BĄDŹ MISTRZEM! – dokładne spojrzenie na bokeh

ACE SHARK-SNAPPER Jeremy Stafford-Deitsch zauważył kiedyś: „Kiedy zaczynałem, osiągnięciem było wyzwolenie błysku lampy błyskowej i zakończenie nurkowania z niezalanym aparatem”.
Jego słowa miały być żartem, ale jest w nich więcej niż ziarnko prawdy.
Fotografia podwodna rzeczywiście było bardzo trudne. Sprzęt był wyzwaniem w obsłudze i konserwacji, ale największym problemem był film. Nie tyle chodziło o limit zaledwie 36 kliknięć na nurkowanie, co o to, że nie dawało to natychmiastowej informacji zwrotnej na ekranie LCD.
Kilka ośrodków i ośrodków wypoczynkowych oferowało codzienną obróbkę, chociaż było to drogie i mogło być zawodne, rujnując w przeciwnym razie doskonałe zdjęcia.
To wszystko oznaczało, że jeśli w latach 1980. pojawiłeś się na spotkaniu Brytyjskiego Stowarzyszenia Fotografów Podwodnych z pudełkiem slajdów, które były ostre, dobrze wykadrowane i trochę kolorowe, zyskałeś duży szacunek.
Ograniczenia oznaczały, że ambicją nas wszystkich było zarejestrowanie tego, co widzieliśmy pod wodą, tak wyraźnie, jak to tylko możliwe.
Technologia postępuje naprzód i dziś fotografowie mogą uzyskać zdjęcia już po kilku pierwszych nurkowaniach z aparatem. Poza tym celem jest, aby ich obrazy wyróżniały się.
Jest to szczególnie prawdziwe w dziedzinie makro fotografia, gdzie każde stworzenie zostało już wcześniej sfotografowane.
Nawet gatunki, które nie zostały jeszcze opisane przez naukowców, zwykle wygrywają kilka konkursów, zanim otrzymają łacińską nazwę!

PRZY SZUKANIU świeżymi inspiracjami, regularnie przeglądam prace fotografów z różnych dziedzin. Raz po raz znajduję pomysły, które po niewielkiej adaptacji mogę wykorzystać pod wodą.
W ciągu ostatniej dekady prace fotografki przyrody Sandry Bartochy były powszechnie chwalone za innowacyjność.
Fotografuje codzienną przyrodę, na przykład kwiaty i drzewa, ale ujmuje znacznie więcej niż tylko temat. Jej zaczarowane wizje zwiastowały ruch w trybie makro o małej głębi ostrości, w którym fotografowie nie koncentrują się tylko na tym, co jest ostre, ale aktywnie wykorzystują nieostre elementy, aby dodać znacznie więcej piękna i wrażeń niż ostre jak brzytwa szczegóły kiedykolwiek mogę.
Można to łatwo wypróbować, po prostu wykonując makro przy otwartej przysłonie. Jednak technika ta staje się najbardziej ekscytująca, gdy zaczynamy eksperymentować z pewnymi starymi obiektywami, znanymi z tego, jak odwzorowują najważniejsze nieostre szczegóły.
Kluczowym słowem jest tutaj bokeh, czyli japońskie słowo (wymawiane jako rymujące się z OK), które opisuje charakter sposobu, w jaki dany obiektyw renderuje nieostre elementy obrazu.
Istnieje dobry i zły bokeh i wiele dyskusji na temat tego, które obiektywy mają które!
Nowoczesne, wysokiej jakości obiektywy zapewniają atrakcyjny, gładki efekt bokeh. Jednak fotografów bardziej ekscytują starsze obiektywy, których bardziej podstawowe konstrukcje zapewniają charakterystyczny efekt bokeh. Do ciekawych obiektywów należą Trioplan 100mm i 50mm, Revuenon 55mm, Primoplan 58mm, Diaplan 80mm i Petzval 85mm.
Kilka lat temu te obiektywy były dostępne za kieszonkowe, ale ich wartość z drugiej ręki gwałtownie wzrosła w porównaniu z tego typu obiektywami fotografia stało się bardziej popularne. Powstały nawet nowoczesne wersje Petzval 85 i Trioplan 100.
Większość tych obiektywów wymaga adapterów, aby można je było używać w nowoczesnych aparatach, dlatego można je używać całkowicie ręcznie.
Nie ustawiają też ostrości wystarczająco blisko, aby można było jej używać pod wodą, ale można to skorygować, umieszczając rurkę przedłużającą między obiektywem a aparatem.
Możemy wtedy użyć mokrych dioptrii, aby uzyskać większe powiększenie. Na koniec może być konieczne wykorzystanie kilku podstawowych umiejętności majsterkowania, aby przygotować sprzęt do ustawiania ostrości.

PIĘKNY BOKEH polega na znalezieniu odpowiedniego tematu i zrobieniu go przy szeroko otwartej przysłonie. Ważne jest, abyśmy szukali zarówno dobrego tematu, jak i dobrego tła.
Otwarta woda nie rozmyje się w ciekawy sposób – potrzebujemy szczegółowego tła, które znajduje się w odpowiedniej odległości za obiektem, aby było nieostre.
Powinniśmy szukać tła z jasnymi refleksami, które będą widoczne w bokeh.
Powinny być nieco jaśniejsze od głównego obiektu, ponieważ gdy są rozogniskowane, ich światło jest rozproszone, przez co jego jasność maleje. Ciemniejsze szczegóły nie są widoczne.
Ponieważ tło jest tak ważne, często szukam go w pierwszej kolejności. Jeżeli tło będzie oświetlone zastanym światłem, to najczęściej szukam twardych koralowców lub storczyków podświetlonych od tyłu przez słońce.
Jeśli tło będzie oświetlone stroboskopem, szukam tematów z jasnymi plamkami koloru (ulubione są liliowce).
Potem w końcu czekam, aż obiekt wypłynie z przodu, a najczęściej jest to samolub. Żartobliwie nazywam mój Trioplan moim samolubnym obiektywem!
Fotografowanie przy otwartej przysłonie wiąże się z pewnymi wyzwaniami. Najbardziej oczywistym objawem podczas nurkowania w tropikach jest zbyt dużo światła otoczenia, zwłaszcza podczas jasnych i płytkich nurkowań.
Nawet przy najniższym ustawieniu ISO, gdy fotografujemy z przysłoną f/2.8, światło otoczenia będzie często zdecydowanie zbyt jasne przy maksymalnym czasie otwarcia migawki, jakiego możemy używać ze lampami błyskowymi.
W takich warunkach możemy zastosować trzystopniowy filtr o neutralnej gęstości, aby przywrócić zakres.

Ostatnim problemem związanym z pracą przy szeroko otwartej przestrzeni jest to, że ostrość staje się krytyczna, szczególnie w przypadku mniejszych obiektów.
Ustawiam aparat na fotografowanie ciągłe i wykonuję serię zdjęć, aby mieć pewność, że przynajmniej jedno jest idealnie ostre.
Brzmi to trochę jak bzdura, ale ponieważ nie jesteśmy już ograniczeni do 36 klatek, wierzę w maksymalne wykorzystanie technologii!