NURK SŁODKOWODNY
„Dlaczego zdecydowałem się być pierwszą osobą, która sfilmuje wszystkie gatunki brytyjskich ryb w wodach śródlądowych”
przez JACKA PERKSA
Partner nurkowy John Mcintyre i ja dotarliśmy do parkingu dla przyczep kempingowych położonego tyłem do rzeki Tavy w nadziei na znalezienie łososia. Był październik, więc drzewa były ciężkie od złotobrązowych liści, a w powietrzu unosiło się szczypanie.
Liście wpadające do rzeki zapewniały surrealistyczne jesienne wrażenia, gdy znajdowały się pod wodą, a ponieważ Devon padał deszcz, chociaż woda miała jedynie lekki herbaciany odcień.
Basen miał około 10 m szerokości i około 7 mw najgłębszym miejscu, co przy nurkowaniu w rzece jest całkiem przydatne.
Koryto rzeki było wyłożone dużymi, gładkimi skałami, ale szybka woda zapobiegała tworzeniu się mułu. Chociaż na niektórych odcinkach poruszało się dość szybko, basen był dość luźny, co pozwalało na bezstresowe nurkowanie.
Zaczynając w dół rzeki, powoli kierowaliśmy się w głębsze części, aż zobaczyliśmy duże, ciemne kształty.
To jedna z rzeczy, które uwielbiam w nurkowaniu w rzekach – nieświadomość tego, na co możesz się natknąć. Prawie wszystkie nasze gatunki ryb można spotkać w rzekach, więc nurkowanie może być prawdziwą szczęśliwą kąpielą.
Minęliśmy duże głazy, a jaskinia, prawdopodobnie zniszczona przez lata erozji, wyglądała obiecująco.
Większość ryb, które widzieliśmy, to trocie wędrowne i zwykle odlatywały, zanim zdążyliśmy się do nich zbliżyć, ale dziwna ryba pozostawała nieruchoma i pozwalała nam się zbliżyć, złapany między trybem walki a lotu.
Jedną z tych ryb nie był troć wędrowna, ale pięknie ubarwiony łosoś, król ryb, i to pozwoliło mi zrobić kilka zdjęć. To, że rzeka była stosunkowo niska, było dla mnie dobre nie tylko ze względu na łatwiejsze warunki do nurkowania, ale także dlatego, że oznaczało to, że łosoś musiał poczekać w głębszej wodzie, aż nadejdą deszcze i pozwolą mu ruszyć dalej.
To tajemnica ryb to mnie najbardziej intryguje. Natura, która dla większości ludzi jest ukryta poza zasięgiem wzroku i umysłu.
Zafascynowany światem przyrody, zacząłem łowić ryby w wieku 11 lat. W wieku 16 lat zacząłem łowić ryby fotografia. Przyjrzałem się temu, co zrobili inni fotografowie, jeśli chodzi o fotografowanie ryb słodkowodnych w Wielkiej Brytanii i odkryłem, że niewiele tam było poza dziwnym portretem szczupaka ze Stoney Cove. Wiele gatunków ryb słodkowodnych prawie nie było fotografowanych w ich naturalnym środowisku.
Przynęta morska jest zwykle łatwiejsza do sprzedania niż jakiś brudny staw lub kanał, ale wody śródlądowe obfitują w tak różnorodne gatunki i tematy, w których fotografowie mogą się utknąć. A ja mieszkałam i mieszkam nadal w Nottingham, które blisko morza nie leży!
W 2013 roku zorganizowałem kampanię crowdfundingową, aby spróbować sfilmować każdy gatunek ryb znalezionych w brytyjskich wodach słodkich – zachowując się więc trochę jak obserwator ptaków, ale w sprzęcie do nurkowania.
Spodziewałem się schwytać wszystkie 54 gatunki w ciągu roku, ale tak naprawdę dopiero co wykonałem zadanie!
Na początku były problemy dotyczące tego, co stanowi brytyjską rybę słodkowodną. Czy powinienem uwzględnić tylko gatunki rodzime? Naturalizowani? A co z rybami morskimi, które przedostają się do słodkiej wody?
Postanowiłem oprzeć moją listę na gatunkach występujących w książkach Marka Everarda o brytyjskich rybach słodkowodnych – z jednym lub dwoma dodatkami – koncentrując się na wszystkich gatunkach rodzimych, naturalizowanych i pospolitych obcych oraz nielicznych rybach morskich, które mogą przebywać w słodkiej wodzie przez dłuższy czas. przedłużone okresy.
Z czasem się rozwinąłem techniki stosowane podczas nurkowania i snorkelingu, a także kamery na tyczce i podwodne fotopułapki.
W czasie, kiedy pracowałem na temat projektu kamery podwodne uległy ogromnym zmianom, a teraz, gdy są tańsze i powszechnie stosowane, znacznie częściej można oglądać nagrania ryb Online.
Wiedziałem, że jeśli moja praca ma się wyróżnić, muszę znaleźć najlepsze możliwe miejsca.
Polegałem na wielu naukowcach zajmujących się rybołówstwem, pracownikach Agencji Środowiska, wędkarzach i posiadaczach rzek, którzy byli moimi oczami i uszami i dawali mi znać, gdy pojawią się określone gatunki. Często natychmiast wychodziłem z domu w próżnej nadziei, że zobaczę rybę, o której niewiele innych osób nawet słyszało!
Podróżowałem z Kornwalii do północnej Szkocji i prawie wszędzie pomiędzy. Kiedy zaczynałem projekt, nie mogłem prowadzić samochodu, więc musiałem złapać pociąg lub błagać o podwiezienie z całym zestawem fotograficznym.
W pogoni za swoim celem zwichnąłem rękę, zachorowałem na skutek kontaktu z wodą rzeczną i odciąłem koniec palca podczas pogoni za sielawą, jedną z naszych najrzadszych ryb.
To nie potworny szczupak miał mój palec, raczej ja poprawiający aparat za pomocą scyzoryka, który się poślizgnął.
Pracowałem w każdych warunkach pogodowych, od przyjemnej kąpieli w kredowym strumieniu w ciepłe lipcowe popołudnie po leżenie twarzą w dół w górskich jeziorach w listopadzie i kwestionowanie własnego zdrowia psychicznego.
Lipie to zdecydowanie moja ulubiona ryba, chociaż brzana jest na drugim miejscu. Najwięcej czasu spędziłem, filmując te panie ze strumienia w Peak District, ponieważ nie jest to zbyt daleko od mojego miejsca zamieszkania w Nottingham.
Ustalenie, gdzie hoduje się lipień i kiedy jest najlepszy czas na obserwacje, zajęło lata. Samce walczą ze sobą w okularach przypominających rui jeleni. Następnie ciemne samce wymykają się wraz z jaśniejszą samicą lipienia i znajdują obszar z drobnym żwirem.
Panuje błędne przekonanie, że większość ryb słodkowodnych ma błotnistobrązowy kolor, ale żeby to rozwiać, wystarczy spojrzeć na sierść lipienia. płetwy, z nutami fioletu, przebłyskami błękitu zimorodka i głęboką, ciepłą czerwienią.
Frustrujące jest to, że lipień nie wraca za każdym razem w to samo miejsce, jak łosoś czy pstrąg do czerwonego, więc pozostawienie aparatu na miejscu może być daremnym ćwiczeniem.
Ale w końcu byłem tam i obserwowałem, jak samiec umieszcza płetwę grzbietową nad samicą i dwie ryby zaczynają się rozmnażać – niesamowity widok, którego uchwycenie wymagało lat pracy.
Czasami występowały gatunki pospolite zaskakująco trudno znaleźć. Na przykład karp okazał się trudny, ponieważ stawy, w których jest ich dużo, są zazwyczaj dość zabrudzone.
Czasami sukces jest po prostu kwestią szczęścia. Razem z Robem Cussem, fanatykiem ryb, wybrałem się na kwietniowe nurkowanie w Stoney Cove, aby sfotografować tarło szczupaków.
Było dość zimno, czemu nie pomagał fakt, że miałam na sobie kurtkę kombinezon, a temperatura na pokładzie nie przekraczała 10°C, kiedy zanurzyliśmy się, aby odwiedzić kilka regularnie odwiedzanych miejsc. Kwitnienie glonów zaczęło się na początku tego roku, a szkoły nurkowania już działały, więc widoczność była okropna, ale mimo to parliśmy dalej.
Rob na coś wskazał i rzeczywiście był to szczupak, ale był bardzo samodzielny, co nie pomaga, gdy szukasz strzałów tarłowych.
Po 45 minutach zacząłem już odczuwać lekkie zimno, więc zasygnalizowałem, że powinniśmy wracać. Kiedy w drodze powrotnej sprawdzaliśmy chwasty, zauważyłem ukryty zabawny biały kształt. Miał niewłaściwy kształt i kolor jak na szczupaka, ale żaden okoń ani płoć nie mogły być tak duże.
Był to niemal mityczny karp widmo, który nazywa domem Stoney Cove, niezła bryła ryby. Po prostu tam siedział i pozwolił nam oddać kilka strzałów.
Od lat słyszałem o karpiach w Stoney, ale zrzucałem to na karb wysokich historii i narkozy, dopóki ten ogromny biały karp, należący do tej witryny Moby Dick, nie nabrał pożądanego wyglądu.
Filmowanie w dużej mierze przejęło ode mnie łowienie ryb. Było to fantastyczne narzędzie do obserwacji zachowań ryb, na przykład gdy ławice, takie jak okonie i płocie, spotykają drapieżniki, takie jak szczupaki, gdy zauważą je pozostające z tyłu i blisko ogona – podobnie jak ptaki śpiewające atakują myszołowa.
Widziałem ryby łączące się w siły lub przynajmniej wykorzystujące się nawzajem, z okoniami śledzącymi węgorze szukające ofiary i ruszającymi się, by złapać uciekające bycze i małe bezkręgowce.
Filmowanie o niskim poziomie zakłóceń jest obecnie wykorzystywane w znacznie większym stopniu do monitorowania ryb, a pojawienie się dronów znacznie pomogło w liczeniu czerwonych łososi i pstrągów.
Co teraz? Chciałbym napisać kolejną książkę, być może o miejscach, ludziach i rybach, które spotkałem, a także spróbować sfilmować więcej ryb morskich z wód brytyjskich, chociaż nie wszystkie – jest ich około 400 gatunków, a większość żyje w głębokie morze!
Niektóre europejskie ryby słodkowodne, takie jak brzana Cozimo, szczupak amurski i huchen, również wydają się wyzwaniem.
Oglądaj każdą rybę słodkowodną w Wielkiej Brytanii sfilmowaną pod wodą o godz fotografia Jackperksa
