Czy warto brać udział w warsztatach fotograficznych w egzotycznych lokalizacjach? Po dwóch wyjazdach NATASHA ROBINSON ma już rezultaty i wygląda na to, że zostanie seryjną uczestniczką
FOTONURK
Z pomocą mojego drążka wskazującego, Delikatnie oparłem czubki płetw na sypkim czarnym piasku. Uważałem, aby nie wysłać żadnych chmur, które zniszczyłyby widoczność w i tak już ponurej wodzie lub nie uszkodziły cennego życia morskiego, cały czas obserwując obiekt.
Ostatnim razem, gdy byłem w Lembeh w 2018 roku, nie udało mi się uchwycić przyzwoitego zdjęcia ośmiornicy kokosowej. Uwielbiam te zniewalające stworzenia, które z łatwością zmieszczą się w małej blaszce po fasolce.
Zatrzymałem się, gdy ośmiornica zebrała muszle i ułożyła się, starając się nie zostać zauważona.
Próbowałem zapamiętać wszystko, czego się nauczyłem. Migawka wciśnięta do połowy, ostrość. Kliknij. Dostosuj oświetlenie. Kliknij. Dostosuj ustawienia. Kliknij. (OK, to było raczej kliknięcie, kliknięcie, kliknięcie, klikalne kliknięcie!).
Musiało minąć dziesięć minut. Przejrzałem obrazy na ekranie. Trzymam kciuki, tym razem udało mi się osiągnąć swój cel – skupioną ośmiornicę kokosową!
Uczęszczałem do Lisy Collins fotografia podwodna warsztatach w Indonezji w 2017 r. i skorzystałem z okazji, aby dołączyć do wersji 2019, łączącej Lembeh i Siladen.
Nurkuję, żeby robić zdjęcia, ale w inne święta czuję się pośpieszony, bo nie mam czasu na komponowanie zdjęć ani ustawienie odpowiednich ustawień.
Czuję, że za mną tworzy się kolejka nurków lub, co gorsza, przewodnik nurkowy nalega, abym dogonił i pozostał w grupie, w miarę jak coraz bardziej zostaję w tyle (za co obwiniam porażkę z ośmiornicą kokosową w 2018 roku).
Moje pierwsze wakacje w warsztacie fotograficznym były rewelacją. Aktywnie zachęcano do spędzania czasu na komponowaniu obrazu i jego poprawnego wykonania!
Teraz, ze świetnymi lokalizacjami i tym, co wiedziałem, będzie pouczające i przyjazne instruktor, poczułem się na tyle pewnie, że zaprosiłem dwóch moich kumpli z kamery, aby też przyszli.
Pierwsza przekonała się Linda Ransom z Worthing. Jest doświadczoną nurką, ale stosunkowo nową fotografia podwodna. Kilka razy ćwiczyliśmy razem na basenie, aby pomóc jej opanować obsługę przycisków na obudowie i przekonać ją, aby strzelała w trybie ręcznym.
„Byłam już wcześniej w Indonezji i podobało mi się nurkowanie i robienie podwodnych zdjęć, ale naprawdę nie szło mi najlepiej” – powiedziała mi.
„Potraktowałem więc ten wyjazd jako okazję do spędzenia wakacji, podczas których mogłem skupić się na tym, co się dzieje fotografia i będziesz mieć mnóstwo czasu na robienie zdjęć bez pośpiechu.”
Po długotrwałej kampanii przekonaliśmy Stuarta Gibbonsa z Brighton, aby również do nas dołączył. Stuart nurkował na całym świecie w ekscytujących miejscach, takich jak laguna Truk, atol Bikini, Scapa Flow i Galapagos, i jest utalentowanym fotografem lądowym, który od kilku lat robi zdjęcia pod wodą.
„Zdecydowałem się dołączyć do wyjazdu, aby udoskonalić swoje umiejętności, mając nadzieję, że nauczę się nowych technik i różnych ustawień aparatu dla różnych typów fotografia takie jak makro i kule słoneczne” – powiedział.
W warsztatach wzięło udział tylko sześciu uczniów, co oznaczało, że Lisa miała mnóstwo czasu, aby pomóc każdemu.
Pierwszy tydzień skupiał się na tematach makro a naszą bazą nurkową był Lembeh Resort, który zapewnia wspaniałe warunki do warsztatów, recenzji zdjęć i relaksu po nurkowaniu w barze przy basenie lub w spa.
Nurkowanie jest prowadzone przez Critters w Lembeh Resort, a doświadczony zespół nurków docenia wymagania podwodnych fotografów, ponieważ część ich trening polega na nurkowaniu z aparatem. Organizują nawet konkursy na zdjęcia do rocznego kalendarza kurortów.
Miejsca nurkowe Lembeh to głównie czarne piaszczyste zbocza z gruzowym dnem i nazwami takimi jak Hair Ball, Bianca, Slow Poke, Police Pier i TK 1, 2 lub 3.
Losowo rozmieszczone koralowce, skały i gruz na dnie morskim są domem dla dziwnych i cudownych stworzeń małych, malutkich i mikroskopijnych.
Ponieważ miejsca nurkowe znajdują się w pobliżu, łatwo jest wrócić do ośrodka pomiędzy dwoma porannymi nurkowaniami, aby zrelaksować się przy basenie, napić się herbaty i zjeść świeżo upieczone ciasta i ciasteczka.
Popołudnia przeznaczane są na warsztaty lub sesje fotokrytyki.
Lisa uczyła nas techniki, a potem mieliśmy kilka następnych dni na jej ćwiczenie. Omawiane tematy obejmowały pozycjonowanie stroboskopu, tła błękitnej/czarnej wody, bokeh (ten odjechany efekt, w którym oczy stworzenia są ostre, ale wszystko inne jest rozmyte) oraz kreatywne oświetlenie przy użyciu latarek, aby uzyskać delikatniejsze, bardziej atmosferyczne efekty.
Linda, Stuart i ja nurkowaliśmy w trójce kumpli, a nasz przewodnik Opo Kecil wskazywał jednemu z nas obiekt i sugerował kąt, pod którym należy strzelić w jego głowę, a nie w tył – szczególnie przydatne w przypadku obiektów o połowę mniejszych od małego paznokieć. Kiedy Opo był pewien, że jesteśmy szczęśliwi, zaczął szukać tematów dla pozostałych dwóch osób.
Zatem wszyscy mieliśmy stworzenie, które mogło poświęcić czas na ćwiczenie różnych ustawień i technik oświetleniowych, których nas nauczono.
Opo używał kombinacji stuknięć w zbiornik i niskich pomruków, aby przełączać nas między obiektami, gdy byliśmy gotowi, jednocześnie kontrolując czas w powietrzu i na dole – szczegóły, które możesz przeoczyć, gdy będziesz pochłonięty robieniem tego idealnego zdjęcia!
Chętnie pomógł mi także w trzymaniu snootów i pomógł mi w kreatywny sposób zapalić węgorza, któremu wokół oka skakała krewetka. Efekt reflektora snoota to świetny sposób na uniknięcie oświetlania hałaśliwego tła, ale wymaga precyzji i więcej niż dwóch rąk.
Intuicyjnie włączał nawet latarkę, aby pomóc mojemu aparatowi prawidłowo ustawić ostrość na trudnych do oświetlenia obiektach. Nigdy nie czułem się pospieszany, a jeśli ktoś z nas musiał poświęcić 10-15 minut na uchwycenie obiektu, Opo cierpliwie czekał, aż będziemy gotowi.
Lisa dzieliła swój czas między grupę, udzielając w wodzie wskazówek dotyczących kątów fotografowania, ustawiania stroboskopu i ustawień.
Moglibyśmy wykorzystać jej tablicę do zadawania pytań, dzięki czemu problemy można byłoby rozwiązać w połowie, a nie pojawiać się na powierzchni w postaci rozczarowującej kolekcji obrazów.
Nurkuj, jedz, śpij, krytyka zdjęć wkrótce stała się rutyną. Przegląd i krytyka zdjęć była bezcenna.
Na początku tygodnia było to przesyłanie w ciemno nieedytowanych zdjęć, tak aby grupa mogła swobodnie udostępniać i komentować. Po kilku dniach wszyscy się poznaliśmy, więc chętnie podzieliliśmy się naszymi zdjęciami i opiniami.
Inni nurkowie mogli strzelać z innego kąta lub kompozycji, a wysłuchanie ich opinii było pomocne. Lisa podzieliła się także swoją opinią na temat każdego zdjęcia i sprawdziła zastosowane ustawienia, wyjaśniając, w jaki sposób zmiana czułości ISO, czasu otwarcia migawki lub przysłony dałaby inny efekt.
Coaching oznaczał, że następnym razem, gdy wskoczyliśmy do wody, wiedzieliśmy, jak się poprawić.
Po kilku dniach, Widziałem poprawę na moich zdjęciach. Moja pewność siebie rosła i czułem się bardziej ambitny. Lisa miała dla nas do wypróbowania różne mokre obiektywy makro, więc moi kumple i ja z radością zamienialiśmy je pod wodą, zwiększając w razie potrzeby powiększenie od +6 do +21, w zależności od liczby ułożonych w stos.
Cóż za różnica w szczegółach, jakie mogłem uchwycić najmniejsze stworzenia, niektóre prawie niewidoczne gołym okiem! Zrobiłem kilka zdjęć kraba koralowego na miękkim koralu, podobnego do kwiatka brokułu, ale czerwonego, tylko po to, by zobaczyć całą masę krewetek, oglądając zdjęcie na ekranie komputer.
Podczas naszej ostatniej nocy w Lembeh Lisa poprowadziła pierwsze warsztaty na temat fotografowania szerokokątnego – część druga odbędzie się w Siladen.
Następnie pojawiła się kompilacja najlepiej zredagowanych zdjęć z tygodnia: parada żab włochatych, koników morskich, ślimaków nagoskrzelnych, węgorzy wstążkowych, krewetek, krabów cukierkowych, iglic, a nawet ekstrawaganckich mątwy wciąż w osłonkach do jaj, które są mniej więcej wielkości Moneta 5 pensów.
Jednak najważniejsze dla mnie było zdjęcie ośmiornicy kokosowej, o którym na początku warsztatów mogłam tylko pomarzyć.
Zgromadzony tłum przy barze również zdawał się doceniać nasze wysiłki, co jeszcze bardziej wzmocniło naszą pewność siebie.
Stuart powiedział mi, że cenił sobie możliwość spędzania tak dużej ilości czasu ze swoimi poddanymi. „Lokalizacja nie mogła być lepsza” – stwierdził. „Żadnych prądów, dobra widoczność, ciepła woda, niezbyt głęboka, krótki czas przejścia – a przewodnicy byli wyjątkowi”.
Siladen był miejscem szerokokątnej części warsztatu. Dla mnie szerokokątny fotografia podwodna przypomina trochę krajobraz górny fotografia. Próbujesz uwzględnić w swojej kompozycji rafę i wodę, zamiast skupiać się na jednym obiekcie.
Użycie kopułki na obiektywie szerokokątnym pozwala zbliżyć się do konkretnego obiektu, ale jednocześnie uchwycić wodę, powierzchnię i słońce. Uwielbiam do tego używać rozgwiazd, ponieważ nie poruszają się, gdy się zbliżasz, i są dostępne w pięknych kontrastujących kolorach.
Pomachaliśmy na pożegnanie dwóm studentom, którzy nie chcieli kontynuować podróży do Siladen, i gdy weszliśmy na pokład naszej łodzi, dostrzegliśmy błysk zazdrości.
Nawet transfery między ośrodkami było przyjemne. Nasze walizki pojechaliśmy samochodem, podróżowaliśmy przez wyspę Bangka i po drodze zrobiliśmy trzy nurkowania – to była nasza pierwsza przygoda z fotografowaniem szerokokątnym podczas tej podróży.
Nurkowanie teraz byłoby całkowitym kontrastem do tego w Lembeh – czysta, błękitna woda, spektakularne kolorowe rafy wypełnione miękkimi i twardymi koralowcami oraz chmury ryb. Siladen Resort & Spa to piękny, spokojny ośrodek położony przy złotej plaży na wyspie Siladen, w samym sercu Narodowego Parku Morskiego Bunaken.
Format porannych nurkowań, po których następują warsztaty lub fotokrytyki, pozostał niezmieniony, ale z nowo wybudowanym domkiem na drzewie na sesje popołudniowe, z widokiem na plażę i dostępnymi opcjonalnymi sesjami jogi.
Zespół nurkowy Siladen był przyjazny, pomocny i kompetentny. Lisa informowała przewodników o tym, czego oczekiwaliśmy, np. strzelaniu w słońce, a oni wybierali miejsce, które umożliwiłoby nam nurkowanie ze słońcem w odpowiedniej pozycji, aby uchwycić je razem z rafą.
Frenki i Danni chętnie wypatrywali dla nas tematów, ale równie chętnie modelowali lub po prostu obserwowali, jak byliśmy pochłonięci uchwyceniem kolorów i światła na rafie.
Szerokokątny okazał się trudniejszy niż makro. Oświetlanie pierwszego planu lampami błyskowymi podczas ekspozycji tła, próba uwzględnienia kul słonecznych lub okna Snella (zjawisko, w wyniku którego przez wodę widać okrągłe okno, które pozwala widzieć rzeczy nad powierzchnią) wymagało ode mnie manewrowania aparatem i lampami błyskowymi na wszelkiego rodzaju stanowiskach.
Miejsca do nurkowania są bardziej rozproszone w Siladen, więc podczas przerw na powierzchni odpoczywaliśmy na łodzi, mając wystarczająco dużo miejsca na opalanie się, picie herbaty, jedzenie owoców lub ciast i słuchanie, jak przewodnicy i załoga śpiewają przy akompaniamencie ukulele.
Moją ulubioną stroną była Mike's Point, zapierająca dech w piersiach, zdrowa rafa pokryta miękkimi i twardymi koralowcami wszystkich kolorów, z żółwiami krążącymi przez całe nurkowanie. Jalan Masuk też był fajny ze względu na posąg dwóch syren z miłosnym sercem, idealny do oprawienia twarzy modelki.
Mój kumpel i ja na zmianę modelowaliśmy, dostosowując położenie stroboskopu, aby oświetlić posąg i, co ważne, twarz nurka, zwłaszcza oczy w masce.
Wkrótce przerodziło się to w eksperyment z oświetleniem poza kamerą. Zdjąłem lampy błyskowe i ostrożnie umieściłem je wokół posągu, tak aby kable optyczne były strategicznie rozmieszczone, aby podczas pozowania mogły być wyzwalane przez lampy błyskowe moich kumpli.
Kiedy udostępnialiśmy zdjęcia podczas sesji krytycznej, Lisa zasugerowała możliwość wykorzystania stałego źródła światła do oświetlenia twarzy modelki.
Następnego dnia w tym samym miejscu udaliśmy się prosto do pomnika i tym razem odnieśliśmy większy sukces. Nigdy nie bylibyśmy w stanie przeprowadzić takiego eksperymentu podczas zwykłej wyprawy nurkowej.
Chcąc zakończyć tydzień na haju, wróciliśmy do Mike’s Point, gdzie możliwość spędzenia 10 minut na wysokości 70 m przez XNUMX minut była prawdziwą gratką. Bez kłopotów, bez pośpiechu, po prostu fotografuję widok. Doskonały.
Nie mogliśmy już nurkować, ale na tym nie koniec nauki. Lisa zaplanowała wycieczkę z rurką na molo Siladen, aby poćwiczyć strzelanie split-shotem. Wypróbowałem je pod koniec kilku nurkowań, ale podnoszenie aparatu podczas podskakiwania było trudne i zakończyło się niepowodzeniem. Nurkowanie z rurką na molo pozwoliło nam przebrnąć przez piaszczyste tereny i umieścić aparat w wodzie, stojąc – o wiele łatwiej!
Pierwszy plan nie był tak fotogeniczny jak niektóre rafy, na których nurkowaliśmy, ale był w porządku do ćwiczeń.
W domku na drzewie podczas ostatniego pokazu slajdów zasięgnąłem opinii znajomych na temat trasy. „Wycieczka była niesamowita” – powiedział Stuart. „Lisa przedstawiła pouczające i istotne informacje w łatwy do zrozumienia sposób. Była pod ręką, aby pomóc pod wodą i na łodzi – nie mogłem prosić o więcej.
„Ośrodki też były niesamowite – bardzo gościnne, bardzo wygodne, wspaniałe jedzenie i oba idealne lokalizacje dla różnych warsztatów”.
„Lokalizacja, usługi, przewodniki nurkowe, miejsca – wszystko było idealne” – zgodziła się Linda. „Lisa i przewodnicy nurkowi byli niezwykle troskliwi, zabierając nas do miejsc, w których moglibyśmy zobaczyć niezwykłe stworzenia, a także uzyskać najlepszą okazję do realizacji programów kursu.
„Kurs bardzo mi się podobał i wiele się nauczyłem. Lisa miała do mnie nieskończoną cierpliwość i bardzo chciałbym ponownie odbyć z nią kurs”.
Z pewnością zapiszę się na kolejne warsztaty, gdziekolwiek się one odbędą.
