Zespół nurków technicznych podniósł White Ensign na chronionym wraku niszczyciela HMS Boadicea z czasów II wojny światowej pod kanałem La Manche i złożył na pokładzie prochy siostry jednego z palaczy statku.
Nurkowanie na głębokość 54 m odbyło się z łodzi nurkowej Skóra głęboko, a na pokładzie był Stephen Carr, którego wujek zmarł dnia Boadicea kiedy zatonął w 1944 r.
Carr zażądał usunięcia prochów jego zmarłej matki Elżbiety, aby ponownie połączyć ją z bratem Jackiem Josephem. Skóra głębokoKapitan jachtu Ian Taylor, który tego dnia nurkował, spełnił prośbę Carra i również podniósł flagę.
HMS Boadicea leży 13 mil na południowy zachód od Portland Bill. Wprowadzony do służby w 1931 roku 98-metrowy niszczyciel został opisany przez Ricka Ayrtona, jednego z członków zespołu nurkowego, jako „prawdziwy okręt roboczy Królewskiej Marynarki Wojennej”. Po służbie u wybrzeży Palestyny i Hiszpanii podczas wojny domowej Boadicea wspierał statki brytyjskie Sił Ekspedycyjnych w 1939 r., a rok później przewiózł Winstona Churchilla z Boulogne do Dover.
10 czerwca 1940 roku, dzień po ewakuacji żołnierzy z Le Havre, niemiecki bombowiec nurkujący uszkodził silniki i kotły niszczyciela, ale został odholowany z powrotem do Dover w celu naprawy.
Boadicea brał udział w słynnym polowaniu na niemieckie pancerniki Scharnhorst i Gneisenaui eskortował wiele konwojów arktycznych. Brała udział w inwazji na francuską Afrykę Północną i uratowała 449 osób z liniowca Wicekról Indii oraz u wybrzeży Sierra Leone, 220 z innego dotkniętego liniowca, Incomati.
13 czerwca 1944 r., siedem dni po wzięciu udziału w operacjach desantowych w D-Day, Boadicea eskortował konwój handlowy, kiedy torpedy powietrzne niemieckiego bombowca uderzyły w niego przed mostem, rozpoczynając magazyn eksplozja i oderwanie łuku. Niszczyciel zatonął szybko wraz ze stratą kapitana, porucznika FW Hawkinsa i 174 członków załogi. Tylko 12 przeżyło.
„Linia strzału zaczepiła się o żurawik łodzi ratunkowej, więc łatwo było wylądować na poziomie pokładu, tuż obok jednego z dział przeciwlotniczych wraz z lufą” – powiedział Rick Ayrton, który korzystając z aparatu oddechowego był w stanie spędzić 40 minut na statku wrak. Warunki na powierzchni ograniczały czas nurkowania do 90 minut.
Ayrton poinformował, że działo Oerlikon kal. 20 mm, do którego Ian Taylor przymocował White Ensign, wraz z cokołem i platformą stało kilka metrów nad pokładem: „Nie było trudno wyobrazić sobie strzelców gorączkowo strzelających do zbliżającego się samolotu” – powiedział. . Amunicja do działa leżała rozrzucona na prawym pokładzie.
Idąc na rufę, nurkowie zobaczyli cztery 21-calowe wyrzutnie torped, skierowaną ku niebu lufę działa 4.7-calowego i część Boadicea20 ładunków głębinowych. Na rufie zeszli, żeby zobaczyć ster i dwie częściowo zakopane śruby napędowe. Ayrton powiedział, że „niesamowicie było zobaczyć, jak kompaktowy jest niszczyciel, a jego siła ognia jest ściśle ze sobą dopasowana”.
Ayrton poinformował, że widoczne były większe uszkodzenia przed działami przeciwlotniczymi, silnikiem i kotłami: „Nagle wydaje się, że statek został porąbany toporem – bałagan, który spada schodami na piasek”.
Widział pistolet z lufą skierowaną w piasek, ale zła widoczność uniemożliwiła dalszy postęp.
Divernet – Największy Coaching Zasoby dla płetwonurków
20-sie-16
