W tym miesiącu wycieczka łodzią podwodną, która była ofiarą I wojny światowej na Morzu Północnym, to atrakcja zarówno dla nurków technicznych, jak i przejażdżka łodzią. I czy na pewno Aultona? JOHN LIDDIARD zastanawia się, czy nie jest to tylko jedna z wielu zatopionych małych kolejek przewożących węgiel. Wycieczka ilustrowana przez MAXA ELLISA
Wrak tego miesiąca dał mi silne poczucie Déjà vu. Kiedy nurkowałem Aultona w 2011 roku było to tuż po wycieczce po okolicy Havlide był opublikowany (Wycieczka po wraku 150, czerwiec 2011). Obydwa wraki są do siebie bardzo podobne i znajdują się na tej samej głębokości, a więc pod wodą
Zwracałem szczególną uwagę, aby nie nurkować przez pomyłkę dwa razy w tym samym wraku pod różnymi nazwami.
Niedługo po nurkowaniu, jeden z pozostałych nurków na wycieczce przeglądał DIVER i wykrzyknął: „Jak on to zrobił w magazyn tak wcześnie?" Najwyraźniej przeoczył datę na okładce.
Niemniej jednak różnic jest na tyle dużo, że mam pewność, że nie doszło do pomyłki. To jest inny wrak. To nie jest taki duży zbieg okoliczności. Zbudowano setki małych kolejek parowych o podobnej konstrukcji, a wiele z nich służyło do transportu węgla w górę i w dół wybrzeża z północnego wschodu.
Nurkowałem w wielu tego typu kolejkach parowych w całej Wielkiej Brytanii i wiele z nich odbyło się w ramach wycieczek po wrakach, więc podobieństwa nie są aż tak niezwykłe.
To trochę banał, ale zaczynamy naszą wycieczkę od dużego pojedynczego kotła (1), na głębokości 61 m. Strzelec, którego używa kapitan Iain Easingwood, to „kot o dziewięciu ogonach”, którego każdy ogon ma ołowiane pierścienie. Schodzi prosto w dół i ściska wszystko, na czym wyląduje, tak że nie zostanie przypadkowo odciągnięty.
Orientacja jest łatwa. Za kotłem wrak jest bardziej zabudowany, a z przodu leży prawie płasko na dnie morskim.
Bezpośrednio przed kotłem znajduje się zapasowe śmigło (2), przymocowany do płyty pokładowej lub do grodzi, która spadła do tyłu. Havlide miał również zapasowe śmigło przed kotłem, ale było ono umieszczone nieco dalej do przodu.
Podążając wzdłuż żeber kadłuba, do ładowni wrzucane są duże bryły węgla z ładunku (3).
Pomiędzy obiema ładowniami para wciągarek ładunkowych (4) są przymocowane do lekko skośnej płyty pokładowej. Ponownie niezwykle podobny do Havlide, chociaż na nim nie ma dalii potwornej Aultona.
Następnie, nieco na lewą stronę, wrak ten ma kikut masztu (5) z żelaznym pierścieniem do stopniowania drewnianej górnej części.
Na przodzie od wciągarek kotwica na wzór Admiralicji (6) leży na przednim końcu ładowni.
Wrak zwęża się teraz w kierunku dziobu, z wciągarką kotwiczną (7) do góry nogami i przechylił się na prawą burtę dziobu.
Górna część kadłuba od lewej strony dziobu została przekręcona i teraz leży prosto do dziobnicy (8), prawdopodobnie wyciągnięty kiedyś przez trawler. Poziom dna morskiego wynosi 62 m.
Kierujemy się teraz ponownie na rufę, wzdłuż prawej burty wraku, gdzie widać pozostałości połączenia pokładu z grodzią (9) leży prosto z burty, być może przeciągnięty przez ten sam włok, który przesunął część dziobu.
Nasza trasa przecina obie ładownie, mijając kolejne skrawki węgla i z powrotem w stronę kotła. Patrząc na zapasowe śmigło z prawej burty, wystająca spod niego mała płytka zawiera nienaruszony iluminator (10).
Za kotłem kadłub jest bardziej nienaruszony i wznosi się kilka metrów nad dno morskie. The Aultona napędzany był silnikiem potrójnego rozszerzenia (11). Z silnikiem na rufie, przed czterołopatowym śmigłem znajduje się tylko krótki odcinek wału (12). Ster pozostaje na miejscu i skierowany na wprost.
Wchodząc na słupek steru, układ kierowniczy na górze to prosty drążek w kształcie litery T (13). Tutaj dochodzimy do anomalii, która poddaje w wątpliwość tożsamość tego wraku. Z akt wynika, że Aultona został wyposażony w 12-funtowe działo rufowe, ale nie ma tam armaty, żadnego mocowania armaty ani śladów uszkodzeń, jakie wyrządziłby włok, gdyby zaczepił i odciągnął działo.
Więc może to nie jest to Aultona w ogóle. Być może jest to jedna z wielu innych małych kolejek zagubionych podczas transportu węgla.
Zamiast mocowania działa znajduje się zrębnica włazu (14) do małego przedziału rufowego z maleńką wciągarką obok (15).
Wśród gruzu poniżej znajduje się kilka dużych porcelanowych słojów, być może niegdyś zaopatrzonych w zapasy do kuchni.
Na koniec nasza wycieczka wznosi się nad lokomotywą i podąża za dużą mosiężną rurą parową (16) z powrotem do kotła, gdzie najpłytsza część wraku to separator wody (17), stojąc niczym śmietnik z tyłu kotła.
W tym konkretnym przypadku plan nurkowania zakładał, że wszyscy wzniosą się po linii strzału, a ostatni nurek na górze oddzielił leniwy strzał, abyśmy wszyscy mogli wygodnie dryfować podczas dekompresji.
UB83TYLKO SUKCES
AULTON, kolejka parowa. Zbudowany w 1899 r., zatopiony w 1918 r
PIERWOTNIE WYBUDOWANY W 1899 ROKU autorstwa R. Williamsona i syna z Workington, z maszynami firmy Ross & Duncan z Glasgow, ta 634-tonowa kolejka górska została nazwana Cygan przez jej pierwotnego właściciela, Waterford Steamship Co.
Często dochodziło do zmian własnościowych i nazw, początkowo przebywając w Irlandii, a następnie przenosząc się do Szkocji. Inne nazwy przed Aultona były Ardence i Melforda.
W dniu 23 marca 1918 r. o godz Aultona był własnością Adam Brothers z Aberdeen i był przez niego zarządzany, regularnie przewożąc węgiel z Seaham do Aberdeen.
O 6.20 rano łódź podwodna UB83, dowodzony przez Oberleutnanta Günthera Krause’a, umieścił jedną torpedę w Aultona. Dwóch członków załogi zginęło w wyniku eksplozji, a pozostałych 13 bezpiecznie opuszczono statek, który miał zostać zabrany przez statek patrolowy i wylądować w Berwick. The Aultona zatonął w ciągu pięciu minut.
UB83, zwodowany we wrześniu 1917 roku, był małym przybrzeżnym łodzią podwodną, która w sześciu patrolach odniosła wyjątkowo niewielkie sukcesy. The Aultona był jedynym zatopionym statkiem UB83.
Później tego samego dnia porucznik Krause włożył torpedę do tankowca Melina, która była w balaście, ale przeżyła eksplozję.
W dniu 10 września 1918 r. o godz. UB83 został z kolei zatopiony w pobliżu Moray Firth, około 42 km na wschód od Wick, przez bomby głębinowe z HMS Ophelia.
Przewodnik
DOJAZD TAM: Eyemouth znajduje się przy autostradzie A1107, tuż przy autostradzie A1. Będąc w Eyemouth, kieruj się znakami wskazującymi na port. Po wejściu na teren portu, Harbourside znajduje się po północnej stronie.
JAK ZNALEŹĆ: The Aultona siedzi wyprostowany na płaskim dnie morskim z dziobem skierowanym na północ. Współrzędne GPS to 55 44.857 N, 001 45.339 W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku).
PŁYWY: Schłap wody pojawia się trzy godziny po wysokim lub niskim stanie wody w Eyemouth.
NURKOWANIE I GAZ: Firma czarterująca łodzie Zadanie morskie działa z Eyemouth, 01890 752444. Posiada pełną instalację gazową w Harbourside.
ZAKWATEROWANIE: The Harbourside oferuje zakwaterowanie w pokojach piętrowych, salon, telewizor, bezpłatny dostęp do Internetu i bardzo wydajną suszarnię sprzętu.
WODOWANIE: Poślizg w Eyemouth.
KWALIFIKACJE: Techniczne nurkowanie wrakowe, ale wciąż w zakresie trimixu normoksycznego.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 160, St Abbs Wybierz się na Wyspy Farne. Mapa przeglądu uzbrojenia 67, Dunsa, Dunbara i Eyemoutha. Stowarzyszenie Turystyki Nurkowej Berwickshire. Nurkuj.
PROS: Miłej zabawy podczas ustalania ponad wszelką wątpliwość tożsamości tego statku!
Minusy: Długi rejs łodzią, niezależnie od punktu początkowego.
GŁĘBOKOŚĆ: 45m +
Dziękuję Iainowi Easingwoodowi.
Pojawił się w DIVER listopad 2013
