Wróć do klasyków Donegal

NURK Z IRLANDII

Pancernik, liniowiec i statek towarowy, z których żaden nie jest krótszy niż 155 m długości i 64 m głębokości, to wielka trójka, która sprawia, że ​​północno-zachodnia Irlandia jest wakacje magnes dla technicznych nurków wrakowych, takich jak RICK AYRTON

Przeczytaj także: Malin Head, irlandzki magnes do nurkowania wrakowego

Techniczny magnes do nurkowania wrakowego w północno-zachodniej Irlandii

OD WSTĘPU W przypadku nitroksu i trimixu granice w zakresie eksploracji i odkrywania wraków zostały przesunięte. Na początku było to nurkowanie na głębokim powietrzu, później dodawanie helu w towarzystwie wybranych mieszanek nitroksowych do przyspieszonej dekompresji. Nie było odpowiednich nurkowańkomputery; tabele zostały opracowane na komputerze PC.

Ewolucja nurkowania technicznego i eksploracji wraków

Umożliwiło to pionierom odkrycie i zbadanie kilku wyjątkowych, dużych wraków u północno-zachodniego krańca Irlandii – Malin Head w hrabstwie Donegal.

Wprowadzenie tego, co obecnie znamy jako nurkowanie techniczne, otworzyło nam drogę do destynacji na Wyspach Brytyjskich, która jest jedną z najlepszych na świecie. Wielka zmiana nastąpiła w 1998 roku, kiedy wprowadzono rebreather APD Inspiration, który umożliwił niespotykane dotąd czasy nurkowania na tych głębokich wrakach.

Wraki znajdują się tam z powodu zawirowań politycznych, które doprowadziły świat do dwóch wojen w XX wieku. Pochodzą z obu konfliktów i znaleźli się tam, gdzie są ze względu na położenie geograficzne Wielkiej Brytanii.

Główne porty Liverpoolu i Belfastu wysyłały i odbierały statki z Ameryki Północnej i nadal to robią. Kanał Północny pomiędzy Irlandią a tym palcem szkockiego kontynentu, Mull of Kintyre, był trasą, którą przepływały statki, a dowódcy U-Bootów wiedzieli, że można na nich dokonać bogatych zbiorów.

Historyczne znaczenie wraków Malin Head

Po raz pierwszy odwiedziłem ten obszar na pokładzie Loyal Watcher w 2004 roku i nadal pamiętam wspaniałe nurkowanie w czystych wodach, które mi się podobało. Żadne deski ratunkowe nie odwiedzają już tego obszaru, prawdopodobnie ze względu na odsłonięte położenie, w którym leżą wraki. Kapitan musiał być pewien, że przed podróżą z Ayr lub Stranraer będzie kilka dni dobrej pogody, a wiele rejsów kończyło się niedotarciem do Donegal, podczas gdy inne traciły kilka dni z powodu złej pogody.

Dlatego teraz musimy polegać na przybrzeżnych łodziach dziennych, które dowożą nas do wraków, ponieważ często potrafią one znaleźć okna pogodowe, z których nie można by wypłynąć na pokład żywej łodzi.

Nurkowanie odbywa się na otwartym Oceanie Atlantyckim, duże fale są normą i możliwe są trudne warunki. Aby maksymalnie wykorzystać tydzień w Donegal, trzeba się na to przygotować.

Prawdopodobnie najbardziej spektakularnym z głębokich wraków jest pancernik Dreadnought HMS Audacious z I wojny światowej. Drednot klasy King George V został ukończony w 1 roku – miał 1913 m długości i 182 m belki, a po załadowaniu wyparł ponad 27 27,000 ton. Energia pochodziła z dwóch turbin parowych Parsons zasilanych przez 18 kotłów, z których każda napędzała dwa wały – w sumie cztery śmigła. Audacious osiągał prędkość maksymalną 21 węzłów.

Majestatyczny HMS Audacious

Pancernikiem dowodził kapitan Cecil Dampier, kiedy rankiem 27 października 1914 roku podczas manewrów uderzył w minę postawioną przez niemiecki stawiacz min Berlin.

Późniejsza akcja ratunkowa była pogrążona w zamieszaniu. Plany odholowania Audacious w bezpieczne miejsce nie powiodły się, a statek wywrócił się i pozostał na dnie morskim. Żadna załoga nie zginęła. Jedna wieża spadła z pokładu i wylądowała w pobliżu reszty wraku.

Tak głęboki wrak wymaga kilku nurkowań, aby zobaczyć go w całej okazałości. Nurkowie wyposażeni w hulajnogę są w stanie objąć cały wrak podczas jednego nurkowania, jednak twierdzę, że aby naprawdę poznać Audaciousa, lepiej jest wykonać kilka nurkowań.

W ciągu tygodnia mogliśmy wykonać dwa nurkowania na pancerniku, najpierw na odwróconej wieży i dziobie, a następnie na rufie. Wszystko w Audacious odbywa się na wielką skalę, a wrak był tematem wielu artykułów, ale dodaję powyżej moje zdjęcie masywnych luf armat przymocowanych do ich wieży.

Mniej udokumentowana jest część rufowa, ale nowoczesna cyfrowy kamery udoskonaliły się tak bardzo, że ich czułość w warunkach słabego oświetlenia przekracza obecnie wszystko, co kiedyś uważano za możliwe. Oznacza to, że można teraz lepiej docenić ogrom wraku tego wspaniałego statku.

Zuchwałość to trudna czynność do naśladowania, ale istnieje wiele innych wraków, które oferują własne spojrzenie na to, jak powinien wyglądać wrak.

Intrygujące U-Booty z Malin Head

Obejmuje to pewną liczbę łodzi podwodnych, które można nurkować, znajdujących się w okolicy Malin Head. Planowaliśmy zanurkować do U89 z I wojny światowej, naszego najdalszego celu w tym tygodniu i najdalej od miejsca wyjścia na ląd – co oznacza, że ​​zostało ono obdarzone jedną z najlepszych widoczności, jakie widziałem w Wielkiej Brytanii.

Dowodzony przez Wilhelma Baucka U89 został staranowany przez HMS Roxburgh 12 lutego 1918 roku, powodując utratę wszystkich rąk. Dziś szczątki leżą na głębokości 65 m, bardziej połamane niż wiele nurkowań z U-Bootów.

Obszar za kioskiem jest odsłonięty, odsłaniając silniki wysokoprężne i prawdziwą misę na makaron pełną grubych przewodów. Rozpad pozwala na dokładniejsze zbadanie części wnętrza U-Boota.

Na pokładzie przed i za kioskiem znajdują się dwa działa. Dziób jest uszkodzony, a wyrzutnie torped leżą ukośnie na dnie morskim i stanowią dom dla jasnoniebieskich homarów, które wydają się chętnie dzielić ze starą amunicją.

Wracając do linii strzału pod koniec nurkowania, skala widoczności była przyjemnością, umożliwiając obejrzenie prawie całego wraku.

Dołączyłem do wycieczki zorganizowanej przez irlandzkie biuro nurkowania technicznegoinstruktor Barry McGill ze swoją firmą In Depth Technical Diving. Korzystaliśmy z przestronnego i szybkiego katamaranu Donalda Cullena Laura Dean, będącego częścią Mevagh Diving, który zapewniał również zakwaterowanie ze śniadaniem i posiada stację benzynową.

Organizacja Barry'ego była pierwszorzędna i wszystko było tak, jak można oczekiwać od technika z najwyższej półki instruktor, wspaniale uzupełniony przez Donalda i jego załogę na „Laura Dean”. W ciągu tygodnia straciliśmy jeden dzień z powodu pogody, ale udało nam się zanurkować prawie we wszystkich wrakach, jakie chcieliśmy.

RMS Justicia o wyporności 32,200 225 ton i długości XNUMX m płynął pod linią White Star Line z Belfastu do I Love New York jako okręt wojskowy, kiedy 64 lipca 19 został storpedowany przez UB-1918, chociaż następnego dnia potrzebne były kolejne torpedy z UB-124, aby wysłać go w głębiny.

Większość załogi opuściła Justicię, ale kiedy ostatecznie zatonął, po trafieniu aż sześcioma torpedami zginęło 16 ludzi.

RMS Justicia: ogromny wrak liniowca

Wrak tak dużego statku znów wymaga kilku wizyt, ale w tym tygodniu mieliśmy czas tylko na jedną, więc reszta będzie musiała poczekać na inny termin. Donald umieścił linię strzału tuż przed pozostałościami mostu, w niewielkiej odległości od dziobu. Kiedy dotarliśmy do wraku na głębokość 70 m, widoczność znów była bardzo dobra, chociaż poziom oświetlenia powodował, że nurkowanie było ciemne.

Po szybkim spojrzeniu na okolicę mostu, mój kumpel i ja udaliśmy się w stronę dziobu. Masywne wciągarki wznoszą się dumnie nad pokładem, na którym doszło do zawalenia się. Pamiętam, jak podczas poprzedniej wizyty wchodziłem między pokłady, ale teraz byłoby to o wiele poważniejsze i trudniejsze przedsięwzięcie.

Przeszedłem przez szczyt pokładu w stronę dziobu, aby zrobić obowiązkowe zdjęcie, oświetlając moimi lampami stroboskopowymi kolorowe ukwiały na relingach. Następnie zbadaliśmy masywną kotwicę na prawej burcie, po czym wróciliśmy, aby poświęcić więcej czasu na obejrzenie mostu, w tym ozdobnych obrotowych iluminatorów.

Osoby z grupy wyposażonej w hulajnogi ponownie mogły objąć cały wrak w dostępnym czasie dennym.

To inny sposób patrzenia na wrak, a słuchanie ich opisów uświadomiło nam, że Justicia jest warta kilku nurkowań.

BYŁY PŁYWY bardzo korzystny w tym tygodniu, a suchy prowiant na wczesny start był potrzebny tylko jednego dnia. Mevagh Diving ma swoją siedzibę na obrzeżach wioski Carrigart i jest obsługiwany przez hotel i pub, które serwują dobre jedzenie.

Dziedzictwo Imperium: ofiara II wojny światowej z unikalnym ładunkiem

W pubie znajduje się piec opalany drewnem, w którym można wypić autentyczną pizzę. Spędziliśmy tam kilka wieczorów po zakończeniu przygotowań na następny dzień.

Nieco dalej w Downings, bliżej miejsca do cumowania łodzi, znajduje się Singing Pub, serwujący również dobre jedzenie i położony w świetnym odległym miejscu.

Empire Heritage ofiar II wojny światowej to kolejny klasyk z Donegal, często nagrywany przez społeczność nurków technicznych ze swoim słynnym ładunkiem czołgów Sherman.

Statek o wyporności 14,000 1930 ton został zbudowany na Tyneside w 482 roku i storpedowany przez U113, który zatonął 8 września 1944 roku, powodując śmierć XNUMX osób.

Statek miał 155 m długości i kiedy po raz pierwszy zanurkowałem we wraku, udałem się na rufę, aby zobaczyć jego masywne podpory, zupełnie pomijając zbiorniki – coś, co postanowiłem naprawić.

Było to łatwe, gdy Donald skierował linię strzału prosto w gąszcz pojazdów. Nie mógłbym ich przeoczyć, nawet gdybym spróbował.

Nurkowanie spędziłem podróżując po ładowni i miejscach, gdzie rozbite czołgi rozsypały się na dno morskie, niektóre na boku, inne do góry nogami i kilka z nienaruszonymi lufami dział.

Podejrzewam, że łatwo je zerwać po latach spędzonych w morzu.

Byłem zaskoczony, widząc gumowe gąsienice, a także części wraku stojące bardzo dumnie, ale w jakiś sposób przeoczone, gdy wzrok przyciąga fascynujący ładunek.

Jeden z nurków zgłosił, że zajrzał przez właz zbiornika i zobaczył działający kompas wciąż na swoim miejscu.

PRAWDZIWY KLASYK DONEGAL wrakami są pancernik Audacious, liniowiec Justicia i duży statek towarowy Empire Heritage, chociaż inni będą argumentować, że tę listę należy rozszerzyć, jeśli uwzględni się głębsze nurkowania.

Tak, jest mnóstwo innych, ale niewiele z nich dorównuje skalą, zainteresowaniem i historią tym trzem. Nurkowaliśmy już na fantastycznym U89, ale było miejsce na kolejne nurkowanie i zdecydowano się na parowiec Roscommon.

Inne godne uwagi wraki: parowiec Roscommon

Zbudowany przez Workman & Clark w Belfaście w 1902 roku, 8000-tonowy Roscommon był nadal sporym statkiem o długości 137 m. Torpeda z U53 zatopiła go 21 sierpnia 1917 r., nie powodując ofiar śmiertelnych.

Zarejestrowałem głębokość tego wraku na 74 m, a niektóre jego części wznosiły się kilka metrów nad głębokość. Tego można się spodziewać po starym statku, który od 100 lat znajduje się pod wodą i jest dość spłaszczony, z wyjątkiem dziobu, kotłów, silnika i rufy.

Tym, co czyni Roscommona bardziej interesującym, jest jego ładunek mieszany. Było oczywiście dużo szkła, a miejscami wrak to po prostu grecki ślub potłuczonego szkła i ceramiki.

Dokładne badanie może ujawnić niektóre nienaruszone fragmenty, a także bardziej przyziemne przedmioty, takie jak bele łupkowych dachówek.

Spektakularna widoczność, która nam się podobała, sprawiła, że ​​wszystkie wraki, w których nurkowaliśmy, były wyjątkowe. Dokładne zobaczenie, jak wygląda wrak i zrozumienie, dlaczego tak się skończył, znacznie zwiększa przyjemność z tych nurkowań.

W rejonie Malin Head można znaleźć klasyczne nurkowania wrakowe, które mogą konkurować z najlepszymi na świecie, a tydzień zwiedzania tych wraków to po prostu za mało. Raz odwiedzony ten wyjątkowy cel przyciągnie wielu nurków po więcej.