Co to jest GŁĘBOKIE NURKOWANIE?

CO TO JEST GŁĘBOKIE NURKOWANIE? Oznacza to różne rzeczy dla różnych ludzi. Idea głębi nie jest stałą, ale stanem umysłu.

Głębokość dla nowych nurków oznacza nurkowanie powyżej ich poprzedniej maksymalnej głębokości. Głębokość dla stosunkowo doświadczonego nurka w czystej, ciepłej wodzie może wynosić 35 m, podczas gdy ten sam nurek w mętnej wodzie na wraku w Kanale La Manche może czuć się zbyt głęboko na 20 m. W dzisiejszych czasach dla niektórych nurków technicznych nurkowania nie są uznawane za głębokie, dopóki nie przekroczą 100 m.

Jednakże bez względu na faktyczną głębokość, techniki zbliżania się do głębokiego nurkowania i radzenia sobie z nim są zasadniczo takie same.

1: PAMIĘTAJ, ABY MIEĆ WYSTARCZAJĄCY ODDYCH

Im głębiej schodzisz, tym więcej powietrza zużywasz, więc ryzyko wyczerpania zapasów oddechowych jest większe podczas głębokiego nurkowania. Dlatego przed nurkowaniem musisz wiedzieć, że masz wystarczającą ilość powietrza na zaplanowaną głębokość i czas.

Aby to zrobić, musisz znać swój wskaźnik zużycia. Następnie możesz obliczyć, ile potrzebujesz, uwzględniając odpowiednią rezerwę na wypadek sytuacji awaryjnej i konieczności wynurzania się z innym nurkiem oddychającym z twojego zapasu.

Wyjaśniłem, jak obliczyć wskaźnik zużycia wcześniej w tej serii (Pięć rzeczy, które robią Tec Divers, luty). Zasadniczo sprawdzasz objętość wody w butli, której używasz, a następnie pływasz na czas na ustalonej głębokości.

Zapisujesz ilość zużytego powietrza w barach i, odnosząc się do objętości cylindra, przeliczasz tę liczbę na wydajność powierzchniową wyrażoną w litrach na minutę.

2: BĄDŹ PRZYGOTOWANY NA WEJŚCIE W DECO

Jeśli nie zostałeś przeszkolony w planowanym nurkowaniu dekompresyjnym i nie jesteś do tego odpowiednio wyposażony, nie powinieneś celowo planować przebywania na głębokości przekraczającej limity przystanków bezdekompresyjnych.

Jest to standardowa rada, która ma całkowity sens. Dotarcie do sytuacji, w której nie masz już czym oddychać, ale wciąż masz przystanki na dekompletację, zanim będziesz mógł bezpiecznie wyjść na powierzchnię, to koszmar. A może się to łatwo zdarzyć, jeśli nie wiesz, co robisz.

Jednak w przypadku głębszych nurkowań czasy bez przystanku dekompresyjnego stają się krótsze i zawsze istnieje ryzyko, że przypadkowo przekroczysz limity.

Nurkom zdarza się to codziennie, ponieważ dobrze się bawią, są tylko ludźmi i mają tendencję do rozpraszania się. Narkoza również odgrywa w tym rolę (patrz poniżej).

Kiedy wejdziesz w deco, zobaczysz, że twój komputer zmiany wyświetlania. Zamiast pozostałego czasu nurkowania, do którego jesteś przyzwyczajony, zobaczysz nowe odczyty głębokości i czasu.

Pokazana głębokość zwykle wynosi 3 m lub 6 m. Kiedy po raz pierwszy to zauważysz, czas może wynosić 3 minuty lub więcej. Jeśli nie wiesz, jakie jest Twoje komputerwygląda ekran „deco”, sprawdź teraz instrukcję obsługi. O wiele lepiej jest zobaczyć to po raz pierwszy w zaciszu własnego salonu, niż będąc pod wodą na głębokości 30 m.

Kiedy nurkujesz i widzisz ten ekran, pierwszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że komputer nie nakazuje natychmiastowego wynurzenia się na pokazaną głębokość. Więc nie strzelaj w ślepej panice.

Połączenia komputer po prostu daję ci do zrozumienia, że ​​nie powinieneś schodzić niżej. Ta głębokość to „pułap dekompresji”. Podczas nurkowania bez przystanków dekompresyjnych powierzchnia jest sufitem.

Nowy odczyt czasu to liczba minut, które należy odczekać przy pułapie dekompresji przed wypłynięciem na powierzchnię. To jest czas przystanku dekompresyjnego. Na niektórych komputery liczba ta może obejmować czas potrzebny na wynurzenie się z bieżącej głębokości do sufitu.

Im dłużej przebywasz na danej głębokości, tym więcej czasu zgromadzisz na przystanku dekompresyjnym. Zacznij więc stopniowo się wspinać, uważnie obserwując swoje położenie komputer.

Jeśli czas przystanku dekompresyjnego stale się wydłuża lub pułap dekompresji staje się głębszy, powoli zejdź płytiej.

Kiedy odczyt przestanie rosnąć i zamiast tego zacznie spadać, kontynuuj nurkowanie na tej głębokości, jeśli pozwala na to dopływ powietrza, ale nie schodź ponownie głębiej. Ani komputerowi, ani Twojemu organizmowi się to nie spodoba.

Zobaczysz, że w końcu czas przystanku dekompresyjnego zniknie i ponownie będziesz mieć odczyt pozostałego czasu nurkowania, który zwykle widzisz. Nastąpi to dość szybko po osiągnięciu głębokości 10 m lub mniejszej.

3: PAMIĘTAJ O zabezpieczeniu na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń

Głębokie nurkowanie zabierze Cię dalej od sanktuarium powierzchni, dlatego jeszcze ważniejsze niż zwykle jest upewnienie się, że jesteś przygotowany na nieprzewidziane sytuacje i wiesz dokładnie, co zrobić, jeśli coś pójdzie nie tak.
Dotyczy to w szczególności sytuacji awaryjnych związanych z dostawą powietrza. Niektóre opcje dostępne podczas płytkiego nurkowania nie są wykonalne, gdy jesteś głęboko.

Na przykład niekontrolowany swobodny przepływ regulator opróżni butlę w nieco ponad dwie minuty. Bezpieczne wynurzenie się na powierzchnię z głębokości 36 m z prędkością 9 m na minutę zajmie Ci cztery minuty. Zatem na głębokości 36 m bezpośrednie samodzielne wyjście na powierzchnię nie jest już czymś, co można uwzględnić w planie awaryjnym.

Jeśli masz tylko jedną butlę z jednym zaworem, będziesz polegać na niezawodnym, doświadczonym i odpowiednio wyposażonym koledze, który udzieli Ci ratunku w przypadku awarii zasilania powietrzem.

Jeśli nie masz ochoty oddawać swojego życia w ręce kumpla, zwłaszcza gdy narkoza na głębokości (patrz poniżej) utrudnia pracę zespołową, musisz zaopatrzyć się w własne zapasowe zapasy.

Dobrym wyborem do głębokiego nurkowania bez przystanków dekompresyjnych jest butla kucyka o pojemności 2 lub 3 litrów i ciśnieniu 200 barów. Jest przymocowany za pomocą wsporników do głównego cylindra na plecach i ma swój własny regulator.

Zapewnia to autentyczne alternatywne źródło powietrza i eliminuje potrzebę stosowania ośmiornica drugi stopień na Twoim podstawowym regulator. Jeśli więc posiadasz już standardowe nurkowanie, wszystko, co musisz kupić, to pierwszy stopień i oczywiście butla.

4: ZARZĄDZAJ NARKOZĄ

Powietrze to odurzający koktajl. Azot, jego główny gaz składowy, ma działanie depresyjne na centralny układ nerwowy. Nurkowie nazywają to narkozą. Jacques Cousteau nazwał to „l'ivresse des profondeurs”, czyli pijaństwem głębin.

Jak poetycko sugerował Cousteau, efekt jest podobny do działania alkoholu. I podobnie jak alkohol, jest to zależne od dawki.
Stopień, w jakim jesteś dotknięty, zależy od ilości, którą spożywasz. Skutki narkozy są postępujące i nasilają się wraz z upływem czasu i głębokością.

Na głębokości 30 m nurek oddychający powietrzem odczuje takie objawy, jak łagodna euforia i powolne reakcje. Na głębokości 50 m zdolność oceny nurka będzie znacznie ograniczona.

Subiektywne objawy są różne, ale obiektywny efekt jest taki sam. Często objawia się to nadmierną pewnością siebie, nieustraszonością lub nadmiernym rozluźnieniem.

W sytuacji awaryjnej może to spowodować zamieszanie i wydłużenie czasu reakcji. Na przykład nurek, który jest głęboko na powietrzu, kiedy stwierdza, że ​​to jego regulator płynie swobodnie, może w swoim oszołomieniu pozostać na głębokości, próbując rozwiązać problem, zamiast natychmiast wynurzać się lub płynąć do członka zespołu w celu uzyskania pomocy.

Możesz usłyszeć, jak nurkowie twierdzą, że nie cierpią na narkozę. Po raz kolejny można tu zastosować analogię do alkoholu. Często można usłyszeć, jak ktoś, kto wypił kilka drinków, twierdzi, że według niego lepiej prowadzi samochód, gdy jest nietrzeźwy.

Podobnie nurek na głębokości często będzie czuł się bardziej zrelaksowany i komfortowy, pewny siebie i zdolny niż zwykle.
W rzeczywistości, podobnie jak pijany kierowca, nurek głębinowy jest w rzeczywistości euforyczny i upośledzony percepcji, ma tendencję do bycia mniej ostrożnym, wykonuje zadania mniej efektywnie, wolniej reaguje na zdarzenia i ma niedokładne poczucie upływu czasu.

Dobra wiadomość jest jednak taka, że ​​w pewnym stopniu można zastosować techniki dostosowane do stanu upośledzenia.

Po raz kolejny analogia z alkoholem jest przydatna. Mężczyzna siedzący przy barze, po wypiciu już kilku drinków, sięgnie po szklankę i przewróci ją ku ogólnej wesołości wszystkich wokół.

Wyciągnął jednak nauczkę i następnym razem, gdy znajdzie się w tej samej sytuacji, zdaje sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie grozi po prostu wyciągnięciu ręki, wiedząc, że alkohol w jego organizmie zaćmiewa jego percepcję i że istnieje duża szansa, że ​​jeśli po prostu przedłuży ręką od niechcenia przewróci szybę ponownie.

Koncentruje się więc całkowicie na zadaniu, powoli przesuwa ręką po barze, aż jego palce delikatnie dotkną dna szklanki, po czym obejmując ją dłonią, powoli przyciąga szklankę przez bar do siebie.
Następnie przechyla głowę, aby się napić, zamiast sprawdzać swoją koordynację między ustami, niepotrzebnie podnosząc szklankę.

Podobnie nurek, który rozpoznaje intelektualnie, że jest upośledzony na głębokości i który jest zaznajomiony ze skutkami narkozy, podjął pierwsze kroki w kierunku poradzenia sobie z nią.

Następnym kluczowym etapem jest nauczenie się koncentracji na ważnych kwestiach, takich jak czas, głębia i zadania do wykonania, zamiast dać się ponieść euforii i pozwolić, aby zaćmiła umysł.

Podczas głębokiego nurkowania ważne jest, aby skoncentrować się na utrzymaniu pełnego skupienia. Zwolnij i przećwicz mentalną kontrolę nad każdym ruchem.

Poruszanie się równomiernie i celowo jest szczególnie ważne, gdy próbujesz wykonać zadanie na głębokości. Sukces jest znacznie bardziej prawdopodobny, jeśli czynność jest wykonywana w wyćwiczonej sekwencji kroków, a nie w jednym ciągłym, płynnym ruchu.

Podobnie ważne jest, aby przed rozpoczęciem głębokiego nurkowania poświęcić czas na ćwiczenia w sytuacjach awaryjnych i umiejętności samoratowania, aż staną się instynktowne.

Opracowanie automatycznych, prawidłowych reakcji na sytuacje kryzysowe to najlepszy sposób na walkę z zamieszaniem wywołanym narkozą, które uniemożliwia znalezienie właściwego rozwiązania, jeśli polegasz wyłącznie na swoim intelekcie.