W tym miesiącu zwiedzamy mały wrak cieszący się dużą reputacją na wschodnim wybrzeżu Szkocji – trawler, który zatonął w latach 1990. XX wieku. Oprowadzanie prowadzi JOHN LIDDIARD, ilustracje: MAX ELLIS.
PO ZAŁOŻENIU ZALEDWIE KILKA MIL z Lossiemouth trawlerem o stalowym kadłubie jedność jest właściwie rafą domową. Dno morskie znajduje się na 24 m, więc jedność jest dostępny dla wszystkich nurków, którzy osiągnęli poziom wyższy niż podstawowy otwarta woda kwalifikacje.
Podobnie jak w przypadku zdecydowanej większości Moray Firth, nie ma tu powodów do zmartwień ze względu na prądy ani stojącą wodę, dlatego na Unity można nurkować przy każdym stanie przypływu, albo w ramach krótkiego wypadu na jedno nurkowanie, albo jako wygodne drugie nurkowanie w drodze powrotnej z głębszego wraku.
Zwykle do dziobu przymocowana jest boja, dlatego właśnie od tego miejsca rozpoczyna się nasza wycieczka (1).
A raczej to tutaj zaczyna się prawdziwa wycieczka, bo pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę podczas nurkowania jedność to słynne delfiny z Moray Firth, pływające na fali dziobowej łodzi nurkowej podczas podróży z Lossiemouth.
Tak czy inaczej, wracamy do wraku. Poręcz wokół dziobu jest w większości nienaruszona, a zarówno poręcz, jak i sam dziób są pokryte ukwiałami. Jest to najpłytszy punkt wraku, położony na głębokości 20 m.
Niewielki prąd skupia chmarę ryb na czubku dziobu. Pośrodku znajduje się także stary zestaw opon jako błotnik – ustawienie, które nie pasuje do działającej łodzi takiej jak ta jedność, choć zdumiewa mnie, że stare opony nadal są używane jako błotniki na znacznie droższych statkach.
Przypuszczam, że każda modna, nowoczesna, specjalnie zaprojektowana alternatywa i tak wyglądałaby jak stara opona.
Dalej, po prawej stronie dziobu, poręcze zapadły się do wewnątrz. Na środku pokładu ukośnie ustawiona kwadratowa podstawa (2) to punkt mocowania małej wciągarki kotwicznej.
Za nim, tuż przed zejściem dziobka na główny pokład, okrągły otwór wyznacza miejsce, w którym znajdowałby się przedni maszt.
Podobnie jak wiele innych elementów wyposażenia, stopnie zostały usunięte, gdy jedność został rozebrany w Lossiemouth, zanim kadłub został odholowany do stoczni złomistów. Na szczęście dla nas, nurków, jedność zatonął pod holowaniem, więc ostateczne rozbicie nigdy nie nastąpiło.
Ponad burtą dziobu i mniej więcej na poziomie podstawy wciągarki kotwicznej, po obu stronach dziobowca znajduje się mały iluminator (3), z kolejną starą oponą ustawioną jako błotnik z tyłu dziobka.
Za dziobkiem pochylone włazy prowadzą z powrotem do środka (4), chociaż nie ma tam nic do zobaczenia poza nagromadzonym mułem.
Pokrywę luku z pierwszej ładowni przesuwamy do przodu, pozostawiając ładownię otwartą. Druga ładownia jest również otwarta i nie ma śladu powiązanego z nią włazu.
Podobnie jak w dziobnicy, w ładowniach zaczyna gromadzić się muł, chociaż żebra kadłuba nadal prześwitują.
Ciężka rama w kształcie litery H jest ustawiona ukośnie na pokładzie pomiędzy tymi dwiema ładowniami (5), podstawa z części maszyn sortujących i przetwarzających połów.
Od tego miejsca prowadzi zestaw trzech równoległych rur przez nadburcie po lewej stronie (6). Zniszczone liny są schowane pod nadburciem przez większą część rufy.
Wrak przechyla się lekko na lewą burtę, tak że lewy pokład główny znajduje się metr lub dwa bliżej dna morskiego niż prawa burta. W kierunku rufy głównego pokładu lewa burta jest prawie na poziomie dna morskiego.
Po drugiej stronie wraku, na prawej burcie, do prawej burty przyspawane jest imadło inżynierskie, podobne do tych, które można znaleźć w przydomowym warsztacie. (7).
Płynąc dalej na rufę, trzecia i ostatnia ładownia również jest otwarta, bez śladu pokrywy luku.
Maszt trójnożny, który spadł na pokład, utrudnia dostęp do ładowni (8). Pierwotnie stał oparty o przód sterówki, a dwie krótsze nogi opierały go o dach sterówki.
Usunięto sterówkę, aby można było zdemontować silnik z kadłuba, pozostawiając dużą dziurę w miejscu, w którym kiedyś znajdowała się sterówka i silnik (9).
Generator, opadający do pustej przestrzeni silnika, nadal jest zamontowany nisko po prawej burcie.
Za przedziałem silnikowym nienaruszona część dachu kabiny rozciąga się na kadłub, pozostawiając jednak miejsce na dostęp do przodu i do tyłu po prawej burcie.
Na lewej burcie znajduje się ulubiony widok nurka, toaleta z małym iluminatorem zapewniającym światło i wentylację (10).
Kabina przed tą toaletą, po lewej stronie, była nadal nienaruszona, kiedy jedność zatonął, ale zewnętrzna ściana i dach spadły obecnie na zewnątrz i osiadły na dnie morskim (11).
Za kabinami po obu stronach znajdują się rozpórki włoka (12), solidne filary z pochylonymi wierzchołkami i bloki kół pasowych zwisające z końców.
Środek pokładu rufowego zaznaczony jest konturem miejsca, w którym przykręcona zostałaby podstawa wciągarki włokowej (13).
Rufa zagłębiła się w piasek dalej niż dziób, ale przechylenie na lewą burtę pozostawia wystarczająco dużo miejsca, aby dostać się pod prawą burtę (14). Jak można było się spodziewać po statku rozebranym przed rozbiórką, śrubę napędową zdemontowano przed jedność zatonął.
Kawałek dalej i wylot wody chłodzącej silnik jest odsłonięty tuż nad dnem morskim.
W ostatnim punkcie naszej wycieczki, choć mało prawdopodobne, że będzie to koniec nurkowania, do prawego rozpórka przywiązana jest 10-centymetrowa lina, która unosi się na wodzie przez kilka metrów, po czym się zrywa (15).
Podejrzewam, że są już pokryte dużymi ukwiałami pospolitymi i podejrzewam, że w końcu ciężar nagromadzonego mułu i życia morskiego sprowadzi je na dno morskie.
Połączenia jedność to tylko mały wrak, więc nawet nurkowanie bez przystanków zapewni czas na przepłynięcie całej długości wraku i powrót na dziób z dużą ilością zapasu.
Ponieważ nie trzeba się martwić o prąd, wynurzanie jest łatwe dzięki boi na dziobie.
Dziękuję Simonowi Fewowi, Billowi Ruckowi i Timowi Walshowi.
WCIĄŻ ŁOWIĘ RYBY
JEDNOŚĆ, trawler. ZBUDOWANY W 1975 r., ZATOPIONY w 1994 r
BYŁA DOSKONAŁYM PRZYKŁADEM trawlera Peterhead, ale pomimo jej dobrych wyników w wyładunkach, w końcu zabrakło mu czasu, pisze Kendall McDonald.
jedność jak miała na imię, PD209 jej numer. Miał dwadzieścia cztery metry długości i 75 ton. Był to trawler rybacki o mocy 600 KM, zbudowany w Peterhead i będący własnością Davida Foremana. Jej portem macierzystym było Lossiemouth na wschodnim krańcu Moray Firth.
W 1994 roku jej czas dobiegł końca i został wycofany ze służby. Jej silnik wyjęto w porcie Lossiemouth, a następnie zabrano na hol, aby zakończyć swoje dni jako złom w Invergordon w Cromarty Firth. Ale nigdy jej się to nie udało.
Ledwie wyruszył w swój ostatni rejs, kiedy zepsuł się hol i zatonął kilka mil dalej, stając się jednym z najpopularniejszych miejsc do nurkowania w okolicy. Miejscowi uważają jedność jako ich, coś w rodzaju „wraku domu” dla wszystkich nurków w promieniu wielu mil.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Jedź autostradą A941 z Elgin do Lossiemouth. Tam podążaj nabrzeżem wzdłuż zachodniego brzegu rzeki, mijając pierwszą część portu, a następnie w lewo do drugiej części portu. Top Cat jest zacumowany na końcu pontonu po północnej stronie basenu.
JAK ZNALEŹĆ: Połączenia jedność leży łuk na północny wschód. Pozycja GPS to 57 45.304N, 003 13.326W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku).
PŁYWY: W każdym stanie przypływu prąd jest niewielki.
NURKOWANIE I POWIETRZE: nurkowanie w murenie, Top Cat, kapitan Bill Ruck, 01309 690421 or 07775 802963.
NOCLEG: Izba Turystyczna Aberdeen i Grampian, biuro w Elgin, 01343 542666
KWALIFIKACJE: Pasuje do PADI Zaawansowane wody otwarte/BSAC Sport Diver lub odpowiednik.
WODOWANIE: RIB-y można wodować w porcie w Lossiemouth.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 115, Moray Firth. Mapa Admiralicji 222, Buckie do Fraserburgha. Mapa Admiralicji 223, Dunrobin Wskaż Buckiego. Mapa przeglądu uzbrojenia 28, Elgina i Dufftown.
Plusy: Wygodny dla Lossiemouth, z dużą ilością życia morskiego.
Wady: Mały wrak, więc może być dość tłoczno.
GŁĘBOKOŚĆ: -20m, 20m-35m
Wersja PDF wycieczki po wraku Unity
Ukazał się w DIVER Październik 2007
