Technika przetrwania
Co drzewo upadające w lesie deszczowym ma wspólnego z bezpiecznym nurkowaniem?
Wszystko, mówi SIMON PRIDMORE
Nietypowe dla kolumny podczas nurkowania magazyn, ten zaczyna się na wyżynach Papui Nowej Gwinei. Kilka lat temu młody ornitolog był na wyprawie, prowadząc zespół Nowogwinejczyków.
Wspinali się przez las, aż dotarli do poziomu, na którym mieli spędzić kilka dni na badaniu ptaków. Ornitolog wybrał miejsce na obóz pod ogromnym leśnym drzewem, którego kora pokryta jest gęstym mchem.
Poprosił swoich towarzyszy, aby zbudowali tam platformę do spania, ale odmówili. Zapytał dlaczego, a oni mu powiedzieli, że drzewo jest martwe i obawiali się, że w nocy może spaść na obóz i zabić wszystkich.
Próbował przemówić im do rozsądku, ale byli nieugięci i ostatecznie wszyscy zgodzili się na inne miejsce, z dala od drzewa.
Początkowo młody ornitolog był zirytowany. Uważał, że mieszkańcy Nowej Gwinei wyolbrzymiają niebezpieczeństwo, jakie stwarza martwe drzewo. Jednak przez kolejne miesiące zauważył, że przynajmniej raz dziennie słyszał odgłos upadającego drzewa gdzieś w pobliżu, a nocą jego towarzysze opowiadali przy ognisku historie znajomych, którzy zginęli od upadku drzewa.
Obliczył, że Nowogwinejczycy spędzają w lesie około 100 nocy w roku. Nawet jeśli prawdopodobieństwo, że drzewo na nich spadnie, było niskie, im więcej czasu spędzali w lesie, tym większa była szansa, że tak się stanie.
Nie udając się do lasu, nie mogli całkowicie uniknąć ryzyka powalenia drzew. Mogli jednak zminimalizować ryzyko, nie śpiąc pod martwym drzewem.
Ornitolog zauważył, że młodsi członkowie grupy byli szczególnie zafascynowani opowieściami o tym, jak ludziom przydarzyła się krzywda lub po prostu uniknęli katastrofy. Domyślał się, że te opowieści stanowiły ważną część ich edukacji.
Doszedł do wniosku, że obsesja społeczności na punkcie bezpieczeństwa jest niezbędnym narzędziem przetrwania kulturowego, które znacząco przyczyniło się do zapewnienia bezpieczeństwa, i nazwał tę „konstruktywną paranoję”.
Ukazał się w DIVER w czerwcu 2019
ŚWIAT DO WCZORAJ
Młodym ornitologiem był Jared Diamond, a dziś jest on znanym i szeroko publikowanym pracownikiem naukowym i autorem.
Historię o spadających drzewach znalazłem w jego książce The World Until Yesterday, w której przygląda się on społecznościom plemiennym, opisuje ich zachowania i strategie oraz odnosi je do współczesnego świata.
NURKÓW TECHNICZNYCH
Każdy nurek techniczny, który to przeczyta, od razu zrozumie, o czym mówi Diamond. Być może nie używają tego określenia, ale nurkowie techniczni stosują konstruktywną paranoję jako technikę przetrwania.
Odnoszą się do rzeczywistego ryzyka związanego z nurkowaniem z góry. Wiedzą, jak nurkowie techniczni, którzy byli przed nimi, zostali ranni, dlatego opracowali procedury i sprzęt, aby zmniejszyć ryzyko, że przydarzy im się to samo.
Nurkowie techniczni również nieustannie mówią o bezpieczeństwie podczas nurkowania. Wymieniają się historiami i debatują nad strategiami bezpieczeństwa Online i kiedy zbierają się na konferencjach. Czyniąc to, nieświadomie naśladują społeczności plemienne. Ich dialogi spełniają ten sam cel, co pogawędki przy ognisku Nowogwinejczyków.
NURKÓW SPORTOWYCH
Z biegiem lat nurkowie techniczni przekazali społeczeństwu głównego nurtu innowacje takie jak ośmiornica węże, BC i, ostatnio, nurkowanie z mocowaniem bocznym. Jednakże, ogólnie rzecz biorąc, społeczność nurków sportowych nie przyjęła jeszcze kultury bezpieczeństwa nurków technicznych opartej na konstruktywnej paranoi.
Tak naprawdę, nurek ma świadomość, że mogą przydarzyć się złe rzeczy i uczenie się, jak im zapobiegać lub jak sobie z nimi radzić, gdy już się wydarzą. trening na każdym poziomie chodzi.
Na przykład nowi nurkowie uczą się, jak zastąpić a maska pod wodą, aby mogli poradzić sobie (bez paniki) z sytuacją, w której pęknie im pasek lub ich maska zostaje usunięty z twarzy przez nieprzyjazne kopnięcie płetwą.
Jednak instruktorzy nie zawsze przedstawiają umiejętności w bezpośrednim odniesieniu do sytuacji awaryjnej, którą mają rozwiązać. Umiejętności są często przedstawiane zamiast tego jako testy, które należy wykonać, lub doświadczenia, które należy przetrwać. Na przykład istnieje przydatne ćwiczenie, które pokazuje nurkom, jak to jest, gdy brakuje mu powietrza na niebezpiecznie niski poziom, tak aby, jeśli kiedykolwiek zdarzy się to naprawdę, mogli zareagować na czas, zanim całkowicie się wyczerpie.
Mówi o tym jeden trening agencję jako „ćwiczenie wyczerpywania powietrza”. Byłem świadkiem, jak instruktorzy przedstawiali je po prostu tymi trzema słowami, zanim opisali przebieg ćwiczenia.
Można sugerować możliwość, że nurek może zabraknąć powietrza, ale nie jest ona stwierdzona bezpośrednio, nie mówiąc już o dyskusji. Ta tendencja, na poziomie początkującego nurka, do unikania niezręcznych rozmów na temat złych rzeczy, które mogą wydarzyć się pod wodą, może prowadzić do ignorancji, nadmiernej pewności siebie i całkowitego braku konstruktywnej paranoi.
Oto historia, która doskonale ilustruje tę kwestię. Któregoś dnia mój przyjaciel Robert odebrał telefon od znajomego znajomego. Poprosiła go o radę w sprawie nurkowania na Nusa Penida, wyspie u południowego wybrzeża Bali, słynącej z dużych ryb, ale także znanej z silnych, nieprzewidywalnych prądów, które czynią ją czarną plamą wypadkową.
Robert zapytał, ile nurkowała i został poinformowany, że dopiero nauczyła się nurkować. Zwrócił uwagę, że nurkowanie w okolicach Nusa Penidy może być trudne i zasugerował, aby zamiast tego nurkowała w łatwiejszych warunkach w Tulamben na północno-wschodnim wybrzeżu Bali.
Kobieta bardzo się zdenerwowała założeniem Roberta, że „nie jest doskonałą nurką, a ja jestem” i rozłączyła się.
Dwa dni później oddzwoniła do Roberta i powiedziała, że pojechała do Nusa Penida i spędziła wspaniały dzień na nurkowaniu. „Więc myliłeś się” – powiedziała.
Upadające drzewa
Kiedy usłyszałem tę historię, oczywiście natychmiast przypomniała mi się historia Jareda Diamonda o spadających drzewach.
Kobieta najwyraźniej ukończyła już swój początkowy etap nurkowania trening nie mając pojęcia o swoich ograniczeniach jako nowej nurka. Nikt jej nie powiedział, że wiele popularnych miejsc do nurkowania na całym świecie jest naprawdę niebezpiecznych dla początkujących.
Wydawała się nieświadoma, że wszyscy nowi nurkowie muszą delikatnie oswoić się z tym sportem i że aby stać się „doskonałym nurkiem”, potrzeba dużo praktyki.
Nikt jej nie nauczył konstruktywnej paranoi w związku z nurkowaniem. Wszystkie pochwały, jakie otrzymała trening utwierdziło ją w przekonaniu, że po zdobyciu kilku certyfikatów może nurkować wszędzie.
Konstruktywna paranoja to nie tylko przydatne narzędzie do wychwytywania; to kluczowa technika przetrwania.
W hierarchii nurkówtrening kursów, zwykle nie porusza się tego tematu aż do poziomu technicznego lub zawodowego, ale naprawdę należy go uwzględnić od samego początku.
Jako nurkowie możemy nauczyć się popadać w konstruktywną paranoję, czytając jak najwięcej o bezpieczeństwie nurkowania, zwracając uwagę na raporty publikowane przez takie instytucje jak BSAC i DAN i myśląc więcej o sposobie, w jaki nurkujemy, potencjalnych zagrożeniach dla naszego bezpieczeństwa i tym, co kroki, które możemy podjąć, aby przewidzieć ryzyko i uniknąć go.
Przeczytaj więcej Simona Pridmore'a w:
Tajemnica nurkowania – Przewodnik dla niewtajemniczonych, jak zostać lepszym nurkiem
Profesjonalista nurkowania – Wgląd w szkolenie i operacje nurków sportowych
Podstawy nurkowania – Zacznij nurkować we właściwy sposób
Fizjologiczne nurkowanie – Myślisz, że wiesz wszystko o medycynie nurkowej?
Pomyśl jeszcze raz!
Wyjątkowe nurkowanie – Zostań najlepszym nurkiem, jakim możesz być
