PHOTO TECHNICZNE
W zeszłym miesiącu w artykule poświęconym robieniu zdjęć zwycięskiego standardu ALEX MUSTARD przyjrzał się ławicom ryb. Małe anthie mogą tworzyć mniej zdyscyplinowane grupy, ale istnieją sposoby na ich nauczanie.
"Możemy krzyknąć „buu!”' przez nasz regulator, co sprawia, że wszystkie anthias wycofaćna chwilę do rafa"
MAŁY, POMARAŃCZOWY I Anthie, często spotykane wokół głów koralowców, są często niedoceniane przez nurków. Ich upadek polega prawdopodobnie na tym, że są po prostu zbyt powszechne na rafach Indo-Pacyfiku, zwłaszcza w Morzu Czerwonym, gdzie ich liczebność wydaje się osiągać zenit.
Rzeczywiście, nieżyjący już twórca zdjęć podwodnych i prezenter telewizyjny Mike deGruy zażartował, że to obfitość tej kolorowej ryby była powodem nazwania Morza Czerwonego.
Różnorodność gatunków anthias, podobnie jak większości innych grup zwierząt rafowych, osiąga szczyt w Trójkącie Koralowym w Azji Południowo-Wschodniej. Jednak dla mnie w Azji anthie są za małe, a mieszanina kolorów i form zmniejsza ich efekt wizualny, zarówno na żywo, jak i na zdjęciach.
Oznacza to, że najbardziej imponująco wyglądają z dala od siedlisk różnorodności biologicznej, w miejscach o ostrych prądach, takich jak Fidżi i Morze Czerwone.
Dla mnie to Egipt osiąga swój szczyt. Chłodne zimy nad Morzem Czerwonym sprawiają, że rosną wolniej, ale stają się większe, a ich pomarańczowy odcień wygląda szczególnie intensywnie na tle kobaltowej wody.
Chociaż nurkowie nie są zbyt podekscytowani widokiem Anthiasa, podwodni fotografowie z pewnością tak. To tylko jeden z wielu powodów, dla których się wyróżniamy!
Fotograficznie są to tematy, które pasują do wszystkich naszych obiektywów. Jeśli spojrzysz szeroko, będziemy w stanie uchwycić życie, jakie wnoszą do scen, natomiast przy użyciu obiektywu średniej klasy możemy pokazać gęste tłumy lub małe grupy w formacji. Możesz też wybrać długi obiektyw makro i pokazać swoje indywidualne piękno na portretach.
IMIĘ ANTHIAS wywodzi się od starożytnego greckiego słowa oznaczającego kwiat, a ryby te z pewnością ozdobią każdą scenę rafową bukietami kolorów.
Kluczem do wyróżniającego się szerokokątnego zdjęcia jest wykadrowanie efektownej sceny rafy, w której anthias stanowi tylko jedną warstwę kompozycji.
Niezbędny jest liźnięcie prądu nie tylko dlatego, że nadmuchuje miękkie koralowce, ale także dlatego, że porządkuje ryby.
Kiedy nie ma prądu, anthie wyłaniają się z głowy koralowca we wszystkich kierunkach, kręcąc się w nieuporządkowanym szyku. Kiedy prąd się podnosi, wszystkie anthie wychodzą i wszystkie skupiają się po górnej stronie głowy koralowca, pływając w formacji.
Wielu fotografów stroni od fotografowania scenerii, gdy prąd sprawia, że jest to trudne, ponieważ nie chcą marnować energii ani szybko wiać w powietrze.
Jest to błąd. Rzadko fotografuję krajobrazy raf Morza Czerwonego, chyba że jest przyzwoity prąd i uważam za rozsądną inwestycję powietrza, jeśli skończę na krótszym nurkowaniu, ponieważ szybciej opróżniłem butlę.
WSKAZÓWKA NA START
Podobnie jak w przypadku każdej ryby ławicowej, schludne formacje anthii znacznie uatrakcyjniają nasze zdjęcia.
Prąd jest tutaj naszym największym przyjacielem, ponieważ skupia anthie po wznoszącej się stronie głowy koralowca i ustawia je w jednej linii.
Minusem jest to, że to sprawia fotografia dużo cięższa praca!
Powyżej: Portrety z głową ukazują charakter; z boku odsłaniają kolory tego endemicznego anthias z Morza Czerwonego. Zdjęcia robione Nikonem D4 i Sigmą 150mm. Subalowa obudowa. Stroboskopy Seacam. 1/100 @ f/13, ISO 200.
Anthias prezentuje się najlepiej na boisku, ale to nie znaczy, że nie możemy poprawić sytuacji, dobierając wojska.
Często, gdy wieje prąd, anthias wylatuje szeroko z głowy koralowca. W tym przypadku powinniśmy podejść nieco od góry, powodując ich wycofanie się w kierunku głowy koralowca w skoncentrowanej ławicy, wypełniając nasz kadr kolorem.
Trzeba tu kierować się odrobiną zdrowego rozsądku, bo to w jakim stopniu możemy stado anthias zależy od ich nastroju.
Kiedy są na zewnątrz i intensywnie żerują, można je łatwo zamknąć w zagrodzie, ale kiedy się kręcą, wywieranie na nie presji może spowodować, że po prostu skulą się w pobliżu koralowców lub wycofają się z części rafy, którą chcemy sfotografować.
Następną sztuczką jest ich dyrygowanie – jest to technika, którą opisałem już w tej kolumnie. Gdy wszystkie nasze ustawienia będą prawidłowe, możemy krzyknąć „buu!” przez nasz regulatorco powoduje, że wszystkie anthie na chwilę wycofują się na rafę. Kiedy znów zaczną się rozprzestrzeniać, nadszedł czas, aby strzelić i złapać je w doskonałej formacji.
Podstęp działa tylko raz lub dwa razy, po czym zorientują się, że nie stanowimy zagrożenia i zignorują nas, dlatego ważne jest, aby być przygotowanym na pierwszą okazję.
KOŃCÓWKA W ŚRODKU WODY
Dobre tło jest niezbędne do portretów Anthias. Preferuję jasny błękit, który atrakcyjnie kontrastuje z pomarańczowym, czerwonym, różowym i fioletem ryb i można go łatwo uzyskać podczas fotografowania portretów w płytkiej wodzie.
Alternatywnie, kolorowe ryby wyglądają efektownie na czarnym tle lub można je sfotografować na tle nieostrych, ale kolorowych miękkich koralowców lub wachlarzy morskich.
PODCZAS ANTHIASA robią wrażenie masowo, nie powinniśmy nie docenić ich na poziomie indywidualnym, zwłaszcza samców, które występują w różnych ekstrawaganckich wzorach, w zależności od gatunku.
Nawet jeśli nie jesteś fotografem, warto poświęcić czas na podziwianie pojedynczego anthiasa. Znajdź samca i obserwuj jego doskonale skoordynowany taniec typu stop-start, rzucający się do przodu, by wyskubać kawałki planktonu przynoszonego na rafę przez prądy.
Anthias żyje w haremach i od czasu do czasu samiec wykonuje nurkowanie w kształcie litery J, próbując zaimponować swoim paniom.
Fotografując portrety Anthiasa za pomocą obiektywu makro, najlepiej jest szukać słabych prądów, co ułatwi fotografowanie i kadrowanie.
Zwykle robię te zdjęcia z dala od najbardziej spektakularnych miejsc do nurkowania i tam robię portrety trening stanowiska z płytkimi, odizolowanymi głowami koralowców.
Tutaj ryby będą przyzwyczajone do nurków, a płytka woda daje jasnoniebieskie tło.
Nowoczesne lustrzanki jednoobiektywowe dobrze radzą sobie z śledzeniem ryb, takich jak anthias, z autofokusem, choć nadal wymaga to dużej cierpliwości i stabilności, aby uzyskać najlepsze zdjęcia.
Niektóre inne aparaty będą w stanie z łatwością śledzić Anthiasa, inne mogą sprawiać problemy i łatwiej będzie fotografować przy użyciu stałej ostrości, co wymaga jeszcze większej cierpliwości!
Jeśli gatunek ma atrakcyjne wzory, pokaż go przynajmniej częściowo z boku, używając niecentralnego punktu autofokusa, aby oko ryby było ostre.
Jeśli jest niewielki prąd, dość łatwo jest sfotografować Anthiasa jadącego prosto w kamerę. Jeśli poświęcisz nurkowanie na ich fotografowanie, prawie na pewno otrzymasz jedno lub dwa zdjęcia z otwartymi ustami i połykaniem jedzenia, zwykle z piersią płetwy jednocześnie atrakcyjnie rozłożone.
Ostatnią opcją obiektywu jest zoom mieszczący się gdzieś pomiędzy makro a ultraszerokokątnym, co oznacza obiektyw szerokokątny lub standardowy zoom średniozakresowy.
Pozwalają one na kadrowanie mniejszej części sceny, od kilku do kilkudziesięciu anthii. Sztuka polega na tym, aby użyć zoomu, aby skadrować jak najwięcej ryb, zachowując przy tym schludną kompozycję. Coś trudniejszego, niż się wydaje, gdy każdy element w kadrze się porusza! Ponownie chcemy porządnego liźnięcia prądu, aby zapewnić ryby w szeregu.
Jeśli fotografowie doceniają Anthiasa, odpłacają się nam tym, że warto fotografować ten sam obiekt przy użyciu obiektywów o różnych ogniskowych. Takie obrazy mają różne perspektywy i nadają naszemu portfolio różnorodność wizualną, która jest niezbędna podczas prezentacji wielu obrazów w pokazie slajdów, galerii lub książce.
ZAAWANSOWANA WSKAZÓWKA
Strzelaj Anthia w górę ściany rafy, gdzie tłem nie jest po prostu błękitna woda, ale wypełniają ją malejące sylwetki coraz bardziej odległych ryb.
Ten kąt kamery stwarza wrażenie naprawdę rybiej rafy, chociaż wymaga pewnej kontroli oddechu, aby nasze własne bąbelki nie były poza kadrem.
Powiększenia pozwalają nam wypełnić kadr anthiasami. Zrobione aparatem Nikon D5 i Nikon 16-35mm. Subalowa obudowa. Stroboskopy Seacam. 1/80 @ f/20, ISO 800.
