W ramach uważanego za pierwsze tego typu badania naukowcy z USA i Australii porównali 240-letnie brytyjskie mapy morskie z nowoczesnymi danymi satelitarnymi, aby określić, jak zmieniły się rafy koralowe na Florida Keys
Ich odkrycia pokazują, że ponad połowa tych, które istniały dwa wieki temu, zniknęła.
Wyniki badań opublikowano na krótko przed uderzeniem huraganu Irma w Florida Keys, którego wpływ na płytkie rafy wymaga oceny. Tam, gdzie rafa brzegowa jest rozległa, może pomóc złagodzić skutki burz na obszarach przybrzeżnych.
Wśród zbadanych map morskich znalazły się mapy George’a Gaulda, inspektora Admiralicji Brytyjskiej, który sporządził najstarsze znane zapisy dotyczące raf Florydy w latach 1773–1775, na krótko przed amerykańską wojną o niepodległość, próbując pomóc chronić żeglugę.
Przeczytaj także: Rafy koralowe na świecie są większe, niż myśleliśmy…
Zawierające szczegółowe opisy dzikiej przyrody i geologii, uznane za „zaskakująco dokładne”, potwierdzają, że od tego czasu na rafach położonych najbliżej brzegu doszło do utraty koralowców sięgających 90%.
Badaniami kierował naukowiec zajmujący się środowiskiem, prof. Loren McClenachen z Colby College w Waterville w stanie Maine, współpracujący z Uniwersytetem Queensland w Brisbane oraz innymi organami amerykańskimi i australijskimi.
„Odkryliśmy, że w pobliżu brzegu zniknęły całe fragmenty rafy, ale dla kontrastu większość koralowców odwzorowanych dalej od lądu nadal stanowi siedlisko raf koralowych” – powiedział profesor McClenachen. Nie ustalono jeszcze dokładnie, kiedy i dlaczego rafy zniknęły.
W badaniu zmierzono utratę siedlisk raf koralowych na dużym obszarze geograficznym, podczas gdy większość badań skupiała się na utracie żywych koralowców z małych odcinków raf.
„Jeśli dodać to do 75% utraty żywych koralowców w Keys w tak mniejszej skali, skala zmian jest znacznie większa, niż ktokolwiek przypuszczał” – powiedział profesor McClenachen, dodając, że odkrycia mają istotne implikacje dla ochrony środowiska.
„Mamy tendencję do skupiania się na znanych obszarach, w których możemy zmierzyć zmiany. To ma sens. Dlaczego miałbyś szukać koralowców tam, gdzie nigdy nie wiedziałeś, że ich nie ma?”
Kiedy naukowcy stracili z oczu skalę liczebności w przeszłości, oczekiwania dotyczące ochrony i odbudowy prawdopodobnie były znacznie niższe – dodała.
Rafy widma: mapy morskie dokumentują dużą skalę przestrzenną utraty raf koralowych w ciągu 240 lat jest opublikowany w Science Advances i można go przeczytać tutaj.
Divernet – Największy Coaching Zasoby dla płetwonurków
