Strategie przetrwania

SIMON PRIDMORE przygląda się bliskim kontaktom, wybiera techniki stosowane przez nurków, aby przetrwać i zaleca strategie, które mogą uczynić nas bezpieczniejszymi nurkami

RACHUNKI NURKOWANIA wypadki fascynują nas hipnotycznie. Studiujemy szczegóły każdego z nich, szukając lekcji, których możemy się nauczyć, aby uczynić nas lepszymi nurkami i być może, dzięki uprzedzeniu i uzbrojeniu, zwiększymy nasze szanse na przetrwanie, jeśli kiedykolwiek znajdziemy się w podobnej sytuacji.
Typowe strategie przetrwania obejmują siłę charakteru, determinację, wytrwałość i odmowę poddania się.

Jednak nie wszystkie takie strategie obejmują przezwyciężenie trudnej sytuacji, gdy stała się ona poważna. Inne skupiają się przede wszystkim na zapobieganiu wystąpieniu incydentu lub podjęciu wczesnych działań, aby uniknąć przekształcenia się sytuacji w sytuację awaryjną.

Każda z trzech opowiedzianych tutaj historii ilustruje konkretną strategię zapobiegawczą. To wszystko są prawdziwe wydarzenia; jedynie nazwiska zaangażowanych osób zostały zmienione.

HISTORIA PRZETRWANIA 1

Alex był zajęty, odnosił sukcesy i głównie pracował w biurze. Nie zajmował się sportem, ale przyciągał go urok oceanu, by zostać nurkiem. Kupił łódkę, zabrał trochę trening i zacząłem nurkować z przyjaciółmi w weekendy.

Nurkowanie nie przychodziło mu fizycznie łatwo, ale jako inteligentna osoba pozostał w swojej strefie komfortu, rozwinął szeroki zakres umiejętności i zakochał się w tym sporcie.

Pewnego poniedziałku wszedł do lokalnego sklepu nurkowego, aby kupić pas balastowy i ciężarki. W rozmowie z właścicielem wyjaśnił, że poprzedniego dnia wyszedł z nurkowania ze swoim kumplem. Uniesieni z prądem znaleźli się w pewnej odległości od łodzi i zaczęli płynąć z powrotem do niej.

Nawierzchnia była niestabilna, a kumpel Alexa, lepszy pływak, wyprzedził go i zniknął z pola widzenia.

Alexowi wkrótce zabrakło tchu, wziął swój regulator z ust, przyjął kilka fal w twarz i połknął trochę wody morskiej, przez co się zakrztusił.

Wyczuwał, że jest na skraju paniki, ale w czymś, co określił jako „chwila jasności”, przypomniał sobie, jak uczył się podczas swojego pierwszego nurkowania trening że gdyby kiedykolwiek znalazł się w trudnej sytuacji na powierzchni, powinien rzucić swój pas balastowy.

To było coś jego instruktor zmuszał go do ciągłego powtarzania ćwiczeń. Sięgnął więc w dół, puścił klamrę i pas balastowy spadł.

Natychmiast zorientował się, że unosi się wyżej w wodzie, z głową ponad wzburzonymi falami i ustami z dala od rozpryskującej się piany. Bez paska w talii łatwiej było oddychać.

Widział teraz łódź i swojego kumpla, który prawie do niej dopłynął. Położył się, wziął kilka głębokich wdechów i wydechów i zaczął powoli, ale tak mocno, jak tylko mógł, kierować płetwę w stronę łodzi.

Komentarz: Konieczność wymiany ciężarków i paska balastowego była niewielką ceną za przeżycie. Jest prawdopodobne, że Alex pomyślał o zdjęciu pasa balastowego tylko dlatego, że ćwiczył to tyle razy, że głęboko utkwiło mu to w pamięci. Więc nawet gdy był bardzo zestresowany, wciąż pamiętał swoje trening.

Strategia przetrwania 1: Ćwicz umiejętności samoratowania, aby stały się instynktowne.

HISTORIA PRZETRWANIA 2

Terry jest doświadczonym rebreatherem instruktor: „Wyjechałem z miasta w piątkowy wieczór na weekendowe nurkowanie wrakowe. Przyjechałem około północy i chociaż byłem wyczerpany, nie spałem dobrze.
„Obudziłem się następnego ranka i wcale nie miałem ochoty nurkować, ale inni byli podekscytowani, więc grałem dalej.

„Ponieważ nadal towarzyszyły mi złe przeczucia, przeprowadziłem bardzo dokładny test rebreathera i pomyślałem, że może poczuję się lepiej, gdy wejdę do wody.

„Nurkowanie rozpoczęło się dobrze i nakręciłem dobry film, kiedy zauważyłem, że moje czujniki tlenu mają wysokie odczyty.

„Nie ma problemu” – pomyślałem. „Przepłuczę rebreather powietrzem i to załatwi sprawę.

„Więc przytrzymałem przycisk, wstrzyknąłem świeży gaz i wziąłem kilka głębokich oddechów. Potem nagle zdałem sobie sprawę, że – co niezwykłe – trzymam aparat w lewej ręce, a nie w prawej, i zamiast powietrza właśnie wstrzyknąłem i wdychałem ogromną ilość czystego tlenu na głębokości 30 m.

„Instynktownie wyłączyłem ustnik rebreathera i przełączyłem się na ucieczkę powietrza w obiegu otwartym, aby mieć pewność, jakim gazem oddycham.

Na początku nie miałam żadnych objawów, ale jakoś wiedziałam, że to nadejdzie.

„Nie miałem zamiaru wypływać na powierzchnię, w drodze na górę zatruć się tlenem, utopić się i nigdy mnie nie odnaleźć. Mój kumpel był zaledwie 3 metry ode mnie i choć jeszcze nie zauważył, że coś jest nie tak, byłem pewien, że w końcu to zauważy.

„Owinąłem przewód mojej kamery wideo wokół słupka kolejowego na wraku, uklęknąłem na pokładzie, pochyliłem się do przodu, chwyciłem regulator ręką i oparłem przedramię o poręcz. Zasadniczo zrobiłem wszystko, co mogłem, aby zachować moje regulator W moich ustach.

„I czekałem. I nadeszło. Poczułam się, jakby prąd elektryczny przepływał przez każdy mięsień mojego ciała, nawet przez język, a w miarę upływu czasu stawał się coraz silniejszy. Nie bolało, ale każda część mnie się trzęsła.

„To stopniowo ustępowało. Nie mam pojęcia, jak długo to trwało. Mogło to być 10 sekund, mogło być 60.

„Mój kumpel był teraz przy mnie i wyglądał na zaniepokojonego. Wymieniliśmy sygnały, skierowaliśmy się w stronę linii wznoszenia, wykonaliśmy deco i bez dalszych incydentów dotarliśmy na powierzchnię. Poczułem się dobrze, ale trochę słabo.

"Czego się nauczyłem? Nie nurkuj, gdy czujesz się źle. Zawsze miej samodyscyplinę, aby zanurkować, nawet jeśli oznacza to rozczarowanie przyjaciół. Nie potrafię wyjaśnić, dlaczego popełniłem błąd. To dopiero co się stało."

Komentarz: Jak wiedzą nurkowie nitroksowi, jeśli wdychasz tlen pod wysokim ciśnieniem parcjalnym, możesz doświadczyć drgawek. Nie są one same w sobie śmiertelne, ale jeśli wystąpią pod wodą, tracisz kontrolę nad swoimi mięśniami, nad sobą regulator może wypaść z ust i dlatego istnieje duże ryzyko utonięcia.
Doświadczenie Terry'ego umożliwiło mu spokojną i logiczną reakcję w sytuacji awaryjnej, a to, w połączeniu z dodającą otuchy obecnością bliskiego przyjaciela, pozwoliło mu przeżyć. Jednak incydentowi można było zapobiec, gdyby posłuchał swojego wewnętrznego głosu i po prostu został w łóżku.

Jak mówił, jeśli nie masz ochoty nurkować lub masz złe przeczucia, nawet jeśli nie potrafisz znaleźć przyczyny, nie rób tego.

Strategia przetrwania 2: Podążaj za swoimi uczuciami.

HISTORIA PRZETRWANIA 3

Steve jest top mistrz nurkowania. Pewnego dnia prowadził grupę na głębokości 20 m, wzdłuż ściany rafy, a dno morskie znajdowało się ponad 90 m poniżej. Plan przewidywał wynurzenie się na koniec nurkowania przez niebieską dziurę w rafie.
Jeden z jego nurków był trochę zdenerwowany perspektywą wynurzania, więc Steve poinstruował go, aby trzymał uprząż, gdy dotrą do niebieskiej dziury, aby pomóc mu utrzymać kontrolę nad pływalnością.

Innym członkiem tej grupy był doświadczony nurek używający mieszanki nitroksowej 32 i Steve przypomniał mu wcześniej, aby skoncentrował się na kontroli pływalności i uważał, aby podczas nurkowania nie spaść zbyt głęboko ze względu na ryzyko toksyczności tlenowej.

Gdy grupa dotarła do otworu i zaczęła płynąć po błękitnej wodzie z dala od ściany, zdenerwowany nurek chwycił Steve'a za uprząż zgodnie z planem. Widząc to, inny członek grupy, być może po namyśle, podszedł i dał do zrozumienia, że ​​chciałby uzyskać podobne wsparcie.

Steve położył rękę nurka na drugim pasku na ramię i przeszedł przez jaskinię z jedną osobą przyczepioną do każdego ramienia. Spojrzał w górę i zobaczył, że nurek nitroksowy rozpoczął wygodne wynurzanie, ale zauważył, że ostatni nurek w grupie miał problemy z utrzymaniem neutralnej pływalności w pustce i zaczął opadać głębiej niż planowano.

Steve'owi udało się zwrócić jego uwagę i wskazać, że nurek powinien dodać trochę powietrza do swojej kamizelki. Nurek potwierdził sygnał, podniósł wąż inflatora i zamiast dodać trochę powietrza, wypuścił go. To oczywiście spowodowało, że upadł jeszcze bardziej.

Kiedy zrobił to ponownie i upadł jeszcze bardziej, najwyraźniej wymknąwszy się spod kontroli, Steve poczuł, że nie ma innego wyjścia, jak tylko popłynąć na dół, aby pomóc. Sprawdził uścisk dwóch nurków na swoich ramionach, którzy wydawali się nieświadomi tego, co się dzieje, a następnie zszedł na dół, aby zająć się trzecim nurkiem.

Dotarł do niego, dodał trochę powietrza do kamizelki nurka i udało mu się uzyskać neutralną pływalność całej grupy.
Miał teraz przywiązanych do siebie trzech nurków i mógł na niego spojrzeć komputer pokazał mu, że wszyscy znajdowali się na głębokości 55 m. Wtedy właśnie zauważył ruch kątem oka. To był nurek nitroksowy, który zauważył, co się dzieje i przybył na dół, aby pomóc!

Steve wolną ręką zasygnalizował w sposób jednoznaczny, że nurek nitroksowy, który znajdował się teraz znacznie poniżej maksymalnej dopuszczalnej głębokości, powinien wypłynąć.

Zrozumiał wiadomość i zniknął, pozostawiając Steve’a z powolnym i bezpiecznym wynurzaniem się dla niego i nurków o szklanych oczach, którzy go trzymali.

Po powrocie na łódź trzej nurkowie rozmawiali podekscytowani o tym, jak wspaniale odbyli nurkowanie, a jedyne, co nurek nitroksowy miał do powiedzenia, to: „Za mało wam płacą!” Steve zadbał o to, aby zabrać ze sobą kolegę, który będzie mu pomagał podczas wszystkich przyszłych nurkowań w błękitnych dziurach.

Komentarz: Z doświadczeniem przychodzi pewność siebie, ale im większe się stajesz, tym bardziej musisz się wystrzegać nadmiernej pewności siebie. Steve pozwolił, aby znajomość jego pracy i miejsca nurkowania przekonała go, że może zabrać tam tych nurków samodzielnie, bez pomocy.

Jak się okazało, gdy sprawy zaczęły iść nie tak, został zepchnięty do granic swoich możliwości, aby zapewnić grupie bezpieczeństwo.

Strategia przetrwania 3: Uważaj na nadmierną pewność siebie i poznaj swoje prawdziwe ograniczenia.