REKORDOWY NURK
LISA COLLINS zgłasza się na ochotniczkę do gangu łańcuchowego na Kajmanach…
Trzymałam się mocno liny i dłoń pani obok mnie. Spoglądając w dół, dostrzegłem małą żołnierkę, która spoglądała na mnie pytająco z odległości kilku metrów poniżej.
Skręcając w prawo, widziałem w oddali kobiety za kobietami, trzymające się za ręce, tworząc łańcuch wzdłuż liny rozciągniętej pomiędzy trzema bojami i rozciągający się dalej, niż mogłem zobaczyć.
Brałam udział w próbie bicia rekordu Guinnessa podczas Międzynarodowego Dnia Nurkowania Kobiet w lipcu.
Rekord dotyczył najdłuższej sieci żeńskich akwalungów, a wydarzenie zostało zorganizowane przez Divetech, firmę na dalekim zachodzie Wielkiego Kajmana, której właścicielami i zarządzaną niemal wyłącznie przez kobiety.
To była druga próba. W zeszłym roku podjęto próbę uzyskania linii 87 kobiet, ale rekord nie został utrzymany, ponieważ nie spełniono surowych wytycznych GWR. Tym razem nic nie miało pójść źle.
Kontrola po kontroli została dokonana zarówno przed, jak i w dniu zawodów, aby mieć pewność, że tym razem rekord świata będzie oficjalny.
Przybywszy wcześnie w ten sobotni poranek, udało mi się zaparkować samochód w pobliżu centrum nurkowego i zanieść sprzęt do oficjalnego miejsca na przygotowanie przydzielonej mi grupy w centrum nurkowym.
Kobiety ubrane w fluorescencyjne różowe koszulki były zajęte ustawianiem zbiorników, sprawdzaniem list uczestników i upewnianiem się, że wszyscy mają wystarczającą ilość ciężarków, zanim zabrali się za organizowanie grup po przybyciu.
W tym roku do udziału zgłosiło się 120 kobiet, które uiściły opłatę za wstęp w wysokości 25 KY dolarów, która miała zostać przekazana na rzecz Cayman Breast Cancer Foundation.
Mężczyźni mogli uczestniczyć w tym wydarzeniu, ale oczywiście wyłącznie w charakterze personelu pomocniczego.
Moja koleżanka z nurkowania, Maria i ja, rozłożyliśmy butle i czekaliśmy, aż Julia z personelu Divetech poinformuje nas o przebiegu wydarzenia.
Najważniejsze było to, że przez cały czas próby bicia rekordu musieliśmy trzymać się za ręce. Trzech kamerzystów, dwóch mężczyzn i kobieta, miało trzykrotnie filmować wzdłuż 100-metrowej linii, korzystając z podwodnych skuterów, które pomagały im szybko się po niej poruszać.
Właściciel Divetech Jo Mikutowicz był liderem naszej grupy. W każdej grupie był ktoś z Divetech lub innego centrum nurkowego na wyspie, który zaoferował pomoc zarówno w zakresie personelu, jak i sprzętu.
Gdy przybyło więcej osób, zobaczyłam, że była to cała mieszanka kobiet z różnych środowisk. Ich doświadczenie nurkowe wahało się od nowo wykwalifikowanego do instruktor poziom zaawansowania oraz ich wiek – od nastolatka do emeryta.
Serce się radowało, gdy patrzyło się na radość i wzruszenie na ich twarzach. Centrum nurkowe tętniło koleżeńską atmosferą, gdy kobiety tworzyły swoje grupy i przedstawiały się sobie.
Jo powiedziała nam, że z doku nasza grupa będzie wchodzić gigantycznymi krokami i dopływać do boi około 50 m od brzegu. Schodziliśmy tuż przed nimi i trzymaliśmy rozciągniętą między nimi linę na wysokości około 5 m. Jedną ręką powinniśmy trzymać linę, a drugą ręką kolejnej kobiety.
Ponieważ miałem ze sobą aparat i byliśmy pierwszą grupą, wskoczyłem tuż przed innymi, aby zrobić kilka zdjęć ich wejściu.
Zasygnalizowałem, że jestem gotowy i odliczyłem „123”, po czym moja grupa mocno trzymała się za ręce i skakała razem, moja kumpela Maria znajdowała się z przodu i pośrodku.
Kiedy wynurzyli się ze śmiechem, Jo poleciła nam napompować kurtki i podążać za nią, ubraną w fluorescencyjną różową kamizelkę, płetwy i maska i popłyńmy na plecach do najdalszej boi po lewej stronie.
Dostałem miejsce na końcu kolejki, dzięki czemu mogłem zawiesić aparat na ramieniu podczas składania rekordowej oferty.
Julia jechała DPV, naturalnie jasnoróżowym, z napisem „GO!” na tym. Powiedziała nam, że kiedy kolejka kobiet zostanie sprawdzona pod kątem trzymania się za ręce i wszyscy będą gotowi, podjedzie do kolejki, aby zasygnalizować, że trwa próba bicia rekordu.
Teraz pojawiło się poczucie nerwowe podekscytowanie, gdy patrzyliśmy na siebie, modląc się, abyśmy to nie my przełamali linię w krytycznym momencie.
Łatwo byłoby zapomnieć, kiedy maska jest nieco niewygodne lub musisz wyrównać, a nawet podrapać się po nosie, jak użycie rąk do wykonania którejkolwiek z tych czynności mogłoby przerwać łańcuch i zdyskwalifikować próbę bicia rekordu.
Uświadomienie sobie tego sprawiło, że było jeszcze gorzej. To było tak, jakby powiedziano Ci, żebyś nie mrugała do zdjęcia i poczuła, że mruganie to wszystko, co chcesz robić.
Nos zaczął mnie ciągle swędzieć i poczułem niemal przemożną potrzebę dostosowania nosa maska. Ale trzymałam ręce mocno zaciśnięte na dłoniach partnera i na linie.
W końcu się w tym odprężając, zacząłem rozglądać się po małych wychodniach koralowców, zauważając wlatujące i wynurzające się z nich ryby oraz tego małego żołnierza.
Czas zdawał się stać w miejscu, gdy unosiliśmy się nad tą linią. Był to powolny proces, polegający na sprawdzaniu, czy wszyscy mają złączone ręce, podczas gdy kamerzyści wykonywali swoją pracę.
Wreszcie byliśmy gotowi. Julie uniosła kciuki i raz powoli przejechała wzdłuż linii, po czym wróciła, by dotknąć każdego z liderów grup. Płynęli przed swoimi grupami na wypadek, gdyby ktoś potrzebował pomocy w dostosowaniu pływalności, a teraz musieli zająć własne miejsca na linie.
Kamerzyści znowu nas filmowali, aż do chwili, gdy uznali, że mają wystarczająco dużo materiału filmowego przedstawiającego nieprzerwany łańcuch kobiet.
Trzydzieści minut po rozpoczęciu nurkowania Julie zeszła wzdłuż linii i poklepała każdego lidera grupy po ramieniu, sygnalizując, że może zwolnić uścisk.
Widzieliśmy całą linię kobiety zaciskają pięści i wydają wiwatujące dźwięki regulatory z okazji zwycięskiej rekordowej oferty. Gdy nadeszła nasza kolej, aby odpuścić, zrobiliśmy to samo, z prawdziwym poczuciem radości, że jesteśmy częścią tej doniosłej chwili.
Jo poprowadziła nas z powrotem w stronę nabrzeża, a my wynurzyliśmy się i dołączyłyśmy do wielu innych kobiet rozmawiających podekscytowanych.
Kiedy na zmianę wspinaliśmy się po drabinie wyjściowej, z restauracji dostrzegliśmy tłum kibiców wiwatujących na nas.
Bez wyposażenia zwiedzaliśmy różne stragany, zbierając pieniądze na cele charytatywne, popijając lampkę szampana i ceviche z pstra. Liczba kobiet, które ukończyły rekord, wyniosła 107, a na cele charytatywne zebrano 6500 dolarów KY.
Kolejne takie wydarzenie zaplanowane jest na przyszły rok i na pewno mam zamiar w nim uczestniczyć. Jeśli chcesz zrobić to samo, sprawdź witryna poświęcona technologii nurkowania lub skontaktuj się z centrum nurkowym pod adresem info@divetech.com
