Wiadomości nurkowe
Najnowsze wieści o „superkoralowcach”, które mogą być w stanie oprzeć się efektom wybielania powodowanym zmianami klimatycznymi, pochodzą z Zatoki Akaba w północnej części Morza Czerwonego.
Pracując w warunkach laboratoryjnych, naukowcy z EPFL i UNIL w Szwajcarii oraz Uniwersytetu Bar-Ilan i Międzyuniwersyteckiego Instytutu Nauk Morskich w Izraelu wystawiali koralowce Stylophora pistillata przez sześć tygodni na działanie wysokiej temperatury wody i warunków kwasowych, które mają wystąpić w regionu w przyszłości.
Odkryli nie tylko, że koralowce nie wyblakły, ale także wydawało się, że przystosowują się do stresującego sztucznego środowiska i poprawiają swoją kondycję.
Gatunki Stylophora pistillata, lepiej znany nurkom jako gładki kalafior lub koralowiec kapturowy, niekoniecznie wykazuje taką samą odporność w innych częściach świata.
Uważa się, że po ostatniej epoce lodowcowej tylko najbardziej odporne okazy były wyposażone w sprzęt pozwalający na ponowną kolonizację ciepłych wód Morza Czerwonego z Oceanu Indyjskiego – a zanim dotarły do jego północnych krańców, woda w rzeczywistości stała się chłodniejsza, co skutecznie je pozostawiło nadmiernie oporny.
Korale w Zatoce Akaba mogą być przystosowane do przeciwstawienia się skutkom zmiany klimatu, ale pozostają narażone na inne zagrożenia, takie jak lokalne zanieczyszczenie i przełowienie, Stylophora pistillata posiada klasyfikację IUCN jako bliski zagrożenia.
Dlatego naukowcy chcą, aby kraje regionu – Egipt, Izrael, Jordania i Arabia Saudyjska – współpracowały w celu ochrony raf, na których występują koralowce.
Chcą czasu, aby móc odkryć więcej jego tajemnic, i mają nadzieję, że można go ostatecznie wykorzystać do ponownego zasiewu umierających raf w innym miejscu.
Australijscy badacze niedawno zidentyfikowali „superkoralowce”w Nowej Kaledonii. Od tego czasu ten zespół naukowy poszukiwał podobnie odpornych koralowców na Wielkiej Rafie Koralowej.
Badanie „Koral pospolity budujący rafy w północnym Morzu Czerwonym odporny na podwyższoną temperaturę i zakwaszenie” zostało opublikowane w Royal Society Open Science i można je przeczytać tutaj.