Ten łódź podwodna, ofiara I wojny światowej, została zbudowana na rzece Clyde, ale miała pływać po płytkich rzekach Ameryki Południowej, dlatego ma pewne niezwykłe cechy, mówi JOHN LIDDIARD. Miejsce jego ostatecznego spoczynku znajduje się w pobliżu Dorset. Ilustracja: MAX ELLIS
ZANIM NURKOWAŁEM wrak z tego miesiąca, 730-tonowy parowiec Wenezuela, musiałem dwukrotnie sprawdzić u kapitana Richarda Stylesa, czy nie nurkujemy Borgny'ego (Wycieczka po wraku 43). Obydwa wraki znajdują się blisko siebie, a kapitanowie, którzy chcą oddać strzał, jak mówi Richard, w przeszłości zrzucali je na niewłaściwy wrak.
Przy zachowaniu ostrożności różnica powinna być widoczna na echosondzie.
Połączenia Borgny'ego jest wysoki na przewróconej rufie i spłaszcza się do przodu w kierunku północno-wschodnim. The Wenezuela jest wysoki w kotłach i bardziej płaski z przodu i z tyłu, z dziobem skierowanym na północny zachód.
Oprócz echosondy, przy dokładności współczesnego GPS, nie powinno być usprawiedliwienia dla zestrzelenia niewłaściwego wraku.
Ze strzałem rzuconym na kotły (1)orientacja jest łatwa, ponieważ kocioł na prawej burcie jest lekko przekrzywiony w stosunku do linii, a jego tylny koniec jest bardziej wysunięty niż powinien. Zewnętrzne obudowy obu kotłów mają kilka przegniłych otworów, przez które widoczne są rury wewnątrz.
Często zapewniają one ulubione miejsca noclegowe dla węgorzy kongerów, chociaż podczas mojego nurkowania nie znalazłem żadnego.
Kierując się do przodu wzdłuż prawej burty, burta kadłuba opada i przed grodzią paleniskową pokład opadł i zrównał się z dnem morskim. Para słupków (2) odpocznij w kącie.
W kierunku środkowym zrębnica luku ładowni jest częściowo nienaruszona, na niej spoczywa pojedyncze wrzeciono wciągarki (3).
Połączenia Wenezuela prawdopodobnie miał dwa uchwyty do przodu, a linię między nimi wyznaczały pionowe podpory (4) które przecinają wrak. Przednia część wraku stopniowo znika w dnie morskim, a w przedniej ładowni pozostały jedynie fragmenty zrębnicy luku i małe fragmenty kadłuba wznoszące się nad piaskiem.
Teraz w rejonie dziobu można sobie wyobrazić orientację dziobu poprzez rozmieszczenie wraku na piasku. Wciągarka kotwiczna (5) spoczywa trochę na prawej burcie, podczas gdy betonowy stos łańcuchów ze schowka na łańcuch (6) spoczywa po lewej stronie, co wskazuje, że dziób spadł na prawą burtę, zanim uległ zniszczeniu i został zatopiony przez piasek.
Na równi z wciągarką kotwiczną znajduje się żelazna prowadnica łańcucha (7) a następnie parę kluz kotwicznych (8) zaznaczając przedni zasięg wraku.
Po obu stronach fragmenty kadłuba prawie podążają za spiczastym zarysem dziobu.
Wracając na rufę, w stronę lewej burty drugiej ładowni, widać bryły węgla (9). „Wenezuela” przewoził ładunek węgla ze Swansea do Rouen, kiedy został storpedowany.
Przy kotle portowym część pokładu przed kotłem pozostaje nienaruszona (10), z otwartym włazem do pomieszczenia bunkra w stronę lewej burty. Jaki może być ster leży poniżej, choć częściowo zakopany, więc trudno mieć pewność. Przestrzeń bunkrowa rozciąga się wzdłuż kotła portowego (11).
Wrak staje się naprawdę interesujący za kotłami. Zaprojektowany do żeglugi w górę rzek Ameryki Południowej Wenezuela miał stosunkowo płaski kadłub i, co bardziej oczywiste, bliźniacze silniki (12, 13) i wały, aby ograniczyć jego ciąg do minimum.
Każdy z silników potrójnego rozprężania był zbudowany jako cylindry wysokiego i średniego ciśnienia dzielące obudowę, a następnie oddzielny cylinder niższego ciśnienia z tyłu.
W obu przypadkach cylindry niskociśnieniowe pękły, cylinder na prawej burcie prawie stał, podczas gdy cylinder lewego silnika przewrócił się.
Statek miał jedną ładownię rufową, obsługiwaną przez coś, co jest obecnie połamanymi wrzecionami wciągarki towarowej (14) bezpośrednio za maszynownią. Sama ładownia pokryta jest piaskiem.
Na rufie pokład przesunął się na lewą burtę (15). Mechanizm od kierownicy (16) spoczywa pod kątem dokładnie od tej strony pokładu. To łączyłoby się z T (17) na szczycie słupka steru.
Po lewej stronie okrągła para słupków (18) wyglądają, jakby zostały pozostawione, gdy pokład się osunął.
Na środku tego pokładu znajdowało się francuskie działo kal. 90 mm, podniesione i zakonserwowane przez Swindon BSAC wkrótce po odkryciu wraku w 1984 roku.
Spojrzałem na rufę w poszukiwaniu jakichkolwiek śladów bliźniaczych wałów i śmigieł, ale ta część kadłuba znajduje się teraz znacznie poniżej dna morskiego. Niemniej jednak warto to sprawdzić, ponieważ piaski przesuwają się i powstają osady, więc być może pewnego dnia zostaną odkryte.
Jeśli nurkujesz na dobrej mieszance nitroksowej, prawdopodobnie możesz to wszystko zrobić i prawie nie wchodzić w dekompresję, więc powrót do linii strzału może być możliwy. Ale najpierw sprawdź, czy wszystko jest w porządku ze kapitanem.
Dziękuję Richardowi Stylesowi i Trevorowi Smallowi
ZAGUBIONY NA 66 LAT
WENEZUELA, frachtowiec. Zbudowany w 1907 r., zatopiony w 1918 r
UKOŃCZONE W 1907 ROKU dla Navigacion Vap. Nicolas Mihanovich SA z Buenos Aires, 730 ton Wenezuela został zbudowany w Clyde przez firmę Bow, Mclachlan & Co z Paisley.
Firma Bow, Mclachlan & Co zaczynała jako producent przekładni sterowych, a następnie rozszerzyła swoją działalność na budowę małych statków, specjalizując się w parowcach o małym zanurzeniu, holownikach, trawlerach i statkach typu „powalona”. Te ostatnie zbudowano w sekcjach, a powstały zestaw przetransportowano i znitowano na miejscu, czego przykładem jest seria parowców dla kolei ugandyjskiej na Jeziorze Wiktorii.
W 1918 Wenezuela został zakupiony przez Dodero Hermanos z Buenos Aires i sprzedany Société Anonyme de nawigacji w Le Havre.
W nocy 14 marca 1918 r Wenezuela płynął ze Swansea do Rouen z ładunkiem węgla, kiedy natrafił na celownik Erwina Wassnera, dowódcy UB59. Wassner wystrzelił dwie torpedy, z których jedna trafiła.
Kolejna wtórna eksplozja zatopiła Wenezuela w minutach.
Nikt nie przeżył, chociaż ok Wenezuela został następnie odnotowany jako zaginiony w pobliżu wyspy Wight, kiedy dwa ciała ze statku zapięte pasami ratunkowymi zostały wyrzucone na brzeg w Bembridge i Sandown.
Następnie odkryto, że dokumenty statku pływały w szufladzie niedaleko Bournemouth. Wrak został odkryty przez nurków ze Swindon BSAC w 1984 roku.
Połączenia Wenezuela był drugim z czterech zatopionych statków UB59 na tym patrolu, pierwszym był Tweed 13 marca, następnie o godz South Western w dniu 17 marca i godz Azemour w dniu 20 marca, wszystko na obszarze Isle of Wight.
UB59 sam został zatopiony w Zebrugge przez wycofujące się wojska niemieckie 5 października 1918 roku.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Jedź autostradą A350 do Poole i znakami prowadzącymi na prom. Skręć w lewo wzdłuż nabrzeża tuż przed mostem portowym i jedź nim do hotelu Thistle. Punkt odbioru łodzi znajduje się naprzeciwko hotelu, a parking hotelowy dostępny jest za rozsądną opłatą.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 35.78N, 001 43.39W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku). Wrak leży dziobem w kierunku północno-zachodnim.
PŁYWY: Luźna woda zbiega się z wysoką wodą w Dover i sześć godzin po niej. Widoczność jest zwykle najlepsza na luzie przy wysokim stanie wody.
NURKOWANIE: Drżący, 01202 708847. Rakieta, 01202 887101
POWIETRZE: Usługi nurkowania w przód, 01202 677128. Usługi nurkowe w Dorset, 01202 580065.
NOCLEG: Szczególnie wygodny jest hotel Thistle w Poole. Tańsze zakwaterowanie w okolicy obejmuje B&B, hostele i kempingi.
WODOWANIE: Najbliższy przystanek znajduje się przy przystani łodzi ratunkowych w Swanage.
KWALIFIKACJE: Głębokość 27 m jest dobra dla PADI AOW lub BSAC Sports Diver. To dobra głębokość dla nitroksu.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2615, Bill of Portland do Needles. Mapa przeglądu uzbrojenia 195, Bournemouth, Purbeck i okolice. Zanurz się w Dorset, autorstwa Johna i Vicki Hinchcliffe. Wraki statków na południowym wybrzeżu East Dorset i Wight, autorstwa Dave'a Wendesa. Wraki kanału z I wojny światowej, autorstwa Neila Mawa.
Plusy: Głównym punktem zainteresowania są bliźniacze wały i powiązane z nimi silniki.
Wady: Słaba widoczność podczas niektórych przypływów.
GŁĘBOKOŚĆ: 20m-35m
