Gdzie żyją rekiny wielorybie

KIEDY WWF zaledwie kilka lat temu w ramach wolontariatu 28-letnia Stella Diamant na Madagaskar nie miała pojęcia, że ​​doświadczenie zdobyte w tym odległym państwie wyspiarskim na Oceanie Indyjskim odmieni jej życie.

W tamtym czasie naukowcy nie wiedzieli, że na Madagaskarze występuje skupisko rekinów wielorybich, chociaż niektóre rekiny widywano w pobliżu małej wyspy wypoczynkowej Nosy Be.

Ponieważ nikt inny ich nie badał, Stella postanowiła sama podjąć się tego zadania i rozpocząć projekt badawczy. W tamtym czasie na whaleshark.org zidentyfikowano mniej niż tuzin pojedynczych rekinów wielorybich. Teraz jest ich ponad 300.

Stellę poznałam, gdy przez kilka tygodni odwiedzała plażę Tofo w Mozambiku, gdzie mieszkam, więc mieliśmy wystarczająco dużo czasu, aby opowiedziała mi swoją historię.

Urodzona w Belgii Stella studiowała biologię w Wielkiej Brytanii na Uniwersytecie w Warwick i uzyskała tytuł magistra w Imperial College w Londynie.

Jej pierwszym krokiem w przygotowaniu projektu badawczego na Madagaskarze było uzgodnienie z operatorem rekinów wielorybich Lesem Baleinesem Randeau zebrania Identyfikatory rekinów, które widział. „Rocznie zdobywaliśmy identyfikatory około 130 różnych rekinów” – powiedziała mi.

„W 2015 roku miejscowi wierzyli, że rekinów jest około 30, więc kiedy zdaliśmy sobie sprawę, że jest ich ponad sto, byliśmy naprawdę podekscytowani.

„Mieszkalni identyfikowali rekiny po bliznach, ale tak wiele z nich miało podobne obrażenia, że ​​to po prostu nie było dokładne”.

Stella wiedziała, że ​​musi ukończyć cały sezon, aby zbadać sprawę głębiej. Zrezygnowała z pewności zatrudnienia, zamieszkała z rodzicami i założyła Madagascar Whale Shark Project (MWSP), w ramach którego uczestniczyli badacze z Marine Megafauna Foundation (MMF), Florida International University i lokalnej organizacji pozarządowej założonej przez Les Baleines Randeau, MADA Megafauna.

PODCZAS ZBIERANIA DANYCH, Stella i jej zespół mają możliwość nurkowania swobodnego Identyfikatory, ponieważ rekiny zajęte poszukiwaniem pożywienia pływają tak szybko.

Goście mogą dołączyć do badaczy podczas wypraw i nurkować z rekinami wielorybimi, odwiedzać wyspy z białym piaskiem i pływać z żółwiami. Mogą

wybierz także nurkowanie, w tym nocne nurkowanie z fluorescencją, oferowane przez Sakatia Lodge.

Kiedy we wrześniu rozpoczyna się sezon na rekiny wielorybie, woda jest idealnie błękitna, widoczność na poziomie 30 m i trudne, wietrzne warunki. Około połowy listopada woda się ociepla, wiatr słabnie i gromadzi się plankton, a zakwity trichodesmu tworzą duże plamy w wodzie. Ogranicza to widoczność, ale oczywiście przyciąga ogromną liczbę rekinów przed końcem sezonu.

Według Stelli do niezwykłych aspektów Nosy Be należą skupiska tuńczyka: „Za każdym razem, gdy do niego wskoczysz, wokół panuje ruch, ptaki żerują, a tuńczyk wypycha maleńką przynętę na powierzchnię.

„Ryby będą wyskakiwać na powierzchnię, próbując przetrwać, podczas gdy rekiny wielorybie i tuńczyk będą współpracować, aby je zjeść. Widok, jak odpływają od tuńczyka prosto do otwartej paszczy rekina wielorybiego, może być dość zabawny/dramatyczny”.

Możesz także być świadkiem zapierającego dech w piersiach widoku żerowania rekinów w pozycji pionowej, mówi: „To surrealistyczne, gdy rekiny są w pozycji pionowej, ponieważ widok ich ogromnego brzucha jest szaleństwem” – powiedziała mi. „Wyglądają na znacznie większe, gdy wiszą pionowo w wodzie!”

WIELE JEJ NAJBARDZIEJ Najcenniejsze wspomnienia wiążą się oczywiście z jej rekinami wielorybimi: „Myślę, że jest coś naprawdę wyjątkowego w byciu sam na sam z rekinem i tym, że pozwalają ci być tam ze sobą. Jeśli cię tam nie chcą, po prostu odejdą, więc to bardzo pokorne, gdy zostają w pobliżu.

„Kiedy w zeszłym roku wróciłem na Madagaskar, około 11 lub 12 września, poczułem się dziwnie. W ciągu roku mojej nieobecności przydarzyły nam się te ogromne, zmieniające życie rzeczy – na przykład Trump został prezydentem – ale nie mieliśmy pojęcia, co robiły te rekiny.

„W końcu zobaczyłem rekina, który bardzo mi się podoba, zwanego Clasperfin, i to było tak wzruszające, że mimo wszystko oboje wróciliśmy na Madagaskar w tym samym czasie”.

Niewiarygodne, że Stella nie tylko nadaje imiona wszystkim swoim rekinom, ale także zapamiętuje na pamięć ich wzory plam. Mówi mi, że każdy ma małe blizny lub charakterystyczne kropki, co ułatwia ich rozpoznanie, gdy już wpadnie w oko: na przykład Hydrus ma ukryty znak nieskończoności w swoich oznaczeniach, Theodore ma cztery kropki w linii, a Michel „kropka na pizzę”.

Na początku nie mogłem do końca uwierzyć, że ktoś jest w stanie rozpoznać każdego rekina z osobna, ale sposób, w jaki Stella z czułością mówi o nich jak o starych znajomych, pokazuje, że naprawdę zna ich wszystkich: „Chciałem móc powiedzieć, kto są niewidoczne, bo to znacznie ułatwia mi życie.

„Więc zapisałem je w pamięci, jak karty pamięci. Myślę, że fajnie jest wrócić na łódź i wiedzieć, że „och, dzisiaj był tam Ernest”.

Michel, łatwo rozpoznawalny po charakterystycznie obciętym ogonie, jest najczęściej widzianym rekinem wielorybim. Od czasu, gdy zaczął odwiedzać Nosy Be w 40 r., widziano go prawie 2015 razy. Choć piękny i fotogeniczny, 5-metrowy samiec jest bardzo nieśmiały i nigdy nie kręci się długo w pobliżu .

Znając tak dobrze wszystkie rekiny, trudno wybrać faworyta: „Lubię Syriusza, ponieważ zawsze przychodzi, żeby cię sprawdzić. Raymond był moim ulubieńcem, ale musiał już dorosnąć i poszedł robić… wszystko, co robią dorosłe rekiny wielorybie, bo nie widzieliśmy go od zeszłego roku. Naprawdę nie wiemy.

„Był ogromny, a na głowie miał ogromną bliznę w miejscu uderzenia śrubą łodzi. To musiała być wówczas poważna kontuzja – myślę, że jego głowa prawie zwisała – ale zagoiła się zaskakująco dobrze i sprawia, że ​​wygląda naprawdę źle.

Z ROSNĄCĄ LICZBĄ turystów udających się na Madagaskar, aby zobaczyć rekiny wielorybie, ochrona gatunku – sklasyfikowanego jako zagrożony na Czerwonej Liście IUCN – jest niezwykle ważny.

W związku z tym Stella opracowała kodeks postępowania dla lokalnych operatorów. Wytyczne te mają na celu poprawę spotkań turystów, a także zapobieganie zderzeniom łodzi i ochronę gatunku przed krzywdą.

Stella twierdzi, że odkąd kodeks został wdrożony, zauważyła już pozytywną zmianę i ma ambasadorów na całej wyspie, którzy wspierają tę sprawę.

Będzie to nabierało coraz większego znaczenia wraz z pojawieniem się niskobudżetowej turystyki masowej, szczególnie zauważalnej w wyniku bardziej bezpośrednich lotów z Mediolanu.

Stella ma co do tego poważne obawy: „Niektórzy ludzie nie mają zielonego pojęcia, jak powinni się zachowywać w pobliżu rekinów wielorybich. Widziałam, jak ludzie wskakiwali na rekiny wielorybie lub próbowali na nich dosiadać. To okropne i naprawdę niebezpieczne!

„Im bardziej możemy uświadomić ludziom kodeks postępowania, tym łatwiej będzie im wybrać odpowiedzialnego operatora. Będą mieli lepsze doświadczenia, a to także pomoże gatunkowi”.

Artykuły dotyczące Stelli i jej zespołu z MWSP ukazały się niedawno w czasopiśmie Endangered Species Research. Ich pierwsze opublikowane badanie na temat rekinów wielorybich na Madagaskarze ujawniło, że kraj ten jest siedliskiem żerowania młodych rekinów (Wiadomości, lipiec).

W jednym sezonie zidentyfikowano osiemdziesiąt pięć osobników, z których żadnego nie widziano wcześniej nigdzie indziej.

Porównanie tych liczb z innymi znanymi miejscami, w których łowią rekiny wielorybie, pozwala spojrzeć na to z odpowiedniej perspektywy: w tym samym roku zidentyfikowano 70 rekinów w Tanzanii i 33 w Mozambiku.