Ten parowiec został zatopiony na południe od Isle of Wight przez U-Boot pod koniec I wojny światowej. Choć mało nurkowany, już sam silnik i działo sprawiają, że warto go odwiedzić, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS
JAK TO CZĘSTO SIĘ DZIEJE, nasza wycieczka po belgijskim parowcu o wyporności 1870 ton Londyńczyk zaczyna się od kotłów (1).
Tym razem jednak punkt wyjścia ma większe znaczenie niż zwykle, gdyż to właśnie w tym miejscu linia wraku zostaje przerwana, a część dziobowa jest skręcona o około 20° na prawą burtę w stosunku do rufy.
Połączenia Londyńczyk został storpedowany na śródokręciu i szybko zatonął, jest więc prawdopodobne, że eksplozja złamała tył statku.
Kierunek naprzód jest łatwy do określenia. Duży silnik potrójnego rozprężania stoi wysoko za kotłami, a przed nim kocioł osła (2) spoczywa przechylony na kotłach, lekko w stronę lewej linii środkowej.
Wierzchołek kotła osła jest ładnie wypukły, co może sugerować, że pierwotnie znajdował się on w pozycji pionowej. Jednakże ma on również ząbkowaną sekcję w połowie wzdłuż jednego boku, co sugeruje, że mógł zostać osadzony nad i w poprzek przodu dwóch głównych kotłów. Ponieważ dolny koniec jest teraz zasypany gruzem, trudno wyciągnąć na ten temat wnioski.
Większość nurkowań odtąd odbywa się na poziomie 39 m lub 40 m, w zależności od wielkości przypływu. Duch WightaKapitan statku Dave Wendes woli nurkować na wrakach w pobliżu St Catherine’s Point przy wysokim stężeniu wody, aby przez większą część drogi do wraku przepłynąć z przypływem, a następnie wrócić do domu z przypływem za stojącą wodą.
Oprócz tego, że wrak był skręcony na prawą burtę, ogólne zawalenie się bezpośrednio przedniej części wraku nastąpiło również głównie na prawą burtę. Dwa zrębnice włazowe (3) z Londyńczykbunkry znajdują się zaraz po prawej burcie kotłów.
Na prawą burtę przesunięto także zrębnicę włazu (4) z ładowni numer 2, pierwsza ładownia do przodu ze śródokręcia. The Londyńczyk był pod balastem, więc nie ma ładunku, którego trzeba szukać.
Idąc dalej, widzimy zmianę wzoru zawalenia się, z parą słupków (5) od lewej strony pokładu, prawie na linii środkowej stępki.
Pomiędzy ładowniami wciągarki towarowe (6) i (7) spadły w jednej linii z stępką, ale być może przesunęły się nieco do przodu w stosunku do miejsca, w którym znajdowałyby się na nieuszkodzonym statku. Spomiędzy tych wciągarek przedni maszt rozciąga się na prawą burtę.
Od przodu tych dwóch wciągarek ładunkowych (7), rura parowa (8) prowadzi na zewnątrz i wokół obszaru ładowni nr 1, a następnie pod dwiema parami słupków (9) do wciągarki kotwicznej (10).
Wydaje się, że dziób opadł z pozycji pionowej lub być może przechylił się lekko na lewą burtę, ponieważ cztery zestawy pachołków z dziobu również zostały lekko przesunięte na lewą burtę, a stos łańcuchów (11) ze schowka na łańcuch znajduje się tuż na prawej burcie wciągarki kotwicznej.
Łańcuch prowadzi również do przodu od wciągarki kotwicznej, przez parę kluz do kotwic (12). Otaczające dno morskie jest pokryte kredą i żwirem, więc chociaż widoczność w pobliżu St Catherine’s Point nigdy nie jest doskonała, wrak jest oczyszczony z mułu i widoczność nigdy nie jest zła.
Powtarzając naszą trasę na rufie, za kotłami Londyńczyksilnik potrójnego rozszerzenia (13) stoi 5-6 m od dna morskiego. Wał korbowy prowadzi do nienaruszonego łożyska oporowego (14).
Wał napędowy (15) następnie prowadzi na rufę, wsparty na blokach nośnych, łukowaty z pozostałościami tunelu wału napędowego (16).
Mniej więcej na poziomie pierwszego łuku nad wałem napędowym, przesunięta w stronę prawej burty, znajduje się wciągarka ładunkowa (17) która upadła do góry nogami. Obok niego kikut masztu rufowego wypadł na prawą burtę. Jej górna część byłaby wykonana z drewna.
Hampshire & Wight Trust for Maritime Archaeology (HWTMA) realizuje ciągły projekt mający na celu badanie Londyńczyki donosi, że pod wręgami po lewej stronie wału napędowego można znaleźć kamizelki ratunkowe. Mogły one jednak zostać wypłukane i uwięzione w późniejszym czasie, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby przetrwały korkowe i płócienne kamizelki ratunkowe sprzed prawie 100 lat.
Płynąc dalej na rufę, wał napędowy wkrótce znika pod gruzami z rufy. Kolejna wciągarka ładunkowa, tym razem pionowa, spadła tuż na prawą burtę (18), z odłączonym wrzecionem wciągarki dalej na zewnątrz.
Wokoło prawej burty rufy, Londyńczykpistolet (19) jest doskonałym przykładem 12-funtowej łodzi tak często montowanej na rufie statków handlowych z I wojny światowej.
Termin „12-funtowy” odnosi się do ciężaru wystrzelonego pocisku, przy czym rzeczywisty kaliber działa wynosi 3 cale. Rozróżniano różne rozmiary dział strzelających o tej samej masie pocisku poprzez dodanie masy lufy i zamka.
Połączenia Londyńczyk posiadał model 12-funtowy / 12cwt (waga setna), jedną z lżejszych morskich odmian tego działa. Skrzynie z nabojami są rozrzucone na dnie morskim w pobliżu.
Na rufie śmigło pozostaje przymocowane do ogona wału napędowego. Za tym ster (20) został przesunięty ze steru i oparł się o rufę.
Wierzchołek steru byłby dobrym punktem do wypuszczenia opóźnionego SMB i wzniesienia.
DLACZEGO NIE ZIGZAGOWAĆ?
LONDYN, frachtowiec. Zbudowany w 1911 r., zatopiony w 1918 r
ZBUDOWANY W 1911 PRZEZ IRVINE Shipbuilding & Dry Dock Co z West Hartlepool dla Scheepvaart Maatschappij Gylsen jako Wolny handel, nazwa statku została zmieniona Londyńczyk kiedy własność została przeniesiona na Lloyd Royal Belge z Antwerpii.
W marcu 1918, the Londyńczyk otrzymał od rządu francuskiego kontrakt na popłynięcie z Calais do Barry w celu uzyskania zamówień, które prawdopodobnie polegały na załadowaniu ładunku przeznaczonego do Francji i na front.
We wczesnych porannych ciemnościach 13 marca br Londyńczyk płynął w pobliżu St Catherine’s Point w towarzystwie innego parowca i dwóch trawlerów Admiralicji, płynąc do Needles z prędkością 9.5 węzła.
Z jakiegoś powodu statki nie płynęły zygzakiem, co było zaskakującym i fatalnym błędem, ponieważ wiadomo było, że w tym rejonie działają łodzie podwodne.
Około 200 metrów dalej zauważono łódź podwodną Londyńczyk zmienił kurs, ale było już za późno i para torped uderzyła w śródokręcie.
Kapitan Sven Degryse nakazał załodze opuszczenie statku Londyńczyk szybko zatonął, ale zabrał ze sobą 12 ludzi z 25-osobowej załogi.
Odpowiedzialny był U-Boot UC71 z Flotylli Flandryjskiej dowodzonej przez porucznika Waltera Warzecha.
Poprzednio podczas tego patrolu Warzecha storpedował i uszkodził 4257-tonowy okręt Saba w pobliżu Royal Sovereign Shoal w dniu 8 marca, a następnie uszkodził statek o wyporności 5754 ton Clarissę Radcliffe i 4264-tonowy Savan, oba w pobliżu Anvil Point w dniu 12 marca.
Wcześniej tej samej nocy UB59 storpedował 1025-tonowy parowiec Tweed, także niedaleko St Catherine’s Point. Londyńczykzałoga mogła nawet widzieć lub słyszeć eksplozję.
Dochodzenie Admiralicji wykazało, że Londyńczyk mogła być widoczna na tle białych klifów St Catherine’s Point, ale nie wspomniano o przyczynie awarii statku
do zygzaka.
UC71 przeżył wojnę, by 20 lutego 1919 roku zatonąć w Morzu Północnym w drodze do kapitulacji.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Na rondzie przy węźle M27 1 skręć na południe na A337 przez Lyndhurst i jedź dalej do Lymington. Kieruj się w stronę centrum miasta, aż droga ostro skręci w prawo pod górę do głównej ulicy. Zamiast jechać główną ulicą, jedź dalej prosto i podążaj drogą w dół do rzeki i przystani.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 28.59N, 001 23.07W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Wrak leży dziobem w kierunku południowo-wschodnim.
PŁYWY: Stojąca woda jest niezbędna i występuje 25 minut po wysokiej wodzie w Dover. Podczas przypływów wiosennych luz jest bardzo krótki i może nastąpić kilka minut później.
NURKOWANIE: Duch Wighta, kapitan Dave Wendes, 02380 270390.
POWIETRZE: TAL Scuba, Christchurch, 01202 473030. Nurkowanie w przód, Poole, 01202 677128.
NOCLEG: Połączenia Nowy Las to popularny obszar turystyczny, w którym łatwo dostępna jest baza noclegowa na każdym poziomie, od kempingu po hotele. Dzwonić 01590 689000.
WODOWANIE Poślizg w marinie w Lymington ma charakter pływowy i wysycha w kierunku niskiego poziomu wody.
KWALIFIKACJE: Głębokość 39m Londyńczyk oznacza, że nurkowie powinni posiadać kwalifikacje Deep, Advanced Nitrox lub Dive Leader.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2045, Zewnętrzne podejście do Solent. Mapa Admiralicji 2615, Bill of Portland do Needles. Mapa przeglądu uzbrojenia 196, Solent i wyspa Wight. Wraki statków na południowym wybrzeżu East Dorset i Wight przez Dave'a Wendesa. Wraki kanału z I wojny światowej, przez Neila Mawa.
Plusy: Mały zanurkowany wrak ze wspaniałym silnikiem i działem.
Wady: Krótka, luźna woda i obszar niesłynący z widoczności pod wodą.
GŁĘBOKOŚĆ: 35-45m
Dziękuję Dave'owi Wendesowi, Derekowi Bridle'owi, Jayowi, Dave'owi Robbinsowi i HWTMA.
Ukazał się w DIVER w styczniu 2012
