Wielu potencjalnych nurków zniechęca ból ucha; inne utrzymują się, ale mają powtarzające się trudności, a wielu wykwalifikowanych nurków napotyka przynajmniej sporadyczne problemy. Zrozumienie, jak działają nasze uszy i jak zapewnić ich prawidłową pracę, jest kluczem do komfortu i bezpieczeństwa nurkowania, mówi DR MIKE FOLLOWS
PODCZAS OBECNOŚCI NIE-NURKÓW Aby wyolbrzymić zagrożenie ze strony rekinów, nurkowie mają obsesję na punkcie unikania chorób dekompresyjnych – mimo że najczęstszym urazem nurkowym jest uraz ciśnieniowy ucha środkowego.
Problemy z uszami mogą również być przyczyną dużej liczby incydentów nurkowych, w tym niektórych wypadków śmiertelnych. Świadomość tego, jak działają nasze uszy, może sprawić, że nurkowanie stanie się bezpieczniejsze i przyjemniejsze.
ANATOMIA UCHA
Wizualizuj trzy przedziały: ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne. Zaczynając od małżowiny usznej (małżowiny usznej) – widocznej części – kanał słuchowy rozciąga się na około 24 mm w głąb głowy przeciętnego dorosłego człowieka.
Zewnętrzna część zawiera gruczoły wytwarzające woskowinę (wosowinę). Kanał słuchowy zatrzymuje się na błonie bębenkowej lub błonie bębenkowej.
Ucho środkowe to wypełniona powietrzem przestrzeń zawierająca kosteczki słuchowe – trzy maleńkie kości zwane młotkiem (młotkiem), kowadłem (kowadłem) i strzemieniem (strzemieniem) – które wzmacniają dźwięk.
Ucho środkowe od wewnętrznego oddzielają okienka okrągłe i owalne. Mające zaledwie dwie komórki grubości, są to dwie najcieńsze i najdelikatniejsze membrany w ludzkim ciele.
W uchu wewnętrznym znajduje się ślimak służący do słyszenia oraz układ przedsionkowy, który obejmuje kanały półkoliste i zapewnia nam poczucie równowagi i orientację przestrzenną.
Trąbki Eustachiusza łączą każde ucho środkowe z tylną częścią nosa (nosogardłem). Otwór do trąbki zaczyna się od poduszki Eustachiusza i znajduje się nad podniebieniem miękkim, tkanką miękką w tylnej części podniebienia. To właśnie ten element błędnie obwinia się za wydawanie irytującego, grzechoczącego dźwięku, gdy chrapiemy.
Rurki te są zwykle zamknięte, aby zapobiec przedostawaniu się bakterii do ucha środkowego, ale otwierają się naturalnie, gdy połykamy lub ziewamy.
Umożliwia to przepływ powietrza pomiędzy tylną częścią nosa a uchem środkowym, co zapewnia automatyczne „wyrównanie” ciśnienia po obu stronach błony bębenkowej.
Najwyraźniej ludzie słyszą wtedy słabe trzaśnięcie lub kliknięcie – ja rzadko to robię.
Jednak nurkowanie wiąże się z większymi i szybszymi zmianami ciśnienia niż zwykle, więc nurek musi nauczyć się otwierać te rurki na żądanie.
DLACZEGO MUSIMY WYRÓWNAĆ
Ucho środkowe to przestrzeń martwego powietrza, oddzielona od pozostałych przedziałów cienkimi błonami. Błona bębenkowa oddziela ucho zewnętrzne i środkowe; owalne i okrągłe okienka znajdują się pomiędzy uchem środkowym i wewnętrznym.
Jedynym połączeniem między uchem środkowym a ciśnieniem otoczenia są trąbki Eustachiusza. Jeśli są one zamknięte, zgodnie z prawem Boyle'a objętość powietrza w uchu środkowym będzie się zmniejszać w odpowiedzi na wzrost ciśnienia podczas schodzenia.
Brak wyrównania oznacza, że membrany te wybrzuszają się do wewnątrz. Powoduje to rozciągnięcie zakończeń nerwowych w błonie bębenkowej, co jest odbierane jako ból.
Jeżeli nie podjęto żadnego wysiłku w celu wyrównania ciśnienia, zanim nurek zejdzie na głębokość 2 m, staje się to praktycznie niemożliwe, ponieważ wyższe ciśnienie w tylnej części nosa powoduje zaciskanie rurek.
Dlatego tak ważne jest, aby wyrównywanie rozpocząć wcześnie i powtarzać je co około pół metra, aby zapobiec powstaniu różnicy ciśnień na głębokości 2 m (lub 20% ciśnienia atmosferycznego).
Kontynuowanie zjazdu bez wyrównania może spowodować kontuzję. Przy odrobinie szczęścia możesz doznać barotraumy ucha środkowego. Mniej szczęścia i pękniesz błonę bębenkową – lub dwie.
MEDIA BAROTITIS
Jest to uraz barotrauma ucha środkowego, będący najczęstszym urazem nurkowym, spowodowanym brakiem wyrównania ciśnienia. Krew i śluz wypełniają ucho środkowe, co wyrównuje nacisk na błony bębenkowe.
Ból zastępuje uczucie pełności w uszach, które zazwyczaj utrzymuje się przez tydzień, aż płyn odpłynie. Słuch jest przytłumiony.
Objawy zwykle pojawiają się natychmiast, ale może wystąpić opóźnienie o jeden dzień lub dłuższe. Problem z uchem występujący bezpośrednio po wycieczce nurkowej sugeruje raczej uraz ciśnieniowy niż zapalenie ucha środkowego (infekcję ucha środkowego).
Nurkowanie należy przerwać do czasu ustąpienia objawów, a lot należy odłożyć na później, jeśli to możliwe. Leki zmniejszające przekrwienie mogą przyspieszyć powrót do zdrowia, ale jeśli objawy utrzymują się dłużej niż tydzień, należy zgłosić się do otolaryngologa lub laryngologa (ucha, nosa i gardła).
PĘKNIĘTA BĘBNA UCHA
Może to nastąpić zaledwie 2 m pod powierzchnią, ale dokładna głębokość jest różna – częściowo dlatego, że wszyscy jesteśmy zbudowani inaczej.
Nie zawsze powoduje to ból lub wydzielinę krwi lub płynu z ucha. Utrata słuchu i szumy uszne (dzwonienie lub ryk) również nie zawsze występują, ale gdy woda napływa do ucha środkowego, nagłe uczucie zimna uderzającego w mechanizm równoważący w uchu wewnętrznym może wywołać zawroty głowy.
Jest to bardziej prawdopodobne, jeśli pęknie tylko jedna błona bębenkowa, chociaż uczucie ustąpi, gdy woda w uchu środkowym się rozgrzeje.
Jeśli podejrzewasz pęknięcie błony bębenkowej, powinieneś zaprzestać nurkowania, aby uniknąć ryzyka zawrotów głowy i infekcji ucha. Nie wlewaj też żadnych płynów do ucha.
ZAWRÓT GŁOWY
Często jest to mylone z akrofobią lub lękiem wysokości. Zwykle układ przedsionkowy w obu uszach wykrywa to samo ciśnienie (lub temperaturę). Twój mózg interpretuje
jakakolwiek różnica w tym, co jest wykrywane jako ruch, powoduje zawroty głowy, przez co czujesz się skrajnie pijany, z tym samym uczuciem wirowania i silną potrzebą wymiotów.
Dezorientacja pogłębia się, jeśli nie ma żadnych wskazówek wizualnych, co może się zdarzyć na niebiesko lub przy słabej widoczności, gdy nie widać dna morskiego ani powierzchni.
Jeśli zawroty głowy nie ustępują, radzę upewnić się, że w organizmie znajduje się trochę wody maska aby wskazać, która droga jest w dół, i powoli podążaj za bąbelkami na powierzchnię.
Próbując wyrównać na zjeździe do bardzo mrocznego brytyjskiego kamieniołomu, poczułem silne zawroty głowy.
Zatyczka woskowiny spowodowała, że jeden kanał słuchowy wypełniał się zimną wodą wolniej niż drugi. Trzeba było siły woli, aby stłumić mój niepokój, pomimo prawidłowego odgadnięcia prawdopodobnej przyczyny.
W artykule opublikowanym w 1995 roku badacz sportu William Morgan sugeruje, że ponad połowa nurków doświadczyła potencjalnie zagrażających życiu ataków paniki i podejrzewam, że za niektóre z nich mogą odpowiadać zawroty głowy wywołane trudnościami w wyrównywaniu ciśnienia. Kontynuowałem nurkowanie, ale zawroty głowy są zazwyczaj sygnałem do przerwania.
JAK WYRÓWNAĆ
Manewr Valsalvy, podczas którego zaciskasz nozdrza i próbujesz wydmuchać zatkany nos, to metoda, której uczy się większość nowych nurków.
Jeśli nurek nie wyrównuje ciśnienia odpowiednio wcześnie lub wystarczająco często, wyższe ciśnienie w nosie może spowodować złączenie tkanek miękkich poduszki Eustachiusza, zamykając końce trąbek.
Naciskanie powietrza na te tkanki miękkie po prostu je zamyka. Zbyt mocne dmuchanie przez czas dłuższy niż, powiedzmy, pięć sekund, może spowodować pęknięcie owalnych lub okrągłych okienek, powodując uraz ciśnieniowy ucha wewnętrznego.
Może to prowadzić do zawrotów głowy, wymiotów i głośnego szumu w uszach. Może to również prowadzić do utraty słuchu, jeśli płyn perilimfowy wycieknie ze ślimaka do ucha środkowego.
Jest to nagły przypadek medyczny i ranny nurek musi zostać zbadany przez lekarza nurkowego, ponieważ uraz ciśnieniowy i uszkodzenie ucha wewnętrznego DCI mają podobne objawy, ale leczenie jest bardzo różne – rekompresja łagodzi DCI, ale pogarsza barotraumę.
Ze względu na ryzyko obrażeń związane z Valsalvą zaleca się następujące metody alternatywne. Wszystkie oprócz ostatniego obejmują uszczypnięcie lub zamknięcie nosa w inny sposób.
Dzięki Manewrowi Toynbee po prostu połykasz; powoduje to otwarcie trąbek Eustachiusza, podczas gdy język naciska na nie powietrze.
Jednakże niektórzy nurkowie mają trudności z połykaniem, ponieważ podczas nurkowania na obiegu otwartym usta naturalnie wysychają.
W przypadku tych nurków manewr Frenzla może się sprawdzić. Zamknij tył gardła, jakbyś próbował unieść ciężar, zanim wydasz dźwięk litery K. Podobnie jak manewr Toynbee, zmusza to tył języka do góry, ściskając powietrze w otworach rurek.
Niektóre techniki łączą manewr Valsalvy, ale prawdopodobnie mają tę zaletę, że zmniejszają ciśnienie związane z samym użyciem Valsalvy.
Technika Lowry'ego to połączenie Valsalvy i Toynbee – dmuchasz i połykasz jednocześnie.
Technika Edmondsa to próba Valsalvy połączona z napinaniem mięśni podniebienia miękkiego i gardła, przy jednoczesnym wypychaniu żuchwy do przodu i w dół, jakby zaczynała ziewać. Jest to bardzo podobne do innej techniki preferowanej przez Francuzów – Dobrowolnego Otwarcia Jajowodów, czyli béance tubiare volontaire (BTV).
Opracowany przez George'a Deloncę, został przyjęty przez francuską marynarkę wojenną w latach pięćdziesiątych XX wieku. Jeśli potrafisz tłumić ziewanie w uprzejmym towarzystwie, być może uda ci się dołączyć do ekskluzywnej grupy nurków, którzy potrafią udoskonalić tę technikę.
PRZED NURKOWANIEM
Nurkowie, którzy mają trudności z wyrównywaniem, powinni spróbować opanować kilka technik, ćwicząc przed lustrem, jeśli to konieczne, aby obserwować mięśnie gardła.
Śluz może blokować trąbki Eustachiusza, a ponieważ produkty mleczne mogą powodować czterokrotny wzrost produkcji śluzu, należy unikać picia mleka. Z tego samego powodu powstrzymaj się od tytoniu i alkoholu.
Alergie lub inne reakcje alergiczne mogą powodować obrzęk błon śluzowych, utrudniając wyrównanie. Występują one dość powszechnie i nie ograniczają się do kataru siennego, który jako jedyny dotyka jedną czwartą populacji.
Osoby narażone na wdychanie dymu papierosowego w dzieciństwie są bardziej narażone na katar sienny i astmę. Leki przeciwhistaminowe mogą pomóc złagodzić reakcję alergiczną, podczas gdy wortykosteroidy zmniejszają stan zapalny.
Niektórzy nurkowie stosują te dostępne bez recepty leki jako środek ostrożności po samodzielnym zdiagnozowaniu alergii, ale być może lepiej jest poddać się testom na alergie. Po zapoznaniu się z Twoją historią medyczną Twój lekarz rodzinny będzie mógł doradzić, które leki będą dla Ciebie najlepsze. W przeciwnym razie pozostaje to metodą prób i błędów.
Doświadczeni nurkowie z mojego klubu zaczynają stosować wortykosteroid taki jak Beconase na tydzień przed wyprawa nurkowa, a podczas nieobecności stosuj także nie powodujący senności leki przeciwhistaminowe. Wielu nurków stosuje również miejscowo leki obkurczające błonę śluzową, takie jak Sudafed.
Substancja czynna leku Sudafed, pseudoefedryna, ma działanie zwężające naczynia krwionośne – zwężenie naczyń krwionośnych w nosie powoduje wysuszenie śluzu. Celem leku jest nosogardło znajdujące się w tylnej części nosa, dlatego zaleca się, aby położyć się na plecach z nozdrzami skierowanymi w stronę sufitu, a następnie umieścić 2-5 kropli do każdego otworu nosowego i leżeć tak przez około trzy minuty.
Jednakże stosowanie leku obkurczającego błonę śluzową przez 5-7 dni z rzędu niesie ze sobą ryzyko odbicia przekrwienia. Poza tym DAN (Divers Alert Network) zaleca, aby nurkowie zasięgnęli porady laryngologa, jeśli nie mogą wyrównać ciśnienia bez pomocy leku obkurczającego. Używanie narkotyków podczas nurkowania niesie ze sobą pewne ryzyko, ponieważ ich działanie nie zostało przetestowane przy ciśnieniach związanych z nurkowaniem i mogą wystąpić nieprzewidziane skutki uboczne.
Nie zakładaj, że lek jest dla Ciebie bezpieczny tylko dlatego, że Twój kumpel używa go bez problemów – wszyscy jesteśmy inni.
Niektórzy nurkowie zalecają płukanie nosa jako alternatywę niezawierającą narkotyków. To usuwa śluz z okolic trąbek Eustachiusza. Roztwory można kupić, ale są łatwe w przygotowaniu. Używanie zimnej wody z kranu podrażniłoby błony śluzowe – efekt odwrotny do pożądanego – dlatego zagotuj trochę wody. Pozostawić do ostygnięcia do letniej temperatury i dodać co najmniej 9 g soli kuchennej na każdy litr wody, tak aby była co najmniej izotoniczna i odpowiadała lub przekraczała stężenie soli we krwi.
Dodaj pół łyżeczki sody oczyszczonej, aby dopasować pH organizmu i wciągnij wodę przez nozdrza.
Prostą alternatywą jest pozwolenie grawitacji na wlanie soli fizjologicznej do jednego nozdrza i umożliwienie jej wypłynięcia przez drugie, utrzymując usta otwarte i umożliwiające oddychanie.
JEŚLI PROBLEMY NIE USTAJĄ SIĘ
Jeśli nadal masz trudności z wyrównaniem ciśnienia, rozważ użycie balonu Otovent, który nadmuchujesz przez jedno z nozdrzy lub pozwalasz, aby powietrze spłynęło do jednego z nozdrzy, połykając trochę wody.
Jeśli to nie pomoże, zasięgnij porady laryngologa. Być może infekcje ucha u dzieci spowodowały blizny na trąbkach Eustachiusza lub spowodowały ich częściowe zablokowanie.
Jeśli kiedykolwiek złamałeś nos lub masz skrzywioną przegrodę (to znaczy, że kawałek oddzielający nozdrza nie jest położony centralnie), jedno ucho może się przeczyścić przed drugim – to przepis na zawroty głowy.
NURKOWANIE
Kilka godzin przed nurkowaniem wydmuchaj nos. Zacznij delikatnie wyrównywać uszy co kilka minut. Byłby to również czas na zastosowanie leku obkurczającego błonę śluzową. Niektórzy nurkowie przysięgają na żucie gumy pomiędzy nurkowaniami.
Większość sugeruje, że „wstępne zwiększenie ciśnienia” na powierzchni pomaga im zejść pierwszy lub dwa metry zejścia, gdy są obciążeni konkretnymi zadaniami – usuwając powietrze z kamizelki, oczyszczając maska itd.
Większość władz zaleca wyrównanie co pół metra zejścia. Dość konserwatywna prędkość opadania wynosząca 20 m na minutę odpowiada wyrównaniu co dwie sekundy.
Wielu nurków schodzi znacznie szybciej i powinno stale się wyrównywać.
Badania wykazały, że Manewr Valsalvy wymaga o 50% większej siły, gdy nurek jest z głową w dół, niż gdy nurek jest z głową w górze, więc schodź nogami do przodu, aby powietrze mogło unieść się do trąbek Eustachiusza – poza tym, będąc głową w dół, ryzyko przedostania się śluzu do i blokowanie rurek.
Patrzenie w górę podczas zejścia powoduje wyprostowanie szyi i ma tendencję do otwierania rurek.
Jest to nieco trudne, gdy na dole znajduje się niecierpliwy znajomy, a Ty musisz patrzeć w dół, aby się porozumieć, dlatego pomocne może być ostrzeżenie o potencjalnym problemie podczas sprawdzania znajomych.
Użyj liny strzałowej, jeśli jest dostępna, aby spowolnić prędkość opadania. Jeśli poczujesz ból, wznieś się do momentu ustania i spróbuj ponownie wyrównywać ciśnienie.
Jak większość nurków, nie muszę wyrównywać poziomu głośności podczas wynurzania – moje uszy odskakują naturalnie. Odwrotne ściśnięcie lub odwrócenie ucha ma miejsce, gdy nie można wyrównać podczas wznoszenia się, a błony otaczające ucho środkowe wybrzuszają się na zewnątrz.
Niektórzy twierdzą, że nurkowanie z przeziębieniem i poleganie na lekach obkurczających błonę śluzową, które przestały działać podczas nurkowania, grozi odwrotnym uchem.
Spróbuj wyrównać i wynurzaj się tak wolno, jak pozwala na to zapas powietrza. Jeśli odwrotna blokada jest spowodowana ciasnym kapturem lub zatyczką woskowiny, która została wepchnięta głębiej do kanału słuchowego podczas schodzenia, powstaje kolejna martwa przestrzeń powietrzna – tym razem na zewnątrz błony bębenkowej.
Jeśli otaczające tkanki wypełniają kanał krwią i płynem, mamy do czynienia z urazem ciśnieniowym ucha zewnętrznego z objawami podobnymi do urazu ciśnieniowego ucha środkowego.
ZAPOBIEGANIE INFEKcjom
Lekarz nurkowy Edward Thalmann wyleczył problem infekcji ucha u nurków saturowanych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w latach 1970. XX wieku, a opracowany przez niego protokół można zastosować w nurkowaniu rekreacyjnym.
Komórki wyściełające kanał słuchowy puchną, gdy przebywamy pod wodą przez dłuższy czas (np. podczas nurkowania), co powoduje ich rozerwanie, zachęcając bakterie normalnie żyjące na powierzchni kanału słuchowego do przedostania się pod skórę, gdzie może się rozmnażać.
Jeśli kanał słuchowy swędzi, staje się obolały i objęty stanem zapalnym, masz klasyczne objawy zapalenia ucha zewnętrznego lub ucha pływaka. Thalmann zaleca rozwiązanie, które nie jest już dostępne na rynku. Odpowiednimi substytutami mogą być Auro-Dri lub Swim-Ear, ale cały trik polega na tym, że roztwór musi pozostać w każdym kanale przez co najmniej pięć minut. Jest to środek zapobiegawczy – nie leczy infekcji.
Aby zapobiec gromadzeniu się woskowiny, Thalmann zaleca delikatne przepłukiwanie kanału słuchowego podczas brania prysznica, przykładając dłoń do ucha, tak aby woda przelała się do kanału.
Cameron Gillespie, inny lekarz zajmujący się nurkowaniem, stanowczo przestrzega przed używaniem wacików, które mogą wbić woskowinę w głąb kanału słuchowego i uszkodzić błonę bębenkową.
Poza tym bawełna może pozostać w kanale słuchowym i być siedliskiem bakterii. Zamiast tego sugeruje okazjonalne mycie za pomocą gruszki wypełnionej ciepłą wodą z mydłem i 3% roztworem nadtlenku wodoru.
Podczas wyprawy nurkowej zaleca mieszankę 50:50 białego octu i spirytusu chirurgicznego (lub alkoholu do nacierania) na koniec każdego dnia nurkowania.
Kwas sprawia, że ucho staje się bardziej wrogim środowiskiem dla bakterii. Można to wymieszać w butelce o pojemności 10 ml z pipetą z zakraplaczem w pokrywie. Spakuj go do ręki bagaż podczas zagranicznej podróży lub pozyskuj je w miejscu docelowym.
Urazy ucha same w sobie nie zagrażają życiu, ale mogą wystąpić zawroty głowy, szczególnie jeśli towarzyszą im wymioty pod wodą. Zmniejsz ryzyko obrażeń lub zawrotów głowy, utrzymując uszy w czystości i ćwicząc techniki czyszczenia uszu.
Nigdy nie nurkuj, gdy jesteś przeziębiony lub gdy nie możesz oczyścić uszu. Niewiele rzeczy jest bardziej frustrujących w nurkowaniu niż „wolne uszy”, ale nigdy nie spiesz się z zanurzaniem – i ignoruj ból ucha na własne ryzyko.
Więcej informacji można znaleźć na stronie www.scuba-doc.com
Ukazał się w DIVER we wrześniu 2016
