NURK MORZA CZERWONEGO
Wyprawa za huragan rekin
DAN BURTON jest doświadczonym nurkiem i uznanym fotografem podwodnym, a mimo to trzy najbardziej kultowe gatunki rekinów zawsze mu umykały. Naprawienie tego zajęło jeden dzień na Morzu Czerwonym
Oceaniczny żarłacz białopłetwy z towarzyszącą mu rybą pilotową u braci.
PO 30 LATACH NURKOWANIA w Morzu Czerwonym zdałem sobie sprawę, że jest jeden obszar, którego choć bardzo dobrze znany, z niewyjaśnionych przyczyn nie odwiedziłem. Dlatego tej wiosny dołączyłem do grupy nurków na pokładzie statku Hurricane z Floty Tornado podczas jednej z jego południowych wypraw na dziewicze rafy Braci Daedalus. i Elphinstone’a.
To był tydzień Hurricane Shark Quest i mając na uwadze specjalne wydanie Diver's Sharks & Rays, podróżowałem w nadziei znalezienia odpowiednich treści.
Odległe ekosystemy znajdujące się na trasie podróży położone są na środku Morza Czerwonego, co czyni je idealnymi miejscami do poszukiwania rekinów i innych dużych gatunków pelagicznych.
Opuściliśmy Port Ghalib i udaliśmy się na północ, w stronę dwóch jałowych Wysp Braci, gdzie dotarliśmy o 6 rano. Byłem podekscytowany tygodniowym nurkowaniem, ponieważ poza tym, że nigdy nie odwiedziłem tych miejsc, nigdy nie nurkowałem z trzema rekinami, które tam można spotkać – białopłetwym, młotem i młocarnią.
Martwiłem się jedynie, czy nie zobaczę żadnych rekinów, będąc świadkiem spadku populacji różnych gatunków rekinów od czasu, gdy po raz pierwszy odwiedziłem Morze Czerwone.
Nasz przewodnik Yasser udzielił nam szczegółowej odprawy. Mieliśmy trzy sposoby prowadzenia nurkowania, a te były zależne od prądu.
Ostateczna decyzja zostanie podjęta dopiero po ocenie rafy tuż przed wejściem zespołu nurkowego do wody. W tym momencie wybraliśmy plan A i postanowiliśmy zanurkować do Little Brother od północnego krańca.
Dzięki precyzyjnemu przetoczeniu się do tyłu za pomocą pary RIBów obie grupy weszły do głęboko błękitnej wody, aby wykonać ujemny spadek do ściany, gdzie zgromadziliśmy się na głębokości 20 m. Prąd niósł nas energicznie na południe, więc nie mogliśmy zatrzymać się na ścianie, żeby zrobić zdjęcia.
Yasser brzęknął czołgiem i wskazał na otwarty błękit. Patrząc w dół na głębokość 25 metrów pode mną, mogłem dostrzec słaby kształt rekina młota – ekscytujący moment, choć krótki.
Gigant odpłynął w cień, kołysząc się z boku na bok i od czasu do czasu odchylając głowę do góry, najwyraźniej starając się mieć nas na oku.
Dopłynęliśmy do końca rafy, gdzie prąd osłabł. Powyżej widać było linę cumowniczą przywiązaną do rafy po zawietrznej stronie południowego krańca wyspy.
Ukazał się w DIVER sierpień 2018
NAGLE ROZległo się dalsze brzęknięcie zbiornika. Annette, nasza druga przewodniczka, wskazała przed siebie. W oddali
Widziałem kolejnego rekina i tym razem długi ogon wskazywał, że może to być tylko smukły młockarnia. Znowu obserwacja była krótka, ale była ekscytująca.
Najwyższy czas wracać na łódź, ale powiedziano nam, że jest duża szansa, aby zobaczyć także kultowego żarłacza białopłetwego. I niemal na zawołanie niespodziewanie pojawił się pierwszy przedstawiciel tego gatunku – trzeci rekin na mojej długiej liście życzeń!
Kilka minut później przybyło dwóch kolejnych. Niedługo potem pojawił się większy rekin z pełnym zestawem pilotfish. To był ten, który bardzo chciałem sfotografować.
Siedziałem bez ruchu w odległości około 10 m, ustawiłem aparat na ręczną migawkę i przysłonę, aby uzyskać ładne, ciemnoniebieskie tło, i ustawiłem lampę błyskową na ręczną połowę mocy, tworząc takie oświetlenie, że mogłem fotografować z odległości około 1-1.5 m . To teoretycznie wypełniłoby kadr i dałoby mi takie ujęcie, jakiego oczekiwałem.
Po krótkim oczekiwaniu pierwszy rekin zbliżył się do mnie na odległość 1 metra, choć było tam tylko kilka ryb pilotów, dzięki którym takie zdjęcia były tak dobrze widoczne.
Siedziałem cierpliwie i cieszyłem się czterema podaniami drugiego rekina, ale tym, którego najbardziej chciałem jako model, było trzymanie dystansu. Po 20 minutach miałem przeciętne wyniki, ale nie taki strzał, jaki chciałem.
PO TRZECH NIEZAPOMNIANYCH zanurkuje na południu, Hurricane podniósł kotwice i skierował się na północ do Wielkiego Brata, oddalonego zaledwie o pół godziny drogi. Załoga ponownie postawiła kotwice na noc, podczas gdy nurkowie podsumowywali wspaniały dzień nurkowania.
Wychyliłem głowę z salonu o 5.50:XNUMX następnego ranka i powitał mnie widok flotylli łodzi safari wokół nas.
Dogoniły nas Liveaboardy z Hurghady i Port Ghalib. Nie spodziewałem się, że zobaczę tak wiele osób, ale musieliśmy być wdzięczni, że w poprzednich dniach mogliśmy mieć Małego Brata tylko dla siebie.
Plan zakładał nurkowanie w najbardziej na północ wysuniętej części wyspy i sprawdzenie Numidii, szkockiego parowca, który spoczywa na głębokości od 8 do 80 metrów. RIB-y skierowały się przez wzburzone morze do strefy zrzutu, tuż na krawędzi zrzutu.
Weszliśmy do wody jak zespół zsynchronizowanych spadochroniarzy i zebraliśmy się ponownie na głębokości 15 m.
Prąd poniósł nas na zachód wzdłuż rafy i na wrak na głębokości 20 m.
Spotkałem Yassera i ukryliśmy się przed prądem za wrakiem. Następnie zeszliśmy na głębokość 37 m, aby zrobić kilka zdjęć nadbudówki porośniętej rozległymi różowymi koralowcami miękkimi.
Wrak zaczął się robić niezwykle zatłoczony w miarę przybywania coraz większej liczby nurków – wkrótce całe miejsce wypełniło się bąbelkami płetwy i wkrótce miałem dość, więc przenieśliśmy się do innej, płytszej części wraku, gdzie Yasser pokazał mi duży obszar do sfotografowania.
Autonomiczne komputery zaczął piszczeć i lekkimi kopnięciami naszych płetwy nurkowie powoli oddalili się od wraku i zostali zabrani z powrotem na główną rafę.
Po kilku minutach dotarliśmy do zachodniej części wyspy. Było już po 11:XNUMX i słońce zaczęło rozjaśniać ścianę, ożywiając ją. Płynęliśmy obok kolorowych, szkolnych anthias, które tańczyły nad pstrokatą główką koralowca.
Powiedziano mi, że wzdłuż tego miejsca znajduje się kilka małych jaskiń i jaskiń, więc szybko je rozejrzałam, gdy wypływaliśmy na płyciznę.
Aby zapewnić doskonałe ujęcie każdej jaskini lub nawisu, zawsze zabieram ze sobą latarkę do mojego modelu nurkowego. Yasser ustawił się w wejściu, a ja przesunąłem się na tył, tak abym mógł zobaczyć jego sylwetkę wchodzącą do jaskini z wiązką światła, otoczoną ogrodem miękkich koralowców i morskich wachlarzy.
Gdy nurkowanie dobiegło końca, jeden z członków zespołu zauważył na błękitnym niebie młocarnię. 2.5-metrowy rekin patrolował zewnętrzną rafę, zachowując bezpieczną odległość od nas, po czym odpłynął i wtopił się w mroczne, szare tło, ale to krótkie spotkanie nas zahipnotyzowało.
BYŁ CZAS na długi, 11-godzinny przejazd do Dedala, słynącego z silnych prądów, dzięki którym jest to dobre miejsce do obserwacji młotów. Najlepszym miejscem do ich zobaczenia jest najbardziej na północ wysunięty płaskowyż.
Wyposażyliśmy się wyjątkowo wcześnie o 5.30:25 i szybko wypłynęliśmy na północną rafę, zanim jakakolwiek inna łódź miała szansę dogonić nas. Po sprawdzeniu prądu wszyscy zeszli na głębokość XNUMX m i czekali.
Widoczność była wyjątkowa, dzięki czemu mogliśmy zobaczyć stromo opadające dno morskie na głębokości 60-70 m pod nami.
Na rafie rury były rozrzucone po całym zboczu. Miejsce to prawie nie zostało zbadane, więc możliwe, że zawiera interesujący wrak, który warto zbadać podczas przyszłych wypraw. Przewodnicy mówią, że znaczna część głównego kadłuba znajduje się na głębokości ponad 100 m, a to miejsce jest również narażone na silne pływy i prądy opadające.
Grupa wisiała nieruchomo w błękicie, czekała cierpliwie, aż w końcu pojawił się nasz pierwszy młotek, 15 m pod nami. Dwumetrowy rekin obrócił głowę o 2°, aby spojrzeć na intruzów na swoim terenie łowieckim, po czym machnął ogonem i zniknął z powrotem w szarej głębinie.
Wspięliśmy się na rafę i podążaliśmy za nią, napotykając kolejnego rekina, ale obaj zachowaliśmy dystans. Mogło to być dla mnie przygnębiające, ale wielkim pozytywem było to, że od początku tej wyprawy poświęconej rekinom podczas każdego nurkowania widzieliśmy rekiny w dużych ilościach.
Te nurkowania rozciągały się także na godziny ciemności. Drugiej nocy na Daedalus zauważyliśmy dużą grupę żarłaczy jedwabistych gromadzących się pod łodzią, aby przechwytywać wyrzucane za burtę resztki jedzenia z wieczornego posiłku.
Kilku gości wyciągnęło kijki do selfie i improwizowane miotły, aby sfilmować rekiny na tylnym pokładzie do nurkowania. To było bardzo zabawne, ponieważ pod łodzią miotały się aż cztery dwumetrowe rekiny. Kusiło mnie, żeby wejść do wody, ale nie byłem pewien, czy kiedykolwiek jeszcze raz wyjdę!
Ostatnią częścią tej wielkiej wycieczki była wizyta w Elphinstone. Po całonocnej przeprawie w wietrznych i wzburzonych warunkach trudno było zacumować i udało nam się zaliczyć tylko jedno nurkowanie, na najbardziej wysuniętym na północ płaskowyżu.
Prąd był silny, co utrudniało utrzymanie się w jednym miejscu. Poniżej nas kilka rekinów szarych rafowych oraz żarłaczy białopłetwych i czarnopłetwych patrolowało skalisty półwysep.
Spędziliśmy zaledwie 10 minut na wysokości 35–38 m, nieustannie kopiąc, aby pozostać w jednym miejscu, ale widok tych niesamowitych, smukłych stworzeń z pewnością był satysfakcjonujący. Żałowałem tylko, że nie zabrałem ze sobą mojego rebreathera!
POSTANOWILIŚMY ZATRZYMAĆ zamiast tego wybierz się na Marsa Shorna, płytką piaszczystą rafę w pobliżu Port Ghalib, znaną jako dobre miejsce do obserwacji krów morskich. Niestety nikt z nas nie widział żadnego pod wodą, choć w oddali widzieliśmy jedną powierzchnię.
Gdy łódź była gotowa do wypłynięcia, obok przepłynęła ławica delfinów pospolitych. Część grupy rzuciła się do mętnej wody i tak spędziła ostatnie 20 minut wycieczki nurkując z rurką w tej przyjaznej szkole
i skręcony poniżej, skrzypiąc i klikając. Co za finał niesamowitego tygodnia nurkowania!
Miałem przyjemność być jednym z pierwszych nurków na Hurricane po czteromiesięcznym remoncie i statek rzeczywiście wyglądał wspaniale. Bardzo mi się podobało moje doświadczenie z Huraganem. Załoga była gościnna i czułem się częścią rodziny.
PANEL NA ŻYWO to tylko jedna z pięciu floty Tornado, która w przyszłym roku będzie obchodzić 30. rocznicę swojego istnienia i wydaje się rosnąć w siłę. Z tej okazji budowany jest obecnie kolejny statek i nie mogę się doczekać, co dalej wypłynie na pełne morze.
Te wycieczki Shark Quest nie są odpowiednie dla początkujących, ale skierowane do zaawansowanych nurków. Są idealne dla snaperów lubiących szerokie kąty fotografia, ponieważ większość nurkowań odbywa się na ścianach i przy silnych prądach.
A ten przyniósł znacznie więcej spotkań z rekinami, niż się spodziewałem, mimo że inni uczestnicy wycieczki opisali go jako przeciętny tydzień.
Mogę żyć z taką „średnią”!
PLIK FAKTÓW
DOJAZD TAM> Loty z Wielkiej Brytanii do Marsa Alam, transfer drogowy do Port Ghalib.
NURKOWANIE I ZAKWATEROWANIE> Hurricane ma 36 m długości, 11 kabin i pięciokrotnie został wybrany nurkiem Liveaboard of the Year, w tym w 2017 r., tornadomarinefleet.com
KIEDY IŚĆ> W dowolnym momencie. Temperatura wody w maju wynosi 25°C.
PIENIĄDZE> Funty egipskie – także funty szterlingi i euro na łodzi.
CENY> Tygodnie Shark Quest na Hurricane kosztują od 1295 GBP za osobę (dwa dzielone) w zależności od sezonu, po zarezerwowaniu Podróż z akwalungiem, scubatravel.com
Informacje dla gości> egipt.podróże
