Wrak ten, przerzucony przez wejście do portu w Portland jako mechanizm obronny podczas I wojny światowej, wylądował do góry nogami i, jak donosi JOHN LIDDIARD, wykonuje ciekawe nurkowanie dla wszystkich umiejętności. Ilustracja: MAX ELLIS
UWAGA: Od czasu pierwszego pojawienia się tej wycieczki po wrakach nurkowanie w Kaptur
zostało zabronione przez władze portu w Portland
Typowym punktem wyjścia do nurkowania na Kaptur to boja przed wejściem do portu, nieco na południe. Boja znajduje się poza prądem i stanowi łatwy punkt wejścia do zejścia do bloków u fundamentów falochronu (1). Stąd lina prowadząca prowadzi pomiędzy głazami i kawałkami wraku do słupa na lewej burcie wraku (2).
Skręcając na rufę, kilka metrów pływania prowadzi do zbocza z kamiennych bloków prowadzącego z powrotem do ściany falochronu i kawałka gruzu w kształcie litery U z pokrywy wału napędowego (3). Nad pokładem (z punktu widzenia nurka) odłamało się kilka dużych płyt, umożliwiając łatwy dostęp do wnętrza (4).
Ponieważ statek jest odwrócony do góry nogami, ciężkie maszyny pancernika pierwotnie przymocowane do pokładów są teraz zawieszone pod sufitem. Ciężar tej maszynerii oraz ciężar kadłuba powoduje czasami zapadanie się części wraku do wewnątrz, szczególnie w kierunku środka wraku, w pobliżu maszynowni.
Chociaż jest niestabilny, niewielu nurków jest w stanie oprzeć się szybkiemu zanurzeniu w środku i wyskoczeniu kilka metrów dalej, gdzie poluzowało się więcej płyt (5). Ale uważaj. Jeśli zdecydujesz się wejść do środka, pamiętaj, aby spojrzeć w górę i upewnić się, że nie zapuszczasz się pod coś, co mogłoby cię zmiażdżyć.
Uważaj też, żeby nie posunąć się za daleko. Łatwo dać się wciągnąć, jeśli pójdziesz trochę dalej, a potem trochę dalej, aż szybkie spojrzenie zmieni się w poważną penetrację wraku, do której możesz nie być wyposażony lub przeszkolony.
Z zewnątrz, poruszając się do przodu, nadbudowa jest zakopana aż do podstawy dodatkowej wieży strzelniczej (6). Obok podstawy wieży duży właz (7) zapewnia dostęp do przestrzeni za uzbrojeniem dodatkowym. Pusty port strzelniczy (8) zapewnia podobny dostęp do wnętrza wraku.
Kilka metrów nad dnem morskim prostopadle do kadłuba wystaje metalowa krata (9). Kiedyś był to chodnik wzdłuż boku pancernej cytadeli. Chociaż luki strzelnicze na dole są bardziej interesujące, nad chodnikiem znajduje się sporo małych dziur w kadłubie i szczelin pozostałych po usunięciu iluminatorów (10). Dokładne sprawdzanie zakamarków i zakamarków często pozwala odkryć tompot blennie i okazjonalnie małe skorpiony.
Kolejna drugorzędna podstawa wieży (11) po którym następuje szczelina w zbroi w miejscu, w którym poluzowały się płyty (12) znajduje się także rama dźwigarowa o długości 1 m, która mogła być częścią podnośnika.
Do ciekawych elementów znajdujących się na krawędzi pokładu zalicza się wciągnik i bloczek, ogromna para słupków oraz knagi pokładowe podobnej wielkości. Pod dziobem pokład pancerny oddzielił się od ogromnej okrągłej podstawy wieży, która podtrzymuje wrak nad dnem morskim (13). Jeśli będzie przypływ, duża ławica śliniaków prawdopodobnie utrzyma się tutaj pod prądem przepływającym pod wrakiem.
Końcówka łuku została złamana, pozostawiając kwadratowy otwór wypełniony połamaną i pogniecioną stalową płytą (14). W pobliżu dna morskiego znajduje się rynna kotwiczna wielkości pancernika.
Płynąc nad stępką, pierwsze kilka metrów jest nienaruszone, ale wkrótce dojdziesz do przerwy, w której zawaliły się płyty, a cała linia stępki opadła do wewnątrz o kilka metrów (15). Ta przerwa biegnie aż do rufy i jest pełna pomieszanych pozostałości maszyn pancernika.
W ciągu ostatniej zimy maszynownia (16) wyraźnie zapadł się do środka. Szczególnie imponujące są końcówki kotłów oraz ogromne korby i koła zębate.
Za maszynownią, podążaj doliną pomiędzy lewym wałem napędowym a stępką (17). Brakujące płyty po bokach stępki zapewniają widok na wrak.
Koniec wału napędowego (18) odłamał się od jednego z mocowań w miejscu, w którym kadłub zapadł się i złożył, pozostawiając go przymocowanego solidną stalą skrzydło do stępki tuż przed sterem (19). Więcej kamiennych bloków opiera się o kadłub, wypełniając szczelinę między rufą a falochronem.
Stąd łatwo jest wrócić do słupka, do którego przymocowana jest lina prowadząca i podążać po linie z powrotem do boi. Po drodze wypatruj niezwykłego życia morskiego. Jest to dobre miejsce do obserwacji blennie czarnolicy, mątwy i ośmiornic. Ostatni raz nurkowałem Kaptur, jeden z pozostałych nurków widział nawet Johna Dory'ego w pobliżu ściany falochronu.
NIE CHCĘ IŚĆ CICHEJ
Suka do końca! Taki był werdykt jednego z kapitanów Royal Navy w sprawie HMS Hood, pisze Kendall McDonald. Właśnie wywrócił się, gdy płynęli nią przez południowe wejście do portu Portland w 1914 roku.
Być może Kaptur nie zasługiwał na to epitafium, ale od czasu wodowania w 1891 r. ten 14,150 XNUMX-tonowy opancerzony potwór stał się znany w całej flocie jako przystojny, ale kiepski żeglarz.
Obciążono go ciężko opancerzonymi wieżami, które nalegał, aby Pierwszy Lord Morza, Sir Arthur Hood, zainstalował je w celu umieszczenia jej wielkich dział.
Ten dodatkowy ciężar obniżył jej wolną burtę, tak że potrzebował całkowitego spokoju, aby płynąć z dużą prędkością, w przeciwnym razie na pokład wkroczyłoby wielkie zielone morze, a cały statek pokryty był kłębami mgły, uniemożliwiając strzelanie.
Nic więc dziwnego, że wkrótce po ukończeniu w 1893 r. 116-metrowy okręt wojenny został wysłany na spokojniejsze wody Morza Śródziemnego. Przebywał tam przez dziewięć lat, został oddelegowany do obowiązków rezerwowych, a następnie przeniesiony do Portland jako cel ćwiczeń torpedowych. Wyjęto jej broń – ani razu nie oddała strzału w gniewie.
Wkrótce po wybuchu I wojny światowej, 4 listopada 1914 r Kaptur został zatopiony w pobliżu południowego wejścia do Portland, aby powstrzymać każdego podstępnego dowódcę łodzi podwodnej przed wystrzeleniem torped w stronę zakotwiczonej Floty Kanału La Manche. Ale nie odeszła spokojnie.
Kiedy już odholowano go na miejsce, zawory morskie zostały otwarte, dzięki czemu statek mógł zanurzyć się z wdziękiem i w pozycji pionowej.
Jednak trwało to tak długo, że fala się odwróciła i zaczęła wyciągać ją z miejsca. Pośpiesznie użyto materiałów wybuchowych, aby wybić dziurę w jej boku – po czym statek napełnił się zbyt szybko, przewrócił się na lewą burtę i rozbił się całkowicie do góry nogami na dnie morskim.
DOJAZD TAM: W przypadku Weymouth jedź autostradą A37 lub A354 do Dorchester, następnie A354 do Weymouth. Omijaj brzeg morza i jedź dalej drogą A354 wzdłuż tylnej części portu. Skręć w lewo tuż przed remizą strażacką. Od tego momentu zależy to od łodzi, z którą się spotykasz. Do Portland Jedź dalej drogą A354, mijając plażę Chesil, skręcając w lewo w stronę starej stoczni, gdy droga zaczyna wznosić się w kierunku Portland.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Centra nurkowe w okolicach Weymouth i Portland kursują łodziami wahadłowymi do Kaptur. Z Weymouth: Szef kanału; Tygrys Lily; Biały koń; Wódz Wey II; Centrum nurkowe Old Harbor i Weymouth Scuba Center również dostarczają powietrze. Z Portlandu: Fathom i Blues, co również powoduje powietrze; i Centrum Nurkowe w Portland. Sprawdź stronę internetową Głębokie morze dla łodzi czarterowych.
PŁYWY: Slack występuje przy wysokim stanie wody w Portland i 5 godzin przed wysokim poziomem wody w Portland. Doświadczeni nurkowie mogą zazwyczaj skorzystać ze schronienia, jakie zapewnia wrak, aby nurkować w dowolnym stanie przypływu.
JAK ZNALEŹĆ: the Kaptur leży bezpośrednio po drugiej stronie południowego wejścia do portu Portland pod adresem 50.34.08N, 2.25.12W (stopnie, minuty i sekundy). Lokalne centra nurkowe utrzymują małą boję na południe od wraku, około 5 m od ściany portu.
WODOWANIE: Najbliższe zjeżdżalnie znajdują się w porcie Portland.
NOCLEG: Informacje na temat hoteli, pensjonatów i kempingów można uzyskać w Informacji Turystycznej w Weymouth i Portland.
KWALIFIKACJE: Na luzie Kaptur nadaje się do trening nurkowań, ale przy odpływie wrak wymaga większego doświadczenia.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2255, Podejścia do Portland i Weymouth. Mapa Admiralicji 3315, Berry udaje się do Bill Of Portland. Mapa przeglądu uzbrojenia 194, Dorchester, Weymouth i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Przewodnik dla nurków po okolicach Weymouth i Portland, Weymouth i Portland BSAC.
PROS: W dużej mierze nienaruszony wrak na płytkiej i osłoniętej wodzie, z wieloma atrakcjami dla każdego, od początkujących po doświadczonych wraków.
Minusy: W weekendy może być tłoczno, szczególnie po południu, kiedy wielu nurków z wypraw morskich wykonuje swoje drugie nurkowanie. Silne prądy przy wejściu do portu.
Ogromne podziękowania dla Steve'a Kendalla, Alexa Poole'a, Nigela Holdera, Johna Walkera, Chrisa Cainesa i Pata Carlina
Ukazał się w Diver, wrzesień 1999
