Uwolnij swój umysł

JEŚLI POWIEM, ŻE MOŻESZ natychmiast podwoisz wstrzymanie oddechu po prostu poprzez zastosowanie umysłu nad materią. Co byś powiedział? "Co? Nie musisz biegać, jogi, jeść zdrowych śniadań i rezygnować z kofeiny?”
Nie ma potrzeby. Właśnie tak. Jak dowiedziałem się w jeden weekend w Kornwalii w zeszłym roku, tak naprawdę wszystko dzieje się w głowie.

Nowe spojrzenie na freediving

Kiedy po raz pierwszy dowiedziałem się, że kwalifikacja AIDA jest warunkiem wstępnym dla większości brytyjskich klubów freedivingowych, byłem sceptyczny. Wydawało się, że to kolejna formalizacja i komercjalizacja działania, którym wszyscy zajmujemy się od lat – i to za darmo.

Pierwsze wrażenia ze szkolenia AIDA

Cyniczna część mojego umysłu przypisała to firmom ubezpieczeniowym i podstępnemu strachowi przed sporami sądowymi, który wisi nad każdą, nawet najmniej ryzykowną działalnością, odkąd wszyscy owinęliśmy się w watę.
Od razu powiem, że myliłem się co do tego wszystkiego. Tak naprawdę bardzo podobał mi się dwudniowy kurs AIDA 1*/2* prowadzony przez Freedive UK w Newquay. I wiele się nauczyłem.

Dorastając nad morzem, tak jak ja, od dziecka wstrzymywałem oddech, przechodząc do głębszych i dłuższych nurkowań, ale nigdy nie traktowałem tego zbyt poważnie i nigdy z żadnymi formalnymi trening. Schodząc tylko na głębokość 12-15 m, nawet w tropikach, można powiedzieć, że jeśli chodzi o freediving, to pływam po płyciznach. Możliwość nauczenia się właściwej techniki była kusząca.

Piękno Freedive w Wielkiej Brytanii

Naprawdę miłą rzeczą we Freedive UK jest to, że możesz trenować na morzu – i w Kornwalii. Może jestem trochę stronniczy, bo tam dorastałem, ale wolę patrzeć na piękny kawałek wybrzeża Kornwalii, podskakując między nurkowaniami, niż zwiedzać wnętrze chlorowanego obiektu sportowego.

To prawda, samo morze jest trochę bardziej „duże zielone” niż Big Blue, ale przebywanie na słońcu jest o wiele bardziej niesamowite.

Kurs i instruktorzy

KURS PROWADZI Iana Donalda z pomocą wieloletniego kumpla Richa Marsha oraz trening styl we Freedive UK jest nieformalny i swobodny, ale nie mniej pouczający.
Zaczęło się w ich modnym biurze zajmującym się kontenerami transportowymi, przy filiżance herbaty i rozmowie na temat podstaw.

Wszyscy zostaliśmy poinstruowani, abyśmy z wyprzedzeniem przeczytali podręcznik AIDA, więc był to tak naprawdę przegląd, mający na celu upewnienie się, że wszyscy przy stole mają ogólne zrozumienie, w połączeniu z wiedzą praktyczną, na temat podstawowych technik oddychania.

Częściowo w ramach zbierania informacji do artykułu, a częściowo w obawie, że mogę się zawstydzić, dzień wcześniej, czytając podręcznik AIDA, obliczyłem czas wstrzymania oddechu.

Jedna minuta i 30 sekund – nie ma się czym chwalić, ale na szczęście nie tego się obawiałem, ponieważ jestem osobą, która wyszła z wprawy i ostatnio częściej korzysta z nurkowania niż snorkelingu.

Głębsze zanurzenie się w technikach oddechowych

W biurze kontenerowym ćwiczyliśmy relaksację przed wstrzymaniem oddechu – powolny wydech na dłużej niż wdech, a następnie branie tylko dwóch dużych, powolnych oddechów na pełnych obrotach. W przeciwieństwie do czasów, gdy dorastałem, hiperwentylacja przed nurkowaniem jest teraz całkowicie źle postrzegana.

Nauka stojąca za hiperwentylacją

Ian wyjaśnił, że w spoczynku krew jest natleniona w 96–99%, więc nie jest możliwe masowe „naładowanie” krwi O2 przed nurkowaniem.

Jak większość nurków już wie, przyczyną chęci oddychania przez organizm nie jest niski poziom tlenu, ale faktyczne zwiększenie stężenia CO2 w osoczu krwi. Dzieje się tak, gdy organizm wykorzystuje tlen w procesie metabolizmu, wytwarzając CO2 jako produkt odpadowy.

Niebezpieczeństwa hiperwentylacji

Hiperwentylacja powoduje w większości wypłukiwanie CO2 z krwioobiegu, opóźniając pojawienie się potrzeby oddychania i ułatwiając ponowne opóźnienie oddychania.

Oczywiście może to być niebezpieczne, jeśli zwlekasz zbyt długo – niski poziom tlenu oznacza utratę przytomności, a nikt nie chce tego pod wodą.

Ponieważ w Twoim organizmie nie ma mechanizmu, który informowałby Cię o niebezpiecznie niskim poziomie tlenu, brak niezawodnego wyzwalacza CO2 jest niebezpieczny. Wszyscy słyszeliśmy o freediverach, którzy nigdy nie wrócili. Jeśli zatem hiperwentylacja oznacza oszukanie organizmu w celu uzyskania potencjalnie niebezpiecznego fałszywego poczucia bezpieczeństwa, jaka jest alternatywa?

Techniki AIDA

Na podstawowym poziomie wprowadzającym techniki AIDA skupiają się na poznaniu ciała i umysłu oraz możliwie największym ich rozluźnieniu w celu oszczędzania energii.
Chodzi o to, aby wiedzieć, że możesz wytrzymać znacznie dłużej, niż myślisz, i nie poddawać się pierwszej potrzebie oddychania.

Dowiadujemy się również o skurczach CO2 – drgawkach (często niewielkich), które są jednym ze sposobów, w jakie organizm próbuje nakłonić Cię do oddychania, i którym, jak się okazuje, nie zawsze trzeba reagować. Chodzi o umysł ponad materię.

Praktyczne doświadczenia i testowanie

PO INFORMACJI poranka dyskusji i ćwiczeń przy stole, szybko przeszliśmy do testu wielokrotnego wyboru, gdzie do zaliczenia kursu potrzebny jest wynik 70%.
Dla płetwonurków posiadających podstawową wiedzę z zakresu pierwszej pomocy, biochemii i ciśnień parcjalnych nie jest to zbyt trudne. Podręcznik AIDA jest naprawdę interesujący i pouczający i zawiera szczegółowe praktyki freedivingu, które musisz znać.

Od teorii do praktyki

Test zakończony i wszystko pomyślnie zaliczone. Popołudnie zabrało nas od razu do rzeczy w wodzie. Wskaźniki nauczania są małe w przypadku freedivingu, więc maksymalna liczba uczniów na 1 instruktor wynosi cztery, a my mieliśmy w sumie sześciu uczniów – dwóch łowców kuszy i czterech freediverów.

Doświadczanie bezdechu statycznego

Na szczęście pierwsze fragmenty trening są w basenie. W parach partnerskich omawialiśmy procedury dotyczące „bezdechu statycznego” – praktyki unoszenia się twarzą w dół i bez ruchu w wodzie, wstrzymując oddech.
Wskazówka kryje się w nazwie, w związku z czym jednym z początkowo zaskakujących sygnałów, co do których można się zgodzić, jest ten, którego będą używać nieruchomi osoby uprawiające bezdech statyczny, aby potwierdzić swojemu partnerowi, że w rzeczywistości wciąż żyją. Zazwyczaj może to być podniesienie palca wskazującego, gdy zostaniemy o to poproszeni.

Zachowanie spokoju jest proste, odprężenie umysłu to coś innego. W praktyce potrzeba oddychania jest najwyraźniej tak silna, że ​​prawie niemożliwe jest dobrowolne wstrzymanie oddechu, dopóki nie stracisz przytomności z powodu braku tlenu (chociaż nie próbuj tego w domu).

To początek pragnienia, które próbujesz zignorować. Omówiliśmy już kilka typowych technik, które możesz zastosować, aby się zrelaksować i na chwilę odwrócić uwagę umysłu.
Fotografowie podwodni mogą znać uczucie, że wstrzymują oddech na znacznie dłużej, gdy próbują zrobić zdjęcie. To ta sama zasada, ale wiąże się również z próbą bycia tak… zrelaksowanym… jak… to możliwe.

„Skan ciała” to technika dobrze znana joginom, polegająca na wizualizacji i mentalnym rozluźnieniu każdej części ciała po kolei, często zaczynając od palców u nóg. Inną techniką jest wyobrażenie sobie, że jesteś na ulubionym spacerze i wyobrazenie sobie każdej jego części po kolei.

ZNALAZŁEM TAKĄ WIZUALIZACJĘ magiczne nurkowanie na wstrzymanym oddechu, które kiedyś zrobiłem, aby sfotografować humbak-matkę i jej cielę, pomogło mi się przetransportować – przywołując w myślach tańczące światło i tropikalne błękitne wody.

Kiedy moje ciało stało się zbyt rozpraszające, otworzyłem oczy i zacząłem liczyć małe kafelki na dnie basenu.

Moje pierwsze osiągnięcia polegające na wstrzymaniu oddechu

Podczas drugiej próby pozostałem wystarczająco długo, aby doświadczyć kilku skurczów CO2 – mniejszych i mniej gwałtownych, niż się spodziewałem, a będąc tuż na powierzchni, nie wywołały one niepokoju.

Ponieważ wszyscy na zmianę dobierali się w pary, oprócz krótkiego powtórzenia ćwiczeń wykonaliśmy dwie prawidłowe próby wstrzymania oddechu. Pod koniec sesji Ian z przyjemnością opowiedział nam o naszych czasach i dodał: „Uwielbiam ten fragment”.

Wszyscy znacznie przekroczyli swoje oczekiwania i ze zdziwieniem odkryłem, że wstrzymywałem oddech na ponad trzy minuty – ponad dwukrotnie dłużej niż zanotowałem, siedząc przy biurku.
Wydawało się to niewiarygodnym zyskiem przy zaledwie dwóch próbach, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nic nie zmieniło się w moich zdolnościach fizycznych.

Doświadczanie dynamicznego bezdechu

Po bezdechu statycznym bezdech dynamiczny polega na przepłynięciu dwóch długości basenu pod wodą płetwy żeby przejść. To pretekst, aby zanurzyć się w tym przyjemnym, długim freedivingu płetwy.

Sesje na wodach otwartych w Kornwalii

NIEDZIELA, PIĘKNA spokojny, słoneczny dzień, było dużo zabawy. Na sesje na wodach otwartych udaliśmy się do Mylor na południowym wybrzeżu Kornwalii.

Żerowanie i nurkowanie

Poranek spędziliśmy blisko brzegu, ćwicząc techniki nurkowania na kaczkach i szukając przegrzebków i innych stworzeń

interesujące na dole. Ian prowadzi także kursy dotyczące żerowania, a on i Rich stanowią skarbnicę wiedzy na temat jadalnego życia morskiego, zarówno w morzu, jak i na brzegu, od jadalnych ślimaków po jeżowce, kraby, wodorosty i przegrzebki.

Ich wytrenowane oczy z łatwością dostrzegają zakamuflowane stworzenia na dnie morskim, zanim zrobią to wszyscy inni, i pokazali grupie, czego powinni szukać.

Poczułem się jak na zabawie, a woda miała 15°C – prawie najwyższa jak na Kornwalię – i byłem ubrany w 5-milimetrowy neopren z kapturem. Relaks wynikający z unoszenia się na plecach, oddychania przed nurkowaniem, przypomniał mi lata z dzieciństwa spędzone w morzu, wpatrywanie się w niebo.

Smak świeżego połowu

Na brzegu po nurkowaniu zostaliśmy poczęstowani świeżym sushi z przegrzebkami, podczas gdy Rich wprawnie otworzył jeden z kilku dużych przegrzebków królewskich, które wybrał z dna morskiego.

Mięso było słodkie i pyszne po naszych nurkowaniach i prawie nie mogło być świeższe. Prawdopodobnie najmniej niszczycielska technika połowu w historii jest przyjemna prostota i jest to nieskończenie lepszy sposób na połów przegrzebków niż włoki denne, które niszczą dno morskie w Wielkiej Brytanii, wgryzając się głęboko w osady i wyrywając wszystko na swojej drodze.

Ian jest także autorem cieszącej się dużym uznaniem książki Underwater Foraging: Freediving for Food, która koncentruje się na znajdowaniu zrównoważonej żywności nad i pod wodą, a nawet odbywał wyprawy na odległe wybrzeża, aby poznać lokalne techniki łowienia z kuszą . Zanotowałem sobie w pamięci, że być może będę musiał wrócić po kolejną część.

Ostateczne wyzwanie

POPOŁUDNIE BYŁO trochę poważniej. Aby uzyskać kwalifikację AIDA, musieliśmy zanurkować po linii strzału na głębokość 16 m.

Wypływając w morze, aby nabrać większej głębokości, Ian rozstawił boję i linę. Znowu ćwiczyliśmy techniki i omawialiśmy oczyszczanie przestrzeni powietrznej – teraz jest to ważniejsze niż na płyciznach.

Jedna ze sztuczek polega na oczyszczeniu tuż przed nurkowaniem – aby nie powodować dodatkowego oporu już na początku – poprzez podniesienie ręki do twarzy. W przeciwieństwie do nurkowania, kiedy możesz nie spieszyć się, poruszając się w górę i w dół, aby uwolnić blok, w przypadku nurkowania swobodnego masz tylko określoną ilość czasu.

Ian mówi, że głównym powodem, dla którego ludzie nie przechodzą kursu, jest to, że nie potrafią wyrównać wystarczająco szybko, aby na jednym oddechu przebiec dystans 16 m i wrócić. Wiedząc, że często zdarza mi się uciskać zatoki w zimnej wodzie, zdecydowałem się wykonać test na 16 m wcześniej niż później, zanim zaczną robić się chłodne.

Podczas mojej pierwszej próby zobaczyłem blok na wysokości 6 m i ból nad lewym okiem. Wracając na powierzchnię, zdałem sobie sprawę, że przy pierwszym płotku wróciłem do swoich zwykłych instynktów i najwyraźniej nie wytrenowałem jeszcze mózgu. Potrafię wstrzymać oddech na dłużej niż trzy minuty… Mam czas.

Podczas kolejnej próby zwolniłem i zatrzymałem się na 6 m, a następnie przedarłem się dalej, ale zaledwie kilka metrów od strzału trafiłem kolejny blok.

Znowu instynktownie chciałem się odwrócić, ale strzał był blisko. inwentaryzacja,
Postanowiłem powoli pchać w dół. Było boleśnie, ale OK. Zakończyłem zakręt i wróciłem na powierzchnię – misja wykonana pomimo chłodu.

Zakończenie Trening i wrażenia z kursu

Kiedy wszyscy już skończyli, pozostało nam tylko przećwiczyć techniki ratownicze i trochę się zabawić na jednej z pobliskich raf.

Niestety jedna osoba nie zdała egzaminu na 16 m, ale Ian powiedział, że każdemu dano kolejną szansę na powrót i ukończenie biegu na dystansie XNUMX m za darmo.

Chociaż rybacy z kuszą nie złowili jeszcze ryby, kiedy dołączyli do kursu, stwierdzili, że nauczyli się potrzebnych technik nurkowania i wszyscy byli jednomyślni, że kurs im się podobał.
W sumie weekend był bardzo fajny. Ian i Rich są świetnymi nauczycielami i mają niesamowitą wiedzę, a niektóre części kursu były prawdziwym odkryciem.

Myśli końcowe

W porównaniu z niektórymi zdumiewającymi rekordami świata, nasze 2* trening zaledwie drapało powierzchnię, ale postęp, którego dokonaliśmy, nadal sprawia wrażenie bramy do nowego świata.

Zawsze podobała mi się płynna, usprawniona swoboda nurkowania na wstrzymanym oddechu i nowe możliwości były dla mnie podekscytowane.