Po krótkiej serii głębszych wraków, oto belgijski liniowiec, który jest szerzej dostępny. To popularne nurkowanie w Weymouth, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS
Stary ulubieniec Weymouth, belgijski statek motorowy o wyporności 5965 ton Alexa Van Opstala, wczesną ofiarą drugiej wojny światowej. Został zatopiony przez minę 15 września 1939 roku, zaledwie 15 dni po niemieckiej inwazji na Polskę.
Łodzie czarterowe zazwyczaj zaczepiają linę strzałową w poprzek dziobu (1), przechyloną pod kątem prawie 90° w stronę lewej burty, tak że pokład jest prawie pionowy, a prawa burta wznosi się dobre 5 m nad 30 m dna morskiego.
Ta sekcja jest łatwo rozpoznawalna, więc nurkowie mogą rozpocząć nurkowanie z pewną orientacją, nawet jeśli później stanie się to nieco trudne.
Podążając prawą burtą dziobu, nasza trasa mija parę pachołków, szpulę liny cumowniczej, a następnie trzy mniejsze pachołki, które służyły jako kipy dla liny cumowniczej. Kotwica na prawej burcie (2) to nowoczesna konstrukcja bez kolby, ściśle przylegająca do kluzy.
Na pokładzie, pomiędzy otworami na przeciwległe końce kluzy, znajduje się trzon masztu (3), na którym spoczywa belka żurawia.
Za masztem znajduje się wciągarka kotwiczna (4). Wrak opada teraz na dno morskie, pozostawiając kilka otworów do zbadania na dziobie dla osób odpowiednio doświadczonych i przygotowanych.
Za wrakiem na rufie, w stronę pokładu (portlandzką lub zachodnią) wraku, kolejnym ważnym elementem jest prostokątny róg zrębnicy z ładowni dziobowej (5).
Niedługo potem pojawia się para słupków, a następnie para masztów leżących na dnie morskim, z wciągarkami ładunkowymi po obu stronach ich podstaw (6).
Przód tych dwóch wyciągarek jest nienaruszony, ale druga jest zepsuta.
Większość masztów na Alexa Van Opstala można spotkać parami, gdyż montowano je w układzie bramkowym, obok siebie.
W tym miejscu nawigacja po tym wraku staje się nieco trudna. W miejscu eksplozji miny pod drugą ładownią następuje przerwa, więc każdy nurek, który podąży tuż za krawędzią wraku, najprawdopodobniej będzie skręcił w lewo i ostatecznie podążał za stępką z powrotem na dziób.
Sztuka polega na tym, aby ocenić linię wraku na podstawie położenia pokładu lub stępki i wypłynąć na dno morskie, podążając po drodze za fragmentami wraku. Godnym uwagi elementem jest rurowa stopa masztu (7), odwrócona do góry nogami i przechylona w stronę wraku.
Przy dobrej widoczności jest to łatwe. Przy słabej widoczności nurkowie mogą równie łatwo całkowicie stracić wrak.
W promieniu około 10 m wrak zaczyna się ponownie podnosić, z płytami kadłuba i pokładu oraz kilkoma zakrzywionymi zespołami 2-calowych rur (8), które, jak podejrzewam, są urządzeniami chłodniczymi, albo do zaopatrzenia kuchni, albo do ładowni chłodniczej.
Wrak staje się gęstszy, gdy nasza trasa zbliża się do środka statku, z gruzem z nadbudówki, w tym kolejną parą masztów i fragmentem płyty z oknami, który mógł kiedyś stanowić część świetlika i wentylatora maszynowni (9).
Nieco dalej od tego fragment płyty kadłuba ma linię okrągłych otworów (10), w których kiedyś znajdowały się iluminatory.
Niewiele pozostało z pierwszej ładowni na rufie, ale punkt pomiędzy ładowniami można łatwo rozpoznać po kolejnej parze masztów (11).
Ładownia rufowa jest podobnie nie do poznania i wkrótce nasza trasa prowadzi na rufę (12). Podobnie jak dziób, ten przechylił się w lewą stronę.
W przeciwieństwie do dziobu, większość górnego pokładu uległa zniszczeniu, a na dnie morskim pozostały pewne szczątki, w tym łatwo rozpoznawalna para słupków (13).
Otwarte żebra rufy (14) tworzą imponujący tunel, którym można podążać przez pozostałą część rufy.
Zaokrąglając rufę, ster (15) przylega płasko do dna morskiego i pozostaje przymocowany do słupka steru. Śmigło zostało uratowane w wycięciu śruby napędowej, ale tylny koniec wału nadal wystaje z gruczołu rufowego.
Stępka kadłuba jest początkowo nienaruszona (16), ale wkrótce pęka. Nieco dalej pojawia się wał napędowy (17), który można podążać aż do przodu, przez łuk tunelu wału napędowego (18).
Następnie wrak unosi się nad wałem (19), prawdopodobnie przytrzymywanym przez pozostałości silnika. Pod gruzami widać pęknięte łożysko oporowe.
Kiedyś spędziłem wieki szukając zwykłych maszyn i kotłów parowych, ale później dowiedziałem się, że Alexa Van Opstala był statkiem motorowym, więc miał silnik wysokoprężny.
Ta część statku (20) jest w zasadzie pionowa, ale podzielona na dolny pokład, przy czym większość górnej części wraku i nadbudówki odpadła od lewej burty, którą wcześniej płynęliśmy na rufie.
W stronę przedniej i prawej burty biegnie wzdłuż niej rozdarcie, przez które widać pompę (21).
Po drugiej stronie lewej burty płyta kadłuba (22) łączy dolną część kadłuba z dnem morskim, tworząc duży trójkątny przepływ, ale do środka zapuszczałbym się tylko przy bardzo dobrej widoczności.
Połączenia Alexa Van Opstala to wielka wrak. Nawet jeśli znasz już trasę, pokonanie tej trasy zajmie dobre 30 minut. Na opóźnionym SMB konieczna będzie dekompresja dryfująca
OFIara Wczesnej II Wojny Światowej
KLAUS EWERTH ZROBIŁ U26 POZA WILHELMSHAVEN 29 sierpnia 1939 r., cztery dni przed wypowiedzeniem przez Wielką Brytanię wojny Niemcom. Do 10 września ten mały łódź podwodna typu 1A opuściła brzeg Shambles, zakładając pole minowe, aby łapać statki w podejściach do Weymouth i Portland.
Pierwszą ofiarą był belgijski liniowiec towarowy i pasażerski o wyporności 5965 ton Alexa Van Opstala, zapewniając regularne połączenia pomiędzy I Love New York i Antwerpii, dokąd wracał.
Belgia nadal była neutralna, ale miny są masowe. Na pokładzie znajdowała się 49-osobowa załoga i ośmiu pasażerów.
Kapitan Vital Delgoffe otrzymał rozkaz od właściciela statku, Maritime Belge, aby przed kontynuowaniem podróży zawrócić do Weymouth w celu przeprowadzenia inspekcji. Warunki na morzu były trudne, ale w popołudniowym świetle widoczność na powierzchni była dobra.
Kapitan Delgoffe wytyczył trasę na wschód od brzegu Shambles. O 5.55:2, okrążywszy płyciznę, właśnie wydał rozkaz zmiany kursu z powrotem w kierunku Weymouth, kiedy potężna eksplozja pod ładownią nr XNUMX wyciągnęła statek z wody i złamała jego tył w kierunku mostka.
O 6.35:XNUMX, gdy poziom morza podniósł się ponad pokład schroniska, kapitan Delgoffe jako ostatni wszedł do łodzi ratunkowej. Grecki parowiec Atlantyk zatrzymał się w pobliżu, aby odebrać załogę i pasażerów. Co zaskakujące, nie było ofiar śmiertelnych.
Połączenia Alexa Van Opstala wkrótce potem zatonął, spadając na kabel i wyłączając pętlę wykrywającą okręty podwodne, będącą częścią systemu obronnego portu.
U26 był już daleko od miejsca zdarzenia, 120 km w głąb Atlantyku, za latarnią morską Fastnet. W ciągu następnych miesięcy pole minowe pochłonęło dwie kolejne ofiary – holenderski statek o wyporności 6873 ton Binnendijk oraz grecki parowiec o wyporności 4576 ton Elena R (Wycieczka po wraku 123, grudzień 2009), zatopiony odpowiednio 7 października i 22 listopada. Obydwa są również popularnymi nurkowaniami z Weymouth i Portland.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: W przypadku Weymouth jedź autostradą A37 lub A354 do Dorchester, następnie A354 do Weymouth i dalej do Portland przez Chesil Beach, skręcając w lewo do starej stoczni Castletown, gdy droga zaczyna wspinać się na wzgórze do Portland. Scimitar Diving znajduje się w hotelu Aqua Sport, po lewej stronie przy wejściu do Castletown.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 32.437N, 002 16.133W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Wrak leży dziobem na wschód od północy.
PŁYWY: the Alexa Van Opstala leży na wschód od Shambles Bank, ze skomplikowanymi pływami. Wrak należy zatem zanurkować zaledwie 2.5 godziny przed wysokim stanem wody w Portland.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Strona poświęcona nurkowaniu Scimitar, 07765 326728
ZAKWATEROWANIE: Strona hotelu Aqua, 01305 860269
WODOWANIE: Slipy są dostępne w Weymouth i Portland. Opłaty portowe i wodowania są płatne.
KWALIFIKACJE:PADI Zaawansowane wody otwarte czy BSAC Sports Diver, choć wrak leży zaledwie metr głębiej niż PADI AOW ograniczenie na rufie. To świetna głębokość, aby wydobyć to, co najlepsze z nitroksu.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2610, Bill of Portland do Anvil Point. Mapa przeglądu uzbrojenia 194, Dorchester, Weymouth i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Informacje turystyczne w Weymouth 01305 785747.
PROS: Duży statek motorowy z mnóstwem wraków do zbadania.
Minusy: Jeśli widoczność jest słaba, przedostanie się pomiędzy przednią i tylną częścią może być trudne.
GŁĘBOKOŚĆ ZASIĘG: 20m-35m
