Ten trawler uzbrojony w II wojnę światową u wybrzeży Isle of Wight doskonale nadaje się do nurkowania klubowego – wystarczająco mały, aby zobaczyć go za jednym razem, ale z dużą ilością, która przyciąga uwagę, mówi JOHN LIDDIARD. Ilustracja: MAX ELLIS
Zawsze lubiłem nurkować na wrakach uzbrojonych trawlerów. Mają wygodny rozmiar, aby obejść je podczas jednego nurkowania bez zbytniej dekompresji, niezależnie od głębokości. Mają niezłą różnorodność maszyn i uzbrojenia, które warto obejrzeć. Wszystkie kawałki są na tyle małe, że zmieszczą się na zdjęciu.
To takie solidne, małe statki, zaprojektowane tak, by wytrzymać sztormy przy najgorszej pogodzie, więc wraki pozostają nienaruszone. I jeszcze nie spotkałem takiego, który zatonąłby do góry nogami.
Połączenia Warwicka Deepinga na tyłach wyspy Wight jest tego doskonałym przykładem. Zatopiony w wyniku ostrzału podczas nocnej akcji z udziałem niemieckich łodzi elektrycznych 11 października 1940 r., wrak stoi pionowo i jest prawie nienaruszony, leży wzdłuż przypływu na głębokości 34 m.
Najtrudniejszą rzeczą jest oddanie strzału. Cytując kapitana Lymington, Dave’a Wendesa: „Strzelanie może być bardzo celne, ponieważ leży zgodnie z przypływem, ma wąski promień i jest tak nienaruszony, że praktycznie nie ma rozrzuconych wraków, do których można by się zaczepić”.
Z wyjątkiem masztu, najwyższym punktem wraku jest dach nadbudówki (1) tuż po 30 m, więc od tego zaczniemy. Była to platforma dla podwójnego karabinu maszynowego 0.5 cala. Poręcze są nienaruszone po lewej i rufie, połamane po prawej burcie, ale o tym później.
Ściany pokładówki schodzące do rufy na poziom głównego pokładu są zniszczone, a wnętrze wypełnione gruzem. Jak w przypadku większości wraków pod kanałem La Manche, w środku znajdziesz sporo pływających śliniaków. Za nadbudówką cała konstrukcja luku wentylacyjnego maszynowni została opuszczona na górę silnika (2). Jeden z włazów jest uszkodzony, przez co widok na wnętrze jest ograniczony.
Po obu stronach pokładu znajdują się katapulty do ładunków głębinowych, pochylone filary z miskami na górze i tłokami po bokach (3), (4). Czasami nazywa się je działami typu Y ze względu na kąt nachylenia filarów, patrząc od strony statku.
Na prawej burcie (3), ładunek głębinowy stoi gotowy do załadowania przy poręczy. Do dokładnego umiejscowienia go na katapulcie wykorzystano czop wystający z skądinąd cylindrycznego ładunku.
Poruszając się na rufie, łańcuchy sterujące biegną wzdłuż boku pokładu do mechanizmu sterowego (5), prosty zestaw prętów z łańcuchami przymocowanymi po obu stronach. W sterówce łańcuchy można było ciągnąć w obie strony, obracając koło statku, co z kolei pociągało za jeden lub drugi drążek mechanizmu sterowego, aby obrócić ster poniżej.
Za rufą, po lewej stronie, na krawędzi pokładu spoczywa jakiś mały silnik (6). Nie jest łatwo ustalić, co to jest – moim zdaniem to pompa.
Nad rufą ogólny poziom dna morskiego wynosi 34 m, z czego 3 m pod rufą powoduje odsłonięcie śruby napędowej i steru (7). To tylko pokazuje, jak silny może być tutaj przypływ. Śmigło jest żelazne i ma cztery łopatki. W małej dziurze w stępce tuż przed podpórką żyje konger.
Wracając na pokład i poruszając się do przodu wzdłuż lewej burty, kolejna para ładunków głębinowych jest przymocowana do burty sterówki (8). Tuż przed nimi znajdują się pozostałości podwójnego mocowania karabinu maszynowego 0.5 cala (9), spadł z dachu nadbudówki. Uchwyt jest ukończony, chociaż pistoletów zniknęło.
Dalej znajduje się podstawa sterówki (10). Sama sterówka była drewniana i uległa całkowitemu zniszczeniu, a gruz blokował kanał kominowy do kotła poniżej. Powód przetrwania nadbudówki z tyłu (1) jest to, że został zbudowany ze stali, aby pomieścić uchwyt karabinu maszynowego.
Przed sterówką zarys na pokładzie wyznacza miejsce, w którym znajdowała się wciągarka włokowa, prawdopodobnie usunięta podczas Warwicka Deepinga został przystosowany do użytku Admiralicji w 1939 roku.
Następny napastnik to chwyt, którego osłona jest nadal nienaruszona, chociaż miejscami lekko się ugina. Na lewej burcie zrębnicy ładowni spoczywa kolejny ładunek głębinowy (11), mniej więcej w połowie drogi do przodu, wzdłuż ładowni, znajduje się mała wciągarka (12), także po lewej stronie.
Od tej chwili zachowaj szczególną ostrożność, gdyż nad wrakiem rozciągnięta jest sieć (13) tuż za masztem. Otwarty właz prowadzący do ładowni jest częściowo zasłonięty siatką.
Główne działo 4.7 cala leży nienaruszone po jednej stronie, a lufa wystaje ponad lewą stronę dziobu (14). To ładny egzemplarz, kompletny z mocowaniem, czopem i wszystkimi głównymi częściami, choć nie ma na nim kół.
Połączenia Warwicka Deepinga posiada zadaszony łuk pogodowy (15), tylko para słupków osadzonych w gładkiej osłonie po obu stronach. Wciągarkę kotwiczną można zobaczyć w osłoniętym obszarze poniżej.
Kluza portowa (16) jest pusty, chociaż kotwica jest nadal mocno osadzona w kluzie prawej burty (17). W odróżnieniu od rufy, dno morskie na dziobie znajduje się na głębokości 34 m i praktycznie nie ma żadnych nierówności.
Przy krótkim stanie wody i przypływie, który już się podnosi, nie ma sensu wynurzać się do linii strzału. Maszt (18) osiąga kilka metrów aż do 29m i stamtąd najlepiej jest się wynurzać opóźnionym SMB.
Polowanie na większe ryby
Nie było w tym nic związanego z „HMS”. Warwicka Deepinga kiedy ten 545-tonowy trawler został zbudowany przez Cochrane Shipbuilders z Selby w 1934 roku dla Newington Steam Trawler Company z Hull. Przeznaczony był wyłącznie do spokojnego łowienia ryb, pisze Kendall McDonald.
I tak było do września 1939 r., kiedy to trawler o długości 47 m i szerokości 8 m został kupiony przez Admiralicję i przystosowany do celów wojennych.
Konwersja ta polegała na zamontowaniu działa kal. 4.7 cala na dziobie i karabinu maszynowego na rufie, dodaniu stojaków na ładunki głębinowe i sprzętu do wykrywania łodzi podwodnych i nazwaniu go Głębienie HMS Warwick.
Wczesnym wieczorem 11 października 1940 r. Warwicka Deepinga i L'Istrac, były francuski pomocniczy statek patrolowy, który uciekł z Francji i został przejęty przez Królewską Marynarkę Wojenną, patrolował na południe od St Catherine’s Point na wyspie Wight.
Tutaj natknęli się na pięć niemieckich łodzi elektrycznych z 5. Flotylli Łodzi Torpedowych stacjonującej w Cherbourgu.
Załoga L'Istrac pomyślał, że zbliżające się z dużą prędkością łodzie to brytyjskie rowery MTB, i włączył światła identyfikacyjne. Niemcy natychmiast otworzyli się ze swoimi działami pokładowymi. Mocno zniszczone i zawalone, L'Istrac został szybko dobity torpedą z łodzi elektrycznej nowicjusz.
Najpierw Warwicka Deepinga miał więcej szczęścia. Pomimo kilku trafień, pobiegł do Isle of Wight. W ślad za nim poszły dwie torpedy. Jeden spadł pod statek, drugi nie eksplodował. Jednak wcześniejsze pociski przebiły go i kiedy woda podniosła się nad silnikami, statek zatrzymał się i zaczął przechylać się na lewą burtę.
E-łodzie najwyraźniej uznały, że nie warto marnować więcej torped na łódź, i popłynęły na południe. To był dobry ruch dla łodzi elektrycznych. Później w tej samej misji zatopili dwa ścigacze łodzi podwodnych Wolnej Francji, CH6 i CH7.
22-osobowa załoga Warwicka Deepinga wsiadł do łodzi, gdy zatonął, i bezpiecznie dotarł do brzegu. Załoga L'Istrac zostały odebrane bez strat o świcie.
PRZEWODNIK WYCIECZKI
DOJAZD DO: Na rondzie przy M27 J1 skręć na południe na A337 przez Lyndhurst i jedź dalej do Lymington. Kieruj się w stronę centrum miasta, aż droga skręci ostro w prawo i skręć pod górę do głównej ulicy. Zamiast jechać główną ulicą, idź prosto i podążaj drogą w dół do rzeki i przystani.
PŁYWY: Stok wodny jest niezbędny i występuje 10 minut po wysokim stanie wody lub 45 minut przed niskim stanem wody w Dover.
JAK ZNALEŹĆ: Współrzędne GPS to 50 34.260 N, 001 27.824 W (stopnie, minuty i miejsca po przecinku).
NURKOWANIE I POWIETRZE: z Lymingtona, Duch Wighta, kapitan Dave Wendes (Głębokie morze). Powietrze z Nurkowanie TAL, Christchurch.
WODOWANIE: W marinie w Lymington doszło do poślizgu. Ma charakter pływowy i wysycha w kierunku niskiej wody.
NOCLEG: Nowy Las to popularny obszar turystyczny, w którym łatwo dostępna jest baza noclegowa na każdym poziomie, od kempingu po hotele.
KWALIFIKACJE: Odpowiedni dla dość doświadczonych nurków sportowych. Średnia głębokość 33m sprawia, że Warwicka Deepinga idealny do nitroksu, choć uważaj na szorstkość pod rufą.
DALSZA INFORMACJA: Mapa Admiralicji 2045, Dojazd do Solent. Mapa przeglądu uzbrojenia 196, Solent i wyspa Wight. Nurkuj w Wight i Hampshire, autorstwa Martina Pritcharda i Kendalla McDonalda.
Plusy: Idealne nurkowanie dla zwykłej mieszanki wrażeń klubowych. Na tyle mały, że można odbyć krótką wycieczkę podczas nurkowania bez przystanków, a jednocześnie zawiera mnóstwo szczegółów, które zainteresują tych, którzy chcą zostać dłużej.
Wady: Mały wrak leżący wzdłuż przypływu, bardzo trudny do ustrzelenia.
Podziękowania dla Dave’a Wendesa i członków klubu nurkowego policji w Hampshire.
Ukazał się w Diver, październik 2003
