Ten mały wrak u wybrzeży Północnej Walii został zidentyfikowany jako trawler dopiero długo po jego zatonięciu w 1941 r. i jest to w zasadzie wrak składający się z dwóch połówek, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja autorstwa MAXA ELLISA powinna pomóc w nawigacji
DWUCZĘŚCIOWY Wrak tego miesiąca przez wiele lat nurkował pod różnymi przybranymi nazwiskami. Czasami był znany jako „Lady Windsor”, czasami jako „Holownik”, a następnie przez Chester BSAC jako „Not the Lady Windsor”, po tym jak klub potwierdził, że w rzeczywistości był to trawler.
W końcu nurkowie z Chester BSAC zidentyfikowali go jako Kincortha poprzez połączenie ogólnej konfiguracji trawlera, uszkodzeń związanych z eksplozją miny i zmierzonych wymiarów, o ile można je było określić dla wraku składającego się z dwóch części.
Ostatnią komplikacją było to, że zidentyfikowano już inny wrak jako Kincortha, więc w trakcie ustalania tożsamości tego miesiąca Wycieczka po wraku, musieli także skorygować tożsamość drugiego wraku jako Cartagena.
Nasza wycieczka zaczyna się od lewej strony rufy (1), najwyższy punkt większej części wraku, wznoszący się około 4 m nad ogólną głębokością dna morskiego wynoszącą 28 m, na niskim odcinku wody.
Rufa ma niewielkie przechylenie na lewą burtę. Jak to często bywa na tym obszarze, pokrycie ukwiałów przełamują jedynie małe plamy mułu na bardziej płaskich powierzchniach wraku.
Kierując się do przodu wzdłuż prawej burty, włok na prawej burcie jest szubienicą (2) spadł z pokładu. Obok, zaokrąglona prostokątna płyta z otwartą piramidą ze stalowych prętów, mniej więcej pośrodku, znajduje się wydra, część włoka używanego do utrzymywania otwartej sieci.
Teraz dochodzimy do maszynowni. Świetlik i kabiny nad głównym pokładem uległy całkowitemu zniszczeniu, pozostawiając maszynownię otwartą.
Sięgający do poziomu głównego pokładu pionowy cylinder przylegający do grodzi rufowej (3) to zbiornik na wodę.
Maszyna parowa potrójnego rozprężania (4) biegnie wzdłuż środka maszynowni.
Wrak zazwyczaj roi się od ławicy dziąseł i być może trzeba będzie je rozdzielić, aby zobaczyć silnik.
Mniej więcej na poziomie przodu silnika, boki kadłuba ulegają pęknięciom i wkrótce opadają do poziomu dna morskiego na głębokości 28 m.
Rozrzucone szczątki prowadzą kilka metrów dalej, ale wkrótce znikają (5). To najbardziej na północ wysunięta część wraku.
Nasza trasa biegnie teraz lewą burtą na rufie (6). Na zachodzie piasek i muł zbierają się obok wraku prawie do poziomu pokładu. Za maszynownią powraca główny pokład, a szubienica włoka portowego jest nienaruszona (7), wyginając się kilka metrów nad pokładem.
Nad pokładem znajduje się świetlik z małymi iluminatorami z tyłu i po bokach (8). Kabina poniżej mogła być kwaterą załogi. Za nimi do pokładu przymocowana jest para zamkniętych skrzynek.
Duża część nadburcia, która owinęłaby się wokół rufy, w jakiś sposób została wygięta w górę i w poprzek wraku (9). Pokryty ukwiałami można go pomylić z jedną z belek przymocowanych do pokładu holownika, aby zapobiec zabrudzeniu lin holowniczych, i bez wątpienia jest to powód, dla którego jedną z poprzednich błędnych identyfikacji tego wraku był holownik.
Pary słupków stoją po obu stronach pokładu. Następnie na środku rufy para małych kotwic na wzór Admiralicji (10) są przymocowane do pokładu.
Opadając pod rufę na dno morskie, zarówno ster, jak i śmigło nadal pozostają na swoim miejscu (11), ze sterem lekko przekręconym na lewą stronę.
To prawdopodobnie wystarczy na nurkowanie na powietrzu bez przystanków, więc dziobową część wraku można będzie osobno sfilmować i objechać jako kolejne nurkowanie. Dla tych, którzy mają nitroks i chętnie pobawią się w deco, nasza wycieczka będzie teraz kontynuowana do dziobu, który, co dziwne, znajduje się za rufą.
Aby znaleźć dziób, udaj się na rufę od rufy na południe (12). Początkowo po prawej lub na zachodzie będzie piaszczysty brzeg, który wyznacza ładną linię na południe, ale w miarę oddalania się od wraku brzeg się spłaszcza, a kierunek musi zależeć wyłącznie od kompasu i oceny sytuacji.
Dla nowych nurków na wraku najlepszym rozwiązaniem będzie użycie kołowrotka i żyłki, ale gdy już się o tym przekonasz, o ile widoczność nie jest zbyt zła, lina nie jest tak naprawdę potrzebna.
Po około 50 m pierwszym znakiem bliskości dziobu będzie wał piasku wspinający się ponownie w prawo lub na zachód, a następnie kocioł (13) wyłania się z zielonego mroku. Kocioł stoi na końcu bezpośrednio przed dziobem.
Dziób przechyla się na prawą burtę, więc nasza ilustracja przedstawia teraz wrak od wschodu. Kilka metrów od prawej burty dziobu wciągarka również spadła na dno morskie (14).
Płynąc dalej wzdłuż dziobu, kadłub wkrótce opadnie na dno morskie wraz ze stertą gruzu (15).
Płynąc dalej wzdłuż dziobu po dnie morskim, od lewej burty, ławica piasku wznosi się na zachód, a wzdłuż brzegu ciągnie się ślad małych kawałków wraku (16).
Zejdź brzegiem i podążaj za stertą gruzu po wewnętrznej stronie dziobu, jedynym dużym kawałkiem wraku, który jest łatwo rozpoznawalny, jest duża kotwica (17), częściowo zaplątany wśród gruzów. Jeśli planujesz zakończyć nurkowanie na dziobie, będzie to dobre miejsce na wypuszczenie opóźnionego SMB.
Powrót na rufę polega na pływaniu na północ (18) z brzegiem piasku na zachodzie, obecnie po lewej stronie.
Jeśli chodzi o to, jak „Kincorth” uległ zniszczeniu w ten nietypowy sposób, najlepsze spekulacje są takie, że trawler płynął na północ, kiedy uderzył w minę, która zdmuchnęła środkową część kadłuba, gdzie miała znajdować się ładownia.
Dziób natychmiast opadł, a reszta trawlera płynęła dalej.
Wciągarka włokowa znajdowała się mniej więcej w połowie drogi z tyłu pokładu, bezpośrednio przed sterówką, a następnie spadła obok dziobu.
Następnie kocioł wypadł z otwartej rany kadłuba, podczas gdy rufa pozostawała w górze przez następne 50 m, kontynuując podróż pod wpływem własnego pędu, po czym zatonęła 50 m przed dziobem.
DZIĘKUJEMY ZA WSZYSTKIE RYBY
KINCORTH, Łódź rybacka. Zbudowany w 1909 r., zatopiony w 1941 r
NAZWALI MAŁY LONGLINER Kincortha po dzielnicy niedaleko Aberdeen.
Nie był to zaskakujący wybór nazwy, ponieważ firma Abernethy & Co z Aberdeen zleciła budowę małego 148-tonowego statku w 1909 roku w tamtejszej stoczni Torry Shipbuilding Yard, pisze Kendall McDonald.
Po zwodowaniu w kwietniu był napędzany pojedynczym kotłem i silnikiem parowym potrójnego rozprężania o mocy 46 KM. Miała nieco ponad 100 stóp długości i 21 stóp szerokości, a rysowała zaledwie 11 stóp.
Jej pierwotni właściciele specjalizowali się w połowach na takle Kincortha ich nie zawiódł. Jej połowy były dobre i gdyby nie wojna, przez następne osiem lat łowiłaby ryby. W lutym 1917 r. Kincortha został zatrudniony przez Admiralicję do „służby specjalnej”. Co to dokładnie oznaczało, trudno powiedzieć, ale Admiralicja zatrzymała ją do 1926 roku.
Następnie miał kolejnych właścicieli, a jeden z nich przekształcił go w trawler pływający z Fleetwood z lokalną załogą składającą się z 11 osób.
Połączenia Kincortha kontynuował połowy jako trawler, aż nagle zniknął w wyniku dużej eksplozji w pobliżu wyspy Moelfre 10 grudnia 1941 r. Z jego załogi nikt nie przeżył.
Najwyraźniej uderzył w minę, ponieważ stalowy wrak jest mocno rozbity na część dziobową i rufową.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Jedź autostradą A55 przez północną Walię do Anglesey. Po przejechaniu mostu jedź drogą A5025 w kierunku Amlwch lub w kierunku Traeth Bychan po niecałych 10 km skręć w prawo i podążaj ścieżką w dół do plaży.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS części rufowej to 53 23.785N, 004 08.405W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Część dziobowa znajduje się około 50 m bezpośrednio na południe.
PŁYWY: Slack water jest 1 godzinę i 15 minut przed niskim stanem wody w Liverpoolu.
NURKOWANIE: Julie-Anna działa w Amlwch, 01407 831210. Chester BSAC.
ZAKWATEROWANIE I POWIETRZE: Farma Taldrwst Bach w Dulas posiada statyczną przyczepę kempingową i ograniczoną liczbę miejsc kempingowych, a także może zapewnić powietrze dla nurków przebywających na miejscu, 01407 832220. Jest trochę na uboczu, więc wyszukaj LL68 9RG na mapach Google.
KWALIFIKACJE: Głębokość 28m oznacza, że PADI Zaawansowane wody otwarte lub BSAC Sports Divers są dobrze przygotowani do korzystania z nitroksu.
WODOWANIE: Wodowanie na plaży w Traeth Bychan.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 1977, Holyhead do Głowy Wielkiego Ormesa. Mapa przeglądu uzbrojenia 114, Anglesey'a. Niezbędny podwodny przewodnik po północnej Walii, tom drugi, South Stack do Colwyn Bay przez Chrisa Holdena.
Plusy: Obie części wraku są dobrej wielkości i złożoności, co pozwala na nurkowanie bez przystanków lub pływanie pomiędzy nimi w przypadku bardziej zaawansowanych nurków
Wady: Dopóki nie poznasz drogi pomiędzy obiema częściami, możesz łatwo się zgubić.
GŁĘBOKOŚĆ: 20-35m
Dziękuję Chrisowi Holdenowi, Justinowi Owenowi i członkom Chester BSAC.
Ukazał się w DIVER w styczniu 2011
