DUŻY NURK ZWIERZĄT
Ludzie, którzy potrzebują ludzi
Ludzie to oczywiście duże zwierzęta, ale przez długi czas RICHARD ASPINALL uważał, że inni nurkowie są bardziej uciążliwi niż okazją do zrobienia zdjęcia. 'Myliłem się!' przyznaje teraz
Ukazał się w DIVER lipiec 2019
Musiałem nauczyć się wielu lekcji na przestrzeni lat: od strony technicznej fotografia w medium, które nie jest do końca przyjazne skomplikowanej elektronice, po mniej oczywiste, takie jak przewidywanie zachowania ławicy ryb lub ocenianie, kiedy rekin zmieni kierunek i zniknie w błękicie.
Wykonanie odpowiedniego zdjęcia czasami sprowadza się do znalezienia się we właściwym miejscu o właściwym czasie i odpowiedniego użycia aparatu.
Chociaż może to wydawać się powierzchowną definicją dobrego fotografa, wykonanie serii użytecznych zdjęć podwodnych wymaga nieco więcej. Zdałem sobie sprawę, że moje zdjęcia dzikiej przyrody i raf są w porządku, ale musiałem umieścić ludzi w kadrze.
Nieruchomości Komercyjne fotografia podwodna w końcu to biznes. Czasopisma chcą przesuwać egzemplarze lub zwiększać ruch w Internecie. Każdy, od operatorów łodzi pływających po organizacje turystyczne, chce przyciągnąć dochód i może potrzebować zestawu zdjęć do wykorzystania w mediach społecznościowych, broszurach lub jako dodatek do komunikatów prasowych. Obrazy, które najprawdopodobniej znajdą największe zastosowanie, to te, które mówią widzom: „To możesz być ty!”
Nauczenie się tej lekcji zajęło mi trochę czasu. Przez lata przeklinałem swoje regulator (to zaskakująco łatwe) na innych nurków wchodzących mi w drogę. Razem z kumplem chcielibyśmy znaleźć się w wodzie jako pierwsi lub nawet ostatni i spróbować zdobyć dla siebie rafę lub wrak statku.
Chciałem nieskazitelnych zdjęć krajobrazów raf, nieskażonych przez innych ludzi, długich atmosferycznych widoków zanurzonych kadłubów i cicho rdzewiejących dział pokładowych.
Tęskniłem za idealnym zdjęciem makro z niezakłóconym piaskiem, które nie wymagałoby wielogodzinnej obróbki końcowej w celu usunięcia całego rozproszenia wstecznego.
Dostałem obrazy RAW w wysokiej rozdzielczości, a kiedy wróciłem do domu, całymi dniami poprawiałem balans kolorów, usuwałem rozproszenia wsteczne i poprawiałem ostrość, tylko po to, by zobaczyć, że zdjęcie pojawia się w jednej 16-tej strony lub mniejszej, używane być może jako część seria ujęć przedstawiających coś, co redaktor uznał za bardziej przyciągające uwagę.
Fotografowanie ludzi niesie ze sobą mnóstwo nowych wyzwań. Partnerzy nurkowi są często, co jest całkiem zrozumiałe, mniej niż zainteresowani spędzaniem nurkowań jako Twój model. Mam szczęście, że mam kilku przyjaciół, którzy nie mają nic przeciwko poświęceniu kilku minut poza nurkowaniem, aby mi pozować.
Wrak statku na Morzu Północnym (1) na głębokości około 35 m oznaczało zimne, ciemne i głębokie nurkowanie. Bez mojego kumpla to ujęcie nie oddałoby żadnego poczucia skali. Możemy sobie teraz wyobrazić ogromny wrak rozciągający się za nią.
Ten obraz wymagał dużej obróbki końcowej, aby usunąć rozproszenie wsteczne i poprawić w Photoshopie balans kolorów i skorygować kolor palców zmarłego rosnących na rekwizycie.
Inny przykład podano w przypadku słynnego wraku statku na Morzu Czerwonym (2). Uzgodniłem wcześniej z moim kumplem, że poczekam, aż przejdzie obok, pozwalając mu spokojnie cieszyć się nurkowaniem.
Udało mi się zrównoważyć ekspozycję, wykorzystując moc błysków i dość szeroką przysłonę, aby zachować trochę błękitu w tle. Oczekiwanie, aż nurek przejdzie przed ciemną nadbudówką, pomaga uzyskać obraz.
Posiadanie przyjaciela wiesz i ufasz osobie, która chce być Twoją modelką, to wspaniale, ale podróżując samotnie, jak to często robię, możesz skończyć nurkowanie z nieznajomym, który nie będzie zadowolony, gdy ktoś nim rządzi. Miałem świetne relacje z tym kamerzystą (3), którego światła stanowiły dodatkowy punkt centralny obrazu.
Zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem jest przytulenie się do przewodnika nurkowego, który ma niemal obowiązek robić to, o co go prosisz, w granicach zdrowego rozsądku! Przewodniki mogą różnić się przydatnością; często mają teraz własne aparaty, więc możecie stworzyć sympatyczną parę, wskazując fotografowane osoby i pozując po drodze.
Spotkałem jednak takich, którzy bardzo niechętnie dają się fotografować, nawet gdy podkreślam, jak dobra seria zdjęć może przynieść korzyści ich organizacji.
Przygotuj kilka zdjęć do druku lub na telefonie, aby pokazać chętnemu przewodnikowi, czego chcesz, i być może omów serię sygnałów ręcznych, aby ułatwić ten proces wam obojgu.
Najlepsze zdjęcia zwykle powstają przy pełnej pomocy zespołu nurkowego lub organizacji, w przeciwieństwie do tagowania wraz z grupą wakacje-twórcy. Profesjonalni fotografowie uwielbiają, gdy mówi się im, że są jedyni w grupie i wszyscy inni mogą zapewnić im wsparcie. Organizacja może w związku z tym utracić dochody z nurkowania, zatem wywierana jest presja na osiągnięcie wyników. Może to schlebia Twojemu ego, ale takie okazje nie zdarzają się często.
Na serii zdjęć wykonanych w Katalonii żółte gorgonie są interesujące i dobrze kontrastują z błękitem, ale obecność nurka wciąga wzrok w kadr (4).
Być może jego latarka dodaje trochę tajemniczości i sugeruje, że odkrywa coś, co nie jest łatwo widoczne. Czytelnik może nawet nie wiedzieć, że jedyne przydatne oświetlenie pochodzi w całości z moich lamp stroboskopowych.
Nie spotkałem jeszcze profesjonalnego fotografa podwodnego, który w pewnym stopniu nie obrabiałby zdjęć. Myślę o postprocessingu jako o przywróceniu obrazu do stanu, w jakim pamiętamy to doświadczenie.
Weź rozproszenie wsteczne. Stroboskopy stwarzają problem, więc jego usunięcie jest całkowicie uzasadnione (choć często jest to pracochłonny proces w przypadku narzędzia do punktowego gojenia), podobnie jak korekta ekspozycji, balansu bieli, kontrastu i innych korekt, na jakie pozwala fotografowanie w formacie RAW.
Manipulacja obrazem przenosi się na wyższy poziom poprzez usuwanie lub przeróbkę elementów oryginalnego obrazu.
Ten strzał (5) zostało zrobione na słynnej ścianie rafy w północnej części Morza Czerwonego. Do dna morskiego prowadzą setki metrów, a niewielka sylwetka mojego kumpla pokazuje, jak niewiele znaczy pojedynczy nurek w porównaniu ze skalą rafy.
Wąski otwór tworzy rozbłysk słońca i zachowuje błękit morza, a ławice ryb są piękne. Ale spójrz na jego lewą nogę! Wyglądałoby o wiele lepiej, gdyby obie nogi znajdowały się obok siebie; w innej wersji tak właśnie zrobiłem.
Na innym obrazie (6) Posunąłem się nieco dalej – wraz z ławicą fizylierów omiatającą ścianę rafy sklonowałem kolejnego nurka, aby stworzyć prostszy, ale odważniejszy obraz. Cyfrowe dodanie większej liczby ryb, przechodzącego żółwia i jednego lub dwóch rekinów byłoby błędne i błędnie wskazywałoby lokalizację.
Czy to jest akceptowalne? Byłoby moralnie niewłaściwe, gdybym zgłosił do konkursu zwodniczy wizerunek, ale nie sądzę, że sprzedam tę lokalizację szybko, ponieważ zmieniam przejściową obecność ludzi. Możesz się nie zgodzić!
Najtrudniejsze ujęcia do uchwycenia to ludzie mający kontakt z dziką przyrodą. Ponad własnymi obawami związanymi z monitorowaniem wskaźników, komputery i ustawienia aparatu, uwzględnienie wejść i wyjść innych nurków oraz często płochliwych zwierząt dodaje kolejny poziom złożoności.
Najłatwiejsza technika nie polega w ogóle na interakcji i polega po prostu na szczęściu, które pozwoli uchwycić w kadrze nurków podczas fotografowania czegoś innego. Na tym zdjęciu czerwonego ukwiału bąbelkowego w Morzu Czerwonym ujęcie jest prawie dokładnie tym, czego starałem się unikać (7).
Inny strzał (8) spadł mi na kolana. Używając bardzo szerokokątnego obiektywu o ogniskowej 10 mm, mogłem z bliska skupić się na tym ukwiale i błazenku. Widząc parę nurków przechodzącą z prawej strony, udało mi się połączyć wszystkie elementy. Idealnie byłoby, gdyby najbliższa ryba nie miała macki na pysku.
Bardziej wymagający strzał zaangażowane były dwie skalary, żółw i inny fotograf (9). To zdjęcie zrobione w rezerwacie morskim u wybrzeży Jukatanu prawie nie miało miejsca.
Jako pierwszy dostrzegłem duże skalary, gdy były zajęte wypasaniem glonów ze skorupy żółwia odpoczywającego na rafie. Powoli obróciłem żółwia o prawie 180°, aby uzyskać jego wyraźniejsze ujęcie.
Zauważywszy mnie, wkroczył inny fotograf, ale zamiast umniejszać obraz, myślę, że dodaje moment „to możesz być ty”.
Żaba naprzeciwko (10) jest tak pewny swego kamuflażu, że prawie się nie porusza. Nurek jest na tyle niedoświetlony, że sprawia wrażenie, że rzuca go daleko w tył zdjęcia.
Tam, gdzie ryby są nieco mniej płochliwe, życie jest znacznie łatwiejsze, chociaż wymagane jest ostrożne korzystanie z przysłony i oświetlenia stroboskopowego, aby prawidłowo naświetlić obiekt na pierwszym planie, a także dodanie wystarczającej ilości światła do obiektu z tyłu, aby pokazać, co się dzieje, bez szkody dla całego obrazu .
Czasem człowieka to nie tylko dodatkowy element, ale główna historia.
Podczas podróży na Karaiby dowiedziałem się o wpływie, jaki obce skrzydlice przegryzają rodzimą faunę. W odpowiedzi na to centra nurkowe regularnie organizują polowania na skrzydlice i turnieje, którym często towarzyszą grille.
Tutaj (11) nurek przebił rybę włócznią i szybko ją zabił, po czym ma zamiar obciąć jej jadowite płetwy nożyczkami.
Nie widać, że płynęliśmy pod silnym nurtem, a oddanie strzału zajęło mi kilka podań. Biegałem jak szalony, żeby uzyskać prąd, a potem obracałem się i naciskałem spust, gdy mijałem.
Na szczęście byliśmy w płytkiej wodzie, więc miałem wystarczająco dużo paliwa i mogłem się nie spieszyć.
Tylko na płyciznach czy można skutecznie fotografować bez lampy błyskowej, a nawet w tropikach zwykle konieczne jest dodatkowe oświetlenie poniżej kilku metrów, nie tylko w celu oświetlenia cieni, ale także w celu dodania długości fal światła traconych w wyniku ich pochłaniania przez wodę.
Zdjęcia bez stroboskopów mają przeważnie niebiesko-zielony kolor, a koralowce, które wydają się ciemnofioletowe lub czarne, przy przenośnych zestawach światła dziennego okazują się szkarłatne lub różowe.
Większość profesjonalistów używa stroboskopów z mocą wyjściową, którą można regulować pod względem procentowej mocy wyjściowej lub kroków plus/minus EV.
Niektóre systemy kamer podwodnych wykorzystują wersje TTL, aby zapewnić prawidłową ekspozycję stroboskopową, ale wielu profesjonalistów woli ustawiać wyjścia ręcznie w oparciu o swoje doświadczenia oraz przeglądając obraz i towarzyszący mu histogram.
Zwykle stosuje się dwa lampy błyskowe i ustawia się je identycznie, po obu stronach aparatu i ustawia się je pod kątem dostosowanym do pola widzenia zapewnianego przez obiektyw oraz charakterystyki i zasięgu lamp błyskowych, ale w niektórych przypadkach ekspozycja stroboskopu musi być asymetryczna.
Mając nurka na tle cudownego szczytu porośniętego koralowcami, tak jak w głównym ujęciu tego obiektu, musiałem odpowiednio wyeksponować najbliższą część rafy, a także oświetlić przynajmniej część rafy znajdującej się blisko niego.
Można to było łatwo osiągnąć, wykonując kilka próbnych błysków i odpowiednią regulację ramion stroboskopowych, aby uzyskać odpowiednią ilość światła we właściwym miejscu.
Irytujące było to, że musiałem zwiększyć ogólną ilość światła po prawej stronie obrazu, co skutkowało rozproszeniem wstecznym i nawet przy silnych stroboskopach nie mogłem w pełni dotrzeć do nurka. Z łatwością używamy sztuczki z pochodnią!
Nadal potrafię robić spektakularne zdjęcia raf i kolorowych stworzeń wynurzających się podczas nocnego nurkowania, ale czy mi się to podoba, czy nie, muszę od czasu do czasu zrobić zdjęcia kilku osobom!
