Czy pojechałbyś na północ, kilka kilometrów od koła podbiegunowego, żeby ponurkować? kombinezon?
Nasz korespondent freedivingowy MARCUS GREATWOOD uważa, że po przeczytaniu tego odpowiesz twierdząco. Nie jesteśmy pewni…
W 2011 ROKU, PO PRZECZYTANIU krótki artykuł o islandzkim nurkowaniu, zdecydowałem się zorganizować pierwszą w historii wyprawę freedivingową na wyspę.
Ośmiu z nas podróżowało 66°N i odkrywało miejsce, które wówczas było celem niedostępnym dla turystów. Oprócz wędrówek prowadzących do kąpieli w gorących źródłach i przygód w jaskiniach lawowych, nurkowaliśmy w szczelinie Silfra – szczelinie między płytami tektonicznymi, pełnej lodowcowej wody roztopowej tak przejrzystej, że widać ją na ponad 100 m i tak czystej, że można ją pić To.
Z pewnością musi to być miejsce na liście marzeń każdego nurka?
Przypomnij sobie rok 2016 i 23 członków NoTanx Freedive Club, zainspirowanych naszymi YouTube wideo sprzed pięciu lat upierają się, że w naszym programie istnieje luka dotycząca podróży powrotnej.
Oryginalne osiem miejsc wyprzeda się w niecałą godzinę, dlatego kolejny wyjazd umawiamy się dwa tygodnie później.
Od czasu naszej pierwotnej podróży turystyka na Islandii i freediving rozwinęły się wykładniczo. Birgir Skulason założyła szkołę freedivingu w Reykjaviku w 2012 roku, odkrywając kilka nowych, ekscytujących miejsc nurkowych, do których branża turystyczna z przyjemnością pomogła nam uzyskać dostęp.
W drodze z lotniska do Małej Silfry, lokalnie znanej jako Bjarnagjá, czyli Niedźwiedziego Szczeliny, oglądamy spektakularne dekoracje lodowe w jaskini lawowej Raufarholshellir.
Nasz zespół zajmujący się nurkowaniem freedivingowym w ekstremalnych lokalizacjach od kilku lat ciężko pracuje nad swoimi umiejętnościami w zakresie eksploracji jaskiń, więc są one łatwo dostępne i warte odwiedzenia.
TAK ZDALNE JAK WSZĘDZIE na południu Islandii krótka trasa terenowa do Mini Silfra jest na szczęście sucha i prowadzi nas do maleńkich, postapokaliptycznych jednostek przemysłowych ukrytych na wulkanicznym wybrzeżu.
Skalisty księżycowy krajobraz nie wydaje się najbardziej prawdopodobną lokalizacją na niesamowite miejsce do nurkowania, ale za zakrętem ostatniego zakrętu odsłania się ostra, głęboka rana w ziemi wypełniona spokojną wodą.
Ma tylko 20 m długości i 2 m szerokości, zasługuje na przydomek „najmniejsze miejsce do nurkowania na świecie” i wygląda zachęcająco. Ubieramy się podekscytowani, osłonięci opuszczonym budynkiem zaledwie 45 minut jazdy od międzynarodowego lotniska, dzielimy się gorącą herbatą, którą wcześniej tego dnia kupiliśmy w kawiarni na lotnisku.
Wszelkie wątpliwości znikają, gdy wpadamy do przyprawiającej o zawrót głowy wody. Kryształowa przejrzystość absorbuje nasze zmysły. Nikt nie nurkuje przez kilka minut, podczas gdy my podziwiamy piękno tego miejsca.
Hydroklina, która utworzyła się pomiędzy słoną wodą morską a wodą roztopową lodowców, kryje w sobie starożytne fiszbiny, wyrzucane przez przemysł rybny i przez dziesięciolecia zbierane do czysta przez krewetki. Chętnie odkrywamy.
Wąski poziomy szyb opada nieco powyżej 15 m, ustępując miejsca budzącemu podziw centralnym wykopom i wejściu do przesmyku. Pionowe wyjście jest główną atrakcją nurkowania. Gdy słońce świeci bezpośrednio w głęboki na 15 m szyb, przejrzystość wody sprawia, że mamy wrażenie latania, a dodatnia pływalność delikatnie prowadzi nas na powierzchnię.
Spędzamy ponad godzinę na zwiedzaniu ciasnej szczeliny, odsłaniając kilka megalitycznych kości, z których słynie to miejsce, a także cztery lub pięć niesamowitych przepraw.
Jak na pierwszy dzień porządny lot i dwie przygody w zupełności wystarczą, ruszamy na północ, aby spędzić wieczór w jacuzzi, obserwując gwiazdy i zorzę polarną. Niestety przyroda daje nam przewagę, a pochmurny wieczór nie pozwala nam zobaczyć ani jednego, ani drugiego.
Następny dzień to idealny dzień na nurkowanie na Islandii, rześkiej i zimnej, ale przy jasnym słońcu, i wyruszamy, aby doświadczyć klasycznej ciepłej i zimnej wody.
Nasze pierwsze nurkowanie odbędzie się w centrum Parku Narodowego Thingvellir, imponującej lokalizacji, w której w 930 roku znajdował się pierwotny parlament Islandii.
Silfra to bez wątpienia najbardziej znane i popularne miejsce do nurkowania w kraju, szczelina w ziemi wzdłuż linii uskoku pomiędzy amerykańską i europejską płytą tektoniczną. Roztopiona woda lodowcowa wypływa po 30-kilometrowej podróży pod ziemią, która podobno zajmuje 100 lat.
Najlepszym sposobem na wyjaśnienie tego nurkowania jest zacytowanie Birgira Skulasona – „Silfra jest piękniejsza niż zimna”. Jeden z naszych członków, Adam, dodaje zastrzeżenie „ale niewiele”.
OK, SILFRA JEST ZIMNA – 2°C powyżej zera oznacza trudne nurkowanie. Na szczęście przyjechaliśmy przygotowani z porządnymi piankami do freedivingu Elios oraz nowymi skarpetkami i rękawiczkami i mamy nadzieję, że uda nam się spędzić 40 minut w wodzie.
Przyjeżdżamy wcześnie, aby uniknąć tłumów nurkujących z rurką, ale jest tam już grupa nurków próbujących nurkowania – nie jestem pewien, czy to dla nich dobry pomysł!
Park Narodowy Thingvellir ma rygorystyczne podejście do nurkowania. Teren wokół szczeliny jest odgrodzony liną, a wejście prowadzą solidne, stalowe schody – nie jesteśmy przyzwyczajeni do takich luksusów.
Ostatnie nurkowanie pozwala nam zbadać jezioro Kleifarvatn na południu – głębokie na 95 m, podobno zamieszkuje gigantycznego robaka ludożernego. Ale nie szukamy głębi ani mitologii, szukamy gorących kominów wulkanicznych, wyjątkowego cudu geologicznego.
Położone na aktywnym grzbiecie środkowoatlantyckim obszar jeziora zmienia się za każdym razem, gdy pojawia się aktywność wulkaniczna. Cała woda wpływa i wypływa podziemnymi tunelami, które również zmieniają się w miarę regularnie.
To nurkowanie jest śmierdzące – wylewy siarki uderzają w tył gardła, gdy tylko wychodzisz z minibusa. To nie ostudzi naszego entuzjazmu i nurkowanie trwa dalej do jeziora, wsłuchując się w charakterystyczne podwodne dźwięki bulgotania i syczenia.
Początkowo na dnie jeziora widać tylko smugową białą ziemię, ale towarzyszą temu bąbelki i mlecznobiała konsystencja wody.
W końcu znajdujemy otwory wentylacyjne, dziury w dnie jeziora, z których wylewa się supergorąca woda. Oczywiście, gdy temperatura otaczającej wody jest o 1°C wyższa od temperatury zamarzania, wypływająca woda ochładza się dość szybko.
Mgła różnicy temperatur jest hipnotyzująca. Zimno i zapach (który nawet zdaje się przenikać maska guma) szybko wysysa naszą energię i w miarę jak skraca się czas nurkowania, postanawiamy to zakończyć. Co za podróż!
Ukazał się w DIVER w lutym 2017
