpieli” – Howard wspomina.
„Dzisiaj posiadam US Divers Royal Aqua-Master, a także British Submarine Products Black Prince, co brzmi podejrzanie jak coś, co można kupić od Ann Summers”.
Ale nie tylko dzieci próbujące ponownie połączyć się z historią chcą podwójnych węży. Czasami pragną ich także ci, którzy tworzyli historię.
CG45 są rzadkie i mogą kosztować tysiące funtów. Mike, kolekcjoner, miał ich kilka. Polecono mu kupca i po spotkaniu z Mike'iem natychmiast zaoferował mu jeden ze swoich cennych CG45 za darmo. Był to Albert Falco, były główny nurek Calypso Cousteau.
Falco odrzucił CG45 jako zwykły prezent. Zamiast tego wymienił zegarek Omega Seamaster, który nosił podczas słynnych nurkowań, do wraku statku Britannic.
„Dobry człowiek musi mieć dobry zegarek” – powiedział kiedyś Cousteau Falco, podając mu jeden ze swoich. Teraz Falco rozszerzył tę tradycję na Mike’a.
SPRZĘT się starzeje, a wiele oryginalnych komponentów to łatwo psująca się guma. Ci, którzy pracowali dla organów regulacyjnych, już dawno przeszli na emeryturę, jeśli nie odeszli. Jednak pozostali przy życiu weterani zgromadzili informacje i udostępnili zasoby, aby utrzymać skuteczność organów regulacyjnych.
W USA części zamienne, takie jak membrany i węże, są wykonane z nowoczesnych tworzyw sztucznych. Specjalne adaptery, będące konwersją ze zwykłych pierwszych stopni z jednym wężem, umożliwiają łączenie dzisiejszych bezpośrednich źródeł zasilania i bezpiecznych sekundników ze starożytnymi podwójnymi wężami.
Dzięki finansowaniu społecznościowemu zbudowano nowy podwójny wąż, znacznie bardziej przypominający tradycyjne modele niż Aqua Lung Mistral. Filozofia stojąca za Argonaut Kraken przypomina ludzi, którzy tworzyli marki nurkowe z zestawów starannie wykonanych ręcznie w garażach i na stołach kuchennych w tamtych czasach.
Bracia Cressi, Ludovic Mares i George Beuchat, byli ojcami jednych z najbardziej dumnych współczesnych marek, a płetwonurek włoskich sił specjalnych z czasów II wojny światowej Luigi Ferraro założył firmę Technisub, która kontynuuje działalność jako część grupy Aqua Lung.
JEDNO Z NASZYCH OSTATNICH NURKOWAŃ niedaleko Antibes zorganizowaliśmy wiec z dwoma wężami – właściwie bardziej imprezę kostiumową. Sześciu z nas zeszło, aby bawić się na łąkach z trawą morską, które kiedyś mogły inspirować Verne'a i zapewniać rozrywkę podwodnym wędrowcom Le Prieura.
AJ porzucił swój zestaw, wypłynął na powierzchnię i zanurkował, aby go ponownie zamontować. Była to ryzykowna strategia, ponieważ nie był pewien, czy uda mu się wrócić do swojej butli.
Ditch-and-don był częścią szkolenia nurkowego i budował pewność siebie. Przypomniało mi się, że Dennis był udziałowcem w wyprawie nurkowej w latach sześćdziesiątych. Nosząc swetry, chcąc zapewnić sobie niewyobrażalne ciepło, on i jego kumpel zamieniali zbiornik na dnie morskim w połowie drogi.
Nurkowanie na starym sprzęcie w stary sposób jest wyzwalające. Dzisiejszego nurka obciąża tak wiele nowoczesnego sprzętu, który zwiększa opór i wymaga uwagi, odrywając nas od intymnych przyjemności przebywania pod wodą.
Eksploracja bez kamizelki, manometru i paska na kije z akcesoriami to czysta przyjemność.
Może się wydawać, że jesteśmy trochę luzacy w nurkowaniu w stylu vintage i przejmujemy praktyki porzucone dawno temu. W dobie, miejmy nadzieję, tymczasowej, brutalnej kontroli nurkowania i zastraszenia odpowiedzialnością, ryzykujemy, że nasza rekreacja stanie się próbą.
Ale jesteśmy dobrymi nurkami, wygłupiającymi się i robiącymi to, po co nurkowaliśmy. Bawić się.
