Ten przykład wkrótce przestarzałego niemieckiego okrętu podwodnego do stawiania min został zatopiony u wybrzeży południowej Irlandii w 1917 roku. Jest to interesujący wrak, który można pokonać podczas jednego nurkowania. Naszą wycieczkę prowadzi JOHN LIDDIARD, a ilustracje wykonał MAX ELLIS
WYCIECZKI WRAKOWE ŁODZI PODWODNYCH są trochę jak autobusy. Niecałe dwa lata temu odbyliśmy trzy rejsy łodzią podwodną w ciągu czterech miesięcy, z których ostatnim był niezwykły stawiacz min U74E (Wycieczka po wraku 142).
Potem była przerwa i w tym miesiącu wyruszamy w trasę UC42, z klasy okrętów podwodnych do stawiania min U74E miał zastąpić. W przeciwieństwie do autobusów, nie mamy już łodzi podwodnej Wycieczka po wrakustoi w kolejce od jakiegoś czasu.
Łodzie do kładzenia min klasy UC są interesującą, ślepą odmianą konstrukcji U-Bootów. Wyjątkowo były one wyposażone w pionowe rury minowe.
Ta funkcja stała się niepotrzebna, gdy opracowano miny, które można było układać przez wyrzutnie torpedowe, dzięki czemu każdy okręt podwodny mógł stawiać miny i eliminować potrzebę operacyjną specjalistycznych klas stawiania min.
Nasza łódź klasy UC, UC42, został zatopiony na głębokości 28 m w podejściu do Cork lub, z wojskowego punktu widzenia, w podejściu do doku Royal Navy w Queenstown, który obecnie powrócił do swojej tradycyjnej nazwy Cobh.
Nasza wycieczka rozpoczyna się na śródokręciu, gdzie duża część okładziny nad prawą burtą kadłuba jest nienaruszona (1).
Połączenia UC42 opiera się na lewej burcie i nieco nietypowo, nasza trasa przebiega wzdłuż stępki, aby zobaczyć jedną z zewnętrznych dziobowych wyrzutni torpedowych (2) leżącego w mule pod stępką. Pierwotnie był on montowany nad linią wody i przed kadłubem ciśnieniowym.
Wrak musiał zostać w którymś momencie przetoczony, bo pozostały pozostałości wodnosamolotu lewego dziobu (3) wystawać z stępki wraku. Czop wału hydroplanu prawego dziobu (4) znajduje się na właściwym miejscu, na szczycie wraku, czyli na prawej burcie.
Nurkowie stoczni, którzy oglądali wrak w 1917 r., zgłosili, że dziób jest nienaruszony, a zewnętrzne wyrzutnie torpedowe i torpedy przeładunkowe są na swoich miejscach.
Kopułowa ściana pomiędzy nimi to koniec kadłuba pod ciśnieniem. Nie mogłem stąd znaleźć żadnego śladu dziobu.
Nad dziobem znajduje się mały wał ze ściętą przekładnią (5). Byłoby to podłączone do wciągarki kotwicznej. Dalej, na rufę, biegnie linia sześciu wyrzutni min (6).
W niektórych z nich wciąż znajdują się gnijące pozostałości min, duże kule czegoś, co wygląda jak pianka z wyrwanymi kawałkami, ale w rzeczywistości jest materiałem wybuchowym.
Za wyrzutniami min znajduje się pokrywa wentylatora (7), a następnie otwarty właz (8) ze zdjętą pokrywą, być może przez nurków Marynarki Wojennej, którzy odwiedzili wrak w poszukiwaniu książek kodowych wkrótce po jego zatonięciu.
Za włazem znajduje się stożkowe mocowanie pistoletu (9), ale ani śladu zamontowanego na nim działa morskiego kal. 88 m. Kiosk został wyrwany z wraku, aby pozostawić część peryskopu (10) wystające i popękane obramowanie (11).
Za kioskiem dopasowana para łączników na kadłubie to wloty powietrza (12) dla silników Diesla.
Dalej za nimi znajduje się podstawa masztu radiowego U-Boota (13). Zaraz za nim znajduje się dziura w kadłubie (14), przez który widać akumulatory, oraz zamkniętą klapę (16) .
Wieża dowodzenia (15) leży obok wraku, wierzchołkiem skierowanym do przodu, co można rozpoznać po górnej części peryskopu i włazie kiosku.
Nurkowie, którzy dokonali oględzin wraku w 1917 r., stwierdzili, że kiosk jest nienaruszony. Podejrzewam, że uszkodzenia powstały w 1919 roku, kiedy do redukcji wraku użyto materiałów wybuchowych i drutu, a dalsze uszkodzenia mogły powstać w wyniku przetaczania się kadłuba podczas zimowych sztormów.
Idąc dalej na rufie, tuż przed końcem kadłuba na rufie, znajduje się mechanizm w kształcie litery T (17) który kontrolowałby rufowe wodnosamoloty i ster.
Wewnątrz rufy znajduje się pojedyncza wyrzutnia torpedowa skierowana do tyłu (18). Wreszcie, kiedy okrążamy rufę, najwyższym punktem wraku jest wał napędowy i śmigło na prawej burcie (19).
Większość z nich pokryta jest dużymi ukwiałami, ale stożek śmigła został wypolerowany rękami nurków, aby odsłonić, że należy do UC42i w konsekwencji umożliwienie pozytywnej identyfikacji wraku.
Nieco dalej na szybie nurkowie, którzy w 2010 roku ponownie odkryli wrak, umieścili tablicę.
Fatalna szósta
UC42, U-Boot kładący miny. ZBUDOWANY W 1915, ZATOPIONY 1917
CZĘŚĆ FLOTYLI FLANDRII, UC42 od stycznia 1917 r. odbył pięć patroli, zanim spotkał swój los u wybrzeży Cork tej jesieni podczas szóstego patrolu.
3 października o 31:XNUMX w nocy kuter torpedowy Royal Navy TB055 zauważył plamę oleju. Na poszukiwania
U-Booty podążył za plamą i zrzucił ładunek głębinowy.
Następnie ilość ropy wzrosła, więc trawler trałujący miny Sarba zrzucił kolejny ładunek głębinowy.
Następnego ranka trałowiec trałujący Sunshine i kolejna łódź torpedowa, TB058, podano, że ropa naftowa wciąż wypływa na powierzchnię. 2 listopada nurkowie ze stoczni zbadali wrak i zidentyfikowali go jako UC42 z tabliczki znamionowej na kiosku.
Jedyne znaczące uszkodzenia zgłoszone przez nurków dotyczyły rufy, co prowadzi do teorii, że UC42 został zatopiony przez jedną z własnych min.
Wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ eksplozja miny przeciw okrętom spowodowałaby znacznie większe zniszczenia niż zwykłe rozebranie okładziny rufy i powierzchni sterowych.
Być może uszkodzenie rufy było wynikiem eksplozji ładunków głębinowych. A może to wszystko było przypadkiem.
Okręty podwodne wystrzeliwujące miny lub torpedy podlegają nagłym zmianom pływalności i trymu, które muszą kompensować wykwalifikowane załogi.
W wodzie płytkiej na 28 m, Oberleutnant Hans Albrecht Müller, UC42dowódcy, nie miałby zbyt wiele miejsca na błędy. Bez skorygowania wzrost wyporu na dziobie w wyniku wystrzelenia min mógł spowodować uderzenie rufy o dno morskie.
Jedyne, czego możemy być pewni, to to UC42 nie został zatopiony TB055ataku bombą głębinową w dniu 31 października.
UC42 Wyruszył w swój ostatni patrol z Flandrii 1 września, a najdłuższy patrol zarejestrowany dla łodzi klasy UC trwał 24 dni.
Pod koniec października wszyscy na pokładzie UC42 byłby już dawno martwy.
Dokumenty niemieckie jako datę zaginięcia podają datę 10 września 1917 r UC42 miał wrócić z szóstego patrolu.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Niestety połączenie promowe Swansea-Cork zostało wstrzymane, dlatego najbliższa trasa promowa prowadzi przez Pembroke lub Fishguard do Rosslare.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 51 45.077N, 008 12.909W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Łuk wskazuje na północ.
PŁYWY: Luźna woda pokrywa się z wysokim i niskim poziomem wody Cobh, ale jest naprawdę konieczna tylko podczas przypływów wiosennych.
NURKOWANIE I POWIETRZE: Liveaboard i nurkowanie z RIB Uzależnieni od oceanów
NOCLEG: Ocean Addicts obsługuje flotę przetargową na żywo na pokładzie Wstydz zakwaterowaniem na pokładzie dla 12 nurków.
WODOWANIE: W ujściach rzek w Kinsale i Cork dostępnych jest wiele zrazów.
KWALIFIKACJE: PADI Zaawansowane wody otwarte Nurek lub nurek sportowy BSAC
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 1765, Stary szef Kinsale do szefa mocy. Stronę internetową prowadzi nurek z Cork Tony O’Mahony Wraki statków w porcie Cork, z dużą ilością podstawowych informacji nt UC42 i wiele innych wraków.
Plusy: Wrak o idealnej wielkości, umożliwiający nurkowanie bez przystanków z odpowiednią mieszanką nitroksową.
Wady: Trudniej się tam dostać, ponieważ prom Swansea–Cork już nie działa.
GŁĘBOKOŚĆ: 20 m – 35 m, 35 m – 45 m
Dziękuję Hutch Hutchinson i Andrew Ricksowi.
Ukazał się w DIVER sierpień 2012
