Zew Minkesów

W przeszłości byłby to płacz „Ona wieje!” Dzisiaj było bardzo podekscytowane „MINKE, MINKE, MINKE!” Wezwanie przeniosło wszystkich na tylny pokład, chcąc rzucić okiem na to wyjątkowe stworzenie.

W świetle wczesnego poranka skanowałem spokojne morze, czekając na płetwa przebić powierzchnię lub kula mgły ze stworzenia zaczerpującego powietrza.

"Tu jest!" krzyknął ktoś, wskazując dziko w lewo, gdy wszyscy rzuciliśmy się na tę stronę łodzi. Po kilku kolejnych minutach wpatrywania się w błękitną wodę w końcu sam zobaczyłem to stworzenie – majestatycznego płetwal karłowaty.

Minke karłowata to najmniejszy członek rodziny wielorybów fiszbinowych, dorastający do około 8 m długości. Gatunek ten występuje wyłącznie na półkuli południowej. W miesiącach letnich żeruje w wodach subantarktycznych, a zimą migruje do ciepłych wód Wielkiej Rafy Koralowej, aby się rozmnażać i rodzić.

Te małe wieloryby bardzo różnią się od swoich większych, bardziej nieśmiałych kuzynów, ponieważ przebywając na wodach rafowych, dziwnie przyciągają je nieruchome łodzie, często spędzając w nich wiele godzin, a nawet dni.

Umożliwiło to operatorom nurkowym, którzy mają pozwolenie na pływanie z wielorybami, umieszczanie nurków w wodzie z tymi ciekawskimi ssakami w celu umożliwienia im niezwykłych spotkań.

Chociaż zimą karłowate norki można spotkać niemal wszędzie w Wielkiej Brytanii, najczęściej można je spotkać na Ribbon Reefs, zwłaszcza w czerwcu i lipcu. W tym okresie łodzie pływające działające na tych odległych rafach mogą zagwarantować bliskie spotkanie.

Jedną z łodzi, która tam kursuje co tydzień, jest Spirit of Freedom. Dołączyłem do niego na trzydniową wycieczkę pod koniec lipca w nadziei na spotkanie i mogę szczerze powiedzieć, że świetnie się bawiłem.

Weszliśmy na pokład 37-metrowego statku rano w Cairns, a pierwszego dnia nurkowaliśmy nad miastem w Norman Reef.

W ciągu ostatnich kilku lat branża nurkowa w Cairns została poważnie dotknięta przez zjawiska blaknięcia koralowców, które miały miejsce w 2016 i 2017 r. Rafa ucierpiała, choć nie w tak przeważającym stopniu, jak wielu ludzi myśli, jak dwa nurkowania w miejscu zwanym Troppos wskazany.

Znalazłem tam na płyciznach piękne i zdrowe ogrody z twardych koralowców oraz labirynt koralowych kanionów prowadzących do głębszych wód. Największą atrakcją było jednak życie ryb. Przy widoczności 30 m,

Spotkałem przesympatycznego olbrzymiego wargacza maoryskiego, który był zafascynowany moim aparatem.

Występowały także gatunki pelagiczne, takie jak makrela, trevally, perkusista i nietoperz, a wśród koralowców znajdowała się wielka kolekcja ryb rafowych, takich jak skalary, motyle, wargacze, papugi i babki.

A gdyby tego było mało, spotkaliśmy także kilka płaszczek błękitno-cętkowanych, rekina rafowego białopłetwego i żółwia zielonego. Te dwa nurkowania były świetnym sposobem na rozpoczęcie podróży, zanim podnieśliśmy kotwicę i udaliśmy się na północ, aby nocować na rafach Ribbon Reefs.

Następnego ranka obudziłem się i zobaczyłem nas zacumowanych przy Steve's Bommie i ten krzyk „MINKE, MINKE, MINKE!” Widząc wieloryba, chciałem od razu do niego wskoczyć, ale dyrektor wycieczki Lucy Hutchinson powiedziała, że ​​zanim zaczniemy z nim nurkować, zanurkujemy.

Już niedługo będzie nas kilkunastu Wisialiśmy na linie i wpatrywaliśmy się w błękitną wodę, mając nadzieję i modląc się, aby wieloryb podpłynął i przyjrzał się nam z bliska.

Po 10 minutach i braku wieloryba większość ludzi udała się na drugie śniadanie na ciepło. Wystawiłem go i po kolejnych 10 minutach otrzymałem nagrodę, kiedy wieloryb w końcu zdecydował się na mnie spojrzeć.

To był niesamowity widok, ten 6-metrowy wieloryb szybujący obok. W ciągu następnej godziny wykonał jeszcze dziewięć przelotów, co pozwoliło mi go dokładnie obserwować i sfotografować.

Jednym z najciekawszych aspektów spotkania było słuchanie dziwnych dźwięków wydawanych przez wieloryba. To bardzo surrealistyczne brzmienie, wręcz industrialne. Naukowcy nazwali to „wokalizacją Gwiezdnych Wojen”.

Potem był czas na kolejne satysfakcjonujące nurkowanie w Steve’s Bommie.

Kierując się dalej na północ, naszym następnym przystankiem były Google Gardens. Zostało to odkryte dopiero niedawno przez załogę Spirit of Freedom i miło było usłyszeć, że wciąż znajdują nowe miejsca w tak regularnie nurkowanym obszarze.

Twarde koralowce w Google Gardens były cudowne i świetnie się bawiliśmy zwiedzając labirynt koralowych kanionów na płyciznach.

Wystawiono wszystkie pospolite ryby rafowe, ale największą atrakcją była duża mątwa maczugowata, prezentująca całą gamę olśniewających kolorów w technikolorze.

Nasze popołudniowe i nocne nurkowania odbywały się w pobliskiej Zatoce Challenger. Niemal natychmiast po przywiązaniu do miejsca do cumowania w tym miejscu zauważono kolejnego karłowatego wieloryba karłowatego, chociaż ten nie przyszedł się bawić.

Podczas niektórych rejsów dwa, cztery lub tuzin wielorybów może okrążyć łódź, a osoby nurkujące często wychodzą z wody zimne i zmęczone na długo przed tym, zanim wieloryby stracą zainteresowanie.

Zatoka Challenger zawsze była jednym z moich ulubionych miejsc na rafach Ribbon. Niestety strona została zawalona

przez cyklon kilka lat temu, więc jego twarde koralowce nie są najlepsze, choć na szczęście powoli wracają do zdrowia.

Ale nie nurkujesz w tym miejscu dla koralowców – to życie ryb naprawdę robi wrażenie. Moimi ulubionymi były ławice słodkolipków z ukośnymi paskami i pierzastych nietoperzy unoszących się razem nad głową koralowca. Te ładne ryby są tak przyzwyczajone do nurków, że po prostu pozostały na miejscu, gdy fotografowałem je pod każdym kątem.

Eksplorując resztę miejsca, znaleźliśmy kolonię węgorzy ogrodowych, żarłaczy białopłetwych, szarych rekinów rafowych, płaszczek, trevally i dużej rozdymkowatej ryby.

Nocne nurkowanie w tym miejscu było jeszcze lepiej, ze stadem rekinów białopłetwych polujących na rafę w poszukiwaniu małych ryb. To było dramatyczne nurkowanie, podczas którego tuzin rekinów krążył wokół i łapał każdą rybę, która była na tyle odważna, aby wyskoczyć z koralowej kryjówki. Do rekinów biorących udział w tej uczcie dołączył duży, gigantyczny węgorz mureny oraz kilka bardzo głodnych okoni czerwonych i gigantycznych trevalli.

Ostatniego dnia nasze poranne nurkowania odbywały się w miejscu występowania wielorybów karłowatych – Lighthouse Bommie. W czerwcu można tu zobaczyć nawet kilkanaście wielorybów, choć w lipcu ich liczebność spada.

Najpierw nurkowaliśmy, eksplorując koralowy szczyt przypominający słup totemu. Podobnie jak wszystkie szczyty na Ribbon Reefs, to miejsce było pełne ryb – ławic lucjanów, trevalli, fizylierów i chirurgów.

Spotkaliśmy rekiny rafowe, żółwie i gropery, choć tym razem główną atrakcją był ciekawski wąż morski oliwny.

Po wypłynięciu na powierzchnię dowiedzieliśmy się, że zauważono norkę, więc szybko wróciła do wody z fajką. Wieloryb ten okazał się jednak bardzo nieśmiały. Z łodzi załoga widziała go krążącego tuż za nami, ale nie mógł się zbliżyć.

Po godzinie byłem już prawie gotowy się poddać. Potem nagle nie jeden, ale dwa wieloryby powoli przepłynęły pode mną. To był magiczny widok, chociaż byli zbyt daleko, żeby to zrobić . Spędziłem tam kolejne 10 minut, ale to było jedyne spotkanie, jakie udało mi się spotkać tego dnia.

Po kolejnym nurkowaniu w Lighthouse Bommie przenieśliśmy się do najsłynniejszego miejsca na Ribbon Reefs, Cod Hole. Minęło kilka lat od mojej ostatniej wizyty, ale czułem się, jakbym wrócił do kilku starych znajomych.

Cztery dorsze ziemniaczane kręciły się wokół, szukając darmowej paszy, choć tylko jeden apodyktyczny osobnik dostał całe jedzenie. Kiedy już zniknęło, usiedli i fajnie było obserwować z bliska te bardzo duże ryby.

Zakończyliśmy driftem na przełęczy Dynamite. Ta ładna koralowa ściana ozdobiona jest biczami morskimi, gorgoniami i pięknymi miękkimi koralowcami.

Płynąc z prądem, widzieliśmy karpia, obmacywacze, papugoryby i ogromną ławicę fizylierów. A tego popołudnia popłynęliśmy na pobliską Wyspę Jaszczurów na grilla, który zakończył się pod gwiazdami.