Starsze chwile

W miarę jak nurkowie się starzeją, jeśli są bardziej rozsądni, a nie coraz odważniejsi, uczą się dostosowywać swoje nurkowanie do swoich możliwości. Jednak w końcu może nadejść czas podsumowań, jak donosi JOSS WOOLF.

Wprowadzenie i spostrzeżenia weteranów

Doświadczony nurek Mike Maloney.

NOWOŚCI KSIĄŻĘ FILIPA wypadek drogowy i późniejsza rezygnacja z prowadzenia pojazdów w wieku 97 lat sprawiła, że ​​wiele osób staje przed pytaniem, czy na starość nadal powinni siedzieć za kierownicą.

To niezwykle trudna decyzja, jeśli jeździsz samochodem, aby utrzymywać kontakt ze społeczeństwem i robić zakupy, albo po prostu dlatego, że to kochasz.

Podobieństwo między prowadzeniem pojazdu a nurkowaniem

Mój ojciec nalegał, aby przez kilka lat po tym, jak przestał prowadzić samochód, zachować swoje ubezpieczenie i podatek drogowy, żeby mieć wybór – chociaż wiedzieliśmy, że nigdy z niego nie skorzysta.

Starsi nurkowie w akcji

To samo z pewnością dotyczy nurkowania. Tydzień po swoich 90. urodzinach, w kwietniu 2013 r., Stan Waterman, pionier fotografia podwodna i kinematografii, znany z kręcenia takich epopei, jak Błękitna woda, Biała śmierć i Głębia, wykonał swoje ostatnie nurkowania z luksusu Cayman Aggressor.

„Osiągnąwszy wiek 90 lat, wkroczyłem w epokę hedonizmu” – miał powiedzieć. „Rozkosze takie jak wygoda, klimatyzacja, dużo ciepłej wody, domowe jedzenie – to jest Agresor”.

W czerwcu tego roku nasza zwyczajowa brygada oddanych nurków wyruszy na coroczną pielgrzymkę do Morza Czerwonego. Jeden będzie miał 83 lata, a kilku innych przekroczyło już swój wiek wynoszący trzy lata i 10 lat.

Kilka lat temu jeden z nowicjuszy zmienił zdanie i zrezygnował, uznając, że jesteśmy za starzy! Myślę, że tylko jeden z nas miał mniej niż 40 lat. Można jednak argumentować, że jest to po prostu sytuacja demograficzna większości dzisiejszej wspólnoty nurkowej; jesteśmy stosunkowo dojrzałą grupą.

Podczas tej samej podróży innemu facetowi, po dokonaniu rezerwacji, powiedziano, że nie wolno mu już nurkować z powodu choroby serca. Tak czy inaczej przyszedł i był zadowolony, że może usiąść i poczytać.

Po rytuale wypełnienia formularzy rezygnacji przed wypłynięciem łodzi, dyrektor rejsu (to nowoczesne, wzniosłe określenie przewodnika nurkowego) zdecydował, że inna osoba z naszej grupy powinna uzyskać zgodę lekarza nurkowego, ponieważ zaznaczył pole zeznać, że brał sterydy.

Choć oznaczało to, że na wynik cała nasza grupa musiała czekać pół dnia, na szczęście zdał test.

Prawdopodobnie był w lepszej kondycji niż osoba, która go badała, lekarz, którego znaczny obwód stanowił oczywiste wyzwanie już przy wstawaniu.

W KOŃCU JESTEŚMY W TRAKCIE. Było jednak jasne, że przewodnik nurkowy (przepraszam, dyrektor rejsu) rzucił na nas jedno spojrzenie i powiedział sobie: „Hę! Żadnych nurkowań na RIB-ach dla was”, a my wszyscy musieliśmy zadowolić się miejscami do nurkowania, które wymagały jedynie niezbyt wielkiego skoku z tyłu łodzi. Kim jednak jestem, żeby narzekać?

A skoro już mowa o gigantycznych krokach, w zeszłym roku nasz osiemdziesięciolatek, pomimo swoich długich nóg, nie zrobił wystarczająco dużego kroku i dno jego zbiornika uderzyło o pokład.

To spowodowało, że górna część zbiornika uderzyła go w głowę i było dużo krwi.

Emerytowany gość lekarza rodzinnego, którego mieliśmy szczęście gościć na pokładzie, zabronił mu nurkowania przez następne cztery dni.

Niestety, ostatniego dnia, gdy wszyscy myśleliśmy, że bezpiecznie będzie dla poszkodowanego ostatnie nurkowanie na głębokości zaledwie 12 m i mimo że asystowało mu dwóch członków załogi, tym razem wszedł do wody w takim niezdarnie, że faktycznie złamał przy tym kilka kręgów.

Ale nadal nie może się doczekać, aby przyjechać ponownie w tym roku!

Próby i cierpienia dojrzałego nurkowania

Wróćmy więc do rana pierwszego dnia i nadszedł czas na odprawę nurkową na górze. Właśnie dziękowałem swoim szczęśliwym gwiazdom, że prawdopodobnie pozostało mi jeszcze dziesięć lub dwie lata, zanim zacznę odczuwać konsekwencje chorób związanych z wiekiem, kiedy nie dostanę się na szczyt (potykając się o sarong) drewniane schody na Trąbie Powietrznej.

Spadłem przez cały lot, instynktownie chroniąc przez całą drogę mój cenny aparat, niczym małe dziecko. Cudem, dzięki mojemu hojnemu „wyściełaniu”, nic poza moim ego nie stało się tak naprawdę żadną krzywdą.

Z moich krzyków wynika, że ​​reszta grupy, cierpliwie oczekująca na moje przybycie na górę, miała co najmniej wizje krwi i połamanych kości.

Zalety i wyzwania bycia dojrzałym nurkiem

ISTNIEJE, JAK TO SIĘ DZIEJE, pewne zalety bycia nieco dojrzalszym: lata doświadczenia, szeroka wiedza, może trochę więcej pieniędzy w kieszeni, szacunek i tolerancja dla nawyków innych ludzi, a także bycie ekspertem w piciu!

Istnieje również mnóstwo opowieści poobiednych, które powtarzają się rok po roku, i nie ma znaczenia, że ​​słyszeliśmy je wszystkie już wcześniej, bo ich nie pamiętamy!

Następnie pojawia się głuchota. Podczas niedawnej wizyty w Komodo nasza urocza królowa lat 60. Linda na początku podróży wskoczyła do morza z wciąż założonymi aparatami słuchowymi.

Nie chodziło o to, żeby słyszała rybę. Jak potwierdzi każdy szanujący się fotograf podwodny, woda i elektronika nie są dobrymi towarzyszami łóżka.

To była właściwie tragedia, bo bez pomocy jest głucha jak kamień. Ale to nie powstrzymało jej od ciągłego zadawania nam pytań, na które nie słyszała odpowiedzi!

Wielu nurków w późniejszym życiu cierpi na utratę słuchu; to zależy od terytorium, ale słuchanie dwóch starszych, niesłyszących nurków krzyczących do siebie może być całkiem zabawne.

Wpadki i lekcje

Uff, nastąpiło pierwsze zalanie kamerą. Nigdy nie zostawiaj aparatu w zbiorniku do płukania. Woda nagrzewa się – właściwie robi się dość gorąco – a metalowe obudowy rozszerzają się i woda przedostaje się do środka.

Pamiętam, że podczas jednej z takich wycieczek było aż sześć powodzi, każda z różnych powodów, ale najlepsza musiała być ta ostatnia. Było to ostatnie nurkowanie ostatniego dnia i w ostatniej chwili nieszczęsny pan podjął decyzję o zmianie obiektywu.

Wymagało to również zmiany portu, ale zapomniał o umieszczeniu dowolnego portu w obudowie aparatu.

Potem są wszystkie złe plecy. Jeden z członków naszej grupy, który nie nurkował od kilku lat, przybrał na wadze i prawdopodobnie minęło sporo czasu, odkąd ostatni raz widział stopy.

Udźwiganie takiego ciężaru – a także 15-litrowego zbiornika – to nie lada wyczyn! Trudno się dziwić, że coś musiało ustąpić. Mimo to zawsze możesz zrekompensować utratę dni nurkowania, korzystając z bardzo drogich masaży za 83 USD za godzinę.

ALE TO NIE TYLKO duzi lub starsi ludzie, którzy mają złe plecy; niektórzy z najszczuplejszych i najsprawniejszych nurków mogą cierpieć w ten sam sposób. Wypadki nie są też zarezerwowane dla osób starszych; zdarzają się ludziom w każdym wieku.

Podczas niedawnej podróży na Azory szczęśliwie wisieliśmy na linie na głębokości 15 m, czekając, aż przypłyną rekiny błękitne i nas skontrolują.

Nagle, jak rakieta Exocet z góry, butla nurkowa kompletna z BC i sypka regulator można było zaobserwować pędzący, niewątpliwie ku zaskoczeniu niektórych raczej zaskoczonych krabów, w stronę dna morskiego znajdującego się 147 m poniżej.

Minęło kilka chwil, zanim zdaliśmy sobie sprawę z tego, co właśnie widzieliśmy. Były właściciel platformy (ponieważ należy ona teraz do morza) zdecydował się przerwać nurkowanie jeszcze na powierzchni. Oddał swój pas balastowy (przynajmniej pamiętał, żeby to zrobić najpierw), ale zapomniał napełnić komorę powietrzem. Wystarczył ciężar jego wciąż pełnego, stalowego zbiornika.

Niech to będzie przestrogą dla nas wszystkich.

Perspektywy, kiedy zakończyć nurkowanie

Poprosiłem dwóch naszych starszych towarzyszy nurkowania, Kena Sullivana i Colina Doega, jednego, który nadal nurkuje, a drugiego, który się poddał, o ich zdanie na temat tego, kiedy przestać.

Widok Kena

Ken ma już ponad 80 lat i nadal regularnie nurkuje: „Stary znajomy powiedział mi kiedyś, że jedynym problemem starzenia się jest to, że zaczynasz tracić przyjaciół.

„Odnosi się to również do twoich towarzyszy nurkowania, do tego stopnia, że ​​nie każdy nurek, zwłaszcza fotografowie podwodni, chce spędzić całe nurkowanie oglądając się przez ramię, aby sprawdzić, czy ich „stary kumpel” jest jeszcze na tym świecie.

„Mam już w tym pewne doświadczenie i nie jest to zabawne dla żadnego z nurków. Jest w tym wiele niewiadomych, ale wszyscy nurkowie i kluby muszą się z nimi zmierzyć, abyśmy wszyscy byli bezpieczni w każdych warunkach.

„Dotyczy to również nurków, którzy nie chcą przerywać nurkowania i myślą, że wszystko jest w porządku. Dopóki nurek regularnie co roku przechodzi badania lekarskie, a nie tylko kupuje ubezpieczenie na wyjazd, a także ma świadomego i świadomego partnera, nie powinno dojść do poważnej sytuacji.”

Pożegnanie Colina z nurkowaniem

Tymczasem COLIN, współzałożycielka BSoUP, ma obecnie 91 lat: „Za każdym razem, gdy dostrzegam odpowiedni odcinek wody lub intrygujący odcinek wybrzeża, mam ochotę wśliznąć się tam z aparatem i poszukać jakichś uderzających zdjęć, ale nadal uważam, że podjęłam właściwą decyzję 11 lat temu nadszedł czas, aby przestać nurkować.

„W końcu cieszyłem się moczeniem przez 50 lat i nadal mogę pokazywać niektóre moje zdjęcia.

„Na swój sposób mam nadzieję, że każdy, kto dzisiaj nurkuje, doświadczy tej samej przyjemności i ekscytacji, jakie sprawiały mi ja, ale uważam się za szczęściarza, że ​​większość mojego nurkowania odbyłem, gdy wszystko było, powiedzmy, mniej uregulowane.

„Istotnie, gdy tylko sytuacja stała się bardziej uregulowana, niektóre żądne przygód i rozrywkowe duchy natychmiast zwróciły się w stronę lotniarstwa.

W tych wczesnych latach łatwo było podejść z brzegu, samotnie zanurkować z Zodiaka, gdy nikogo innego nie było w pobliżu, lub wślizgnąć się do wybiegu z łososiem, gdy było cicho.

„Byliśmy pionierami, cały czas odkrywając nowe możliwości; robiliśmy coś, o czym niewielu innych marzyło. Na podstawie populacji Wielkiej Brytanii jeden z członków obliczył, że każdy podwodny fotograf to jedna osoba na milion.

„Oczywiście jest czas na zatrzymanie się, chyba że chcesz wrócić do domu w ciele…torba lub poproś o poszukiwania helikopterów i łodzi ratunkowych.

„Bardzo podobał mi się mój ostatni tydzień nurkowania w Morzu Czerwonym. Byłem z bardzo wybraną grupą przyjaciół. Nadal mógłbym się przygotować i zejść z końca łodzi nurkowej bez żadnej pomocy… i wrócić po drabinie. Ale nie mogłem już tak walczyć i bawić się z prądami, jak kiedyś, i też się wzruszyłem.

„Podjęcie tej decyzji było łatwiejsze dzięki temu, że wakacje z Mary, moją żoną, zawsze podobały mi się jeszcze bardziej, i wiedziałem, że mam przed sobą jeszcze wiele wakacji, na które mogę się doczekać”.