Koralowce miękkie w Wielkiej Brytanii będą odporne na zmiany klimatyczne, przewidują biolodzy morscy z Uniwersytetu w Exeter, który również odnotował w tym miesiącu przełom polegający na wykorzystaniu sztucznej inteligencji do skutecznej interpretacji „pieśni” raf koralowych.
Daleki od wykorzenienia kultowy różowy wachlarz morski (Eunicella verrucosa) ma rozszerzyć swój zasięg na północ wokół Wielkiej Brytanii i innych wybrzeży wraz ze wzrostem globalnej temperatury, twierdzą naukowcy w nowym badaniu. Ich odkrycia można wykorzystać do określenia priorytetowych obszarów ochrony koralowców.
Gatunek oktokoralowca żyje w płytkich wodach od północno-zachodniej Irlandii, południowo-zachodniej Anglii i Walii po zachodnią część Morza Śródziemnego. Sklasyfikowany na całym świecie jako wrażliwy, znajduje się na liście gatunków o głównym znaczeniu w Anglii i Walii.
„Stworzyliśmy modele, aby przewidzieć obecne i przyszłe [2081–2100] siedliska wachlarzowców różowych na obszarze obejmującym Zatokę Biskajską, Wyspy Brytyjskie i południową Norwegię” – powiedział główny autor dr Tom Jenkins. „Przewidywania modelu ujawniły obecne obszary odpowiednich siedlisk poza obecnymi północnymi granicami wachlarza różowego, na obszarach, na których nie zaobserwowano jeszcze kolonii.
„Nie jest jasne, dlaczego miłośnicy różowego morza nie skolonizowali jeszcze tych obszarów. Możliwe bariery obejmują niewystarczające rozproszenie ich larw i wysoką konkurencję między gatunkami o przestrzeń i zasoby”.
Zespół przewidział, że istniejące siedliska w południowo-zachodniej Wielkiej Brytanii, Wyspach Normandzkich i północno-zachodniej Francji będą w dalszym ciągu odpowiadać gatunkowi przez następne 60–80 lat, kiedy to prawdopodobnie rozprzestrzeni się na północ.
Przewidywano także ogólny spadek odpowiednich siedlisk w południowej części obszaru badań w przypadku innego koralowca ośmiornicowego, bardziej znanego płetwonurkom, palców trupa (Alcyonium palców) – ale ponownie z towarzyszącym wzrostem północnej części zasięgu gatunku.
Ośmikoralowce zwiększają złożoność systemów raf i wspierają różnorodność biologiczną mórz, zwłaszcza gdy tworzą gęste lasy, a ich stan jest wskaźnikiem zdrowia ekosystemu.
„W szybko zmieniającej się mozaice siedlisk niektóre gatunki – zazwyczaj te preferujące cieplejsze warunki – mogą okazać się krótkoterminowymi „zwycięzcami”” – skomentował dr Jamie Stevens. „Nie wiadomo, jak długo te gatunki będą mogły się nadal rozmnażać i czerpać korzyści w obliczu przyspieszonego ocieplenia”. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie PeerJ.
Maszynowe ucho do rafy
Według innego zespołu naukowego z Exeter inną drogą do śledzenia stanu rafy jest sztuczna inteligencja (AI). Wyszkolili A komputer algorytm rozróżniający dźwięk zdrowych i zdegradowanych raf, wykorzystujący wiele nagrań z indonezyjskiego projektu odbudowy rafy koralowej na Marsie.
Połączenia komputer następnie poproszono go o przeanalizowanie wielu nowych nagrań i w 92% przypadków udało mu się prawidłowo zidentyfikować stan rafy.
Uczenie maszynowe może zrewolucjonizować śledzenie postępów w projektach renowacji raf, ponieważ wizualne i akustyczne badania raf zazwyczaj opierają się obecnie na metodach pracochłonnych, takich jak regularne ankiety przeprowadzane przez płetwonurków.
„Badania wizualne są również ograniczone przez fakt, że wiele stworzeń rafowych ukrywa się lub jest aktywnych nocą, a złożoność dźwięków rafy utrudnia identyfikację stanu rafy na podstawie indywidualnych nagrań” – powiedział główny autor Ben Williams.
„Nasze ustalenia pokazują, że a komputer może wychwycić wzory niewykrywalne dla ludzkiego ucha. Może nam szybciej i dokładniej powiedzieć, jak radzi sobie rafa”. Badanie właśnie opublikowano w Wskaźniki ekologiczne.
Również w Divernet: Ryby wracają do odrestaurowanej rafy indonezyjskiej
