Nurkując w jednym z najbardziej spektakularnych wraków na południowym zachodzie, JOHN LIDDIARD prowadzi nas przez rozproszone szczątki statku. Ilustracja: MAX ELLIS
Jeśli fale na to pozwalają, lubię zaczynać nurkowanie na wodzie City of Westminster spadając prosto na szczyt skały Runnel Stone (1), co spowodowało zatonięcie statku. Nachylenie rafy jest takie, że w przypadku jakiegokolwiek wezbrania fale gromadzą się i rozbijają, gdy przekraczają kamień. RIB-y zostały przewrócone, gdy podeszły zbyt blisko podczas silnej fali, więc zachowaj ostrożność.
Gdy już znajdziesz się pod powierzchnią, nawet w płaskich i spokojnych warunkach, na szczycie Runnel Stone pojawia się duży przypływ. Krótka przeprawa na południe, z garścią wodorostów, prowadzi do wypełnionego mułem wąwozu biegnącego ze wschodu na zachód (2).
Gęsto upakowane miniaturowe zawilce śliwkowate w kolorze pomarańczowym, kremowym, zielonym i brązowym są wszędzie. Ogromne wargacze balanowe są zajęte od czasu do czasu wybieraniem kęsów ze skały. Głęboka i gładka dziura świadczy o surowej energii morza.
W 1923, City of Westminster przełamał się na pół na skale Runnel Stone w gęstej mgle i zatonął. Miejscem wraku jest właściwie tylko część dziobowa, która spoczęła na szczycie poprzedniego wraku, tzw Moorview. Dokładne położenie rufy nie jest znane, ale znajduje się ona dalej, na głębokości około 50 m.
Skręcając w prawo wzdłuż wąwozu, pojawia się pierwszy fragment wraku – ogromny dźwigar wystający z końca wąwozu nad główną częścią wraku. Latem na tym dźwigarze rosną setki ślimaków nagoskrzelnych – na powierzchni mniejszej niż 1 mXNUMX naliczono co najmniej pięć różnych gatunków.
Na końcu wąwozu zejdź na głębokość około 20 m i skręć w lewo, aby odsłonić dużą część kadłuba opierającą się o skałę (3). Pod spodem znajduje się otwór do pływania, który wyprowadza cię na głębokość 26 m (4), gdzie wręgi oddzielające podwójny kadłub zapewniają wiele ciekawych kryjówek dla kongerów i homarów.
Przekraczając wrak na zachód, mijamy spłaszczoną plątaninę dźwigarów i płyt oraz podstawę masztu (5). Burta wraku znajduje się zaledwie 2-3 m nad dnem morskim, a podwójny kadłub oddziela otwarta kratownica wręgów. Pod nimi znajduje się podłoga z grubego granitowego piasku i połamanej muszli (6).
Skręcając ponownie w lewo, w stronę głębszej wody, maszt leży rozciągnięty na piasku na wysokości 28 m, spoczywając tuż przed ogromnym granitowym blokiem (7). Duży węgorz konger przebywa w przerwie w maszcie i czasami ma dość śmiałości, aby wypłynąć i pełzać wokół odwiedzających go nurków.
Za masztem z powrotem nad wrakiem znajduje się fragment płyty pokładowej z wystającymi słupkami (8). Z przodu, po prawej stronie, widoczna jest duża wciągarka (9). Obracając się wzdłuż wraku, szczeliny w kadłubie prześwitują aż do piasku (10).
Widziano tu już dużą żabnicę, która drzemała z wyciągniętą przynętą i uśmiechała się od ucha do ucha. Na głębokości 35 m wrak ustąpił miejsca sporadycznym kawałkom stali w parze piaszczystych wąwozów prowadzących do jeszcze głębszej wody (11).
Wracając do Kamienia Runnel, kolejna płyta pokładowa ze słupkami i fragmentami balustrad wyznacza krawędź Westminsterkadłub (12). Jeśli chcesz się teraz wynurzyć, łatwo jest podążać za kadłubem z powrotem do skały, korzystając z wcześniejszego przejścia i dźwigara jako pomocy w nawigacji.
Kontynuując, wolę skręcić na wschód wzdłuż stromej ściany na południowym krańcu Kamienia Runnel (13) od 20 m do 30 m. Gdy ściana zaczyna skręcać na północ (14) i tworzą szeroki wąwóz pomiędzy Runnel Stone a Lee Mean, porozrzucane połamane płyty i dźwigary wyznaczają pozostałości żaglowca o stalowym kadłubie.
W końcu docieramy do wschodniego krańca wąskiego wąwozu dzielącego Kamień Runnel (15). Wrak pochodzi głównie z małego parowca Moorview.
Idąc dalej na północ wzdłuż ściany, para kotwic (16) leżą zaklinowane w kącie na 18 m. Pozostałości latarni morskiej – która znajdowała się na szczycie Kamienia Runnel aż do r City of Westminster zniszczył go (zobacz panel) – teraz połóż się blisko skały po północnej stronie (17).
Płytki, wypełniony wodorostami wąwóz (18) prowadząca na południowy zachód na wysokości 14 m wyznacza drogę do zakończenia opłynięcia. Nawet tutaj jest tak dużo gruzu, że trudno stwierdzić, czy wodorosty są przyczepione do skał, czy do stali. Opowieść starego rybaka sugeruje, że przy Kamieniu Runnel nie ma skał, a jedynie ogromny stos wraków statków.
Po powrocie do głównego wraku pierwszym oczywistym punktem orientacyjnym są dwa zepsute kotły z Moorview w około 20m wody (19). Od kotłów, trzymając skały po lewej stronie, ze zejścia dotrzesz do dźwigara i wąwozu i będziesz mógł zrobić bardzo potrzebny przystanek dekompresyjny.
Opisana trasa to bardzo długie pojedyncze nurkowanie. Jeżeli pływy i morze na to pozwalają, warto podzielić trasę na odcinki i wykonać kilka nurkowań na wraku, poświęcając czas na eksplorację jednego z najbardziej spektakularnych nurkowań na południowym zachodzie.
DRAMATYCZNY ROZWÓJ KAMIENIA
Podczas City of Westminster 8 października 1923 roku wpadła na skałę Runnel Stone, uderzyła w nią tak mocno, że zrzuciła ją z wysokości 6 m, pisze Kendall McDonald. W rezultacie Kamień Runnel, który był widoczny przy każdym stanie przypływu, od tego czasu nigdy nie był widziany nad wodą.
Statek o wyporności 6,094 ton i długości 143 m był dawniej statkiem niemieckim Rudelsburga i została przekazana Wielkiej Brytanii w ramach reparacji wojennych w 1919 r., kiedy to zmieniono jej imię.
Gdy jechała z Belfastu do Rotterdamu z 2,400 tonami kukurydzy, wpadała i wychodziła z plam mgły. Mgła ta stała się szczególnie gęsta, gdy zbliżyła się do Land’s End i jeszcze gęstsza tuż przed uderzeniem w skałę.
Jadąc intensywnie, wyrwała sobie ogromne dziury w pośladku i wyrwała rufę. Ładownie numer 1 i 2 natychmiast zaczęły się napełniać, a kapitan Ring, który miał na pokładzie żonę i córkę, natychmiast nakazał 73-osobowej załodze wejść na łodzie.
Wkrótce pojawiły się łodzie ratunkowe Sennen i Penlee, które uratowały wszystkich bez strat. Niedługo potem City of Westminster ześlizgnął się z połamanym tyłem po zboczu Runnel Stone.
DOJAZD DO: Jedź autostradą M5 do Exeter, następnie A30 do Penzance.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Bill Bowen prowadzi twardą łódź Synu Calou z molo w Penzance i ma szybką sprężarkę.
WODOWANIE: Poślizg w porcie w Penzance jest mokry przez większą część przypływu. Poślizg w zatoce Lamorna jest mokry przez kilka godzin po obu stronach przypływu. W Sennen obok stacji łodzi ratunkowych znajduje się poślizg, ale okolica może być bardzo zatłoczona przez surferów i turystów. Można wypłynąć na plażę w Sennen, ale uważaj na miękki piasek, ciężkie fale i płytkie rafy. Na wszystkich tych odcinkach pobierane są opłaty portowe.
PŁYWY: Spadek wody jest 1 godzinę przed wysokim poziomem wody w Penzance. Podczas przypływów i przypływów może być wystarczająco luźno, aby nurkować od 2 godzin przed wysokim poziomem wody do tuż po nim. Podczas wiosennych przypływów jest naprawdę luźno tylko przez 15 do 20 minut. Czasem zdarza się też krótka przerwa około 2 godzin po wezbraniu w Penzance, ale nie należy na to liczyć.
JAK ZNALEŹĆ: Podejdź do dzwonnicy znajdującej się 100 m od brzegu i ustaw w jednej linii dwa stożki na szczytach klifów nad Gwennap Head. Od dzwonnicy podążaj tą linią. Głębokość wzrośnie z 35 m do 15 m, następnie do około 6 m, po czym ponownie spadnie do 20 m. Punkt 6 m znajduje się tuż nad skałą. Uważaj na falowanie. Nie potrzebujesz GPS, aby znaleźć Kamień Runnel, ale pozycja na mapie to 50.1.33N, 5.40.33W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Jeśli oddasz strzał, najlepiej skierować się na zachód od Runnel Stone i zrzucić go na wrak na wysokości 20-25 m, pozwalając lince przeciągnąć się z powrotem przez skałę.
NOCLEG: W okolicy znajduje się wiele kempingów, choć nie tak tanich, a także szeroka oferta pensjonatów i hoteli. Kontakt Informacja turystyczna w Penzance na listę.
KWALIFIKACJE: Nurek sportowy lub jego odpowiednik w towarzystwie odpowiednio doświadczonego lidera może podjąć się tego nurkowania na stojącej wodzie podczas dobrego przypływu.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2345, Plany W SW Kornwalii. Mapa Admiralicji 777, Land’s End do Falmouth. Mapa przeglądu uzbrojenia 203, Kraniec lądu, Jaszczurka i wyspy Scilly. Przewodnik dla nurków: Nurkuj w południowej Kornwalii przez Richarda Larna.
Plusy: Ładny wrak do szperania i spektakularne, pokryte życiem ściany dla tych, którzy preferują biologię morską. Często doskonała widoczność na poziomie 20 m i więcej.
Wady: Bardzo podatny na warunki atmosferyczne i pływy.
Podziękowania dla Colina Thorntona, Billa Bowena oraz Mike'a i Sarah Phillips.
Ukazał się w Diver, czerwiec 1999
