Wieloryb i człowiek dzikiej przyrody

KOMBINACJA PATRYKA Jego głęboka wiedza naukowa i beztroskie podejście sprawiły, że jego twórczość cieszyła się dużym zainteresowaniem i przez lata prowadził programy o wszelkiego rodzaju zwierzętach dla BBC, a ostatnio także dla Sky. Ale poza specjalnościami dotyczącymi łuczników i ośmiornic, te dotyczyły głównie zwierząt żyjących nad linią wody.

„Wtedy jeden z moich producentów zapytał mnie: «Gdybyś mógł wymyślić program, jaki by to był?». Odpowiedziałem, że bardzo chciałbym nakręcić program, w którym pływam z orkami. Powiedział: „OK, coś w tym stylu pływanie z dużymi zwierzętami”.

„Właściwie komisarze nie bardzo się tym przejęli; uznali, że jest zbyt pod wodą, więc rozszerzyliśmy go, ale udało nam się zachować podwodne sekwencje – nurkowanie w klatkach z wielkimi białymi rekinami, freediving z wielorybami i pływanie obok rekina wielorybiego”.

W rezultacie powstał film Big Beasts: Last of the Giants, który zostanie wyemitowany na antenie Sky w połowie czerwca.

To rodzaj serialu o dzikiej przyrodzie, który nigdy nie będzie miał budżetu ani ambicji Blue Planet, ani lat spędzonych na oczekiwaniu na pojawienie się gwiazd serialu.

Ale to oznaczało w końcu nurkowanie i Patrick chwycił okazję obiema rękami. „Kiedy już oswoisz się z nurkowaniem, naprawdę już to robisz. Więcej nie potrzebowałem trening początkowo; jedyne, czego potrzebowałem, to nauczyć się używać maski pełnotwarzowej, co tak naprawdę wymaga jedynie pamiętania o wypłukaniu CO2. ”

Załoga przybyła do Simonstown w Republice Południowej Afryki na nurkowanie w klatkach i Patrick dosłownie źle wypadł. „Byłem w tym suchy skafander gotowy do drogi, postawiłem jedną nogę i zatrzymałem się. Powiedziałem: chłopaki, myślę, że coś jest nie tak, jest naprawdę zimno, a oni mówią: „Przestańcie międlać”. Powiedziałem: spójrz, moja stopa jest pełna wody.

„Na szczęście nie wszedłem do końca. Podniosłem buty i w podeszwie pojawiła się ogromna dziura. Był to garnitur pokazowy, przyklejony do stojaka, a ktokolwiek go zdjął, zapomniał go ponownie zapieczętować. Więc został wysłany do naprawy i użyłem standardowego 7mil.

„To było całkiem ekscytujące, ponieważ wyczułem, jak zimna jest woda, dlatego rekiny muszą być takie duże. mam

przyzwyczajony do maski pełnotwarzowej Guardian i mamy świetny materiał filmowy przedstawiający wielkiego białego tuż obok klatki. Moje reakcje są bezcenne – mnóstwo pieprzenia i oślepiania, które musieli wydusić z siebie.

Kolejnym zadaniem było nurkowanie z rekinami wielorybimi i mantami w Ningaloo, u zachodniego wybrzeża Australii.

„Nie spodziewaliśmy się znaleźć największego z gatunku – rekin wielorybi, którego znaleźliśmy, miał około 8–9 m, ale kiedy wyjaśniłem przed kamerą, że może urosnąć dwa razy większy

Myślę, że daje to dodatkowe poczucie podziwu, gdy patrzy się na te stworzenia”.

Uświadomił sobie, że nosi niewłaściwe płetwy. „Zespół produkcyjny odpowiedział: „Tak, wszystko w porządku, wiemy, że to dobre płetwy”. Rekiny wielorybie zrobiły, co do nich należało, pozostając blisko powierzchni i poruszając się po liniach prostych, „ale kiedy występujesz dla telewizji, musisz wyglądać elegancko i opływowo.

„Możesz być bardzo szalony w swoich ruchach, próbując przyjąć pozycję przed kamerą z poruszającymi się rękami, a każdy ruch wygląda trochę głupio. Chciałem, żeby moja obecność odzwierciedlała obecność zwierząt.

„Załoga wydawała się całkiem szczęśliwa i zaskoczona, że ​​jadę tak długo, ale potem powiedziałem: „Hej, chłopaki, zanim zaczniemy”.

nie będę kręcił filmów z kaszalotami, chyba że mam płetwy do freedivingu i trening jakiegoś rodzaju."

Suma tego trening w grudniu spędziłem cztery godziny na basenie w Berkshire, ćwicząc wstrzymywanie oddechu. Mimo to, gorący strzał instruktor Wydaje się, że Emma Farrell z Go Freediving zdziałała cuda w tak ograniczonym czasie.

„Przejście z pół minuty do 2 minut i 45 sekund w ciągu mniej więcej pół godziny było całkiem fajne” – mówi Patrick. „Emma dała mi wskazówki dotyczące oddychania i płetw – szczególnie przydatne było to, że podczas nurkowania uniosłam stopy do góry, wykonałam duży machnięcie rękami i po prostu pozwoliłam, aby pęd zepchnął mnie dość szybko w dół na głębokość 5–10 m.

„Nauczyła mnie także techniki Frenzla – jesteśmy przyzwyczajeni do wyrównywania ciśnienia powietrza w klatce piersiowej zamiast niewielkiej ilości powietrza w gardle. Jest to dość trudne, zwłaszcza później, kiedy wykonywałem kolejne nurkowania, bardzo szybko w górę i w dół.

„To prawdopodobnie jedyny problem, ale nie spieszyłem się i próbowałem skoncentrować się na tym, co działo się z moim ciałem. A jeśli nie możesz wyrównać, po prostu wróć, zresetuj i spróbuj jeszcze raz.

PATRYK WYDAWAŁ mieć przynajmniej jedną naturalną zaletę jako freediver: „Nie pływam! Mam bardzo gęste kości,

Tak sądzę i zauważyłem, że większość moich czarnych przyjaciół też nie pływa.

„Emma też o tym wspomniała – nawet gdy wstrzymuję oddech, tonę bardzo powoli, ale gdy tylko wypuszczę powietrze, opadam od razu w dół. Zauważyłem, że muszę sporo pokombinować z ciężarami – jeszcze nie sądzę, żeby wszystko wyszło mi dobrze.

„Freediving, jak wyjaśniła Emma, ​​oznacza całkowity relaks, spokojne unoszenie się na powierzchni i czekanie, aż da z siebie wszystko. Pełne nasycenie, zero stresu. Następnie schodź prosto w dół, aż poczujesz się komfortowo na głębokości, którą chcesz osiągnąć.

„Ale kiedy pływasz obok zwierzęcia ważącego 35,000 XNUMX kg, które wygląda, jakby się nie poruszało, ale poruszało się z dużą prędkością, sytuacja staje się nieco trudniejsza”.

Tydzień po przyspieszonym kursie Patrick po raz pierwszy zetknął się z freedivingiem na otwartych wodach z kaszalotami u wybrzeży Dominiki.

Lokalny nawigator nazywany Zaklinaczem Wielorybów lokalizował nawoływania wielorybów za pomocą hydrofonu swojej łodzi i nawiązano kontakt w ciągu czterech z sześciu zarezerwowanych dni.

„Kiedy po raz pierwszy wszedłem do wody, mogłem zobaczyć bulwiastą głowę wieloryba. Nie mogę kłamać, miałem lekki strach przed przebywaniem na otwartym oceanie poza zasięgiem wzroku wybrzeża i to uczucie gdzieś pomiędzy podekscytowaniem a paniką, które od tego czasu nauczyłem się cieszyć.

„Musiałbym przyłożyć płetwę do kaszalota, a potem, gdy zanurkowałaby pod kątem, musiałbym zejść trochę w dół, a potem również płynąć pod kątem, patrząc na boki.

„To nie jest idealne rozwiązanie, ponieważ tak naprawdę chcesz po prostu zejść jak najdalej i na tak długo, jak to możliwe.

„Ale pomyślałam, że to szansa życia, wykorzystaj wszystko. Możesz poczuć, co potrafi twoje ciało, ale musisz także zrozumieć zwierzę. Płyń z prądem i jeśli możesz zejść głęboko, zejdź głęboko. Myślę, że trzy lub cztery razy dotarliśmy na głębokość około 15-20 metrów.

Zespół kamer zajmujący się nurkowaniem swobodnym pozostawał bliżej powierzchni, aby zapewnić wyobrażenie o głębokościach wieloryba i nurka.

„Zrozumienie, że jest to ssak, który może nurkować na głębokość 1000 m, wstrzymując oddech nawet na godzinę, podczas gdy ja ledwo mogę wytrzymać pod wodą przez 30 sekund na głębokości maksymalnie 20 m, pozwala spojrzeć z odpowiedniej perspektywy, jak niesamowite są te zwierzęta. Gdybyśmy użyli sprzętu do nurkowania, nie bylibyśmy w stanie wykonać takich ujęć, ponieważ uważa się, że bąbelki przeszkadzają kaszalotom”.

„Kiedy skończyliśmy zdjęcia, wkroczyła reszta ekipy. Wrócili i powiedzieli: „No cóż, to było męczące, a ja powiedziałem, że robię to całymi dniami, po kilka godzin za każdym razem i tak, to bardzo męczący!

„Ale kiedy pojawiłem się po raz ostatni, musiałem po prostu trzymać się z daleka od wszystkich innych. Właściwie zajęło mi kilka dni, zanim otrząsnąłem się z tego doświadczenia. Wcześniej po prostu próbowałam zrobić show, martwiąc się, że nie zrobimy zdjęć, pytając, czy mamy wystarczającą różnorodność, czy dobrze wyglądam?

„Potem usiadłem w domu, po prostu odtwarzałem ten klip i myślałem: wow, to właśnie takie rzeczy oglądałbym, podobnie jak ludzie, których obserwuję na Instagramie.

„Po moim podekscytowaniu można wywnioskować, że wszystkie moje doświadczenia w pewnym sensie doprowadziły do ​​tego momentu, w którym kaszaloty były zwieńczeniem moich spotkań ze zwierzętami. Jestem bardzo podekscytowany perspektywą, że to wyjdzie na jaw”.

JEŚLI DUŻE BESTIE pokazał, że Patrick Aryee może to zrobić, kręcąc podwodny świat, czuje też, że wyznacza to etap w jego karierze, na którym może decydować o projektach, które chce zrealizować, czy to dla Sky, BBC, czy kogokolwiek innego, kto okaże zainteresowanie jego pomysły.

„Big Beasts” było poligonem doświadczalnym, w którym mogłem wykazać, że potrafię kontrolować się podczas nurkowania, a jednocześnie zachować entuzjazm w przekazywaniu tego doświadczenia publiczności. Nurkowanie jest kluczem, który otwiera drzwi i nie obchodzi mnie, które drzwi otwierają, o ile mogę zobaczyć coś innego i ekscytującego”.

Teraz na planach może pojawić się trzyczęściowa seria poświęcona dzikiej faunie i florze morskiej. „Po wykazaniu, że mam tę umiejętność, w co, jak sądzę, niektórzy wątpili, planuję zrobić program, który bardziej skupi się na cudach i pięknie podwodnego świata. Jeśli tak się stanie, obejmie wieloryby – bardzo chciałbym wejść do wody z humbakami – delfinami i prawdopodobnie rekinami.

„Naprawdę mam nadzieję, że kiedy ludzie obejrzą Big Beasts, będzie to zdziałać cuda w nurkowaniu”.