Nurkowie w wieku 40, 50 i 60 lat, którzy przyjmują leki na zaburzenia erekcji, muszą mieć świadomość, że jeśli zrobią to przed nurkowaniem, z dużym prawdopodobieństwem zwiększy to ryzyko choroby dekompresyjnej, mówi CAREN LIEBSCHER. Z drugiej strony lek zażyty po nurkowaniu może być lekarstwem…
KIEDY BADACZE DECYDUJĄ aby leczyć gryzonie lekami i wysyłać je do nurkowania w komorze hiperbarycznej, płetwonurkowie zdadzą sobie sprawę, że celem jest znalezienie lekarstwa na chorobę dekompresyjną (DCI). Jednak takie badanie z pewnością przyciągnie szerszą uwagę, gdy omawianym lekiem będzie Viagra, jedna z najbardziej znanych nazw w branży farmaceutycznej.
Mniej znana jest jednak substancja czynna Viagry, sildenafil, który pierwotnie był testowany jako lek obniżający nadciśnienie. Jego korzystny wpływ na męską część ludzkości był mniej więcej efektem ubocznym i to właśnie ten lek został szeroko rozpowszechniony na rynku przez firmę Pfizer i zmienił życie tak wielu osób.
Obecnie sildenafil jest zarejestrowany do leczenia nadciśnienia płucnego (podwyższonego ciśnienia krwi wpływającego na serce i płuca) i innych chorób naczyniowych. W zastosowaniu niezgodnym z zaleceniami jest on z powodzeniem stosowany w leczeniu obrzęku płuc wywołanego pływaniem (SIPE) u triatlonistów. Główną różnicą w stosunku do Viagry jest to, że podaje się ją w mniejszych dawkach.
Sildenafil działa na śródbłonek, wewnętrzną warstwę naczyń krwionośnych. Rozszerza je, zwiększając działanie rozszerzające naczynia krwionośne na rozluźnienie mięśni gładkich, i robi to poprzez hamowanie enzymu, fosfodiesterazy typu 5 (PDE5). Obniża ciśnienie krwi poprzez rozszerzenie naczyń.
Ponieważ efekt ten jest podobny do tego, jaki tlenek azotu (NO) wywiera na naczynia krwionośne, naukowcy sądzili, że środki rozszerzające naczynia, takie jak sildenafil, mogą chronić nurków przed DCI. DCI rozwija się z pęcherzyków, które tworzą się z mikrojąder w naczyniach krwionośnych po dekompresji i uważano, że środki uwalniające NO są w stanie ograniczyć powstawanie pęcherzyków i zapobiec poważnemu DCI.
Jednak wszelkie nadzieje na nowy lek na DCI zostały zniszczone, gdy naukowcy zbadali wpływ wstępnego leczenia sildenafilem na zwierzętach i odkryli, że nie tylko nie chroni on przed DCI, ale może nawet wyrządzić szkody.
BADANIE
Aby ocenić efekty kliniczne, badacze podali małym gryzoniom sildenafil w dawce 10 mg/kg na godzinę przed ekspozycją (działanie leku zwykle utrzymuje się od 2 do 5 godzin). Następnie gryzonie poddano symulowanemu nurkowaniu na głębokość 90 m przez 45 minut w komorze hiperbarycznej, po czym przeprowadzono etapową dekompresję.
Pół godziny po nurkowaniu oceniano klinicznie objawy neurologiczne DCI, liczbę krwinek i ilościową ocenę poziomu krążących pęcherzyków w prawych jamach ciała. Grupie kontrolnej nie podano wstępnie sildenafilu, ale przed nurkowaniem w takich samych warunkach wypito taką samą objętość wody.
Wynik był negatywny – w grupie syldenafilu było więcej przypadków DCI niż w nieleczonej grupie kontrolnej. Ponadto w grupie przyjmującej syldenafil, który jest biomarkerem stresu dekompresyjnego, zmniejszona została liczba płytek krwi.
W przypadku DCI pęcherzyki gazu uszkadzają śródbłonek naczyń i wywołują reakcję zapalną, aktywując leukocyty przechodzące przez śródbłonek, co wyjaśnia zmniejszenie liczby płytek krwi.
WYNIKI
Ponieważ odkrycia te dotyczyły DCI, nie należy ich mylić z korzystnym wpływem syldenafilu na SIPE u triathlonistów, skutecznie łagodząc objawy, jeśli zostanie przyjęty przed rozpoczęciem aktywności.
Pływanie to zupełnie inna aktywność niż nurkowanie, ze względu na głębokości i ciśnienia, a to, co jest dobre dla pływaka, może być złe dla nurka.
Naukowcy wyjaśnili, że zwiększone ryzyko DCI w przypadku przyjmowania syldenafilu przed nurkowaniem było spowodowane działaniem leku rozszerzającym naczynia krwionośne w ośrodkowym układzie nerwowym, powodującym większy przepływ krwi w mózgu i większe obciążenie znacznie większą ilością gazu obojętnego podczas ekspozycji hiperbarycznej, co może następnie powodują powstawanie pęcherzyków i ciężkie DCI w tkance neurologicznej.
Sildenafil i tlenek azotu są silnymi środkami rozszerzającymi naczynia krwionośne. W badaniach wstępnego przygotowania NIE
okazał się skuteczny w zmniejszaniu ryzyka DCI, chociaż nie jest to spowodowane wyłącznie stosowaniem samego leku rozszerzającego naczynia.
Endogenny (pochodzący zewnętrznie) dawca NO jest uwalniany w wyniku ćwiczeń, podczas gdy egzogenny (pochodzący zewnętrznie) dawca NO może być przyjmowany w postaci pożywienia.
W badaniu sildenafil nie był w stanie zmniejszyć tworzenia się pęcherzyków u zwierząt, ale wiadomo, że NO powoduje to zarówno u gryzoni, jak i u ludzi, co wykazano w badaniach przed kondycjonowaniem. Zatem dawcy NIE muszą mieć właściwości i mechanizmów odmiennych od tych spotykanych w przypadku syldenafilu.
Sugeruje to, że na obecność jąder gazowych przyczepionych do ściany naczynia nie ma bezpośredniego wpływu działanie rozszerzające naczynia związane z rozluźnieniem mięśni gładkich. Wydaje się, że NO ma specyficzne działanie polegające na zmniejszaniu liczby jąder gazowych przylegających do powierzchni śródbłonka.
Może również wywoływać ważne efekty fizjologiczne, takie jak zmiatanie rodników ponadtlenkowych, hamowanie agregacji płytek krwi, modulowanie przepuszczalności warstwy śródbłonka i osłabianie funkcji leukocytów. Nie wydaje się, aby sildenafil miał takie specyficzne działanie.
POZYTYWNA STRONA
Jednak to, co może nie pomóc w jednej sytuacji, może być korzystne w innej. Wykazano, że syldenafil zastosowany 24 godziny po wystąpieniu udaru działa korzystnie, poprawiając mózgowy przepływ krwi i poprawiając funkcjonalną regenerację niedokrwionej tkanki.
Daje to nową nadzieję, że syldenafil może być przydatny we wspomagającym leczeniu niedokrwiennego neurologicznego DCI u nurków, którzy nie odzyskali zdrowia po wstępnym leczeniu tlenem hiperbarycznym.
Korzystne są metody przygotowania wstępnego przed nurkowaniem, takie jak sauna lub lekkie ćwiczenia. Powodują uwalnianie endogennego NO, który usuwa mikrojądra z wewnętrznej warstwy naczyń krwionośnych, co prawdopodobnie zmniejsza ryzyko DCI.
Jednakże intensywne ćwiczenia lub korzystanie z sauny w ciągu 24–48 godzin po nurkowaniu zwiększają ryzyko DCI, ponieważ zwiększają przepływ krwi w większości tkanek i prowadzą do zwiększonego tworzenia się pęcherzyków w wyniku odgazowania azotu.
U gryzoni syldenafil przyjmowany przed nurkowaniem zwiększał ryzyko DCI, ale nie mamy wiedzy na temat rzeczywistych przypadków wśród nurków.
Jeśli nurek został już porażony neurologicznym DCI i był leczony w komorze hiperbarycznej, syldenafil może pomóc złagodzić objawy poprzez zwiększenie mózgowego przepływu krwi, ale jest to założenie oparte na badaniach udaru u gryzoni i wymaga dalszych badań.
WNIOSEK
Naukowcy prowadzący to badanie doszli do wniosku, że wstępne leczenie Viagrą lub innymi inhibitorami PDE-5 sprzyja wystąpieniu i ciężkości DCI, a to ważne odkrycie należy rozpowszechnić wśród społeczności nurkowej.
Kiedy nurkowie zażywają jakiekolwiek leki, powinni najpierw skonsultować się ze swoim lekarzem (nurkiem) i dotyczy to szczególnie Viagry.
Ewentualne interakcje z innymi lekami i wpływ na choroby podstawowe w środowisku nurkowym należy zawsze omówić i wyjaśnić od razu.
Konieczne są dalsze badania nad markerami stresu oksydacyjnego w ośrodkowym układzie nerwowym, aby lepiej zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw sildenafilu w DCI. Dowiedz się więcej na temat badania w Narodowej Bibliotece Medycznej
ZAPYTAJ EKSPERTÓW DANA
CZY OSOBY Z IMPLANTAMI ŚLIMAKOWYMI CZY NURKOWAĆ?
Nurkowanie to sport niosący ze sobą pewne ryzyko, a ryzyko może być zwiększone w przypadku osób głuchoniemych lub osób, które przeszły operację ucha.
Jeśli chodzi o powrót do nurkowania po wszczepieniu, pacjent powinien odczekać co najmniej trzy miesiące, być w stanie automatycznie napompować (lub wyrównać) operowane ucho, zostać całkowicie wygojony, być wolny od objawów takich jak zawroty głowy, brak równowagi i ból oraz całkowicie przejść ustąpienie pooperacyjnego hemotympanum (krew za błoną bębenkową).
Badanie pod mikroskopem powinno dać wynik ujemny, a błona bębenkowa (TM) nie powinna stykać się z elektrodą przy maksymalnym przesunięciu przyśrodkowym.
Lekarz delikatnie wdmuchnie powietrze do przewodu słuchowego, aby sprawdzić, czy powoduje to zawroty głowy lub czy błona bębenkowa dotyka elektrody implantu ślimakowego.
Twoje badanie neurologiczne powinno być w normie. Pamiętaj, aby omówić te zalecenia ze swoim otologiem i przestrzegać jego zaleceń.
WIDOK MEDYCZNY
DAN Europe to ogólnoświatowa organizacja non-profit, która zapewnia porady medyczne i pomoc w nagłych wypadkach w przypadku urazów podwodnych spowodowanych nurkowaniem. Promuje także bezpieczeństwo nurkowania poprzez badania, edukację, produkty i usługi
