Ta wycieczka po Irlandii Północnej jest trochę dziwna – zbudowany w Niemczech statek storpedowany przez niemiecki okręt podwodny. Raporty JOHNA LIDDIARDA, ilustracje: MAX ELLIS
2899 TON HUNSDON ZACZĄŁEM życie jako arnfried, zbudowany w Bremie w 1911 roku dla linii Hamburg Amerika Line. Na początku I wojny światowej arnfriedzostał schwytany przez Brytyjczyków w niemieckiej Afryce Zachodniej i wszedł do brytyjskiej służby jako Hunsdon.
Połączenia Hunsdon prawie przeżył wojnę, służąc stronie aliantów, będąc storpedowanym tuż za Strangford Lough niecały miesiąc przed zawieszeniem broni.
Lina bojowa jest zwykle przywiązana do przedniego masztu wraku (1), więc tutaj zaczyna się nasza wycieczka. Maszt spadł przez pierwszą ładownię i opuścił szczyt masztu prawie obok dziobu (2). Jak to często bywa, gdy wrak się rozpada, dziób pozostał stosunkowo nienaruszony, ale spadł na lewą burtę
opuścić prawą burtę najwyżej, najpłytszy punkt znajduje się na głębokości 33 m. Na środku pokładu dziobowego znajduje się mały właz prowadzący poniżej, choć przez przerwę można uzyskać łatwiejszy dostęp. Po obu stronach drewniany taras zaczyna gnić i pozostawiać dziury.
Wciągarka kotwiczna jest nadal solidnie na swoim miejscu, łańcuchy prowadzą w dół kluzy do kotwic, które są przymocowane do zewnętrznej części dziobu (3).
Poniżej dziobu najgłębszy punkt wraku znajduje się w zagłębieniu do 38 m.
Kierując się obecnie na rufę, za dziobem, zrębnice pokładu i ładowni wpadły do wraku na głębokości około 35 m, a elementy wyposażenia pokładu, takie jak pachoły i wciągarki, nadal są na swoich miejscach.
Niektóre sekcje kadłuba pozostają wyprostowane lub nawet lekko wystają z pokładu, szczególnie po prawej burcie (4).
Pomiędzy przednimi ładowniami, u stóp opuszczonego masztu, nad pokładem rozciąga się pojedyncza duża wciągarka (5).
Wysięgniki żurawi ładunkowych leżą do przodu i do tyłu w poprzek ładowni (6).
Po drugiej ładowni wrak podnosi się z dna morskiego grodzią do ładowni paleniskowej (7). Szczeliny w tej przegrodzie pozwalają dostrzec trzy kotły wewnątrz. Sterówka byłaby zlokalizowana powyżej.
Trzy kotły dostarczały parę do silnika potrójnego rozprężania (8), stojące w pozycji pionowej i w miarę nienaruszone, wzdłuż linii środkowej statku.
Kadłub po prawej burcie opadł w stronę silnika, natomiast po lewej stronie kadłub opadł, pozostawiając odsłonięte zbiorniki na wodę (9).
Na rufie maszynowni szpula z wężem wodnym jest nienaruszona i stoi pionowo na płycie pokładu (10).
Z powrotem na linii środkowej, za silnikiem, łożysko oporowe jest zamknięte w dużej kwadratowej skrzyni, z wałem napędowym prowadzącym do tyłu w zadaszonym tunelu (11).
Podobnie jak w przypadku przedniej części wraku, pokład zapadł się w dwie ładownie rufowe, chociaż jest znacznie bardziej uszkodzony, tak że tunel wału napędowego jest widoczny przez większą część drogi do rufy.
Pomiędzy ładowniami pojedyncza wciągarka ładunkowa przechyliła się do przodu, pozostawiając podstawę pionową i skierowaną do tyłu (12). Odpowiedni maszt (13) spadł na rufę i na lewą burtę, po przekątnej w poprzek zrębnicy ładowni rufowej.
Ostatnia wciągarka ładunkowa rozciąga się na pokładzie rufowym (14). Służyłoby to do obsługi ładowni położonej najbardziej na rufie za pośrednictwem małych masztów bomowych i masztu bramkowego, teraz opuszczonego do przodu i z lewej burty pod głównym masztem.
Podobnie jak dziób, rufa jest pokryta drewnem, z małym włazem pośrodku zapewniającym dostęp poniżej (15).
Za służbę wojenną Hunsdon był wyposażony w działo przeciw okrętom podwodnym na rufie.
Jest przechylony na prawą burtę, lufą skierowaną w dół (16). Średnica otworu wynosi około 4 cali, a biorąc pod uwagę konkrecję i rdzę, kaliber może wynosić do pół cala od tego. Nie udało mi się znaleźć żadnej specyfikacji.
Opadając na dno morskie, a następnie z powrotem pod rufę, śmigło nadal pozostaje na swoim miejscu (17), choć dobrze zaplątany we włok zaciągnięty na rufę. Rozwarstwienie pod rufą sięga 36 m.
Będąc na dnie morskim, szybki rejs na lewą burtę pokazuje pozostałości masztów bramkowych i powiązanych masztów, które służyły do obsługi ładowni rufowej (18).
Wyjście stąd zależy od tego, co robi prąd. Jeśli statek kieruje się z powrotem w stronę boi, najłatwiejszy może być dryf wzdłuż wraku, a następnie przynajmniej pierwsza część wynurzania z powrotem po boi, nawet jeśli w końcowej części wynurzania używany jest opóźniony SMB.
Jeśli płynie w przeciwnym kierunku, wynurzanie będzie łatwiejsze dzięki opóźnionemu SMB z rufy.
DLACZEGO TAJEMNICA?
HUNSDON, parowiec towarowy. ZBUDOWANY W 1911, ZATOPIONY 1918
2899 ton Hunsdon wypłynął pomiędzy dwoma masywnymi pirsami portu Kingstown do Zatoki Dublińskiej o zmierzchu 10 października 1918 r., pisze Kendall McDonald. Statek odbywał ostatni etap podróży pod balastem z Le Havre do Belfastu, której przeznaczeniem było go nie dokończyć.
Przez lata uważano, że jej strata była bezpośrednim skutkiem niemieckiego szpiegostwa.
Połączenia Hunsdon, dawniej niemiecki statek arnfried, został zbudowany w 1911 roku. Został schwytany wkrótce po wybuchu wojny przez siły brytyjskie w Duali w niemieckiej Afryce Zachodniej i przez resztę wojny był obsługiwany przez linię Elder Dempster dla Ministerstwa Transportu.
Wyjeżdżam z Kingstown, około mili za Hunsdon stanowili Przemysł Pomocniczy Floty i jej eskorta, uzbrojony trawler Imperium perskie.
Nikt na pokładzie obu okrętów Marynarki Wojennej nie słyszał ani nie widział niczego o incydencie, ale... Hunsdon został storpedowany i zatopiony ze stratą jednego człowieka o godzinie 11.30:92 przez UBXNUMX.
Znajdowała się trzy czwarte mili na południowy wschód od Strangford Light Buoy w hrabstwie Down, zaledwie półtorej mili od obu statków.
Całą sprawę czyni bardziej zagadkową, że jako pierwszy zgłosił utratę Hunsdon było Imperium perskie. Zrobiła to w ramach wiadomości, że Przemysłowe został storpedowany i zatopiony, a na jego pokładzie znajdowało się czterech ocalałych oraz 30 ocalałych z Hunsdon, których wszystkich zabierała do Belfastu.
Co dziwne, nie ma żadnych zapisów Admiralicji z tamtych czasów, które wskazywałyby, że Przemysłowe został zaatakowany lub zatopiony, i Hunsdonjego nazwisko znajdowało się na liście Floty aż do roku 1919. Dopiero w roku 1920 śmierć sześciu członków załogi Przemysłowe zostały opublikowane jako in memoriam ogłoszenia w lokalnej gazecie.
Nigdy nie podano powodu tej tajemnicy. The Przemysłowe pierwotnie był HMS Glasgowi w 1901 roku przekształcony w okręt magazynowy marynarki wojennej.
Później okazało się, że została storpedowana przez UB94, dowodzony przez Oberleutnanta Haumanna, z którym, jak się wydaje, współpracował UB92 w czasie, gdy zatonęła Hunsdon.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Norfolkline Irish Sea Ferry Services, Liverpool (Birkenhead) do Belfastu, 0870 600 4321, norfolkline.com. Z Belfastu jedź autostradą A20 do Portaferry.
PŁYWY: Nurkowie mogą odczuwać niewielki prąd, ale Hunsdon można nurkować w czasie przypływu. Slack woda z grubsza pokrywa się z wysokim i niskim stanem wody w Belfaście.
JAK ZNALEŹĆ: Połączenia Hunsdon leży dziobem na północ na pozycji GPS 54 19.165N, 5 27.285W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Miejscowi nurkowie często zostawiają na wraku małą boję.
NURKOWANIE, ZAKWATEROWANIE I POWIETRZE: Strona nurkowa DV, 02891 861686 / 464671
KWALIFIKACJE: Nurkowanie jest na granicy możliwości dla BSAC Sports Diver, jeśli nurkujesz przy niskiej wodzie i trzymasz się z dala od rozprysków na obu końcach. W przeciwnym razie głębokość wymaga BSAC Dive Leader lub Advanced Nitrox/Deco.
WODOWANIE: RIB-y można zwodować na nabrzeżu promowym w Portaferry, należy jednak zachować ostrożność, aby nie blokować promu.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2156, Jezioro Strangforda. Mapa Admiralicji 2093, Południowe podejście do Kanału Północnego. Indeks wraków w Irlandii, autorstwa Richarda i Bridget Larn. Wraki statków na wybrzeżu Ulsteru przez Iana Wilsona. Irlandzkie wraki online przez Randalla Armstronga.
Plusy: Silnik i działo są w umiarkowanym stanie, można nim nurkować w czasie przypływu.
Wady: Borderline dla nurków z uprawnieniami do 30m.
ZAKRES GŁĘBOKOŚCI: 35-45m
Kliknij tutaj, aby wyświetlić wersję PDF wycieczki po wraku Hunsdon
