NURK ANEMONOWY
Anemonefish mogą przyciągnąć całą uwagę, szczególnie podwodnych fotografów, ale gdzie byliby bez swoich fotogenicznych żywicieli? A co z wszystkimi innymi stworzeniami, które wzywają je do domu? – pyta BRANDI MUELLER
Nemo rozsławił anemonefish, ale czy zastanawiasz się, jak niesamowite są ich domy? Powszechnie wiadomo, że ukwiały zapewniają wbudowany system bezpieczeństwa, który kłuje wszystko oprócz mieszkańców błazenków, ale o niesamowitym ukwiale jest o wiele więcej informacji, w tym fakt, że Nemo nie jest ich jedynym mieszkańcem.
Zawilce mają swój własny cykl życia godny filmu i są częścią wielu jednoczesnych symbiotycznych i wzajemnych relacji, z których wszystkie zachodzą pod wodą.
Zawilce są czasami nazywane kwiatami oceanu (dokładne tłumaczenie na łacinę to kwiat) i mogą występować w żywych odcieniach zieleni, fioletu, różu i żółci, z przypominającymi palce mackami, które powoli powiewają w nurcie niczym bryza. Nie są to rośliny, ale bezkręgowce należące wraz z koralowcami i meduzami do grupy parzydełkowców.
Są mięsożerne i żywią się żywą ofiarą, zwykle drobnym planktonem i rybami, ale niektóre zjadają nawet bezpańskie meduzy, które mogą zaplątać się w ich paraliżujące macki. Niektóre są maleńkie, inne dorastają do 2 m długości.
Istnieje ponad 1000 gatunków ukwiałów. Wiele z nich żyje w przybrzeżnych wodach tropikalnych, ale niektóre można spotkać na głębokościach przekraczających 3000 m oraz w wodach umiarkowanych i zimnych. Kolejna ciekawostka: środkiem ukwiału jest jego pysk… który służy również jako jego spód.
Macki ukwiałów zawierają toksyny, a kiedy zostaną choć trochę zaniepokojone (na przykład gdy ociera się o nie maleńki plankton), wstrzykują potencjalną ofiarę nematocystę zawierającą neurotoksynę mającą za zadanie paraliżować lub zabijać.
Po unieruchomieniu ofiara jest prowadzona macką do pyska.
Niektóre rodzaje ukwiałów, takie jak wspaniały ukwiał morski (w którym żył Nemo), mogą się zwijać, przybliżając wszystkie macki do ust i zasadniczo oblizując palce z jedzenia. W niektórych przypadkach kulkowanie następuje niemal codziennie o tej samej porze. Zawilce mogą również zwijać się w kłębek, jeśli są zagrożone.
Zawilce mają kilka sposobów rozmnażania, w tym bezpłciowo poprzez pączkowanie lub fragmentację, a nawet w niektórych przypadkach po prostu przez rozciąganie w celu podziału na dwa nowe ukwiały.
Niektóre gatunki rozmnażają się poprzez zapłodnienie wewnętrzne i wypuszczają z pyska w pełni uformowane ukwiały.
Inne składają tarło (również z pyska) w słupie wody w zsynchronizowanym czasie, gdy dryfują inne ukwiały i zapłodnione jaja, ostatecznie osiadają na dnie morskim i przekształcają się w młode polipy.
Chociaż uważamy, że zawilce są siedzące, one się poruszają. Przyczepiają się do stałych powierzchni za pomocą „stopy” i mogą wykonywać niewielkie ruchy, przesuwając się tak wolno, że do ich zobaczenia potrzebowalibyśmy zdjęć poklatkowych.
Mogą też całkowicie się uwolnić i dryfować w słupie wody, falując, aż znajdą nowy dom. Inne gatunki zawilców podróżują autostopem na inne organizmy.
Disney zapomniał uwzględnić wiele innych stworzeń, które również nazywają anemon… amenmony… anemonowy dom.
Mieszkańcami mogą być kardynałki, dascyllus, babki, a nawet jeden rodzaj iglic. Można również spotkać wiele gatunków krabów i krewetek, w tym kraby porcelanowe i seksowne krewetki, a także kilka rodzajów czystszych krewetek.
Inne stworzenia morskie wykazały się kreatywnością, jeśli chodzi o wykorzystanie ukwiałów na swoją korzyść.
Krab pomponowy lub bokser odcina małe kawałki ukwiału i przyczepia je do przednich pazurów, aby wykorzystać je jako broń do użądlenia ofiary. Ofiara kraba zostaje sparaliżowana przez toksyny, a ukwiał dostaje wędrujący dom (i resztki jedzenia).
Wysadzany klejnotami krab anemonowy umieszcza ukwiały na swojej skorupie, dzięki czemu ten krab pustelnik nie tylko wygląda niezwykle stylowo, ale także wykorzystuje toksyny do ochrony przed drapieżnikami i jako kamuflaż.
Wiadomo, że kraby pustelniki przenoszą muszle, gdy z nich wyrosną, i w tym przypadku krab przeniesie swoje ukwiały do nowego domu z muszli.
Ukwiał dostaje resztki jedzenia od krabów i przyczepę kempingową.
Żyjąc w ukwiale tylko pośrednio, równonogi zjadające język są mieszkańcami horroru. Na niektórych obszarach, zwłaszcza w Cieśninie Lembeh w Indonezji, w ustach wielu ukwiałów żyją te przerażające pasożyty.
Przyczepiając się do języków, równonóg żywi się częściowo pokarmem ryby, a także powoli pożera jej język, aż równonóg w efekcie stanie się językiem. Czasami możesz zobaczyć parę paciorkowatych oczu spoglądających na ciebie z wnętrza pyska ryby.
Uwaga spoiler: Nemo w rzeczywistości nie był błazenkiem, ale fałszywym błazenkiem. Istnieje ponad 30 gatunków ukwiałów, które są podtypami zawilców żyjących w zawilcach.
Anemonefish można znaleźć w Morzu Czerwonym, na Oceanie Indyjskim i Pacyfiku.
Zwykle żyją w grupie składającej się z jednej samicy i kilku samców. W rzeczywistości wszystkie rodzą się samcami, a jeśli samica umrze, samiec alfa zmieni się w samicę.
Tak więc w prawdziwym życiu tata Nemo prawdopodobnie zmieniłby się w swoją nową mamę, a Nemo prawdopodobnie dorastałby i kojarzył się ze swoim ojcem (obecnie matką).
Czy właśnie zrujnowałem ci film?
Anemonefish nie są naturalnie odporne na toksyny anemonów. Po przeprowadzce do nowego domu powoli aklimatyzują się, dotykając przez krótki czas małych części ciała.
Czasami, jeśli masz szczęście, możesz zobaczyć jaja anemonu, zwykle złożone na twardej powierzchni w pobliżu podstawy ukwiała.
Chociaż mieszają się całkiem dobrze, zwykle zdradza je fakt, że ukwiały nieustannie przechodzą od ukwiałów do jaj, aby się nimi opiekować.
Dmuchają na nie i machają nimi płetwy nad jajami, aby zapewnić cyrkulację wody i oczyścić je z glonów. W miarę rozwoju jaj można dostrzec maleńkie oczka dziecka. Wylęg następuje zwykle po 8–14 dniach.
Czasami, gdy ryby chronią jaja, stają się bardzo agresywne i atakują nurków, którzy podejdą zbyt blisko.
Czasami wykazano, że zawilce będące żywicielami ryb są większe i zdrowsze. Obecność ryb jest jak dom mający dobrych lokatorów, którzy chronią go przed złodziejami – być może motylami, którzy próbują zjeść macki – i pełniący rolę dobrych gospodyń domowych, które sprzątają ukwiał z gruzu.
Większy ukwiał ma większą powierzchnię do zbierania światła, co sprawia, że żyjące w nim symbiotyczne glony również są szczęśliwe. Od czasu do czasu ukwiał dostaje także darmową przekąskę od ryby.
Symbiotyczne algi dokonują fotosyntezy i dostarczają ukwiałom część pożywienia, w zamian zapewniając im bezpieczne miejsce do życia.
To glony nadają ukwiałom kolor i blakną, podobnie jak koralowce.
Jeśli woda jest zbyt ciepła dla glonów, albo same opuszczą ją, albo zostaną wydalone, pozostawiając po sobie jasnobiały ukwiał.
To zła wiadomość dla Nemo i jego przyjaciół, ponieważ wyróżniają się one wyraźnie białym ukwiałem i są łatwiej zauważalne (i zjadane) przez drapieżniki.
Wiadomości nie są wcale złe dla ukwiałów, Jednakże. Ponieważ jedzą także plankton i ryby, nie są uzależnione od glonów jako pożywienia. Mają również tendencję do przetrwania bielenia lepiej i dłużej niż koralowce.
Gdy woda powróci do właściwej temperatury, zawilce mogą przyjąć nowe glony i kolor powraca (chociaż może być inny).
Często po wybielaniu wracają mniejsze, więc wielokrotne zdarzenia mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń. Niektóre badania wykazały, że ukwiały żyjące w bielonych ukwiałach po wybieleniu składają mniej jaj.
Nemo może nadal być gwiazdą serialu, ale jego niesamowity dom zasługuje na szacunek sam w sobie, podobnie jak wiele innych żyjących tam stworzeń.
