Toskański świat podziemny

GROTTA GIUSTI to system jaskiń liczący 130 milionów lat (lub dokładniej „system uskoków”, ale dla ułatwienia nazywajmy go jaskinią) i po raz pierwszy odkryto go w 1849 roku. Tak, jest to nurkowanie w przestrzeni nad głową , ale wytrzymaj ze mną!
Dziś to nie tylko dziura w ziemi, ale mieści się pod całkiem ładnym hotelem spa o tej samej nazwie, położonym w środkowo-włoskim regionie Toskanii.
To nie przypadek, że hotel spa znajduje się na szczycie systemu jaskiń, ponieważ uzdrowisko w dużej mierze zależy od „uzdrawiających mocy” znajdującej się w nim ciepłej wody.
Poczułem się nie na miejscu, gdy pojawiłem się w recepcji hotelu Grotta Giusti z moją modnie znoszoną torbą ze sprzętem do nurkowania i raczej niechlujnym ubraniem do wypoczynku. Po zameldowaniu dostałem szlafrok spa, klapki marki hotelu i moje Worki zostali szybko zabrani przede mną do pokoju z widokiem na hotelowe ogrody. Bo oczywiście nie byłem tu tylko dla nurkowania.
Kiedy już się zadomowię, nie mogę się doczekać spotkania z przewodnikami nurkowymi w spa Luciano Taninim i Paolo Lenazem, którzy przez kilka następnych dni będą mi pokazywać, co jest co.
Luciano i Paolo nie pracują bezpośrednio w hotelu, ale bardzo pasjonują się nurkowaniem pod hotelem. Prowadzą Grotta Giusti Diving, która obsługuje przyjezdnych nurków, ale także, w ciągu ostatnich 20 lat, umożliwiła im pełne eksplorowanie systemu.
Ta wzajemna relacja daje im niespotykany dotąd dostęp do jaskiń, pozwalając im otwierać w nich nowe drogi. Mają też ze sobą unikalnego PADI Spa Diver Instruktor certyfikaty na podstawie kursu opracowanego za zgodą PADI.

SAM HOTEL Opisałbym jako wypad na spokojny, relaksujący lub romantyczny weekend. Nie jest to miejsce, do którego polecałabym zabierać dzieci (choćby ze względu na innych gości).
Obsługa i wyżywienie są bez zarzutu, a lista obiektów spa wydaje się nie mieć końca. Pokój był ogromny, z wielkimi oknami wychodzącymi na dobrze utrzymany ogród. Ogólnie rzecz biorąc, standardy odzwierciedlają ceny.
Wieczorem po przyjeździe, po kilku zabiegach spa i odpoczynku przy hotelowym basenie termalnym, ponownie spotkałem się z przewodnikami, tym razem po to, aby zapoznać się z pierwszą z dwóch atrakcji w grocie, z których miałem skorzystać – Grotta Giusti „Spa Flotation Experience ” (w tym miejscu może dołączyć partner nienurkujący). Przewodnicy opisali mi to doświadczenie jako „nurkowanie dla umysłu”. Przebrałem się w szorty kąpielowe, buty do nurkowania i kamizelkę i poprowadzono mnie do groty pod hotelem.
Krótkie przejście prowadzi do wejścia do jaskini, gdzie wejście do jaskini wyznacza zwisająca plastikowa kurtyna – bariera pomiędzy światem zewnętrznym a podziemnym światem.
Pierwszą rzeczą, którą zauważyłem po wejściu do środka, była intensywna wilgotność powietrza, która sięgała około 98%, a temperatura powietrza wynosiła 34°C. W ciągu dnia grota jest niedostępna dla nurków i wykorzystywana wyłącznie przez hotel spa, aby goście mogli się w niej zrelaksować, otoczona detoksykującymi właściwościami, które podobno wytwarza to podziemne środowisko.
Z tego powodu teren jest dobrze utrzymany, z poręczami, betonową podłogą i starannie rozmieszczonym oświetleniem otoczenia, które podkreśla fascynujące naturalne formacje groty.
Dowiedziałem się, że różnią się one bardzo od tych znalezionych w „normalnej” jaskini, gdzie w tym przypadku to, co założyłbym jako stalaktyty i stalagmity, jest w rzeczywistości konkrecjami – „twardymi, zwartymi masami materii utworzonymi przez wytrącanie się cementu mineralnego w przestrzeniach między cząsteczkami”.
Te konkrecje przybierają różne formy, od bardzo wysokich, wystających stożków po wzory przypominające kalafior, a nawet takie, które przypominają ludzkie uszy. Luciano uważa, że ​​te cechy występują tylko w Toskanii i jeszcze jednym obszarze Brazylii.
Gdy ścieżka się zatrzyma, drabina prowadzi w dół do krawędzi czystych wód i obszaru zwanego Lago del Limbo (lub jeziorem Limbo).
Doświadczenie na wodzie to w zasadzie szansa na cieszenie się otoczeniem z wody (w której temperatura rejestruje się również w przyjemnej temperaturze 34°C), poruszania się za pomocą rąk i stóp, wspinania się po częściowym zanurzeniu od skały do ​​skały i od ściany do ściany.
Bardzo chciałem zobaczyć, gdzie znajduje się wejście na początek nurkowania, więc popłynęliśmy w jego stronę, a jeden z chłopaków zaświecił latarką w coś, co wyglądało na w miarę wąską dziurę w dnie jeziora. Muszę przyznać, że w tamtym momencie mogłem kwestionować to, na co się pozwoliłem nurkować.

RÓWNIEŻ ZABAWNA AKTYWNOŚĆ NIE NURKOWA, doświadczenie flotacji, jak sądziłem, było świetnym wstępem do faktycznego nurkowania, które miałem wykonać.
Następnego wieczoru o 6:XNUMX wraz z moją partnerką Aną, grupą entuzjastycznych włoskich nurków i garstką przewodników zebraliśmy się w pomieszczeniu na odprawę nurkową.
Ucieszyłem się, że akurat siedziałem obok anglojęzycznego Włocha, który na spokojnie przetłumaczył mi prezentację przewodnika w PowerPoincie.
Odprawa była niewątpliwie szczegółowa, co jest godne pochwały, ale w tym momencie bardziej pomocna byłaby dla mnie wersja angielska.
Do systemu wejdzie 12 nurków (w tym Ana i ja), a na każdych czterech nurków będzie obecnych dwóch przewodników – jeden z tyłu i jeden z przodu każdej grupy.
Nurkowanie trwałoby około godziny, penetrując 150 m przejścia. Nacisk położono na zarządzanie paliwem – będziemy używać tylko jednej butli, a w drodze do środka zużyjemy tylko jedną piątą powietrza, a resztę zaoszczędzimy na podróż powrotną i przyzwoitą ilość jako bufor.
Centrum nurkowe woli także, aby nurkowie korzystali z jego sprzętu, a nie własnego, ponieważ wyposażają każdego nurka w butlę kompletną z dwoma pierwszymi stopniami i trzema regulatory, które skonfigurowali i są gotowi do działania.
Nie chcę zabrzmieć jak księżniczka, ale naprawdę nie lubię nurkować z wypożyczonym sprzętem, ponieważ znam swój sprzęt od podszewki.
Jednakże Luciano poradził mi, że skała w jaskini ma tendencję do niszczenia BC, więc znacznie lepiej będzie, jeśli użyję ich (oczywiście mieli rację).

JEDNA Z GŁÓWNYCH RZECZY To, co odróżnia to nurkowanie od wszystkich innych, w których brałem udział, to to, że odbywa się ono bez płetw.
Bez płetw?! Tak, wiem, brzmi to absurdalnie, ale uwierz mi, to naprawdę działa całkiem nieźle.
To nurkowanie jest otwarte dla wszystkich poziomów nurka PADI Otwarta woda (lub odpowiednik), więc nie jest wymagane żadne doświadczenie w nurkowaniu jaskiniowym ani nad głową. Usunięcie płetw z równania oznacza, że ​​kontrola pływalności nie jest problemem problem, a nasze BC pozostałyby puste po zanurzeniu.
To z kolei zmniejsza obciążenie zadaniami. Spójrzmy prawdzie w oczy, niezależnie od liczby przewodników i regulatory są wliczane do równania, nadal musisz czuć się komfortowo nurkując nad głową.
I tak, po podpisaniu wszystkich zwykłych formularzy zrzeczenia się odpowiedzialności, zebraliśmy się w ustalone wcześniej grupy i weszliśmy do naszych wstępnie zmontowanych jednostek nurkowych. Nasza grupa miała jako pierwsza udać się do jeziora, a pozostali podążali za nią w 10-minutowych odstępach.
Luciano poprowadził ich z powrotem po schodach do podziemnego jeziora w kierunku tej strasznej dziury, którą widziałem poprzedniego wieczoru.
Zanim ktokolwiek wszedł do właściwego systemu, każda grupa wraz z przewodnikami przygotowała dno do poruszania się bez płetw i sprawdziła, czy jesteśmy również biegli we wspinaczce skałkowej w tym środowisku.
Jestem zapalonym wspinaczem sportowym, więc połączenie tego z nurkowaniem podczas jednej wycieczki zapowiadało się na świetną zabawę.

ZE WSZYSTKIMI W PORZĄDKU weszliśmy do pierwszej części jaskini, dość wąskiej części dna jeziora, obok dwóch ogromnych stożków o imionach Paolo i Francesca.
Ten etap trzeba było pokonać nogami do przodu, a nasze czołgi uderzały o skałę, gdy wkraczaliśmy w ciemność.
Wszyscy otrzymaliśmy także hełmy z parą umocowanych na miejscu pochodni. Ucieszyłem się z hełmu, gdy podczas pierwszego zejścia moją głową otarłem się o skałę. Latarki tak naprawdę służą tylko przewodnikom do śledzenia nurków, a nie oświetlania czegokolwiek wokół ciebie. Przewodnicy radzą sobie z tym całkiem nieźle, korzystając z własnych pochodni, choć powiedziałbym, że nie zaszkodzi zabrać ze sobą również własnych.
Przed nurkowaniem zapytałem Luciano o popularność tego miejsca do nurkowania na przestrzeni lat, a on powiedział mi, że według jego szacunków w ciągu ostatnich kilku dekad około 15,000 XNUMX nurków skorzystało z tego doświadczenia.
To skłoniło mnie do zastanowienia się, jaki wpływ może mieć to natężenie ruchu na środowisko, szczególnie w przypadku nurków chodzących i wspinających się, a nie pływających po nim.
Odpowiedź na to pytanie, jak odkryłem zaledwie kilka minut po nurkowaniu, brzmiała: żadna – o ile mogłem się zorientować. Oprócz kilku linek ułożonych na stałe w systemie, czuliśmy się, jakbyśmy byli pierwszymi ludźmi, którzy weszli do tego miejsca.
Od razu poczułem się komfortowo w jaskini i zauważyłem, że woda nie była ani ciepła, ani zimna, jakbyśmy w ogóle nie znajdowali się w wodnym środowisku. Czy to możliwe, że odkryłem idealną temperaturę do nurkowania!
Naszym pierwszym celem była komnata o nazwie Beatrice. Tutaj wspięliśmy się kawałek w górę, ostatecznie wybijając powierzchnię i nadmuchując nasze BC.
Powietrze w tej komorze jest doskonale dobre do oddychania, dlatego pobłądziliśmy tu przez kilka minut, podziwiając katedrę z ciekawymi formacjami skalnymi.
Po powrocie pod wodę szliśmy głębiej korytarzami, czasem chodząc po cienkiej półce skalnej, czasem wspinając się, ale nigdy nie musieliśmy pływać.
Po około 10 minutach wyszliśmy do kolejnej komory, czyli studzienki, gdzie ponownie mogliśmy cieszyć się otoczeniem i komunikować się na powietrzu do oddychania. regulatory oddalony.

PAOLO WSKAZAŁ W KIERUNKU suche przejście prowadzące jeszcze wyżej i dostrzegłem przymocowaną linę znikającą w ciemności. Wyjaśnił, że obecnie poziom wody jest faktycznie zbyt niski, aby wpłynąć na ten obszar.
Luciano kazał nam wszystkim wyłączyć światła na kilka minut, abyśmy doświadczyli prawdziwej ciemności – trochę zepsułem tutaj sytuację, pokazując różne diody LED wciąż świecące w moim sprzęcie fotograficznym (przepraszam, chłopaki).
Czas szybko mijał i w tym momencie byliśmy już w najpłytszej części jaskini, ale dopiero podróż powrotna doprowadziła nas na maksymalną głębokość 18 metrów.
Zastanawiałem się, jak ponad 12 osób zmieściłoby się razem na tak małej przestrzeni, i byłem pod wielkim wrażeniem tego, jak dobrze Luciano i Paolo sobie z tym poradzili.
Oprócz dziwnego migotania pochodni innego nurka z sąsiedniego przejścia, nie spotkaliśmy nikogo więcej na naszej drodze.
Wcześniej miałem wizje, jak musieliśmy przecisnąć się przez wąskie gardło składające się z nurków wchodzących do wyjścia, gdy zmierzaliśmy do wyjścia, a ludzie trzepotali wszędzie, ale to po prostu nieprawda.
Kolejną rzeczą, która uderzyła mnie w tym nurkowaniu, był brak percepcji głębi. Zastanawiałem się również, co tak wielu nurków mogło zrobić z przejrzystością ginu, ale w żadnym momencie nie zbliżyliśmy się do prawdziwego dna, które rzeczywiście jest uważane za dość muliste.

JAK BYLIŚMY W DROGI w kierunku wejścia, przez skałę ryczały bąbelki pochodzące od nurków w przejściach pod nami. Hałas był taki, że można było wybaczyć myśl, że sufit się zawali (hura!).
Nie trwało długo, zanim znaleźliśmy się z powrotem przy głównym wejściu i ponownie przywitaliśmy się z Paolo i Francescą, tymi wysokimi stożkami konkrecyjnymi, które widzieliśmy po drodze. Luciano powiedział mi przed nurkowaniem, że większość odwiedzających nurków nie chce zostawiać.
W tym momencie byłem (jeśli mam być szczery) trochę pełen obaw co do całego tego doświadczenia, ale zanim wynurzyliśmy się prawie godzinę po wejściu, nie mogłem się z nim bardziej zgodzić.