TYGRYS TYGRYS

REKINY TYGRYSKIE. Ludzie się ich boją, otaczają je kontrowersje, a szukają ich podwodni fotografowie i miłośnicy adrenaliny, tacy jak ja. Choć ich siedliska na całym świecie są ogromne i obejmują większość tropikalnych i umiarkowanych stref Pacyfiku, Atlantyku i Oceanu Indyjskiego, istnieje niewiele miejsc, w których rekiny tygrysie są zwykle widywane.

Jeśli chcesz mieć najlepszą szansę zobaczenia ich w płytkiej, ciepłej wodzie i przy doskonałej widoczności, Tiger Beach to odpowiednie miejsce.

Plaża Tiger Beach, położona na płytkiej mieliźnie u wybrzeży Bahamów, stała się jednym z najpopularniejszych miejsc do oglądania rekinów tygrysich, a ich obserwacje są prawie gwarantowane, szczególnie od października do czerwca.

Kilka łodzi dziennych i łodzi pływających na łodziach odwiedza ten obszar, dzięki czemu nurkowie stają twarzą w twarz z tym drapieżnikiem.

Liveaboardy to moja ulubiona metoda maksymalnego wykorzystania możliwości wyprawa nurkowa (a jedzenie jest zwykle fantastyczne), więc wyruszyłem z Master Liveaboards na tydzień nurkowania z rekinami tygrysimi.

Dotarcie do Tiger Beach z Freeport na Bahamach zajęło około 12 godzin. Przez cały tydzień przebywaliśmy w tym samym obszarze, pozostawiając harmonogram szeroko otwarty na nurkowanie z rekinami.

Istniały dwa rodzaje nurkowań: karmienie, podczas którego opiekun rekinów podawał rekinom ryby; oraz sesje na „otwartym basenie”, podczas których nie odbywało się aktywne żerowanie, ale na powierzchni łodzi zwisała przynęta, która miała przyciągać rekiny.

Wiadomo, że te tygrysy są łagodne, ale nadal można było wyczuć oczekiwanie. Chętnie wskakiwaliśmy do oceanu w pobliżu wiadra z rybimi wnętrznościami i czekaliśmy na przybycie rekinów. Nie mogłem się doczekać.

Po przybyciu w południe zostaliśmy poinformowani o rekinach i zasadach. Rekiny tygrysie, nazwane tak ze względu na ciemne, przypominające cień paski, mogą dorastać do 5 m długości i ważyć ponad 600 kg. Ciekawostka: ich paski bledną z wiekiem, więc w zasadzie szarzeją, gdy się starzeją. Prawdopodobnie widzieliśmy tylko kobiety, a z raportów z poprzedniego tygodnia wynikało, że kilka z nich było w ciąży.

Rekiny z Tiger Beach stały się tak znane, że wielu z nich nadano imiona. Nasza załoga nurkowa z miłością opowiadała o Księżniczce i Emmie oraz o tym, jak rozpoznać je i inne osoby.

W końcu przyszedł czas na wejście do wody. Kiedy nurek bezpieczeństwa nas ustawił, utworzyliśmy półkole wokół karmnika, a obszar przed nim był otwarty dla rekinów.

Nie trwało to długo. Mniej więcej w tym samym czasie, gdy zająłem swoje miejsce (celowo mieliśmy nadwagę, abyśmy byli zakotwiczeni na dnie), jeden z nich wpłynął prosto na otwartą przestrzeń między nami.

Tygrys poszybował w stronę karmnika jak model na rozłożonym przed nami czerwonym dywanie. Błysnęły kamery, poszła prosto do karmnika i dostała rybę.

WIDZĘ TUTAJ TYGRYSY było tak inne, niż się spodziewałem. Widziałem krótkie przebłyski rekinów tygrysich w innych miejscach, w tym kilka nieco denerwujących nurkowań na Hawajach, gdzie ich zachowanie budziło wątpliwości i znacząco różniło się od tego, co widziałem na Tiger Beach.

Te tygrysy były jak szczenięta – cóż, 500-kilogramowe szczenięta, które poruszały się jak ciężarówki. Ich masywne ciała poruszały się powoli w linii prostej w kierunku kobiety z wiadrem na ryby przed sobą. W porównaniu z nimi wyglądała jak kawałek czarnego neoprenu.

Jej przynęta przyciągnęła nie tylko rekiny, ale także chmurę ryb, która wydawała się tak gęsta, że ​​nie wiedziałam, jak w ogóle mogła zobaczyć zbliżające się do niej zwierzę przypominające zbiornik. Kiedy się poruszyła, ryba się poruszyła, tworząc wokół niej wir życia.

Po zjedzeniu smakołyku rekin minął nas, okrążając początek pasa startowego i podchodząc po kolejnego. Potem dołączył kolejny rekin.

Tępy nos rekina tygrysiego, oglądany z przodu, jest masywny. To ta duża, prostokątna rama, która leci prosto na ciebie, ale powoli i spokojnie.

Niektórzy z nurków byli „uzbrojeni” w białą tyczkę, którą trzymali przed sobą, aby mogła pomóc w skierowaniu rekina, jeśli uznali, że jest zbyt blisko.

Ci z nas, którzy mają duże aparaty, mogliby zrobić to samo. Powiedziano nam, żebyśmy przez cały czas utrzymywali kontakt wzrokowy z rekinami.

To było po prostu niesamowite. Wydawało się, że te ogromne zwierzęta niemal ustawiają się w kolejce po przekąskę rybną, jedząc jedną, a potem czekając na swoją kolej na następną.

Nurkowania na otwartym basenie były blokami czasowymi, podczas których mogliśmy wskakiwać do wody tak długo, jak chcieliśmy, i obejmowały niektóre z moich ulubionych nurkowań.

Bez konieczności ustawiania się wokół podajnika miałem większą swobodę w znajdowaniu lepszych kątów fotograficznych i sytuacji oświetleniowych.

Podczas gdy tygrysy przepływały od czasu do czasu, inne gatunki rekinów były zwykle gwiazdami tych nurkowań.

Urzekły mnie zadowolone z siebie rekiny cytrynowe, które zdawały się podkradać za mną, zawsze nisko nad piaskiem.

Występowały także rekiny rafowe szare i okazjonalnie rekiny karmiące (znane z tego, że wysysały ryby ze skrzynek z przynętami wiszących na powierzchni).

NA JEDNYM NURKOWANIU, Klęczałem na piasku i patrzyłem w dal, a na skraju pola widzenia widziałem mały cień wyłaniający się i zmierzający prosto w moją stronę.

Nadal poruszał się czołowo w moją stronę, a pudełkowaty kształt głowy sugerował gigantyczne rozmiary, mimo że nie widziałem jeszcze całej masy.

Błysnął aparat, zrobiłem zdjęcia, gdy tygrys był coraz bliżej. Dopiero w chwili, gdy już miałem zejść jej z drogi, skręciła dokładnie na prawo ode mnie, uderzając mnie piersiowym płetwa.

Całe moje pole widzenia przesłaniały paski przez kilka dni, zanim minął jej ogon, tak wysoki jak ja, gdy klęczałem.

Wewnątrz krzyczałam z zachwytu (ale milczałam, chyba że ze względu na moje bąbelki). Jedyne, co przychodziło mi do głowy, to: „Zrób to jeszcze raz, zrób to jeszcze raz, tym razem podejdź bliżej!”

Zawsze mam wrażenie, że tak jest z dużymi zwierzętami pod wodą. Kiedy już raz rzucisz okiem, będziesz chciał więcej.

Błagam ich w myślach: „Proszę, przepłyńcie jeszcze raz, dajcie mi jeszcze jeden strzał, jeszcze tylko jedno podanie i wtedy wrócę na powierzchnię”.

Był październik, temperatura wody wynosiła około 25°C. Na Tiger Beach temperatura wynosi 22-30°C, a w miesiącach letnich jest cieplej. Mimo, że woda była stosunkowo ciepła, cieszyłem się, że mam swoje 5mm kombinezon ponieważ większość czasu spędziliśmy siedząc w jednym miejscu, nie podgrzewając ciała pływając, i zrobiło się trochę chłodno.

OBOWIĄZUJEMY TEŻ DRESS CODE. Niedopuszczalne były jasne kolory. Rekiny są ciekawskie, szczególnie jeśli chodzi o kolory takie jak żółty lub rozwiane włosy, dlatego przed podróżą poinformowano nas, że należy ubierać się całkowicie na czarno i zakrywać jak najwięcej, łącznie z zakładaniem kapturów.

Noszę na całą stopę płetwy, a nawet mały pasek skóry pomiędzy moimi płetwy i kombinezon trzeba było zakryć czarnymi skarpetkami (miałem odmianę Lycra, ale kilka innych nosiło normalne skarpetki).

Nie mogę pisać o Tiger Beach i fotografowaniu rekinów, nie wspominając przynajmniej o kontrowersjach związanych z karmieniem i przynętą dla rekinów (lub jakiegokolwiek zwierzęcia).

Nie można zaprzeczyć, że praktyka ta jest nienaturalna i w pewnym sensie zmienia naturalne zachowanie rekinów.

Miałem na świecie kilka nurkowań z rekinami, podczas których stosowano przynętę lub karmienie, i za każdym razem rekiny pojawiały się, zanim przynęta lub nurkowie w ogóle wpadli do wody. Już sam odgłos zbliżających się łodzi ostrzega ich o tym, co się wkrótce wydarzy.

Czy to dobre czy złe? Wszyscy musimy podejmować własne decyzje. Aby się usprawiedliwić, będę argumentować, że robię zdjęcia i dzielę się historiami w nadziei wzbudzenia zainteresowania i ochrony rekinów i oceanu. Pokazanie, że rekiny nie są ludożercami, może pomóc zmienić negatywne postrzeganie. Ani razu nie czułem się zagrożony przez te rekiny – właściwie cały nasz czas pod wodą był o wiele spokojniejszy niż podczas większości nurkowań.

Te wspaniałe zwierzęta nie przejmowały się tym z nas, siedzącymi na piasku i robiącymi zdjęcia (obserwowały nurka z wiadrem na ryby, ale nie chciały jej zaatakować ani zjeść, tylko rybę).

Ale widzę też hipokryzję w moich własnych decyzjach. Nie chcę brać udziału w niczym, co jest szkodliwe dla oceanu i chociaż może to nie być szkodliwe, nie jest to coś, co naturalnie zdarzałoby się na wolności.