Laguna zaginionych statków – Zardzewiała Pielgrzymka do Truk Pt 2

Tropikalna laguna na Pacyfiku, w której znajduje się ponad 60 japońskich statków z czasów II wojny światowej, była mokrym marzeniem nurków wrakowych od czasu pierwszego nurkowania w tym obszarze na początku lat 2. XX wieku. Początkowo był to cel wypraw, ale dziś nurkowie mogą zwiedzać wraki w wolnym czasie, siedząc na wygodnym pokładzie. JESPER KJOLLER spędził tam 1970 dni i świetnie się bawił

Zardzewiała pielgrzymka, część 1

KIEDY ZJAZDAŁEM NA słynnego San Francisco Maru, ma się szczególne poczucie, że już tam było – coś w rodzaju déjà vu wraku. Od ponad 25 lat śnię o tym wraku i widziałem tak wiele kultowych zdjęć słynnego stosu czołgów, że wszystko to wydaje się niejasno znajome. Ale to jest moje pierwsze nurkowanie we wraku Million Dollar, jak go pieszczotliwie nazywają.

Wielu nurków uważa San Fran za kulminacyjne nurkowanie w lagunie. Jest to imponujący wrak, z cennym ładunkiem min, materiałów wybuchowych i trzema czołgami Typ 95 HA-GO na pokładzie. To, jak udało im się zmieścić dowódcę, strzelca maszynowego i kierowcę w tych maleńkich pojazdach, jest oszałamiające.

Japońscy marynarze musieli być bardzo spragnieni. Butelki po piwie można znaleźć wszędzie na wrakach, czasami tylko tu i ówdzie, ale często w stosach, w pudełkach lub po prostu w ogromnych stosach.

Pomiędzy nurkowaniami spędzam czas w bibliotece podręcznej na łodzi. Dowiedziałem się już o wydarzeniach, które doprowadziły do ​​amerykańskiego nalotu w lutym 1944 r. (Rusty Pilgrimage, październik), ale zastanawiam się, w jaki sposób Truk wypłynął na powierzchnię jako światowej klasy miejsce do nurkowania. Wiem, że kluczową rolę odegrał Jacques Cousteau, ale jak dokładnie odkryto Truk po całkowitym zapomnieniu po wojnie?

Przywiozłem ze sobą kopię filmu dokumentalnego o Cousteau i pewnego wieczoru po kolacji puściłem go na ekranie w przestronnym salonie Truk Mastera.

Mężczyzna w garniturze w żółte paski

Chudy mężczyzna w dziwnym gumowym garniturze w stylowe żółte paski schodzi po drabince do nurkowania. Jest tak chudy, że ledwo udaje mu się wypełnić kombinezon.

On nie jest młodym człowiekiem. Jego przerzedzone siwe włosy, niemal kruchy wygląd i zniszczone przez pogodę rysy sugerują, że musi mieć około 60 lat.

Ma na sobie najbardziej podstawowy zestaw sprzętu do nurkowania, jaki można sobie wyobrazić. Żółty stalowy zbiornik jest przywiązany do pleców prostą uprzężą. Zbiornik posiada pierwszy i drugi stopień połączone jednym wężem.

Na nadgarstku ma zegarek dla nurków. Jego zestaw uzupełnia guma płetwy oraz maska. Otóż ​​to. Bez fanaberii.

Pasuje do maska do twarzy, przykłada regulator w ustach i znika pod powierzchnią. Porusza się ze zwinnością i łatwością, która jest sprzeczna z jego wiekiem. Eksploruje wrak w lagunie Truk z taką zwinnością, że można by pomyśleć, że wynalazł nurkowanie.

Co oczywiście zrobił. Mężczyzna w garniturze w żółte paski to Jacques-Yves Cousteau, a tę scenę można obejrzeć w słynnym filmie dokumentalnym Laguna zaginionych statków.

Sam na wrakach

San Francisco to dość głębokie miejsce do nurkowania, średnia głębokość sięga 50 m, więc dla nurków, którzy wolą spędzać czas na zwiedzaniu wraków niż na dłuższych przesiadkach, myślę, że Nippo Maru ma jeszcze więcej do zaoferowania. Wśród jego najważniejszych atrakcji znajdują się działa Haubitzer, czołg HA-GO podobny do tych z San Francisco, tony amunicji i zwykły asortyment sprzętu bałaganowego, gazumaski i butelki po piwie.

Bardzo ładna maszynownia to róg obfitości zardzewiałych paneli, wskaźników i dziwnie wyglądających przyrządów, ale główną atrakcją nurkowania w Nippo jest niezwykle fotogeniczny mostek z dwoma nienaruszonymi telegrafami i atrakcyjnie kolorową wieżą sterową.

To rzadka przyjemność mieć wraki całkowicie dla siebie. Podczas moich 10 dni na Truk Master nie spotkałem pod wodą żadnych nurków poza moimi towarzyszami podróży.

Obecnie w lagunie działają tylko trzy łodzie żaglowe, a małe łodzie dzienne z lądowych centrów nurkowych mają mnóstwo wraków do wyboru.

Przebywanie samotnie na tych światowej klasy wrakach nadaje podróży dodatkowy, ekskluzywny element i namacalne poczucie wyprawy.

Zastanawiam się, czy zespół Cousteau również nurkował w Nippo Maru? I jak w ogóle trafili do Laguny Truk?

Calypso przechodzi lifting

W 1966 roku amerykański producent David L Wolper zwrócił się do Jacques’a Cousteau z pomysłem nakręcenia serialu telewizyjnego, ale po wizycie na jego statku Calypso Wolper poczuł się nieco rozczarowany. „To wygląda jak gówno!” powiedział.

W amerykańskiej telewizji w epoce, w której schludnie skrojeni astronauci NASA w błyszczących białych skafandrach kosmicznych byli największymi bohaterami narodu, wszystko wymagało usprawnienia.

To był pomysł Wolpera, aby podrasować Calypso i załogę stylizowanymi kombinezonami, żółtymi hełmami z komunikacją radiową i owinąć ich akwalungi w opływowe plastikowe obudowy.

Cousteau przyjął kosmiczny wygląd Wolpera i pobiegł z nim. Calypso przeszło bardzo potrzebny lifting i dzięki ogromnemu dofinansowaniu ze strony sieci ABC przekształciło się w pływające studio telewizyjne.

Podmorskie przygody Jacques’a Cousteau stały się niezwykle popularnym serialem i emitowanym na całym świecie od 1966 do 1976 roku. Zespół i producenci zawsze poszukiwali nowych przygód, a Truk przykuł uwagę Cousteau, gdy przeczytał artykuł w Los Angeles Times autorstwa konsorcjalnego amerykańskiego dziennikarza Charlesa Hillingera.

Hillinger wiedział o Truku z czasów, gdy służył na amerykańskich lotniskowcach na Pacyfiku podczas II wojny światowej. 2 maja 26 roku „LA Times” zamieścił pierwszy artykuł w gazecie o wrakach Truk pod nagłówkiem Zatopiona flota japońska leży nietknięta w lagunie Truk.

Kilka dni później dziennikarz odebrał telefon od Cousteau, który zadawał szczegółowe pytania. Można spekulować, że Cousteau miał poczucie pilności. Chciał jako pierwszy zatknąć flagę nurkową w Truku.

punk parowy

Kolejną atrakcją wycieczki jest eksploracja Heian Maru, największego wraku w lagunie. Statek o długości 163 m spoczywa na lewej burcie w odległości 35 m i jest bardzo łatwy do zidentyfikowania, ponieważ nazwę można wyraźnie odczytać na rufie – zarówno zachodnimi, jak i japońskimi literami.

Przed wojną przewoził przez Pacyfik 300 pasażerów i ładunków. Kiedy jednak wojna stała się rzeczywistością, przekształcono go w łódź podwodną.

Nasze rebreathery są dużą zaletą we wnętrzu wraków, gdzie pęcherzyki wydechowe wywołałyby rdzawy deszcz, który może pogorszyć widoczność, a w najgorszym przypadku utrudnić znalezienie wyjścia. Naszą nawigację utrudnia fakt, że wrak leży na boku, więc trudno zachować w pamięci obraz, który jest na górze, a który na dole.

Aaron porusza się powoli i ostrożnie przede mną. Zatrzymuję się, aby zrobić zdjęcia ekscytujących szczegółów. Ta maszynownia jest skarbnicą zardzewiałych reliktów i głośno wiwatujemy w ustnikach naszych rebreatherów, gdy znajdujemy czytelne wyświetlacze, nienaruszone wskaźniki i dziwaczne konfiguracje skręconych rur i pokręteł.

Duże panele elektrycznych przełączników noży wyglądają jak coś rodem ze starego filmu o Frankensteinie. Miłośnicy stylu steam-punk będą się tu świetnie bawić. Jesteśmy w nawiedzonym domu pełnym pokręconych drabin, schodów i pomostów.

Na tarczy dużej tarczy wyraźnie widać „Burmeister & Wain – Kjöbenhavn (Kopenhaga)”. Przez ponad sto lat firma B&W była wiodącym duńskim producentem silników wysokoprężnych.

Z łatwością moglibyśmy spędzić tu całe nurkowanie, ale czas już wrócić, zanim zapuścimy się zbyt głęboko w wąskie i kręte przejścia.

Potrzebujemy także czasu, aby zbadać ogromne torpedy lanc i stos zapasowych peryskopów U-Bootów, które miał ze sobą Heian Maru. Epickie nurkowanie.

Nowa technologia

Ekspedycja Cousteau przybyła do Mikronezji niecałe dwa miesiące po tym, jak Truk pojawił się w prasie. Załoga nie miała czasu na odbycie długiej podróży słynnym Calypso, więc wynajęto lokalny holownik „Hopeful”.

Większość wraków, w których nurkował zespół, była nieznana lub niepotwierdzona. Do zlokalizowania wraków wykorzystali wiedzę lokalnych rybaków, relacje naocznych świadków, sonar, mapy i samoloty zwiadowcze. Niektóre były widoczne z powierzchni, inne zostały odkryte przez plamy ropy lub zapach benzyny.

Technologia i know-how, które zespół Cousteau wniósł do laguny, umożliwiły po raz pierwszy sporządzenie mapy i prawidłowe zbadanie wraków.

Osiem tygodni później zespół zarejestrował 480 nurkowań na 33 wrakach.

Papa Cousteau przyleciał, żeby posypać materiał filmowy odrobiną gwiezdnego pyłu, ale pozostał w Truk tylko przez kilka dni. To była operacja Philippe’a Cousteau.

Kontrowersje budzi fakt, że ekspedycja Cousteau pozostawiła nie tylko setki godzin kolorowego materiału filmowego na taśmie 16 mm, ale także kilka skrzyń z artefaktami do „badań”. Z nikim nie podzielili się położeniem wraków, a relikty trafiły do ​​posiadłości Cousteau, kolejne pionki w odwiecznych bataliach prawnych w rodzinie.

Odcinek Truk wyemitowano w maju 1971 roku jako część Podwodnego świata Jacques’a Cousteau. Lagunę zaginionych statków po raz pierwszy zobaczyłem prawdopodobnie pod koniec lat 1970. XX wieku, ale doskonale pamiętam sekwencję, w której ekipa zanurza się we wraku z ludzkimi kośćmi i czaszkami.

Głos z lektora twierdzi, że wrak znajduje się na głębokości 300 stóp (92 m), ale prawdopodobnie był to statek Aikoku Maru, który spoczywa na głębokości 64 m, a nadbudówka, w której znaleziono klatkę piersiową, but i czapkę kapitana, prawdopodobnie znajdowała się niewiele głębiej niż 50 m.

Nadal jest to nurkowanie na głębokim powietrzu, ale nieco bardziej osiągalne niż 300 stóp. W dokumentach Cousteau nierzadko zdarzały się od czasu do czasu odrobiny przesady w celu dodania dramatyzmu.

Witaj Maru

Wiele statków handlowych jest tego samego typu. Przed wojną cywilny japoński przemysł żeglugowy był w dużym stopniu dotowany przez Cesarstwo, a wiele prywatnych statków towarowych zostało zaprojektowanych – na uprzejmą prośbę władców – tak, aby w razie wybuchu wojny można je było łatwo przerobić na cele wojskowe. Inne statki zostały po prostu skonfiskowane przez Ministerstwo Wojny.

Japońska konwencja nadawania nazw statkom różniła się od tradycji zachodniej. Okręty wojenne nigdy nie były nazywane imionami ludzi. Statki handlowe zawsze zawierają słowo Maru, ale dlaczego nie jest jasne.

Niektórzy sugerują, że może to oznaczać „okrąg” i że symbolizuje coś doskonałego lub kompletnego, ale ponieważ oznacza również okrągły lub nawet pulchny, Maru był często używany jako czuły pseudonim dla dzieci z lekką nadwagą!

Statki handlowe są znacznie pulchniejsze niż smukłe niszczyciele i trałowce, które budowano z myślą o szybkości, a nie ładowności. Może przyrostek Maru był sposobem dawania

osobisty akcent w nazwach statków handlowych?

To prawda!

Wyzwaniem jest uniknięcie stereotypów przy opisywaniu nurkowania na wrakach w Lagunie Truk – „raj dla nurkowań wrakowych”, „święty Graal nurkowania wrakowego”, „numer jeden na liście życzeń nurków wrakowych”, „największe na świecie podwodne muzeum” … i tak dalej. Istnieje jednak dobry powód, dla którego warto nurkować z dołączonymi tymi etykietami. Wszystkie są prawdziwe!

Gdzie indziej w jednym miejscu można znaleźć tyle historii II wojny światowej, dziedzictwa Cousteau oraz wystarczającą liczbę samolotów, łodzi podwodnych, okrętów wojennych i statków towarowych, aby wystarczyły na eksplorację przez całe życie?

A wszystko w spokojnej, ciepłej i czystej wodzie tropikalnej z dużą ilością życia morskiego, które uzupełnia wraki.

Wiem, że po 10 dniach zaledwie zarysowałem powierzchnię laguny i chcę tam wrócić. Już planuję kolejną podróż.